KYR
Friday, February 28, 2014
Σταύρος Θεοδωράκης: Πάνε να με φοβίσουν. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «ΠΟΤΑΜΙ» ΤΩΝ ΕΠΙΚΡΙΣΕΩΝ
Τη δική του απάντηση στις πολλές επικρίσεις που δέχτηκε τις τελευταίες ημέρες, αμέσως μετά την ανακοίνωση της καθόδου του στις ευρωεκλογές, δίνει σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης σε άρθρο του με τίτλο «Γράμμα ενός προδότη (της δημοσιογραφίας)».
Στο άρθρο του στα «Νέα Σαββατοκύριακο» ο γνωστός δημοσιογράφος εξηγεί τους λόγους που τον ώθησαν στο να εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία για χάρη του νέου του πολιτικού εγχειρήματος, ενώ αναφορικά με τις αντιδράσεις που προκάλεσε το «Ποτάμι», σχολιάζε: «Δεν το περίμενα να συμβεί έτσι».
<-- font="" video="">
Όπως γράφει, η σκέψη του να αλλάξει πλεύση και να μπει στον στίβο της πολιτικής ενισχύθηκε από την επίσκεψή του το περασμένο Φθινόπωρο στα Τίρανα όπου τον σταμάτησαν δύο Ελληνίδες φοιτήτριες όπου ζούσαν και σπούδαζαν πλέον εκεί καθώς δεν είχαν καταφέρει να περάσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια.
«Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι ''δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως κάνεις κάτι σημαντικότερο''. Αμαρτία είναι να το συγκρίνω κα ίσως και να κάνω το λάθος αλλά μάλλον είναι σημαντικότερο. Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους αυτούς τους μήνες οι φίλοι μου. «Μπες μπροστά Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι». Εδώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι. Τριάντα χρόνια στη δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλον. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου.(...)», γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως, μέσω του άρθρου του, απαντά και στους επικριτές του: «Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. 'Πού πήγες και έμπλεξες'. 'Και πες ότι βγαίνεις, νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις;'. Δεν το έχω σκεφθεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφθασα και στη δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι -εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα- και τα κατάφερα (μάλλον). Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή», καταλήγει ο δημοσιογράφος.
Ε.Σ.
ΕΘΝΟΣ On Line
11:01 28/2
AΘHNA. 6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό»-4 ευρώ το πιάτο- στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση.
- 6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό» στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση – 4 ευρώ το ακριβότερο πιάτο [εικόνες]
![6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό» στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση – 4 ευρώ το ακριβότερο πιάτο [εικόνες]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_vicBPpCfLQYR4uq-_S6EKFkXpvfIlqU2hO_5T4UFg3VN2zP_k093Uj3ChIFNoNq4RTrv0wMp6_6bjqqKaGtiv3D8fun6YHRF4PkNBZIMzhxEmJUnQ8DDAKSlPDTsvwcjKC3JEYaiDEy52hWy1W3ETUWufvt_71O6-nrHHknVf73QWC8KTQX27G5-ZJP8OfuzrRvSYBbqvyjv0YgG-BgaTUT6hIolF3JckuG2eR43rPQhZRvtpwj_eBZofoGZqkOppgE79VwqJWWJ3Ao1-ue3OqqT5zu2trBXpsAzINbptsm98Dc0dAcpfymBiKN_ydc8MCJFjypZQJms8za7BZ7b91jAsHJLP1K4BDGKYf4LWGISAXytDlcz-h_ZMZjVKkVFQvxQ19bfyVyNXcgGoCp3R-X6yzkmz1BPpkHgMoodga-KMiUUNRp6J7IsMpJZH1gHrWPWfX4VE9qBT8vOkCIKm5xnuYlho5j8HUbCQLMlcu-A6e50Mym4l9YLH1jq249Av5ZU-aqCxxr00CxS0tvvtqfZpiAth6Nm4=s0-d "6 άνεργοι άνοιξαν ένα μαγαζί με «τίμιο φαγητό» στα Κάτω Πετράλωνα και κάνουν θραύση – 4 ευρώ το ακριβότερο πιάτο [εικόνες]")
