ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ>ΔΙΑΤΡΟΦΗ.ABC:Η Αδελαΐδα βάζει τα τρόφιμα, όχι τις εξελίξεις στην κορυφή του μενού της πόλης

Η Αδελαΐδα βάζει τα τρόφιμα, όχι τις εξελίξεις στην κορυφή του μενού της πόλης

Από τον εθνικό αγροτικό και περιφερειακό ανταποκριτή Dominique Schwartz

ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ πριν από μία ώρα

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το οικογενειακό αγρόκτημα του Scott Samwell είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς βλαστίδων βρουκέλλων της Αυστραλίας. (Νέα του ABC: David Sciasci)

ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Γιατί αυτοί οι αστικοί κτηνοτρόφοι μετέτρεψαν ένα πράσινο μπολ σε ένα βότανο

ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Γνωρίστε τους αστικούς κτηνοτρόφους της Μελβούρνης που καλλιεργούν φαγητό στο σπίτι

ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η αστική εξάπλωση καταπιεί τις εκμεταλλεύσεις του Σίδνεϊ

Ο Scott Samwell ζει σε λαχανίδες  βρυξελλών.

Η οικογένειά του Adelaide Hills είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιεργητές λαχανικών της Αυστραλίας και ο μοναδικός παραγωγός του υβριδίου βόσκησης kale-brussels, το kalette.

Εστιατόρια πιάτα όπως διπλά-μαγειρεμένα βρύα βρυξέλλών σοταρισμένα με μπέικον και πασπαλισμένα με παρμεζάνα έχουν κάνει το κακοποιημένο λαχανικό εξαιρετικά δημοφιλές.

Αλλά η οικογένεια δεν είναι σε θέση να επεκτείνει το αγρόκτημα Mt Barker για να συμβαδίσει με τη ζήτηση, επειδή θα κυριολεκτικά έτρεξε σε έναν τοίχο από τούβλα.

«Όταν βγήκαμε για πρώτη φορά στο δρόμο Bald Hills Road, ήμασταν η μόνη ιδιοκτησία εδώ, το μοναδικό σπίτι εδώ», είπε ο θείος του Scott Leigh Samwell.

Τριάντα χρόνια αργότερα, «υπάρχουν σπίτια παντού».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η στέγαση προσβάλλεται σε γεωργική ιδιοκτησία στο Mount Barker στη Νότια Αυστραλία. (Νέα του ABC: David Sciasci)

Το Mount Barker είναι ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα της Αυστραλίας.

Μόλις μισή ώρα με το αυτοκίνητο από την Αδελαΐδα με αυτοκινητόδρομο, ο κάποτε αγροτικός οικισμός είναι σήμερα μια δορυφορική πόλη με περισσότερα από 35.000 άτομα και αναμένεται να αυξηθεί κατά 60% μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες.

Οι προγραμματιστές έχουν προσφέρει τα ποσά χρημάτων Samwells για πότισμα για τη γη τους, αλλά έχουν αντισταθεί στην πώληση.

Ακόμη και αν ήθελαν να εισπράξουν χρήματα, από τον Απρίλιο του επόμενου έτους δεν θα τους επιτραπεί να πουλήσουν για να κάνουν τη δική τους κατοικία.

Η Νότια Αυστραλία εκτιμά την αξία του καλού φαγητού και του κρασιού

Τόσο πολύ, η επαρχιακή αγροτική γη της πόλης προστατεύεται νόμιμα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Μια θέα πουλιών από μια μαρούλι στην άκρη της Αδελαΐδας. (Νέα του ABC: David Sciasci)

Η γεωργία είναι ο οικονομικός οδηγός του κράτους και πολλά συμβαίνουν γύρω από το εύφορο περιθώριο της Αδελαΐδας.

Πριν από δύο χρόνια, η τότε κρατική κυβέρνηση των Εργατικών Εργολάβων εισήγαγε περιοχές περιβάλλοντος και παραγωγής τροφίμων (EFPA) για να περιορίσει την αστική εξάπλωση σε ένα τεράστιο οικόπεδο έκτασης 8.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Είναι παράνομο να υποδιαιρείται η αγροτική γη για κατοικίες εντός αυτών των προστατευόμενων περιοχών.

Η απαγόρευση αρχίζει να ισχύει τον Απρίλιο του 2019 και έχει την υποστήριξη της σημερινής Φιλελεύθερης κυβέρνησης.

Η κοιλάδα Barossa και η McLaren Vale έχουν ήδη ισχυρούς περιορισμούς ανάπτυξης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι σκιασμένες περιοχές δείχνουν τις περιοχές περιβάλλοντος και παραγωγής τροφίμων που περιορίζουν την ανάπτυξη νέων κατοικιών. (ABC News)

"Πρόκειται για την προστασία ορισμένων από τις καλύτερες περιοχές μας για την παραγωγή τροφίμων", δήλωσε ο υπουργός πρωτοβάθμιας βιομηχανίας της Νότιας Αυστραλίας Tim Whetstone.

"Η κηπευτική είναι αξίας 22,5 δισ. Δολ. Και οι αναπτυσσόμενες [και] περιαστικές εκμεταλλεύσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές."

Ποιο είναι το κύριο όφελος της γεωργίας στην περιφέρεια;

Με μια λέξη, νερό.

Στο Mount Barker, οι Samwells ενδέχεται να μην είναι σε θέση να επεκταθούν, αλλά έχουν εύκολη πρόσβαση σε τρία βασικά συστατικά που συχνά δεν είναι διαθέσιμα στους αγρότες σε πιο απομακρυσμένες περιοχές.

• Εργασία
• Αγορές
• Ανακυκλωμένα οικιακά λύματα

Αυτός ο τελευταίος είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην ξηρότερη κατάσταση της Αυστραλίας.

Κατά τη διάρκεια ξηρασίας, η βροχή μπορεί να σταματήσει και τα ποτάμια να στεγνώσουν, αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να πλένουν, να καθαρίζουν και να ξεπλένονται.

Ίσως όχι τόσο, αλλά αρκετό για να εξασφαλιστεί η αφθονία του νερού άρδευσης για τους Samwells, οι οποίοι έχουν βυθιστεί στο εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων του Mt Barker.

"Δεν θέλουμε να χρειαστεί να αναπτυχθούμε στο φτωχό έδαφος μακριά από την υποδομή, τις μεταφορές και το νερό γιατί θα αυξήσει το κόστος της ήδη δαπανηρής επιχείρησης", δήλωσε ο Scott Samwell.

"Διατηρώντας έτσι αυτό που έχουμε κοντά στις πόλεις και τις περιοχές της περιοχής είναι σημαντικό."

Τα κτηνοτροφικά αγροκτήματα εξυπηρετούν μέχρι και 80 κουτ από το φαγητό της Μελβούρνης

Η Dr Rachel Carey είναι ερευνητής σε συστήματα βιώσιμης διατροφής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και λέει ότι έχουμε «παραβλέψει πόσο σημαντικές είναι οι πόλεις για την παραγωγή τροφίμων».

Είπε ότι το μπολ της Μελβούρνης εξυπηρετούσε το 80 τοις εκατό των λαχανικών που κατανάλωναν σχεδόν 5 εκατομμύρια κάτοικοι της πόλης.

