Tuesday, February 12, 2019

Άντρας 256 ετών σπάει την σιωπή λίγο πριν ξεψυχήσει και αποκαλύπτει τα σοκαριστικά μυστικά του





Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο βοτανολόγος Li Ching-Yuen γεννήθηκε στην Κίνα το 1677 (αν και ο ίδιος υποστήριξε ότι γεννήθηκε το 1736).
Καθ» όλη τη μακρά ζωή του, ασκήθηκε πολύ στα βότανα, τον βοτανισμό και τις πολεμικές τέχνες. Το 1930, η εφημερίδα New York Times τύπωσε ένα άρθρο στο οποίο δημοσιεύθηκαν επίσημα κινεζικά κρατικά έγγραφα που αποκαλύφθηκαν.
Τα έγγραφα αυτά, που χρονολογούνται από το 1827, περιελάμβαναν επίσημα συγχαρητήρια για τα 150α γενέθλια του Li Ching-Yuen. Αργότερα έγγραφα, που χρονολογούνται από το 1877, περιελάμβαναν επίσημα συγχαρητήρια για την 200η επέτειο του.
Ο Li ξεκίνησε την καριέρα του ως βοτανολόγος, μόλις στα 10 του και για περίπου 40 χρόνια είχε μια διατροφή που αποτελείτο κυρίως από βότανα, γκότζι μπέρι, Lingzi, άγριο τζίνσενγκ, He Shoo Wu, Gotu Kola και κρασί ρυζιού. Το συνέχισε αυτό για τα επόμενα 100 χρόνια της ζωής του.
Στην ηλικία των 71, το 1749, μπήκε στον Κινέζικο στρατό ως εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών.