Εδώ και ενάμιση χρόνο στην πλατεία Ηούς, στα Κάτω Πετράλωνα άνοιξε το Περιβολάκι, που πιστεύει στην αρχή της αλληλέγγυας οικονομίας και αποδεικνύει πως στην κρίση το “Μαζί” είναι δύναμη. Έξι δυναμικοί άνθρωποι βρίσκονται πίσω από το εγχείρημα αυτό, η Μαίρη, η Αγγελική, η Πόπη, η Μαρία, η Βούλα και ο Παναγιώτης, άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους κι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βρούνε λύση στο γρίφο της επιβίωσης. «Πριν από ενάμιση χρόνο εγώ και η Αγγελική εργαζόμασταν στα περιοδικά του Κωστόπουλου και ζήσαμε την κοροϊδία για τα καλά. Στην πρώτη απεργία βλέπαμε συναδέλφους να πηδάνε τα κάγκελα για να δουλέψουν για το καλό μας αφεντικό και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Εκεί νομίζω ήταν και το πρώτο καμπανάκι που μας έκανε να οργανωθούμε σε σωματεία και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, απόφαση που μας δικαίωσε αφού ήμασταν από τις λίγες που αποχώρησαν από την εταιρία με νόμιμη απόλυση και αποζημίωση και νιώθουμε νικήτριες για αυτό. Ύστερα από την απόλυση, με μότο “κανένας μόνος του στην κρίση” αποφασίσαμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας κι έτσι γεννήθηκε το Περιβολάκι» αναφέρει η Μαίρη. Την ιδέα του συνεταιρικού καφενείου στη συνέχεια ασπάστηκαν η Πόπη, η Βούλα και η Μαρία ενώ τελευταίος μπήκε στην παρέα ο Παναγιώτης, ο μοναδικός άντρας, η ήρεμη δύναμη και μάγειρας του μαγαζιού. Ο ίδιος οραματίζεται ένα σύστημα κατά το οποίο οι εργαζόμενοι θα έχουν μία εβδομάδα το μήνα ρεπό και όπως λέει, είναι πολύ κοντά στο να βρει τη λύση για να το καταφέρει.
Οι συνεργάτες τους -από τον δικηγόρο που βοήθησε στο καταστατικό έως τους παραγωγούς- είναι άνθρωποι που ασπάζονται τη λογική της κολεκτίβας ενώ όλα τα προϊόντα του μαγαζιού τα προμηθεύονται χωρίς μεσάζοντες, στη δικαιότερη τιμή για τον παραγωγό και προσφέρονται στην πιο συμφέρουσα τιμή για τον πελάτη. Χωρίς λοιπόν την εμπλοκή πολυεθνικών, εδώ θα απολαύσει κάποιος τον ζαπατίστικο, βιολογικό καφέ ποικιλίας Arabica από τις αυτόνομες κοινότητες των βουνών του Νότιου Μεξικού, λαχταριστά ροφήματα από τον μη-κερδοσκοπικό Συνεταιρισμό “Συν-Άλλοις” -από 1,5 ευρώ έως 3 ευρώ-, δροσερές μπύρες “Argos Star” (που φέρνει η Βούλα αποκλειστικά στο μαγαζί από την τοπική κάβα «Αμπελοφιλοσοφίες»), απαστερίωτες μπύρες Ζέος από τον Ίναχο Αργολίδας, τσιπουράκι από τον συνεταιρισμό Τυρνάβου, βιολογικό κρασί από τη Νεμέα και φυσικά την καταπληκτική τους ρακή από ένα οικογενειακό καζάνι που κοχλάζει στις Αρχάνες Ηρακλείου Κρήτης. Όλα αυτά συνδυάζονται με μεζέδες –το ακριβότερο πιάτο κοστίζει 4 ευρώ- τυρόπιτα κανταΐφι, κρητικό ντάκο, λουκάνικο πηλιορείτικο, καταπληκτικό χοιρινό (συνταγή του Παναγιώτη) με θυμάρι, μπούκοβο και πορτοκάλι ενώ εδώ όπως μας είπαν σερβίρεται και η καλύτερη φάβα που κυκλοφορεί αυτή την περίοδο στην Αθήνα.
Εκτός από τους καφέδες και το τίμιο φαγητό, το “Περιβολάκι” συμμετέχει και στα πολιτιστικά, οργανώνοντας συχνά βραδιές λογοτεχνίας, γευσιγνωσίας και ζωντανής μουσικής, με παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα.
Τέλος, στα συν του μαγαζιού, δεν γίνεται να μην αναφερθεί η στενή συνεργασία του με το περιοδικό “Σχεδία”, το οποίο προσλαμβάνει ως πωλητές μόνο άνεργους και άστεγους, βοηθώντας τους έτσι να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Μέσα στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας, το “Περιβολάκι” συμμετέχει στο πρόγραμμα “Ένας καφές σε περιμένει”, σύμφωνα με το οποίο μαζί με τον καφέ που παραγγέλνει κάποιος, μπορεί να πληρώσει ακόμη έναν για να προσφερθεί σε έναν συνάνθρωπό του που δεν έχει τη δυνατότητα ούτε γι’ αυτή την απλή απόλαυση. Λειτουργεί καθημερινά από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 02:00 το βράδυ.