Στη Νότια Αυστραλία, οι κήποι της αγοράς και οι οπωρώνες βόρεια της Αδελαΐδας αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα πέμπτο της κηπευτικής του κράτους.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η Κεντρική Αγορά της Αδελαΐδας πωλεί φρέσκα φρούτα και λαχανικά από τη γύρω περιοχή. (Νέα του ABC: David Sciasci)

"Είναι πραγματικά σημαντικό ότι όλα τα κράτη (πολιτείες) της Αυστραλίας εισάγουν τώρα πολύ ισχυρότερη προστασία για τα αγροτεμάχια στην περιφέρεια της πόλης", ανέφερε.

Ο Δρ Carey δήλωσε ότι οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις των πόλεων θα γίνουν όλο και πιο σημαντικές καθώς η προσφορά τροφίμων επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή.

"Θα πρέπει να τους δούμε ως ασφαλιστήριο συμβόλαιο, αν θέλετε, ως ένα αποθεματικό ενάντια στις μελλοντικές πιέσεις και επίσης πιθανές κρίσεις που είμαστε πιθανόν να αντιμετωπίσουμε για την προσφορά τροφίμων μας", δήλωσε.

"Πρέπει να προγραμματίσουμε για τουλάχιστον 50 χρόνια και πέρα ​​από το να λέμε ότι υπάρχουν περιοχές που δεν θα αγγιχτούν μακροπρόθεσμα, τότε το άλλο κρίσιμο πράγμα, φυσικά, είναι να κρατήσουμε τη γραμμή".

Χώρος για αναπαραγωγή ή παύση, M για σίγαση, αριστερό και δεξιό βέλος για αναζήτηση, πάνω και κάτω βέλη για ένταση.

 

ΒΙΝΤΕΟ: Αυτό το κομμάτι καλλιέργειας στην περιφέρεια της Αδελαΐδας παράγει 2,5 εκατομμύρια μαρούλια το χρόνο και είναι μόνο μισή ώρα με το αυτοκίνητο στην κεντρική αγορά της πόλης. (ABC News)

Οι παραγωγοί χωρίζονται σε ζώνες προστασίας των τροφίμων

"Μπορείτε σχεδόν να διαχωρίσετε τους καλλιεργητές μου σε δύο", δήλωσε ο Jordan Brooke-Barnett, επικεφαλής του τμήματος της SA του ομίλου καλλιεργητών AusVeg.

Ο κ. Brooke-Barnett ανέφερε ότι ορισμένα μέλη της AusVeg αντιτίθενται στους αναπτυξιακούς περιορισμούς που επέβαλε η EFPA.

"[Θα ήθελαν] την ευκαιρία να υποδιαιρέσουν τη γη ενδεχομένως μια μέρα σε σπίτια και τα οικονομικά οφέλη που θα μπορούσαν ενδεχομένως να φέρουν", είπε.

Άλλοι που ασχολούνται με την αστική καταπίεση και τον "αγώνα για το δικαίωμα να ασκούν την επιχείρησή τους" υποστήριξαν ισχυρότερη προστασία των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, σύμφωνα με τον κ. Brooke-Barnett.

Στο Κουίνσλαντ, ο τέταρτος γενιάς λαχανόκηπος Ray Taylor μεταφέρθηκε σε μια περιφερειακή περιοχή, αλλά ήταν ευτυχής.

Η οικογένειά του άρχισε να καλλιεργεί μόλις 11 χιλιόμετρα από το CBD του Μπρίσμπεϊν το 1914, αλλά κάθε γενιά προωθήθηκε περαιτέρω καθώς η πόλη επεκτάθηκε.

Τώρα, η κύρια λειτουργία του Taylor είναι κοντά στο Stanthorpe, 225 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας.

"Αυτό μας επιτρέπει ως οικογένεια να πάμε και να βρούμε ένα μεγαλύτερο αγροτεμάχιο σε μια άλλη περιοχή, έτσι ... προφανώς μπορούμε να αναπτύξουμε την επιχείρηση", είπε.

Οι Taylors αυξάνουν 25 εκατομμύρια λαχανικά ετησίως και ενώ μπορούν να επωφεληθούν από τις οικονομίες κλίμακας που προσφέρει ο χώρος, η ασφάλεια του νερού είναι ένα "τεράστιο θέμα".

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Ray Taylor στο αγρόκτημα κοντά στο Stanthorpe στο Κουίνσλαντ, όπου διαθέτει χώρο για επέκταση των επιχειρήσεων. (Νέα του ABC: David Sciasci)

Χωρίς βροχή, τα 27 φράγματα της εκμετάλλευσης ήταν μόλις 20-60% πλήρη και οι κύριοι κολπίσκοι δεν είχαν τρέξει για 20 μήνες, δήλωσε ο κ. Taylor.

"Είμαστε κάτω από περίπου 30 τοις εκατό σε [λαχανικών] παραγωγή φέτος λόγω της έλλειψης νερού."

Η οικογένεια σχεδιάζει να πουλήσει το τελευταίο της πόδι στην αστική περιφέρεια του Brisbane - μια ιδιοκτησία 40 στρεμμάτων στην προκυμαία του Redland Bay.

"Είναι πολύ μικρό ... και δεν μπορείτε να το επεκτείνετε", δήλωσε ο κ. Taylor.

"Είμαστε οι τελευταίοι που έχουν μείνει εκεί, έτσι όλες οι υπηρεσίες έχουν κλείσει και μετακινηθούν και έχουμε μεγάλη πίεση από την αστική εξάπλωση - εκτόξευση ψεκασμού, σκόνη, θόρυβος - γι 'αυτό είναι πολύ δύσκολο να λειτουργήσει σε αυτό το περιβάλλον".

Αυτή είναι η κατάσταση που η Νότια Αυστραλία προσπαθεί να αποφύγει, σύμφωνα με τον υπουργό πρωτοβάθμιας βιομηχανίας του κράτους, ο οποίος δεν εκφράζει συγνώμη για τον περιορισμό της αστικής εξάπλωσης.

"Η κυβέρνηση πρέπει να σχεδιάσει μια γραμμή, θα πρέπει να δώσει ένα ασφαλές μέλλον στους αγρότες και την παραγωγή τροφίμων στη Νότια Αυστραλία, αλλά και τη βεβαιότητα για όσους προγραμματιστές θέλουν να μετακινηθούν σε περιαστικές περιοχές της Αδελαΐδας και της Νότιας Αυστραλίας", δήλωσε ο κ. Whetstone είπε.

Η ΑΕ προγραμματίζει ένα κέντρο εξαγωγής κηπευτικών ύψους 1 δισ

Το κράτος στοχεύει είναι να εξασφαλίσει ότι έχει αρκετά φρέσκα προϊόντα όχι μόνο για να επιβιώσει, αλλά να ευδοκιμήσουν.

Η προστασία της γεωργικής γης κατά μήκος της άκρης της πόλης αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου για τη μετατροπή των βορείων περιοχών Adelaide σε κέντρο εξαγωγών και παγκόσμιο ηγέτη στην εντατική παραγωγή τροφίμων.