Ήταν αγαπημένο μέλος της κοινότητάς του και φέρεται να παντρεύτηκε 23 φορές και να έγινε πατέρας 200 παιδιών στη συνέχεια. Αλλά θεωρητικά δεν ήταν ακόμα ο γηραιότερος άνθρωπος που ήξερε!
Δεν ήταν ο μόνος
Ένας από τους μαθητές του ισχυρίστηκε ότι ο Li κάποτε συνάντησε έναν άνδρα 500 ετών που τον δίδαξε ασκήσεις Qigong και μια ειδική δίαιτα πλούσια σε βότανα που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζήσουν υπερβολικά μεγάλες σε διάρκεια ζωές.
Εκτός από την μυστική αυτή δίαιτα, τι άλλο μπορούμε να μάθουμε από τη μακροζωία του;
Ο Li είχε μάθει να παραμένει ήρεμος και σε συνδυασμό με τεχνικές αναπνοής, είχε καταφέρει αυτό που φαντάζει αδύνατο. Προφανώς και η δίαιτά του πρέπει να έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αλλά είναι εκπληκτικό το ότι αποδίδει την μακροζωία του στην κατάσταση του μυαλού του.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψουμε;
Με το προσδόκιμο ζωής στον δυτικό κόσμο να είναι στα 70-85 χρόνια, η ιδέα του να ζεις 100 χρόνια φαίνεται ακραία από μόνη της. Η ιδέα του ότι έχει ζήσει κάποιος 200 χρόνια φαίνεται πολύ ύποπτη. Αλλά γιατί δεν πιστεύουμε πως οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν τόσο;
Πρέπει να θυμόμαστε όμως πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο που δεν δουλεύουν 8ωρο ή και παραπάνω, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν το άγχος των χρεών, δεν αναπνέουν μολυσμένο αέρα και ασκούνται τακτικά.
Δεν τρώνε ζάχαρη ή αλεύρι ή άλλες τροφές που περιέχουν φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα. Δεν έχουν την αμερικανική διατροφή. Δεν τρώνε λιπαρά, γλυκά και γενετικά τροποποιημένες τροφές. Χωρίς αντιβιωτικά. Χωρίς αλκοόλ και καπνό.
Όχι μόνο δεν τρώνε τροφές κακές για τον οργανισμό, αντιθέτως τρώνε βότανα που είναι υπερτροφές και ενισχύουν τον οργανισμό συνολικά.
Επίσης, ξοδεύουν τον ελεύθερό τους χρόνο στην φύση, με διαλογισμό και ασκήσεις αναπνοών, οι οποίες κάνουν καλό στο σώμα, στο πνεύμα και την συναισθηματική μας υγεία.
Δεν μπλέκουν πολύ τα πράγματα, κοιμούνται αρκετά και περνούν πολύ χρόνο στη φύση και τον ήλιο.
Φανταστείτε μία τέτοια ζωή μέσα στα βουνά. Πιστεύουμε πως εάν κάναμε όλα αυτά που ξέρουμε ότι θα μας ωφελούσαν, το να ζούμε 100 χρόνια δεν θα ήταν κάτι ακραίο. Όταν φερόμαστε καλά στο σώμα μας, ποιος 
Λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Έχω κάνει ότι ήταν να κάνω στον κόσμο αυτό.» Θα μπορούσαν αυτά τα τελευταία του λόγια να δίνουν κάποιο στοιχείο για το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου; Στον δυτικό κόσμο, μας διδάσκουν πως το να γερνάμε είναι κάτι που πρέπει να νικήσουμε με ειδική τεχνολογία και φάρμακα.
Το Μυστικό του:
Όταν τον ρώτησαν ποιο ήταν το μυστικό του, εκείνος απάντησε:
«Να έχετε ήσυχη καρδιά, να κάθεστε σαν χελώνες, να περπατάτε σαν περιστέρια και να κοιμάστε σαν σκυλιά.» Αυτές ήταν οι συμβουλές που έδωσε ο Li στον Wu Pei-fu τον πολέμαρχο, ο οποίος πήρε τον Li στο σπίτι του για να μάθει το μυστικό της νεότητάς του.
Ο Li είχε μάθει να παραμένει ήρεμος και σε συνδυασμό με τεχνικές αναπνοής, είχε καταφέρει αυτό που φαντάζει αδύνατο. Προφανώς και η δίαιτά του πρέπει να έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αλλά είναι εκπληκτικό το ότι αποδίδει την μακροζωία του στην κατάσταση του μυαλού του.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψουμε;
Με το προσδόκιμο ζωής στον δυτικό κόσμο να είναι στα 70-85 χρόνια, η ιδέα του να ζεις 100 χρόνια φαίνεται ακραία από μόνη της. Η ιδέα του ότι έχει ζήσει κάποιος 200 χρόνια φαίνεται πολύ ύποπτη. Αλλά γιατί δεν πιστεύουμε πως οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν τόσο;
Πρέπει να θυμόμαστε όμως πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο που δεν δουλεύουν 8ωρο ή και παραπάνω, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν το άγχος των χρεών, δεν αναπνέουν μολυσμένο αέρα και ασκούνται τακτικά.
Δεν τρώνε ζάχαρη ή αλεύρι ή άλλες τροφές που περιέχουν φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα. Δεν έχουν την αμερικανική διατροφή. Δεν τρώνε λιπαρά, γλυκά και γενετικά τροποποιημένες τροφές. Χωρίς αντιβιωτικά. Χωρίς αλκοόλ και καπνό.
Όχι μόνο δεν τρώνε τροφές κακές για τον οργανισμό, αντιθέτως τρώνε βότανα που είναι υπερτροφές και ενισχύουν τον οργανισμό συνολικά.
Επίσης, ξοδεύουν τον ελεύθερό τους χρόνο στην φύση, με διαλογισμό και ασκήσεις αναπνοών, οι οποίες κάνουν καλό στο σώμα, στο πνεύμα και την συναισθηματική μας υγεία.
Δεν μπλέκουν πολύ τα πράγματα, κοιμούνται αρκετά και περνούν πολύ χρόνο στη φύση και τον ήλιο.
Φανταστείτε μία τέτοια ζωή μέσα στα βουνά. Πιστεύουμε πως εάν κάναμε όλα αυτά που ξέρουμε ότι θα μας ωφελούσαν, το να ζούμε 100 χρόνια δεν θα ήταν κάτι ακραίο. Όταν φερόμαστε καλά στο σώμα μας, ποιος ξέρει πόσο θα ζήσουμε!