“Περιβολάκι”: Αθηναίου 7 και Πλατεία Ηούς, Κάτω Πετράλωνα, Τηλέφωνο: 213 0237 687.
popaganda.gr
Θέματα Ζωής. Τα φαντάσματα των πρώην .. Γράφει η Στεύη Τσούτση
Στην ερώτηση αν υπάρχουν φαντάσματα, εγώ θα απαντούσα, ναι.
Αβίαστα και αμετάπειστα, ναι.
Προφανώς δεν εννοώ τα πνεύματα των Χριστουγέννων σε κάποια κινηματογραφική εκδοχή του διάσημου παραμυθιού.
Ούτε και κάποιο από τα τρομακτικά διηγήματα βιρτουόζων της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Αβίαστα και αμετάπειστα, ναι.
Προφανώς δεν εννοώ τα πνεύματα των Χριστουγέννων σε κάποια κινηματογραφική εκδοχή του διάσημου παραμυθιού.
Ούτε και κάποιο από τα τρομακτικά διηγήματα βιρτουόζων της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Υπάρχουν φαντάσματα που ζουν στην καθημερινότητα και τα κουβαλάμε συνέχεια πάνω μας. Μιλώ για τα φαντάσματα των πρώην συντρόφων. Μην αγριεύεσαι.
Δεν είναι απαραίτητο να έχει περάσει ο άλλος στο στάδιο του μακαρίτη για να σε «στοιχειώσει». Μπορεί να το κάνει ακόμη κι αν χαίρει άκρας υγείας, ακόμη κι αν έχεις να τον δεις από τότε που το ειδύλλιο σας έληξε άδοξα.
Δεν είναι απαραίτητο να έχει περάσει ο άλλος στο στάδιο του μακαρίτη για να σε «στοιχειώσει». Μπορεί να το κάνει ακόμη κι αν χαίρει άκρας υγείας, ακόμη κι αν έχεις να τον δεις από τότε που το ειδύλλιο σας έληξε άδοξα.
Δε χρειάζεται να επαναλάβουμε πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές.
Η απλή διαδικασία των τριών βημάτων: Γνωρίζω -ή μου προξενεύουν-, ταιριάζω -ή συμβιβάζομαι-, παντρεύομαι -ή παντρεύομαι!-, έχει γίνει πλέον πιο σύνθετη ή καλύτερα έχει γίνει επαναληπτική.
Η απλή διαδικασία των τριών βημάτων: Γνωρίζω -ή μου προξενεύουν-, ταιριάζω -ή συμβιβάζομαι-, παντρεύομαι -ή παντρεύομαι!-, έχει γίνει πλέον πιο σύνθετη ή καλύτερα έχει γίνει επαναληπτική.
Στατιστικά μιλώντας, είναι δύσκολο να καταλήξεις με τον πρώτο άντρα που θα γνωρίσεις.
Συνεπώς στην αλυσίδα της ερωτικής ζωής προστίθενται νέοι κρίκοι: γνωριμίες, ελπιδοφόρες σχέσεις, απογοητεύσεις, χωρισμοί, νέα αναζήτηση.
Συνεπώς στην αλυσίδα της ερωτικής ζωής προστίθενται νέοι κρίκοι: γνωριμίες, ελπιδοφόρες σχέσεις, απογοητεύσεις, χωρισμοί, νέα αναζήτηση.
Προς κάθε νέα σχέση όμως, δεν προχωράμε άγραφο χαρτί.
Ίσως η «Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», να μας έβαλε ιδέες για το πώς μπορούμε να σβήσουμε αναμνήσεις ανθρώπων και καταστάσεων που μας πονούν, αλλά δυστυχώς το όλο concept είναι ανεδαφικό.
Ίσως η «Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», να μας έβαλε ιδέες για το πώς μπορούμε να σβήσουμε αναμνήσεις ανθρώπων και καταστάσεων που μας πονούν, αλλά δυστυχώς το όλο concept είναι ανεδαφικό.
Ζήλιες, απιστίες, απογοητεύσεις, προσβολές, κακομεταχείριση, αδιαφορία, καυγάδες και παρεξηγήσεις, είναι λίγα μόνο απ'τα μπαγκάζια που μπορεί να μας φορτώσει στην πλάτη μια αποτυχημένη σχέση.
Φαντάσματα που αν δεν καταφέρουμε να τα μπλοκάρουμε, μας στοιχειώνουν γεννώντας προβλήματα στην μετέπειτα ερωτική μας ζωή.