Οι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη για να υπερδιπλασιαστεί η ποσότητα επεξεργασμένων λυμάτων που διοχετεύονται στους καλλιεργητές από το εργοστάσιο αποβλήτων Bolivar της Adelaide και να ανοίξουν νέες περιοχές εντός της προστατευόμενης EFPA για άρδευση.

Ο στόχος είναι να τριπλασιαστεί η αξία της ετήσιας καλλιέργειας κηπευτικών βόρεια της Αδελαΐδας σε 1 δισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε δύο δεκαετίες και το σχέδιο έχει την υποστήριξη της βιομηχανίας και όλων των επιπέδων διακυβέρνησης.

Η εξασφάλιση βεβαιότητας γύρω από τη γη και το νερό συνέβαλε στην τόνωση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και του διαθέσιμου κεφαλαίου, δήλωσε ο κ. Whetstone.

Γνωρίστε τον επενδυτή Henry Liu

Ο Henry Liu είναι ένα άτομο που επενδύει σε μεγάλο βαθμό στο μέλλον των τροφίμων της Νότιας Αυστραλίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Υδροπονικά λαχανικά που καλλιεργούνται σε υπερσύγχρονα, κλιματολογικά ελεγχόμενα θερμοκήπια. (Ειδήσεις ABC: David Scaisci)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ένας από τους εργαζόμενους του Henry Liu επιλέγει υδροπονικώς αναπτυγμένες ντομάτες σε θερμοκήπιο στη Βιρτζίνια της Νότιας Αυστραλίας. (Νέα του ABC: David Sciasci)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Henry Liu είπε ότι όταν έγινε αστική γεωργία, το μέλλον ήταν "πολύ φωτεινό". (Νέα του ABC: David Sciasci)

Ο κ. Liu είχε ένα από τα πρώτα θερμοκήπια στη Βιρτζίνια βόρεια της Αδελαΐδας πριν από 18 χρόνια.

Τώρα έχει οχτώ εκτάρια (1 εκτάριο ισοδυναμεί με 16 στρέμματα) υδροπονικών λαχανικών που καλλιεργούνται σε υπερσύγχρονα, κλιματολογικά ελεγχόμενα θερμοκήπια.

Ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 12 εκτάρια όταν το νέο του θερμοκήπιο ξεκινήσει την παραγωγή του στις αρχές του επόμενου έτους.

"Το μέλλον είναι μεγάλο, πολύ φωτεινό", δήλωσε ο κ. Liu.

Οι καλλιέργειες θερμοκηπίων χρησιμοποιούν κατά 95% λιγότερο νερό από αυτές που καλλιεργούνται στον αγρό και το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να συλλεχθεί και να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση της ανάπτυξης των φυτών, ανέφερε.

"Το πλεονέκτημα των θερμοκηπίων για την παραγωγή πεδίου είναι ότι μπορείτε να ελέγξετε τις συνθήκες ανάπτυξης", δήλωσε ο κ. Liu.

Αλλά είναι πεινασμένοι στην ενέργεια και η ηλιακή ενέργεια δεν είναι ακόμα αρκετή για να τις τρέξει.

Ο κ. Liu πιστεύει ότι η υδροπονική καλλιέργεια θα αυξηθεί, αλλά θα υπάρχει πάντα μια θέση για την καλλιέργεια με βάση το έδαφος και ότι, ωστόσο, τα τρόφιμα παράγονται κοντά στο νερό, οι αγορές και η εργασία είναι επαρκής λόγος για να προστατεύονται τα κύπελλα ποτών της πόλης.

Τι είπε η Ελένη πριν τα κτήνη την πετάξουν στα βράχια – Η τελευταία της φράση ήταν για τον πατέρα της

Η 21χρονη φοιτήτρια Ελένη Τοπαλούδη, προσπαθούσε μέχρι την ύστατη στιγμή να γλιτώσει από τα χέρια των κατηγορούμενων, που την πέταξαν τραυματισμένη στη θάλασσα στη Ρόδο για να την «ξεφορτωθούν».

Η Ελένη  τους μιλούσε συνεχώς για να την αφήσουν

Οι δύο κατηγορούμενοι για τη δολοφονία της, περιέγραψαν στην απολογία τους με κάθε λεπτομέρεια τα όσα συνέβησαν στην εξοχική κατοικία του 21χρονου Ροδίτη καθώς και τις τελευταίες στιγμές του θύματος.

Τα όσα είπαν είναι τόσο συγκλονιστικά που «λύγισαν» ακόμη και την ανακρίτρια

Σύμφωνα με όσα είπαν, το θύμα τους μιλούσε συνεχώς, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τους εκφοβίσει για να την αφήσουν και να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι κατηγορούμενοι είπαν στην ανακρίτρια ότι η κοπέλα αρχικά τους απείλησε ότι θα τους καταδώσει την Αστυνομία.

Τότε, οι δυο δράστες, σύμφωνα με τα όσα κατέθεσαν, φοβήθηκαν και αποφάσισαν να την «ξεφορτωθούν» πετώντας την στα βράχια και στη θάλασσα προκειμένου να προκαλέσουν τον πνιγμό της.

Τα τελευταία λόγια της

Η 21χρονη όμως, προσπάθησε ως και την ύστατη στιγμή να τους αλλάξει γνώμη, λέγοντάς τους ότι εάν το μάθει ο πατέρας της, θα ψάξει να τους βρει.

«Θα σας βρει ο πατέρας μου αφήστε με να φύγω» ήταν τα τελευταία της λόγια πριν ο 21χρονος Έλληνας και ο 19χρονος Αλβανός την πετάξουν στη θάλασσα για να εξασφαλίσουν μια για πάντα την σιωπή της.

Διαβάστε επίσης: Καταγγελία φίλης της Ελένης : «Είχε βιντεοσκοπηθεί και βιαστεί από τρία άτομα»

• Πατέρας Τοπαλούδη: Κυκλώματα στη Ρόδο βιάζουν και εκβιάζουν κοριτσάκια ...

"Σκοτώνουν" την αρχαία Ελλάδα στη Θεσσαλονίκη. Τι γράφει ο Κριτων Αρσένη ς στο ΦΒ

Ένας αρχαϊκός ναός στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να ξαναθαφτεί. Ακούγεται αδιανόητο. Ποια είναι η δικαιολογία; Η ανάδειξη του μνημείου είναι ακριβή. Αλήθεια, τι μας θυμίζει;

Μα, αν δεν κάνω λάθος, αυτός ήταν ο λόγος που χάθηκε μέρος του ανακτόρου του Γαλερίου κάτω από οκταόροφες πολυκατοικίες την δεκαετία του ’60. Αυτός ήταν ο λόγος που με τον ίδιο τρόπο και την ίδια εποχή χάθηκε οριστικά ο Ιππόδρομος της Θεσσαλονίκης, μνημείο μνήμης όσο και ιστορίας της πόλης καθώς εκεί είχαν σφαγιαστεί χιλιάδες Θεσσαλονικείς από τον Θεοδόσιο – αλήθεια μνημείο για τα θύματα αυτά πότε θα κάνουμε; Αυτός ήταν ο λόγος που το 2005 χάθηκαν οι δυο μεγάλες καμαρόσκεπες δεξαμενές του Μεγάλου Κωνσταντίνου στην Ολυμπιάδος. Αντίστοιχη θα ήταν η λογική για την καταστροφή του ελληνιστικού ναού του Σέραπι, που διατηρούσε ανέπαφη την κρύπτη του και πιθανά βρισκότανε στην πλατεία Αντιγονιδών. Ίσως να εφάπτονταν και με τον αρχαϊκό ναό που η εφορεία αρχαιοτήτων της πόλης ζητά να καταχωθεί και ας είμαστε ειλικρινείς…να χαθεί για πάντα.