Διάφορες πηγες

Monday, February 11, 2019

Από τι πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου – Ο Κρεμαστινός αποκαλύπτει 23 χρόνια μετά

Το πραγματικό πρόβλημα της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου αποκάλυψε για πρώτη φορά ο Δημήτρης Κρεμαστινός στο βιβλίο αφιέρωμα στον Ανδρέα Παπανδρέου της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ με τίτλο «100 χρόνια από τη γέννησή του – αναζητώντας τον Ανδρέα».
Στο κείμενο που ακολουθεί ο κ. Κρεμαστινός αναφέρεται στα όσα προηγήθηκαν, αλλά και όσα ακολούθησαν το Χέρφιλντ, μέχρι το Ωνάσειο και το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου 1996.

Γράφει, λοιπόν, ο Δημήτρης Κρεμαστινός

«Η υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου και οι επιπτώσεις της
Σεβόμενος το ιατρικό απόρρητο απέφυγα να μιλήσω όλα αυτά τα χρόνια για το ιατρικό πρόβλημα του Ανδρέα Παπανδρέου, που αναμφισβήτητα επηρέασε την πολιτική ζωή της Χώρας.
Όμως επειδή έχουν γραφεί πάμπολλα και, εν πολλοίς, ανεύθυνα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 22 χρόνων, πιστεύω ότι έχω καθήκον να συμβάλω στην ορθή καταγραφή της Ιστορίας.
Τέλη Αυγούστου του 1988 κλήθηκα από την ομάδα των ιατρών που παρακολουθούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου να τον εξετάσω καρδιολογικά.
Το ιατρικό του πρόβλημα εθεωρείτο από τους θεράποντες γιατρούς του κατά βάση παθολογικό πρόβλημα και για τον λόγο αυτό υποβάλλετο μυστικά σε διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις.
Όταν μου εζητήθη να τον επισκεφθώ στο σπίτι του, αντιπρότεινα ότι θα πρέπει ο ίδιος να έλθει στο Καρδιολογικό Τμήμα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, στο οποίο ήμουν Διευθυντής και τούτο γιατί πίστευα ότι χρειαζόταν η απαραίτητη εργαστηριακή υποδομή προκειμένου να τεθεί η σωστή διάγνωση.
Παρά τις αντίθετες συστάσεις του περιβάλλοντός του, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να έρθει και να εξεταστεί νύχτα στο νοσοκομείο.
Μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης είχα εξομολογηθεί στους συνεργάτες μου ότι δεν είχα δει πλέον παραμελημένο καρδιολογικό άρρωστο σε όλη μου τη σταδιοδρομία.
Πριν από μερικούς μήνες ο Πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί και εξεταστεί στο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Βισμπάντεν στην Γερμανία, όπου ετέθη η διάγνωση της περιοριστικής μυοκαρδιοπάθειας, δηλαδή μια διάγνωση που δεν άφηνε περιθώρια για καμία ουσιαστική θεραπεία, με προσδόκιμο επιβίωσης λίγων μηνών.
Η διάγνωση αυτή κρατήθηκε ιατρικά απόρρητη γεγονός το οποίο άφησε ανοιχτά διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας. Δεν την εγνώριζε ούτε ο ίδιος.
Όμως η πραγματική διάγνωση ήταν σοβαρού βαθμού στένωση της αορτής με ελάττωση της ελαστικότητας (διατασιμότητας) του μυοκαρδίου και καρδιακή κάμψη.
Η παραμελημένη αντιμετώπιση της στένωσης της αορτής είχε οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια σχεδόν τελικού σταδίου, η οποία συγκάλυπτε την εικόνα της βαρύτητας της στένωσης της αορτής.
Το γεγονός αυτό είχε οδηγήσει σε διαγνωστικό λάθος τους συναδέλφους στην Γερμανία, οι οποίοι υποεκτίμησαν την στένωση της αορτής.
Η περαιτέρω διερεύνηση του ασθενούς με στεφανιογραφία, έδειξε την συνύπαρξη σιωπηρής στεφανιαίας νόσου, με πιθανό σιωπηρό έμφραγμα της δεξιάς κοιλίας, το οποίο ουδέποτε είχε αντιληφθεί ούτε ο ίδιος ο ασθενής.