Φαντάσματα που αν δεν καταφέρουμε να τα μπλοκάρουμε, μας στοιχειώνουν γεννώντας προβλήματα στην μετέπειτα ερωτική μας ζωή.
Όταν μπαίνεις σε μια νέα σχέση με την καχυποψία να σε βασανίζει, καταδικάζεις την προσπάθεια σε αποτυχία.
Τ'ότι βρέθηκε κάποιος που σου φέρθηκε σκάρτα, δε σημαίνει αυτόματα πως θα επαναληφθεί στο πρόσωπο του επόμενου συντρόφου σου.
Τ'ότι βρέθηκε κάποιος που σου φέρθηκε σκάρτα, δε σημαίνει αυτόματα πως θα επαναληφθεί στο πρόσωπο του επόμενου συντρόφου σου.
Μπορεί να σε κεράτωσαν κάτω από τη μύτη σου, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε κάνει παράφορα και αναίτια ζηλιάρα.
Μπορεί να συνήθισες να σου μιλούν με υπονοούμενα.
Όμως μην κουράζεις το μυαλό σου ψάχνοντας πάντα το κρυφό νόημα πίσω από τις λέξεις. Μπορεί να μην υπάρχει τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη άκουσες.
Όμως μην κουράζεις το μυαλό σου ψάχνοντας πάντα το κρυφό νόημα πίσω από τις λέξεις. Μπορεί να μην υπάρχει τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη άκουσες.
Μπορεί να βίωσες αδιαφορία, προσβολές κι έλλειψη σεβασμού αλλά υπάρχουν άντρες που σέβονται και γνωρίζουν πώς να συμπεριφέρονται σε μια γυναίκα.
Άντρες που μπορεί να στάθηκες τυχερή και να τους γνώρισες, μα να κινδυνεύεις να τους χάσεις, εξαιτίας της βοής απ'τις φωνές των φαντασμάτων στο κεφάλι σου.
Φωνές που όχι μόνο επιμένουν να σου θυμίζουν όσα άσχημα πέρασες στο παρελθόν, μα σε γεμίζουν ανασφάλειες κι αμφιβολίες για το μέλλον.
Φωνές που όχι μόνο επιμένουν να σου θυμίζουν όσα άσχημα πέρασες στο παρελθόν, μα σε γεμίζουν ανασφάλειες κι αμφιβολίες για το μέλλον.
Δε θα κουραστώ να το λέω, πως η αυτοπεποίθηση κι ο αυτοσεβασμός παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής μας.
Εμείς κρατάμε τα κλειδιά κι όχι οι πρώην.
Αυτοί ότι είχαν να μας προσφέρουν, καλό ή κακό, το έκαναν κι αποσύρθηκαν.
Εμείς κρατάμε τα κλειδιά κι όχι οι πρώην.
Αυτοί ότι είχαν να μας προσφέρουν, καλό ή κακό, το έκαναν κι αποσύρθηκαν.
Κλείδωσε τα φαντάσματα σ'ένα συρτάρι της συνείδησης που δε χρησιμοποιείς ποτέ.
Κράτα μονάχα το ένστικτο της αυτοπροστασίας το οποίο θα σου επιτρέψει ν'άναγνωρίσεις ανησυχητικούς οιωνούς.
Αυτή είναι η εμπειρία που χρειάζεσαι: να μπορείς να τους εντοπίζεις όταν εμφανιστούν και να πράττεις ανάλογα.
Όχι να αναζητάς μανιωδώς σημάδια που δεν υπάρχουν, μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε κάποιος που σε βούτηξε κάποτε στην απορία και τη θλίψη.
Κράτα μονάχα το ένστικτο της αυτοπροστασίας το οποίο θα σου επιτρέψει ν'άναγνωρίσεις ανησυχητικούς οιωνούς.
Αυτή είναι η εμπειρία που χρειάζεσαι: να μπορείς να τους εντοπίζεις όταν εμφανιστούν και να πράττεις ανάλογα.
Όχι να αναζητάς μανιωδώς σημάδια που δεν υπάρχουν, μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε κάποιος που σε βούτηξε κάποτε στην απορία και τη θλίψη.
Άνθρωποι καλοί και κακοί θα εμφανίζονται καθημερινά.
Ειλικρινείς κι υποκριτές, τίμιοι κι ανέντιμοι, ανιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι.
Άνθρωποι που μας προσφέρουν όμορφες ή όχι και τόσο, στιγμές.
Κρατάς τις πρώτες και διδάσκεσαι από τις δεύτερες.
Το κυριότερο όμως από όλα: δε σταματάς να θυμάσαι πως οι ασχήμιες είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας.
Ειλικρινείς κι υποκριτές, τίμιοι κι ανέντιμοι, ανιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι.