Είναι η Θεσσαλονίκη η πόλη των χαμένων μνημείων; Η φτωχομάνα που από ένδεια δεν μπορεί να σώσει τα μνημεία της; Και αν όλα τα προηγούμενα ήταν για κάποιους λιγότερα σημαντικά – επειδή ήταν ρωμαϊκά ή μη θρησκευτικά βυζαντινά, τώρα έχουμε έναν αρχαϊκό ναό του 6ου αιώνα π.χ. με πολλά αρχιτεκτονικά μέλη να διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Ποιος μπορεί να τεκμηριώσει επιστημονικά ότι δεν πρέπει να μείνει στην επιφάνεια και να είναι επισκέψιμος; Υπάρχει κάποιο μνημείο της πόλης που να καταχώθηκε και να αποκαλύφθηκε αργότερα;

Να κρατήσουμε στην επιφάνεια τα δώρα που μας προσφέρει αυτή η πόλη από το πλούσιο παρελθόν της. Αν η ένδεια είναι ο λόγος να τα θάψουμε, ας δούμε τι κάνουν άλλοι σε αυτή την περίπτωση.

Η Αίγυπτος, από όπου είχε έρθει στην Ελλάδα ο Σεράπις, έχασε τον τουρισμό της μετά την αραβική άνοιξη και την βίαιη καταστολή της. Για να ξανακερδίσει τους τουρίστες της, έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για νέες αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Η ένδεια γίνεται εκεί λόγος ανάδειξης και όχι κατάχωσης μνημείων.

Το μνημείο αυτό της πόλης πρέπει να αναδειχθεί και η αρχαιολογική έρευνα να επεκταθεί. Συν τω χρόνω και τα άλλα τμήματά του θα αποκαλυφθούν. Πιθανότατα θα βρούμε και άλλα μνημεία στην υποβαθμισμένη αυτή σήμερα γωνιά του κέντρου, που λέγεται ότι ήταν η περιοχή των αρχαίων ιερών. Θα δημιουργηθεί έτσι ένας νέος αρχαιολογικός πόλος έλξης στην πόλη. Αν γίνει ο ναός επισκέψιμος και συνεχίσει η αρχαιολογική έρευνα, αυτή η όμορφη γειτονία με τα πολλά διατηρητέα κτίσματα έχει την ευκαιρία να ανακτήσει μέρος της χαμένης της αίγλης και ποιότητας ζωής. Είναι μια ευκαιρία για την πόλη. Ας την αδράξουμε.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο: https://parallaximag.gr/thessaloniki/poli-ton-chamenon-mnimeion-kai-efkairionhttps://parallaximag.gr/thessaloniki/poli-ton-chamenon-mnimeion-kai-efkairion

Aμακιγιάριστη και με αφτιασίδωτο λόγο, η εκρηκτική Βάνα απαντά σε όλα με ειλικρίνεια και αμεσότητα: φλερτάρει με τον Δήμο Γλυφάδας όχι για το δημαρχιλίκι, αλλά με όραμα για μια καθαρή, ευρωπαϊκή πόλη, αγαπά τα λάθη και τις ρυτίδες της και δηλώνει ότι θα «φύγει» όταν εκείνη το θελήσει, παρόλο που ακόμη και ο καρκίνος είναι ερωτευμένος μαζί της

Οπως το περίμενα. Χειμαρρώδης, σαρωτική, ορμητική. Οπως το υποπτευόμουν. Αυθεντική, ειλικρινής, έτοιμη να απαντήσει σε όλα. Μα σε όλα. Και σας βεβαιώ. Η κουβέντα με τη Βάνα Μπάρμπα, μέσα στις ελάχιστες από όσες έχω κάνει σε πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης και σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Τόσο αποκαλυπτική. Περισσότερο πεθαίνεις.

Από το τηλέφωνο μού είπε: «Μόλις τώρα φτιάχνω αβγά με λουκάνικα». Και συνέχισε: «Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θα διεκδικήσω τον Δήμο της Γλυφάδας. Οραμα γα μια καθαρή, ευρωπαϊκή πόλη, ναι. Δημαρχιλίκι μάλλον όχι». Και ολοκλήρωσε: «Μετά χαράς να τα πούμε, αλλά σε παρακαλώ να βρεθούμε στο μοναδικό ίσως ευρωπαϊκό σημείο της Αθήνας. Φυσικά στου “Zonar’s”». Ηρθε στην ώρα της, δύο το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης. Ηρθε επιμελώς ατημέλητη. Επιμελώς άβαφη. Και στα μαύρα ντυμένη. Γιατί έτσι; «Είμαι αρκετά μεγάλη…».

– Ε, όχι και τόσο μεγάλη… «Είμαι σχεδόν άφραγκη και δεν έχω τόσα ώστε να είμαι φτιαγμένη. Δεν το έχω ανάγκη».

Από πού αρχίζεις μια κουβέντα με τη Βάνα Μπάρμπα; Με κάθε θηλυκή ύπαρξη που σέβεται και αγαπάει τα λάθη της; Μα φυσικά από τα ζώδια: «Είμαι Ψάρι με Κριό και την Αφροδίτη στον Υδροχόο. Γι’ αυτό είμαι βαθιά και αθεράπευτα συναισθηματική. Πρωτόγονα συναισθηματική. Σπάω πόρτες. Δεν είμαι τακτικίστρια, δεν είμαι άνθρωπος του νου. Οπως γράφει ο μεγιστοτεράστιος Νίκος Καζαντζάκης στην “Ασκητική”, ο νους βολεύεται, η καρδιά ποτέ».

Πρώτη εντύπωση η αμεσότητά της. Δεύτερη, η καθαρότητα του λόγου της. Τρίτη, το υποδειγματικό συντακτικό της.

– Πολλά λάθη; «Αφθονα. Τα αγαπάω. Τα λατρεύω. Οπως τώρα που αποφάσισα να δώσω συνέντευξη σε σένα. Ξέρω ότι θα εκτεθώ. Σε αυτόν που κάποτε με τα σχόλιά του με ξέσκιζε. Τώρα παίρνω την εκδίκησή μου».

– Σε ξέσκιζα με τα σχόλια επειδή όλοι, έτσι κι εγώ, σε ποθούσαμε και δεν σε είχαμε. «Μ’ αρέσει η ειλικρίνειά σου. Το πιστεύω και το κρατάω».

«Ημουν ένα τρόπαιο…
Ενα αλαζονικό, κακομαθημένο πλάσμα»

– Κάποιος φίλος μου είπε ότι η Βάνα δεν είναι η Μπελούτσι της Ελλάδας, αλλά η Μόνικα είναι η Βάνα της Ιταλίας.