Η κάμψη της δεξιάς κοιλίας ήταν η πρόσθετη παράμετρος που είχε παραπλανήσει τους γιατρούς της Γερμανίας, οι οποίοι έθεσαν τη διάγνωση της μυοκαρδιοπάθειας.
Επακολούθησε άμεση μετάβαση στην Αγγλία, στην αρχή στο νοσοκομείο St. Thomas και εν συνεχεία στο Harefield όπου χειρουργήθηκε από τον Magdi Yacoub με αντικατάσταση της βαλβίδας της αορτής με ανθρώπινη βαλβίδα και παράλληλα bypass.
Η προοδευτική αποκατάσταση της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξε μετεγχειρητικά εντυπωσιακή.
Όμως το πρόβλημα της διάτασης και κάμψης της δεξιάς κοιλίας παρέμεινε μέχρι το τέλος.
Όταν επανειλημμένα τόνιζα στον Πρωθυπουργό ότι η απομάκρυνση από την πολιτική θα του προσέφερε επιπλέον χρόνια ζωής, το απέρριπτε αμέσως, λέγοντας ότι προτιμούσε να είναι ενεργός έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.
Την ίδια απάντηση έδωσε και όταν του επαναλάμβανα ότι ο δρόμος για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ήταν προτιμότερος για την υγεία και την ζωή του.
Τα αλλεπάλληλα stress και η καθημερινότητα της πολιτικής ζωής με αποκορύφωμα το Ειδικό Δικαστήριο, ήταν οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου 3 φορές στην Εντατική Μονάδα, με κυριότερη αιτία τις λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος και όχι την καρδιακή λειτουργία η οποία υποστηριζόταν με βηματοδότη.
Βηματοδότη ο οποίος είχε τοποθετηθεί μυστικά κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Αγγλία.
Ήταν τέλη Νοεμβρίου του 1995. Ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εισήχθη αιφνιδίως στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.
Η σοβαρότητα της κατάστασής του επέβαλλε να διασωληνωθεί άμεσα. Δηλαδή δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον καθώς ευρίσκετο υπό νάρκωση.
Ως γνωστόν, όταν ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να εκτελέσει τα καθήκοντά του τον αναπληροί ο πρώτος τη τάξει υπουργός.
Όμως, ο πρώτος τη τάξει υπουργός αδυνατούσε στην πράξη να αποφασίσει για μεγάλα εθνικά θέματα που προέκυψαν αιφνίδια και έθεσαν τη χώρα ακόμα και σε κίνδυνο πολέμου.
Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος επισκεπτόμενος επανειλημμένως τον Πρωθυπουργό στο νοσοκομείο προκειμένου να επικοινωνήσει μαζί του για σοβαρά θέματα, διαπίστωνε ότι αυτό ήταν αδύνατον.
Εζήτησε λοιπόν επιμόνως να γνωματεύσουν οι ιατροί ότι ο Πρωθυπουργός εξέλιπε προκειμένου να μπορέσει να εφαρμόσει το Σύνταγμα όταν ο Πρωθυπουργός εκλείπει.
Δηλαδή, να μπορέσει να ακολουθήσει τη διαδικασία που προβλέπεται για εκλιπόντα πρωθυπουργό.
Οι γιατροί δήλωσαν εν σώματι ότι ήταν αδύνατον να δώσουν τέτοια γνωμάτευση αλλά και ότι ούτε καν μπορούν να γνωματεύσουν για προσωρινή αδυναμία διότι ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούσαν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη.
Ότι, δηλαδή, σε περίπτωση που ο Πρωθυπουργός επανέλθει πλήρως θα είχε παυθεί από πρωθυπουργός, ουσιαστικά, με την γνωμάτευσή τους.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητούσε επίμονα την γνωμάτευση υποστηρίζοντας ότι ο, αναπληρωτής, πρώτος τη τάξει υπουργός δεν είναι συνταγματικός πρωθυπουργός και ότι ο ίδιος ο υπουργός δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει τόσο μεγάλες ευθύνες, κατά συνέπεια αδυνατούσε να προχωρήσει την διαδικασία.