Άνθρωποι που μας προσφέρουν όμορφες ή όχι και τόσο, στιγμές.
Κρατάς τις πρώτες και διδάσκεσαι από τις δεύτερες.
Το κυριότερο όμως από όλα: δε σταματάς να θυμάσαι πως οι ασχήμιες είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας.
Αυτό είναι το κλειδί μιας ζωής ευτυχισμένης, που αξιοποιεί σωστά τις μνήμες κρατώντας πάντα μακριά τα φαντάσματα.
Στεύη Τσούτση
Ξεκίνησε Σταυρούλα και στο δρόμο προέκυψε Στεύη.Συνηθίζει να τραγουδά στη μέση του
δρόμου και να χορεύει στα βήματα των χορών που αγαπά.Κοινώς διαταραγμένη προσωπικότητα ή απλά μόνιμα ερωτευμένη.Πάντα στο μετρό θα τη δεις με ένα βιβλίο στο χέρι.Αγαπά το θέατρο, τις ρομαντικές ταινίες και παραμένει από τα δεκάξι της βαθιά Ελυτική.Ταξιδιάρα ψυχή, είτε με νου, είτε με τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια, γεμίζει εικόνες που προσπαθεί να τις μεταφέρει στο χαρτί, με (αυτο)σαρκασμό, χιούμορ -που ενίοτε “μαυρίζει”- μα συνάμα με ρομαντισμό και τρυφερότητα.Το τελευταίο της απόκτημα ένα μαξιλάρι και ο τίτλος της pillowfighter.To μότο της είναι: “ Άδραξε τη μέρα πριν το αύριο γίνει πάλι χθες...” Συμβουλή που ποτέ δεν ακολουθεί καθώς φημίζεται για την αναβλητικότητά της. Στη στήλη της πάντως θα είναι συνεπής:
Ακριβώς κάθε Παρασκευή o «Λοχαγός Έρωτας» θα χτυπάει προσοχή...
Επιχειρηματικότητα και Δήμοι. Άσχετοι όροι ή μήπως απόλυτα σχετικοί; Της Χριστίνας Βράνη
Γράφει η
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΒΡΑΝΗ
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στον Άλιμο
Με το Συνδυασμό
Οι δήμοι πρέπει να έχουν κάποιο ρόλο σε αυτή τη προσπάθεια; Μπορούν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις που ήδη λειτουργούν; Μπορούν να στηρίξουν τους δημότες που θέλουν να ξεκινήσουν μία νέα επιχειρηματική προσπάθεια;
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές, ότι είναι δηλαδή σημαντικό για τους δήμους να στηρίξουν τις επιχειρήσεις γιατί βοηθούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, διαμορφώνουν την εικόνα και το κλίμα που επικρατεί και επηρεάζει την ποιότητα ζωής μας και είναι η αρχή- βάση σε ένα εθνικό προγραμματισμό.
1. Αρχικά οι δήμοι πρέπει είναι σε θέση να γνωρίζουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που προκύπτουν από τη θέση,τη μορφολογία , τα χαρακτηριστικά και τις γνώσεις των κατοίκων και να αποφασίσουν που θα επικεντρωθούν. Ποιος θα είναι ο κεντρικός μοχλός ανάπτυξης της κάθε περιοχής. Για παράδειγμα θα πρέπει να είναι η θέση δίπλα στη θάλασσα το επίκεντρο ανάπτυξης του Αλίμου; Είναι ο τουρισμός και η ιστορία της περιοχής συγκριτικό πλεονέκτημα; Θα μπορούσαν να αποτελούν ένα κεντρικό άξονα ανάπτυξης; Φυσικά αυτό αποτελεί κομμάτι ενός γενικότερου σχεδιασμού ανάπτυξης της περιφέρειας, όμως ο ρόλος των δήμων είναι πολύ σημαντικός.