Χαμογέλασε, κολακεύτηκε, το προσπέρασε και συνέχισε: «Αλλο πράγμα η αγάπη, άλλο ο έρωτας. Ο έρωτας είναι το πρωτόγονο ένστικτο. Ο ερωτισμός είναι πρωτογονισμός. Και τότε, στα νιάτα μου, ήμουν ερωτευμένη με τον εαυτό μου. Και ήμουν ερωτευμένη με τον εαυτό μου γιατί προκαλούσε ακατανίκητο πόθο σε όλα τα αρσενικά, σε κάθε άνδρα. Τώρα που τα έχασα όλα αυτά, τώρα καταλαβαίνω το λάθος μου. Οταν χάνεις τα νιάτα σου χάνεις και μέρος της ομορφιάς σου. Τι μένει; Η αγάπη».

Η Βάνα, επί σειρά ετών, πολλών ετών, η επιτομή του ερωτισμού, του πόθου, της φαντασίωσης και του αχαλίνωτου σεξουαλικού οργίου. Παιδιά, να το ομολογήσουμε, κακό δεν κάνει. «Ο θαυμασμός και η πλημμυρίδα σεξουαλικών φαντασιώσεων που προκαλούσα με έκαναν περισσότερο αλαζονική, περισσότερο νάρκισσο. Τώρα πιστεύω πως τυχεροί είναι εκείνοι που αγαπούν, όχι εκείνοι που αγαπιούνται. Εγώ αγαπιόμουν. Ετσι δεν είχα την πείνα της αγάπης. Ημουν ένα τρόπαιο. Και πάντα ήμουν με τον εαυτό μου… Ενα κακομαθημένο, όμορφο πλάσμα. Αυτό ήμουν. Από τα τριάντα εφτά, με τη μητρότητα και τη γέννηση της κόρης μου, όλα αυτά άλλαξαν. Εφυγε και ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός. Τότε, στο βαθύ παρελθόν, κοιτούσα και πήγαινα μόνο με γοητευτικούς άνδρες της εξουσίας. Τώρα κοιτάζω την ψυχή και τα αισθήματα».

Το μυαλό μου πέταξε στην αρχαιότητα. Και μπροστά μου «είδα» τη Βάνα σαν μία από τις πιο επιθυμητές και θανατηφόρες εταίρες της Αθήνας.

– Πότε άρχισαν τα «τσιμπολογήματα»; Πότε εκτοξεύτηκαν οι μετοχές σου;

«Από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις μου. Από την πρώτη που ήταν στο “Βίος και Πολιτεία” του Νίκου Περάκη, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ της Ελλάδας. Αλλά πού να τον καταλάβουμε εμείς οι Βαλκάνιοι; Ολα είναι παρεξηγημένα σ’ αυτόν τον τόπο. Α, και κάτι άλλο. Τα “τσιμπολογήματα” άρχισαν όταν έκανα την πρώτη μου διαφήμιση πλασάροντας το απορρυπαντικό Essex με τη φράση «το Essex πλένει υπέροχα»».

– Φαντάζομαι να το κατάλαβες και να το εκμεταλλεύτηκες αυτό.

«Αστειεύεσαι. Στην αρχή ήμουν τούβλο. Τοίχος. Φαντάσου, ενώ ήδη είχα κερδίσει τον τίτλο της Μις Ελλάς, εγώ για το μεροκάματο εργαζόμουν σε ένα διάσημο για εκείνη την εποχή καφέ-μπαρ του Κολωνακίου, τα “Νούφαρα”. Ημουν τόσο, μα τόσο αθώα. Μέχρι τα τριάντα. Ισως κάτι λιγότερο».

– Λένε ότι οι άνδρες επειδή είναι μο@@όδουλοι γι’ αυτό είναι και μεγάλα θύματα. Και πως η γυναίκα με το σεξ είναι η πιο ακλόνητη, η πιο μεγάλη, η πιο κερδοσκοπική μηχανή από συστάσεως της ανθρωπότητας.

«Εσείς το λέτε. Οι άνδρες το λένε. Γιατί σας αρέσει να παίζετε τον ρόλο του θύματος. Τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Αυτά λένε και πολλές αμερικανικές ταινίες για να απενοχοποιούν τους άνδρες. Το σεξ είναι ένστικτο. Είναι ζωώδες όπως η πείνα. Τα αρσενικά αισθάνονται την ανάγκη να μας γεμίζουν ενοχές. Πως δηλαδή η γυναίκα χειρίζεται το σύμπαν».

– Μα δεν το χειρίζεται;

«Τελικά το χειρίζεται. Γιατί; Μα επειδή πέφτουν στην παγίδα της γυναίκας-συζύγου. Το “σύζυγος” είναι επάγγελμα. Η γυναίκα που γεννάει, η γυναίκα που υποτάσσεται στον άνδρα της. Είναι κι αυτό μια εργασία. Οπως πολλές άλλες. Μια εργασία που πληρώνεται αδρά. Αλλά να ξέρεις. Μια τέτοια “σύζυγος” δεν αγαπάει. Και κάτι ακόμα. Οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό. Γι’ αυτό δεν συμβιβάστηκα. Γι’ αυτό δεν παντρεύτηκα. Γι’ αυτό δεν πιστεύω στον γάμο».

– Ομως ερωτεύτηκες. Πόσες φορές; Μία, δύο, τρεις, δέκα;

«Τρεις φορές. Τρεις μεγάλοι έρωτες με χάραξαν. Ομως μία ήταν η πιο μεγάλη. Ο δάσκαλός μου. Η μεγάλη, αξέχαστη αγάπη μου».

– Αξέχαστη;

«Αξέχαστη και αξεπέραστη. Και είναι αξεπέραστη επειδή ακόμα δεν έχει φθαρεί μέσα μου».

– Η Σίρλεϊ ΜακΛέιν μπροστά σε πεντακόσιους δημοσιογράφους από κάθε γωνιά της Γης είχε πει στο Φεστιβάλ του Βερολίνου: «Οποια σταρ ισχυριστεί ότι δεν πήγε με τον συμπρωταγωνιστή της και τον παραγωγό ή σκηνοθέτη της λέει ψέματα».

«Συμφωνώ και το προσυπογράφω. Ετσι ακριβώς είναι. Και όχι μόνο στις μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ, αλλά και στις μικρές, τις δικές μας. Αλλωστε πολλοί παραγωγοί και σκηνοθέτες κατέληξαν στην αγκαλιά κάποιας πρωταγωνίστριας».

«Αθλιος και χυδαίος ο Χάρβεϊ Γουάινστιν»

– Και τότε; Δεν είναι σοκαριστική και υποκριτική αυτή η καμπάνια από πολλές διάσημες μεγαλομπεμπέκες εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν;

«Το παιχνίδι είναι στημένο. Οταν εκείνος ήταν πανίσχυρος, όλες αυτές έκαναν την πάπια. Τώρα το θυμήθηκαν. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτές. Φταίει και ο ίδιος γιατί έδωσε δικαιώματα. Γιατί εκμεταλλεύτηκε την εξουσία του. Ο νόμος της ανταποδοτικότητας. Του ανταποδίδονται όλα αυτά που έχει κάνει. Και έχει κάνει αίσχη».