Τα εθνικά θέματα χειροτέρευαν από μέρα σε μέρα. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ζητούσε επιμόνως από τους γιατρούς και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προχωρήσουν σε κάποια διαδικασία προκειμένου να αντικατασταθεί ο Πρωθυπουργός.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ μου απεύθυνε προσωπικά επιστολή – έκκληση να αναλάβω εγώ την πρωτοβουλία ή οποία θα πρέπει να ευρίσκεται στο αρχείο της Νέας Δημοκρατίας.
Τελικώς, μετά από έναν περίπου μήνα, πριν από την Πρωτοχρονιά του 1996, ο Πρωθυπουργός αποσωληνώθηκε και βγήκε από τη μονάδα. Είχε χάσει τελείως τον χρόνο και την επαφή με τα γεγονότα που είχαν συμβεί όλο αυτό το διάστημα. Επιπλέον, δεν είχε ούτε τη διαύγεια αλλά ούτε τη φυσική ικανότητα να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στον ρόλο του. Ευρίσκετο υπό τεχνητό νεφρό, τεχνητή αναπνοή, εξωτερική παρεντερική σίτιση πέραν του κύριου μεγάλου καρδιολογικού προβλήματος του.
Όμως, θα έπρεπε να αποφασίσει τουλάχιστον να παραιτηθεί. Αλλά ούτε αυτό ήταν δυνατόν και κανένας δεν τολμούσε να του το υποδείξει.
Τελικά υπήρξε η γραπτή παραίτηση από την θέση του Πρωθυπουργού και όχι από την θέση του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αργότερα το τηλεγράφημα της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη.
Η νοσηλεία στο Ωνάσειο υπήρξε ιδιαίτερο κεφάλαιο όπου εκρίθη η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του πολιτικού και ιατρικού κόσμου της Χώρας καθώς σχεδόν όλοι με τις καθημερινές επαφές τους με δημοσιογράφους, δημιούργησαν πέραν του μεγάλου πολιτικού προβλήματος, πρόβλημα επιτέλεσης ορθής ιατρικής που αναμφισβήτητα επηρέασε την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και καθόρισε αρνητικά την όλη εξέλιξη του.
Βέβαια όλα αυτά που συνέβησαν στο Ωνάσειο θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση ενός μυθιστορήματος το οποίο όμως εκφεύγει από το κεφάλαιο της αμιγούς ιατρικής.
Μετά το Ωνάσειο επακολούθησε ένα στάδιο ιατρικού Γολγοθά για τον ασθενή όπου οι πνεύμονες υποστηρίζονταν με αναπνευστήρα, η νεφρική λειτουργία από τεχνητό νεφρό, η καρδιακή λειτουργία από βηματοδότη και για μια περίοδο ετρέφετο και παρεντερικά.
Έζησε μετά την έξοδο από το Ωνάσειο περίπου 6 μήνες, αφού προηγουμένως είχε παραιτηθεί από την πρωθυπουργία.
Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του και ενόψει του Συνεδρίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υφίστατο ένα διαρκές stress με το δίλημμα εάν θα πρέπει ή όχι να παραστεί στο συνέδριο.
Το γεγονός αυτό πιθανόν να συνδέεται με την καρδιακή ανακοπή που υπέστη 4 ημέρες προ του συνεδρίου.
Στη σταδιοδρομία μου, ουδέποτε αντιμετώπισα έναν άλλο άρρωστο με ανάλογα προβλήματα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου πίστευε ότι η παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο είχε στόχο όχι μόνο τον πολιτικό αλλά και τον βιολογικό του θάνατο.
Γι’ αυτούς άλλωστε τους λόγους υπήρξε η άρνηση του να παραιτηθεί της πολιτικής, παρά την πίεση που υφίστατο ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια.
Ήταν αφάνταστη η θέληση του για ζωή και η δυναμική του παρά τα τεράστια προβλήματα της υγείας του που αντιμετώπιζε.
Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές δεν έδωσε ποτέ εξωτερικά την εντύπωση του φοβισμένου αρρώστου που τρέμει μπροστά στην πιθανότητα του θανάτου».
TA NEA