2. Χρειάζεται να καταλάβουμε το που βρισκόμαστε, το σημείο από το οποίο ξεκινάμε. Η επικοινωνία μεταξύ της επιχειρηματικής κοινότητας και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι βασική προϋπόθεση για την ειλικρινή κατανόηση των αναγκών των επιχειρήσεων. Τι συνεργασίες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν με τα πανεπιστήμια , κολέγια , οργανώσεις ανάπτυξης μικρών επιχειρήσεων , εκπαιδευτικούς σύμβουλους; Μπορούμε τουλάχιστον να φέρουμε σε επαφή την πληροφορία με τις τοπικές επιχειρηματικές ομάδες; Μπορούμε να βοηθήσουμε στα διαδικαστικά ;
Το να υποσχεθείς ότι μέσω των δήμων θα αλλάξεις τα οικονομικά δεδομένα της χώρας είναι υπερβολή όμως υπάρχουν κινήσεις που μπορεί να κάνει η τοπική αυτοδιοίκηση για να διευκολύνει τις υπερπροσπάθειες των δημοτών της. Μερικά παραδείγματα :
Υποστήριξη και χώρος φιλοξενίας νέων επιχειρήσεων
Δημιουργία και οργάνωση χώρων για τη φιλοξενία επιχειρήσεων που βρίσκονται στο στάδιο της ιδέας ή μόλις έχουν συσταθεί. (Με συγκεκριμένα κριτήρια δημοσιοποιημένα και συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα). Στόχος είναι να διευκολυνθούν οι νέες προσπάθειες. Επιπλέον μπορεί να παρέχονται υπηρεσίες νομικές ή λογιστικές ή συμβουλευτικού χαρακτήρα.(Mentoring).
Η ιδέα αυτή ήδη εφαρμόζεται στον ιδιωτικό τομέα, με κοινούς χώρους εργασίας , με την παροχή free mentoring (επιχειρηματικών συμβουλών) από διάφορες καλά οργανωμένες ομάδες, ενώ σε επίπεδο Δήμων υπάρχουν τοπικές αρχές που το έχουν εντάξει στο πρόγραμμα τους για το 2014.
Οι χώροι αυτοί μπορούν να γίνουν σε συνεργασία με άλλους γειτονικούς δήμους, αλλά και εταιρείες στα πλαίσια προγραμμάτων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Επιχειρηματικότητα και νέοι
Προγράμματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα στο σχολεία που θα θέλανε να συμμετέχουν. Ήδη αρκετά σχολεία συμμετέχουν σε προγράμματα επιχειρηματικότητας, όπου τα παιδιά με την βοήθεια ανθρώπων από την αγορά εργασίας φτιάχνουν τη δική τους εικονική «επιχείρηση» και συμμετέχουν ακόμα και σε διεθνείς διαγωνισμούς. Αυτό σίγουρα επιτρέπει στα νέα παιδιά να έχουν μία πιο ρεαλιστική εικόνα του τι σημαίνει «επιχειρηματικότητα»
Επιχειρηματικότητα «μία νέα επιλογή»
Προγράμματα κυρίως εκπαιδευτικά σε συνεργασία με δημόσιους φορείς και ιδιώτες , για όσους θέλουν να επεκτείνουν της δραστηριότητες τους και αναζητούν νέες δεξιότητες και γνώσεις.
Διαφημιστικοί χώροι – Δήμου
Οι διαφημιστικοί χώροι του δήμου αποτελούν πηγή εσόδων για το δήμο και έτσι πρέπει να συνεχίζουν να αξιοποιούνται, με ένα όμως σωστό προγραμματισμό και κριτήρια θα μπορούσανε να ενισχύουν τις τοπικές επιχειρήσεις με ευνοϊκούς όρους, αλλά και τις νέες ακόμα και με δωρεάν προβολή.
Ευρωπαϊκά προγράμματα και πανεπιστημιακές έρευνες
Αναζήτηση συνεργασιών με πανεπιστήμια και φορείς που έχουν συγκεκριμένες προτάσεις ανάπτυξης που ταιριάζουν με τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες του δήμου.
Σίγουρα η πορεία μίας επιχείρησης εξαρτάται από την ομάδα που τη διαχειρίζεται, είναι η ιδέα, τα ρίσκα η σκληρή δουλειά που την καθορίζουν. Αυτή την προσπάθεια (την εποχή του 30% ανεργία) όλοι οι φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, δήμοι και περιφέρεια πρέπει τουλάχιστον να τη διευκολύνουν, με νέες πρακτικές και νέες ιδέες.Στη κίνηση «Αγαπώ τον Άλιμο» έχουμε τη διάθεση αλλά και τις γνώσεις.
Φιλέλληνες Ουρουγουάης: Ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο και βλέπουν ελληνική TV
Στη λατινική Νότιο Αμερική, ζεί και βασιλεύει το Ελληνικό Πνεύμα! Στην Ουρουγουάη δε, υπάρχουν χιλιάδες ουρουγουανοί οι οποίοι ομιλούν…άπταιστα Ελληνικά, και πολλοί απο αυτούς…Αρχαία Ελληνικά!…
Στην Ουρουγουάη, συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες, αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής, οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες.
Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Μάλιστα, στο Μοντεβιδέο έρχονται χιλιάδες φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, τόσο για την ποιότητα των σπουδών, όσο και γιατί η Παιδεία εδώ είναι δωρεάν, με πολλές παροχές και κίνητρα για τους φοιτητές.