– Είναι αλήθεια ότι σου την έπεσε και ότι εσύ τον απέκρουσες;

«Μα@@κίες. Μερικοί συνάδελφοί σου γράφουν με τα πόδια. Δεν έχω πει κάτι τέτοιο. Απλώς είχα περιγράψει την πρώτη μου εμπειρία μετά την τελετή όταν το “Mediterraneo” είχε κερδίσει Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Παραγωγής».

(Η Βάνα, πρωταγωνίστρια της ταινίας του Ναπολιτάνου Γκαμπριέλε Σαλβατόρε που γυρίστηκε το 1991 στο Καστελόριζο, σε ρόλο θεσπέσιας πόρνης.)

• Home
• Viral Gossip

Βάνα Μπάρμπα: «Ο Τσίπρας είναι συμπαθής. Ενα παιδί πολύ αληθινό»

On Οκτ 9, 2018

Κοινοποιήστε στο Facebook

1.9 χιλ.

Aμακιγιάριστη και με αφτιασίδωτο λόγο, η εκρηκτική Βάνα απαντά σε όλα με ειλικρίνεια και αμεσότητα: φλερτάρει με τον Δήμο Γλυφάδας όχι για το δημαρχιλίκι, αλλά με όραμα για μια καθαρή, ευρωπαϊκή πόλη, αγαπά τα λάθη και τις ρυτίδες της και δηλώνει ότι θα «φύγει» όταν εκείνη το θελήσει, παρόλο που ακόμη και ο καρκίνος είναι ερωτευμένος μαζί της

ADVERTISING

Οπως το περίμενα. Χειμαρρώδης, σαρωτική, ορμητική. Οπως το υποπτευόμουν. Αυθεντική, ειλικρινής, έτοιμη να απαντήσει σε όλα. Μα σε όλα. Και σας βεβαιώ. Η κουβέντα με τη Βάνα Μπάρμπα, μέσα στις ελάχιστες από όσες έχω κάνει σε πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης και σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Τόσο αποκαλυπτική. Περισσότερο πεθαίνεις.

Από το τηλέφωνο μού είπε: «Μόλις τώρα φτιάχνω αβγά με λουκάνικα». Και συνέχισε: «Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θα διεκδικήσω τον Δήμο της Γλυφάδας. Οραμα γα μια καθαρή, ευρωπαϊκή πόλη, ναι. Δημαρχιλίκι μάλλον όχι». Και ολοκλήρωσε: «Μετά χαράς να τα πούμε, αλλά σε παρακαλώ να βρεθούμε στο μοναδικό ίσως ευρωπαϊκό σημείο της Αθήνας. Φυσικά στου “Zonar’s”». Ηρθε στην ώρα της, δύο το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης. Ηρθε επιμελώς ατημέλητη. Επιμελώς άβαφη. Και στα μαύρα ντυμένη. Γιατί έτσι; «Είμαι αρκετά μεγάλη…».

– Ε, όχι και τόσο μεγάλη… «Είμαι σχεδόν άφραγκη και δεν έχω τόσα ώστε να είμαι φτιαγμένη. Δεν το έχω ανάγκη».

Από πού αρχίζεις μια κουβέντα με τη Βάνα Μπάρμπα; Με κάθε θηλυκή ύπαρξη που σέβεται και αγαπάει τα λάθη της; Μα φυσικά από τα ζώδια: «Είμαι Ψάρι με Κριό και την Αφροδίτη στον Υδροχόο. Γι’ αυτό είμαι βαθιά και αθεράπευτα συναισθηματική. Πρωτόγονα συναισθηματική. Σπάω πόρτες. Δεν είμαι τακτικίστρια, δεν είμαι άνθρωπος του νου. Οπως γράφει ο μεγιστοτεράστιος Νίκος Καζαντζάκης στην “Ασκητική”, ο νους βολεύεται, η καρδιά ποτέ».

Πρώτη εντύπωση η αμεσότητά της. Δεύτερη, η καθαρότητα του λόγου της. Τρίτη, το υποδειγματικό συντακτικό της.

– Πολλά λάθη; «Αφθονα. Τα αγαπάω. Τα λατρεύω. Οπως τώρα που αποφάσισα να δώσω συνέντευξη σε σένα. Ξέρω ότι θα εκτεθώ. Σε αυτόν που κάποτε με τα σχόλιά του με ξέσκιζε. Τώρα παίρνω την εκδίκησή μου».

– Σε ξέσκιζα με τα σχόλια επειδή όλοι, έτσι κι εγώ, σε ποθούσαμε και δεν σε είχαμε. «Μ’ αρέσει η ειλικρίνειά σου. Το πιστεύω και το κρατάω».

«Ημουν ένα τρόπαιο…
Ενα αλαζονικό, κακομαθημένο πλάσμα»

– Κάποιος φίλος μου είπε ότι η Βάνα δεν είναι η Μπελούτσι της Ελλάδας, αλλά η Μόνικα είναι η Βάνα της Ιταλίας.

Χαμογέλασε, κολακεύτηκε, το προσπέρασε και συνέχισε: «Αλλο πράγμα η αγάπη, άλλο ο έρωτας. Ο έρωτας είναι το πρωτόγονο ένστικτο. Ο ερωτισμός είναι πρωτογονισμός. Και τότε, στα νιάτα μου, ήμουν ερωτευμένη με τον εαυτό μου. Και ήμουν ερωτευμένη με τον εαυτό μου γιατί προκαλούσε ακατανίκητο πόθο σε όλα τα αρσενικά, σε κάθε άνδρα. Τώρα που τα έχασα όλα αυτά, τώρα καταλαβαίνω το λάθος μου. Οταν χάνεις τα νιάτα σου χάνεις και μέρος της ομορφιάς σου. Τι μένει; Η αγάπη».

Η Βάνα, επί σειρά ετών, πολλών ετών, η επιτομή του ερωτισμού, του πόθου, της φαντασίωσης και του αχαλίνωτου σεξουαλικού οργίου. Παιδιά, να το ομολογήσουμε, κακό δεν κάνει. «Ο θαυμασμός και η πλημμυρίδα σεξουαλικών φαντασιώσεων που προκαλούσα με έκαναν περισσότερο αλαζονική, περισσότερο νάρκισσο. Τώρα πιστεύω πως τυχεροί είναι εκείνοι που αγαπούν, όχι εκείνοι που αγαπιούνται. Εγώ αγαπιόμουν. Ετσι δεν είχα την πείνα της αγάπης. Ημουν ένα τρόπαιο. Και πάντα ήμουν με τον εαυτό μου… Ενα κακομαθημένο, όμορφο πλάσμα. Αυτό ήμουν. Από τα τριάντα εφτά, με τη μητρότητα και τη γέννηση της κόρης μου, όλα αυτά άλλαξαν. Εφυγε και ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός. Τότε, στο βαθύ παρελθόν, κοιτούσα και πήγαινα μόνο με γοητευτικούς άνδρες της εξουσίας. Τώρα κοιτάζω την ψυχή και τα αισθήματα».