Παίκτρια του Survivor φωτογραφίζεται χωρίς ίχνος υφάσματος (φωτο)


Aυτό τον καιρό την απολαμβάνουμε ως μέλος της ελληνικής ομάδας στο «Survivor Ελλάδα – Τουρκία», η ίδια όμως ήταν καιρό πριν εξοικειωμένη με τα φώτα.
Ο λόγος; Η ενασχόλησή της με τη ρυθμική γυμναστική, την ενόργανη, την κολύμβηση και πολλά ακόμα αθλήματα, μεταξύ των οποίων το άλμα επί κοντώ στο οποίο την είδαμε και ως πανελληνιονίκη.
Μιλάμε, φυσικά, για τη Δήμητρα Βαμβακούση.
Η ίδια, λόγω της ενασχόλησής της με τον αθλητισμό είχε κάνει μερικές σχετικές φωτογραφίσεις, ενώ είχε χρειαστεί να αγωνιστεί και μπροστά στις κάμερες!
Σήμερα, αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά της ελληνικής ομάδας, με τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες του παρελθόντος να κάνουν εδώ και μερικές ώρες τον γύρο του διαδικτύου.




ΣΚΟΠΙΑ.Ο πρόεδρος Ιβάνοφ (σε δύο μήνες φεύγει) αποκάλεσε τον Κεμάλ Ατατούρκ «Μακεδόνα»


Ο Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο «αρχαιομακεδόνας» πρόεδρος στα Σκόπια, είναι γνωστός τουρκόφιλος.

Στο παρελθόν έχει εξυμνήσει την τουρκοκρατία ως μια υποδειγματική περίοδο ειρηνικής συμβίωσης των λαών.

Οι Τούρκοι τον έχουν κάνει επίτιμο διδάκτορα σε κάτι πανεπιστήμια και αισθάνεται σημαντικός.

Ο σκοπιανός Τύπος έχει γράψει ότι μόλις πάψει να είναι πρόεδρος θα καταφύγει στην Τουρκία όπου του έχουν τάξει άσυλο.

Ο Γκιόργκι Ιβάνοφ είναι επίσης και ρωσόφιλος. Μπορεί να είναι τα πάντα, εκτός από φιλέλληνας και φιλοδυτικός.

Η ειρωνεία είναι ότι το 1999 βρέθηκε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Αυτός ο απίθανος τύπος, που είναι των απόψεων Γκρουέφσκι, δηλαδή ότι οι Σκοπιανοί είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προχώρησε σε μια ακόμα ψευδομακεδονική ανάγνωση της ιστορίας.

Συναντήθηκε στα Σκόπια με Τούρκους επιχειρηματίες, τιμώντας τις σημαντικές επενδύσεις της Τουρκίας στη γειτονική χώρα, και έκανε μία αναφορά στον Ατατούρκ, τον θεμελιωτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους, ο οποίος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.

«Ο Μουσταφά Κεμάλ είναι Μακεδόνας. Γιατί την εποχή που γεννήθηκε, η Θεσσαλονίκη ήταν μακεδονικό έδαφος», ανέφερε ο Ιβάνοφ, σύμφωνα με το πρακτορείο IBNA.

«Σας στείλαμε τον Μακεδόνα Μουσταφά Κεμάλ. Τώρα τουρκικές εταιρείες έρχονται στη “Μακεδονία”. Αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά», είπε ακόμα ο Ιβάνοφ, χαρακτηρίζοντας την Τουρκία «μεγάλη χώρα με μεγάλη οικονομία» και υπογραμμίζοντας πως «είναι πολύ σημαντικό μια τέτοια χώρα να είναι φιλική προς εμάς και να μας βοηθά».

Σύμφωνα με το IBNA, οι συνολικές επενδύσεις της Τουρκίας στη γειτονική χώρα ξεπερνούν τα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια (1.06 δισ. ευρώ).

Σε δύο μήνες αυτός ο παράφρονας δεν θα είναι πρόεδρος στα Σκόπια.

Λέγεται ότι θα διωχθεί από τη Δικαιοσύνη της χώρας του, εκτός εάν προλάβει να διαφύγει στην Τουρκία.

Ωστόσο, η παρουσία του πρέπει να μας υπενθυμίζει με τι είχαμε να κάνουμε πριν τη Συμφωνία των Πρεσπών και με τι θα είχαμε να κάνουμε εάν δεν καταλήγαμε σε αυτή τη Συμφωνία.

Ο Ιβάνοφ, εκτός από τους «αρχαιομακεδονισμούς», είχε δεχθεί οι Τούρκοι να αποκτήσουν βάση τεθωρακισμένων στο έδαφος της χώρας του, μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη.

Μόνος εντελώς ανίδεοι, όπως ο Κικίλιας, δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα Σκόπια ήταν τουρκικό προτεκτοράτο και με τη Συμφωνία των Πρεσπών αυτό άλλαξε.
TRIBUNE.gr

wibiya widget