Έτσι εξηγείται κατά ένα μέρος η ελληνολατρεία, Λέξη που την πρωτοάκουσα στην Ουρουγουάη, έναν από τους σταθμούς της περιπλάνησής μου στον κόσμο.
 | |||
|
Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί που συνάντησα, ήξεραν και κάποιες ελληνικές λέξεις. Κάποιοι μάλιστα αντί να μάθουν αγγλικά, επέλεξαν τα ελληνικά (εμείς αντί να μάθουμε ελληνικά, επιλέγουμε τα αγγλικά!). Όπως ο Λουίς, η Ταμπάρε, ο Βαλεντίν.
Ο Valentin Abitante και πολλοί άλλοι δεν γνωρίζουν άλλες γλώσσες. Μόνο τη μητρική τους και ελληνικά.
Η Μαργκαρίτα μιλά άπταιστα ελληνικά. Σπίτι της θα ακούσεις ελληνική μουσική. Ακόμη και βιντεοκασέτες από τις «Τρεις Χάριτες» και τους «Απαράδεκτους». Από το ίντερνετ παρακολουθεί ελληνική τηλεόραση!!! «Χιλιάδες Ουρουγουανοί, ανάμεσά τους κι εγώ, μάθαμε να μιλάμε την Ελληνική Γλώσσα. Μάθαμε να λατρεύουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαμε την τύχη να νιώσουμε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε σε αυτόν ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα». Κουβέντες της Margarita Larriera.
Η Margarita Larriera είναι σήμερα διευθύντρια του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος» που ιδρύθηκε το 1978 από τον καπετάν Παναγιώτη Ν. Τσάκο με σκοπό τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού.
Όσοι Ουρουγουανοί είχαν την τύχη να έλθουν στην χώρα μας και αντίκρισαν τον Παρθενώνα, δάκρυσαν.
«Εσείς οι Έλληνες υποτιμάτε αυτό που έχετε. Όταν πρωτοείδα τον Παρθενώνα στα 50 μου χρόνια, εγώ και ο άντρας μου βάλαμε τα κλάματα. Οι Έλληνες φίλοι μας που ήταν μαζί μας μάς κοίταξαν περίεργα. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί. Ούτε εμείς περιμέναμε να αντιδράσουμε έτσι. Τα δάκρυα ίσως ήταν ένας τρόπος για να εκφράσουμε όσα αισθανόμασταν και δεν μπορούσαμε να τα εξηγήσουμε με λόγια. Και πίστεψέ με Δημήτρη, ακόμα και σήμερα θεωρώ μεγάλη τιμή μου που είδα με τα μάτια μου και άγγιξα με τα χέρια μου τον Παρθενώνα και όλα όσα συμβολίζει για την Ελλάδα αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο». Λόγια της Σίλβιας, μιας ακόμη Ουρουγουανής που συνάντησα στο Μοντεβιδέο.
Ο Κάρλος είναι 28 χρόνων. Πριν δύο χρόνια βρέθηκε στην Ελλάδα. Όταν του είπαν ότι αυτό που βλέπει είναι η Ακρόπολη, απομακρύνθηκε από την παρέα του και κάθισε σε μια γωνιά του δρόμου. Δεν ήθελε να τον δουν να κλαίει. Επισκέφθηκα τον Sergio William Carzolio. Εμαθε για το www.godimitris.gr από μια συνέντευξή μου σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ζήτησε να με δει. Βρεθήκαμε στο σπίτι του. Βέρος Ουρουγουανός.
Έμαθε ελληνικά γιατί δούλευε σε ελληνικά καράβια και έκανε πολλούς Έλληνες φίλους. «Οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν Έλληνες. Φανταστικοί άνθρωποι. Άρχισα να κάνω μαθήματα στην ελληνική κοινότητα του Μοντεβιδέο και μετά από το 1978 άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα στο Ιδρυμα Τσάκος. Σιγά-σιγά όταν ήμουν στα βαπόρια άρχισα να καταλαβαίνω τα ελληνικά τραγούδια. Ενδιαφέρθηκα για την ελληνική ποίηση. Ήθελα να μιλώ σωστά ελληνικά. Στα πλοία η γλώσσα των ελλήνων ήταν φτωχή. Ήθελα περισσότερα. Εμαθα περισσότερα. Αυτές τις μέρες ξανάπιασα το Μαραμπού του Νίκου Καββαδία. Μια φορά την εβδομάδα, είμαστε μια παρέα Ουρουγουανών που συναντιόμαστε και μιλάμε ελληνικά για να κάνουμε πρακτική». Ο Sergio, αν και καθολικός, εδώ και 30 χρόνια πηγαίνει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία. Στην ατζέντα του από τη μια πλευρά έχει τα στοιχεία του και τα τηλέφωνα ανάγκης και στην άλλη το Πάτερ Ημών. «Αισθάνομαι πια σαν Έλληνας. Έζησα πολλά χρόνια στα βαπόρια με Έλληνες. Πλέον σκέφτομαι σαν Έλληνας».