Το μυαλό μου πέταξε στην αρχαιότητα. Και μπροστά μου «είδα» τη Βάνα σαν μία από τις πιο επιθυμητές και θανατηφόρες εταίρες της Αθήνας.

– Πότε άρχισαν τα «τσιμπολογήματα»; Πότε εκτοξεύτηκαν οι μετοχές σου;

«Από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις μου. Από την πρώτη που ήταν στο “Βίος και Πολιτεία” του Νίκου Περάκη, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ της Ελλάδας. Αλλά πού να τον καταλάβουμε εμείς οι Βαλκάνιοι; Ολα είναι παρεξηγημένα σ’ αυτόν τον τόπο. Α, και κάτι άλλο. Τα “τσιμπολογήματα” άρχισαν όταν έκανα την πρώτη μου διαφήμιση πλασάροντας το απορρυπαντικό Essex με τη φράση «το Essex πλένει υπέροχα»».

– Φαντάζομαι να το κατάλαβες και να το εκμεταλλεύτηκες αυτό.

«Αστειεύεσαι. Στην αρχή ήμουν τούβλο. Τοίχος. Φαντάσου, ενώ ήδη είχα κερδίσει τον τίτλο της Μις Ελλάς, εγώ για το μεροκάματο εργαζόμουν σε ένα διάσημο για εκείνη την εποχή καφέ-μπαρ του Κολωνακίου, τα “Νούφαρα”. Ημουν τόσο, μα τόσο αθώα. Μέχρι τα τριάντα. Ισως κάτι λιγότερο».

– Λένε ότι οι άνδρες επειδή είναι μο@@όδουλοι γι’ αυτό είναι και μεγάλα θύματα. Και πως η γυναίκα με το σεξ είναι η πιο ακλόνητη, η πιο μεγάλη, η πιο κερδοσκοπική μηχανή από συστάσεως της ανθρωπότητας.

«Εσείς το λέτε. Οι άνδρες το λένε. Γιατί σας αρέσει να παίζετε τον ρόλο του θύματος. Τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Αυτά λένε και πολλές αμερικανικές ταινίες για να απενοχοποιούν τους άνδρες. Το σεξ είναι ένστικτο. Είναι ζωώδες όπως η πείνα. Τα αρσενικά αισθάνονται την ανάγκη να μας γεμίζουν ενοχές. Πως δηλαδή η γυναίκα χειρίζεται το σύμπαν».

– Μα δεν το χειρίζεται;

«Τελικά το χειρίζεται. Γιατί; Μα επειδή πέφτουν στην παγίδα της γυναίκας-συζύγου. Το “σύζυγος” είναι επάγγελμα. Η γυναίκα που γεννάει, η γυναίκα που υποτάσσεται στον άνδρα της. Είναι κι αυτό μια εργασία. Οπως πολλές άλλες. Μια εργασία που πληρώνεται αδρά. Αλλά να ξέρεις. Μια τέτοια “σύζυγος” δεν αγαπάει. Και κάτι ακόμα. Οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό. Γι’ αυτό δεν συμβιβάστηκα. Γι’ αυτό δεν παντρεύτηκα. Γι’ αυτό δεν πιστεύω στον γάμο».

– Ομως ερωτεύτηκες. Πόσες φορές; Μία, δύο, τρεις, δέκα;

«Τρεις φορές. Τρεις μεγάλοι έρωτες με χάραξαν. Ομως μία ήταν η πιο μεγάλη. Ο δάσκαλός μου. Η μεγάλη, αξέχαστη αγάπη μου».

– Αξέχαστη;

«Αξέχαστη και αξεπέραστη. Και είναι αξεπέραστη επειδή ακόμα δεν έχει φθαρεί μέσα μου».

– Η Σίρλεϊ ΜακΛέιν μπροστά σε πεντακόσιους δημοσιογράφους από κάθε γωνιά της Γης είχε πει στο Φεστιβάλ του Βερολίνου: «Οποια σταρ ισχυριστεί ότι δεν πήγε με τον συμπρωταγωνιστή της και τον παραγωγό ή σκηνοθέτη της λέει ψέματα».

«Συμφωνώ και το προσυπογράφω. Ετσι ακριβώς είναι. Και όχι μόνο στις μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ, αλλά και στις μικρές, τις δικές μας. Αλλωστε πολλοί παραγωγοί και σκηνοθέτες κατέληξαν στην αγκαλιά κάποιας πρωταγωνίστριας».

«Αθλιος και χυδαίος ο Χάρβεϊ Γουάινστιν»

– Και τότε; Δεν είναι σοκαριστική και υποκριτική αυτή η καμπάνια από πολλές διάσημες μεγαλομπεμπέκες εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν;

«Το παιχνίδι είναι στημένο. Οταν εκείνος ήταν πανίσχυρος, όλες αυτές έκαναν την πάπια. Τώρα το θυμήθηκαν. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτές. Φταίει και ο ίδιος γιατί έδωσε δικαιώματα. Γιατί εκμεταλλεύτηκε την εξουσία του. Ο νόμος της ανταποδοτικότητας. Του ανταποδίδονται όλα αυτά που έχει κάνει. Και έχει κάνει αίσχη».

– Είναι αλήθεια ότι σου την έπεσε και ότι εσύ τον απέκρουσες;

«Μα@@κίες. Μερικοί συνάδελφοί σου γράφουν με τα πόδια. Δεν έχω πει κάτι τέτοιο. Απλώς είχα περιγράψει την πρώτη μου εμπειρία μετά την τελετή όταν το “Mediterraneo” είχε κερδίσει Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Παραγωγής».

(Η Βάνα, πρωταγωνίστρια της ταινίας του Ναπολιτάνου Γκαμπριέλε Σαλβατόρε που γυρίστηκε το 1991 στο Καστελόριζο, σε ρόλο θεσπέσιας πόρνης.)

«Εκεί λοιπόν, στη δεξίωση που ακολούθησε της τελετής, γιατί όπως ξέρεις η Miramax των αδελφών Γουάινστιν ήταν η εταιρεία παραγωγής, ο Χάρβεϊ, αυτός που κατηγορείται για όλες αυτές τις χυδαιότητες, εμφανίστηκε με ξεκούμπωτο πουκάμισο, χωρίς ζώνη, να βρωμοκοπάει αλκοόλ, περιφερόμενος σαν ζωντανή χυδαιότητα. Μου την έπεσε, όπως την έπεφτε σε όποια έβρισκε μπροστά του».

– Τόσο χυδαίος, τόσο άθλιος;

«Αυτός είναι ο ακριβής χαρακτηρισμός, “άθλιος”. Αθλιος και άθλος. Κοίτα, φίλε μου, παιχνίδι της γλώσσας. Κολοσσιαία η διαφορά ανάμεσα στην αθλιότητα και τον άθλο».

– Η τόσο μεγάλη διεθνής δημοσιότητα δεν «εξοφλήθηκε» όσο άξιζε εδώ στα πάτρια εδάφη;

«Καθόλου μάλιστα. Αρχισαν οι χλευασμοί, οι σαρκασμοί και οι πλακίτσες. Οπως, ας πούμε, “η Βάνα έχει μπάρμπα στην Κορώνη”. Με σταύρωσαν. Φαντάσου ότι μετά από τα Οσκαρ , ο μοναδικός ρόλος που μου προσφέρθηκε είναι κάποιας όμορφης που ανεβαίνει στα τραπέζια και χορεύει ζεϊμπέκικο. Να πέσουν να με φάνε. Τόσο κομπλεξικοί. Το κόμπλεξ των Ελλήνων. Γιατί εσύ και όχι ο άλλος…».

– Μεγάλωσες στην επαρχία, έτσι δεν είναι;

«Στα Γιάννενα. Καταπιεσμένη, Σχεδόν “σφραγισμένη”. Στα δεκαεφτά μου την κοπάνησα νύχτα με κατεύθυνση τα καλλιστεία».

– Οπου έπρεπε να δώσεις για να πάρεις… «Να κάνω τι;».

– Χαρούλες;
«Πλάνη. Η Βάνα δεν έκανε χαρούλες. Τα ανταλλάγματα ήταν μεγάλα. Πολύ μεγάλα».

– Οπως; «Σπίτια. Σου κάνει; Και πολύ περισσότερα. Επρεπε, όμως, να ήταν κάτι μοιραίο, ένας μεγάλος έρωτας».

– Πιστεύεις ότι ο έρωτας έχει διάρκεια; Φαντάζομαι να ξέρεις ότι μετά από τρία χρόνια η σεξουαλική, η σαρκική επιθυμία έχει τελειώσει. Τότε πάμε για άλλη.

«Ακριβώς έτσι. Γι’ αυτό δεν πιστεύω στη μονογαμία. Είμαι εναντίον της μονογαμίας. Η κ@@λα είναι αντίδραση ζωική. Είναι ένστικτο. Οπως η πείνα. Δεν μπορείς να μείνεις με έναν. Αδύνατον. Ομως η αγάπη και το συναίσθημα εμπεριέχουν χρόνο. Οπως το καλό κρασί. Οσο παλιώνει τόσο βγάζει περισσότερα αρώματα».

Στον λάκκο των τεκνών με τον Βολανάκη

– Περίπτωση ειλικρίνειας;

«Η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα προκύπτουν από μεγάλες προσωπικότητες. Οπως, για παράδειγμα, η περίπτωση του Μίνωα Βολανάκη. Μέγιστη σκηνοθετάρα, μέγιστη προσωπικοτάρα. Κι αυτός αξέχαστος και ανεπανάληπτος, Θυμάμαι που για ξεκάρφωμα με έπαιρνε μαζί του στα Εξάρχεια ώστε να τσιμπήσουν τα τεκνά κι έτσι να “τσιμπολογήσει” κι εκείνος. Εγώ στον λάκκο των λεόντων των τεκνών. Κάπως έτσι πορεύονται οι μεγάλοι και πλήρως ελευθερωμένοι».

– Ποια η βαθύτερη, η ανεκπλήρωτη επιθυμία σου;

«Να βρω κάποιον να τον αγαπήσω. Εναν σύντροφο που θα είναι και φίλος. Να εγκαταλείψω το εγώ μου για κάποιον άλλο».

– Τόσο μεγάλη λαχτάρα;

«Εχω να ερωτευτώ εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Οσο και η ηλικία της κόρης μου. Η μητρότητα με κέρδισε. Η αγάπη και ο έρωτας με έχασαν. Καιρός να αναγεννηθώ μέσα μου. Είμαι έτοιμη. Είναι αλήθεια πως αγαπώ τη μοναχικότητά μου. Ομως άλλο πράγμα τα συναισθήματα, ο άνθρωπος, ο σύντροφος. Οπως έλεγε και ο Μενέλαος Λουντέμης, η αγάπη μετριέται με ό,τι απαρνιέται κανείς για χάρη της».

«Λάθος του Ψηνάκη, αλλά μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ψηφοφόροι του»

– Σχετικά με τη Γλυφάδα και την υποψηφιότητα για τον δήμο της πόλης;

«Δεν το έχω αποφασίσει. Μάλλον δεν θα το κάνω. Το μοναδικό πράγμα που με ενδιαφέρει είναι η πόλη, αυτή η γη της επαγγελίας. Να την πεζοδρομήσουμε. Να κυκλοφορούν όλοι με ποδήλατα. Να μεταδίδονται επουράνιες μελωδίες. Γι’ αυτό και η κίνηση που έχω οργανώσει ονομάζεται “Γλυφάδα όμορφη πόλη”. Πάντα αφοσιωμένη πλήρως σε αυτό τον σκοπό. Ανιδιοτελώς. Χωρίς σκοπό “κατάληψης” της δημαρχίας».

– Να σου πω ότι μετά την απαράδεκτη συμπεριφορά του φίλου σου Ηλία Ψηνάκη όλοι είναι κουμπωμένοι σχετικά με τις υποψηφιότητες από celebrities. «Μεγάλο το λάθος του».

– Μεγάλο; Σχεδόν εγκληματικό. «Να ξέρεις πάντως ότι πολλές φορές ο πολιτικός κινδυνεύει από τις ομάδες που τον περιβάλλουν. Αυτές μπορεί να σε καταστρέψουν».

– Πάντως εκείνος έχει επιλέξει τα μέλη των ομάδων του.
«Σωστά. Αλλά μερίδιο ευθύνης έχουν και οι ψηφοφόροι του».

– Οπως οι ψηφοφόροι του Τσίπρα που τώρα εύχονται να τους είχε κοπεί το χέρι;

«Διαφωνώ. Ο Τσίπρας είναι συμπαθής. Ενα παιδί πολύ αληθινό. Με λάθος προσδοκίες. Που πίστεψε ότι το όραμά του θα μπορούσε να υλοποιηθεί αν κατάφερνε να βρεθεί στην εξουσία. Πλάνη. Ομως ενοχλούμαι αφάνταστα όταν όλοι αυτοί, να μην τους χαρακτηρίσω, ρίχνουν τα πάντα στις πλάτες του Τσίπρα. Αυτοί οι καπεταναίοι που έριξαν το καράβι στα βράχια και το βούλιαξαν. Ελεος!».

Η ώρα πλησίαζε για το φινάλε. Ο χρόνος κυλούσε. Ακούγεται υπερβολική, αιρετική. Κι όμως, είναι πειστική. Εχει δίκιο. Το σεξ έρχεται και φεύγει. Η αγάπη και τα αισθήματα μένουν. Η Βάνα των πολλών ταχυτήτων: «Τώρα, σ’ αυτή τη φάση ωριμότητας της διαδρομής μου, τώρα λοιπόν μπορώ να πω ότι αγαπώ τις ρυτίδες μου, τα χρόνια μου. Τώρα μπορώ να πω ότι ποτέ δεν θα γίνω φερέφωνο της όποιας ανίατης αρρώστιας και των γηρατειών. Θα φύγω όρθια. Θα φύγω αγκαλιά με την ευθανασία. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν, ούτε στον καρκίνο, να με δω συρρικνωμένη και παραμορφωμένη. Αλλωστε ακόμα και ο καρκίνος είναι ερωτευμένος μαζί μου. Πάει, τέλειωσε, το έχω αποφασίσει. Θα πεθάνω όποτε εγώ αποφασίσω».

ΠΗΓΗ: www.tilestwra.com /και Documento.com