«Βλέπω τους Έλληνες σαν να είμαστε αδέλφια. Να ξέρουν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν φιλέλληνες που στην ανάγκη είναι έτοιμοι να βοηθήσουν και να τους υπερασπιστούν».
Φεύγοντας, μου έδωσε σε ένα κομμάτι χαρτί μια παράγραφο από σημειώσεις του Νίκου Καζαντζάκη.«Πρέπει αλήθεια να είμαστε περήφανοι για τη σύμπτωση αυτή να γεννηθούμε Έλληνες. Και συνάμα να νιώθουμε κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στοίχο που γράφουμε πως έχουμε μεγάλη ευθύνη».
Η Circe Maia, πολύ γνωστή ποιήτρια στην Ουρουγουάη, άκουσε πριν χρόνια την ελληνική εκπομπή του Αλέξανδρου Πανταζόγλου, στο Radio Continente 730 AM όπου εδώ και 35 χρόνια εμπλουτίζει τα ερτζιανά της Ουρουγουάης με ελληνικό λόγο και μουσική. Άκουσε τον Πανταζόγλου να μεταφράζει στοίχους του Ρίτσου. Γοητεύτηκε. Άρχισε να μαθαίνει ελληνικά. Πρόσφατα δημοσίευσε μια εργασία της με τίτλο «Προσεγγίζοντας τον Ρίτσο».
Το Αγαλμα του Σωκράτη έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο
|
Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά, ποιήματα. Να ακούς από αυτά τα μικρά παιδιά τον εθνικό μας ύμνο. Μάλιστα επειδή ο εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης διαρκεί περίπου 6 λεπτά και ο δικός μας ούτε ένα, τα παιδιά αυτά λένε περισσότερους στοίχους του Δ. Σολωμού, έτσι ώστε να υπάρχει μια. . . ισορροπία. Ακόμη και η σημαία είναι σχεδόν ίδια με την ελληνική. Αν δεν κυματίζουν τις μπερδεύεις. Απλά αντί για σταυρό, έχει έναν κίτρινο χαρούμενο ήλιο. Έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, δίπλα στην είσοδο, βρίσκεται το άγαλμα του Σωκράτη.
Στην παραλιακή ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την προτομή του Ομήρου. Ο κεντρικότερος δρόμος της παλιάς πόλης κάτω από το λόφο ονομάζεται Grecia. Ενα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά. Πρόσφατα με πρωτοβουλία της ελληνικής πρεσβείας, στο υπουργείο Εξωτερικών της Ουρουγουάης πραγματοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας με βυζαντινές εικόνες. Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη που διήρκεσε διπλάσιο χρόνο από τον προγραμματισμένο. Δεκάδες τα σχολεία που την επισκέφθηκαν. Όταν έρχονται Έλληνες καλλιτέχνες ή ανεβαίνουν ελληνικά έργα στο θέατρο, οι αίθουσες είναι γεμάτες από κόσμο. Η ελληνική κοινότητα έχει συνδράμει πολλά για να στηριχτεί ο φιλελληνισμός. Είναι από τις παλαιότερες ελληνικές κοινότητες στη Λατινική Αμερική. Στην αυλή της υπάρχει η μοναδική ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Ουρουγουάης. Πάρα πολλά έχει προσφέρει και το Ίδρυμα Μαρία Τσάκος το οποίο εδώ και σχεδόν 30 χρόνια παρέχει δωρεάν μαθήματα σε όσους θέλουν να μάθουν ελληνικά. Μέχρι σήμερα από τις αίθουσές του έχουν περάσει περισσότεροι από 4.000 μαθητές. Πολλοί από αυτούς κατέχουν υψηλές θέσεις. Όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ουρουγουάης, συνεργάτες υπουργείων, διπλωμάτες, διευθυντές δημόσιων υπηρεσιών. Στην Ουρουγουάη είδα για πρώτη φορά ένα πραγματικό καρπό της απλόχερης διασποράς του ελληνικού πολιτισμού. Γνώρισα Έλληνες συγγενείς εκ πνεύματος.
Πηγή : stilpon.blogspot.gr
ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Oμιλείται και γράφεται επί 4.000 χρόνια!
"Η ελληνική και η κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την ελληνική". (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων. Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο. Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει:«Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου.Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;
Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
thesecretrealtruth