Πρωτομαγιά στην Ελλάδα σήμερα και τα μέσα μεταφοράς,απο χτες ήταν.. φίσκα. Όλοι φεύγουν ή τρέχουν να βρεθούν κοντά στη φύση να ξεφύγουν απο τη μούχλα του χειμώνα και την πολιτική ζωή που τους έκανε να αισθάνονται πολύ άσχημα.. Νομίζω η πιο ευχάριστη και χαρούμενη ευχή που δίνουν όλοι είναι όταν ακούγεται παντου καλη πρωτομαγιά..Θυμίζει την αρχαία Ελλάδα που όταν έφτανε η Άνοιξη όλοι εύχονταν Καλή Ανάσταση -της φύσης.. Χαρείτε φίλοι μου. Η αμαξοστοιχία Αθηνών -Θεσσαλονίκης αναχωρεί για Λάρισα, (Καρδίτσα Τρίκαλα) Θεσσαλονίκη."Αντίο Αθήνα λένε κα οι δύο Λαρισαίες Χριστίνα και Μαρία..Καλό ταξίδι σε όλους..και καλο Μάη.." Στα Τρίκαλα όλα μυρίζουν πρωτομαγιά ..και οι τουρίστες φτάνουν συνέχεια για να χαρούν τις φυσικές ομορφιές και τον υπέροχο Ληθαίο Ποταμό (που γεννήθηκε ο Ασκληπιός) και μπορούν να περπατησουν αρκετά δίπλα στα νερά του και τα φουντωτά πλατάνια.. Να και το ανακαινισμένο υπέροχο κτήριο στην αρχή της Ασκληπιού που άνοιξε το κατάστημα "Στραντιβάριους" με είδη ρουχισμού και μόδας.. Πολλοί λένε οτι είναι του γνωστού μας Λάκη Λαζοπουλου που κάθε Τρίτη κατηγορεί τους εκάστοτε κυβερνώντες για τη φτώχεια και τη κρίση που φέρνου στην Ελλάδα..!! Να και η μοντέρνα εποχή που άλλαξε την Πάλαι ποτέ θρυλική "κοσιά"με το κοφτερό μαχαίρι στο κάτω άκρο και χέρι ένα καλοφτιαγμενο κοντάρι. Σε τρικαλινο μαγαζί είδα σήμερα έξυπνη κοσιά"με μεταλικο χέρι.. Και με πιο εύκολα τα υπολοιπα για όσους γνωρίζουν.. ΔΠ
Τη Μελβούρνη την άφησα ως μεγαλούπολη του νότου με δρόμους που ερήμωναν στο πρώτο σκοτάδι της βραδιάς και... Τη βρήκα ως μητρόπολη του νότου, με ουρανοξύστες που σκιάζουν δρόμους μεγάλους και πολύβουους, με καφέ μπαρ και ρεστοράν υψηλής αισθητικής και γαστρονομικής απόλαυσης, με περαστικούς και κατοίκους από όλες τις φυλές του Ισραήλ...
Τη μεγάλη Βαβέλ του νότου την άφησα με 3,2 εκατομμύρια κατοίκους και τη χώρα με 17 εκατομμύρια. Σήμερα, πριν καταφύγεις στις απογραφές και στις στατιστικές το βλέπεις και το αισθάνεσαι παντού… Στους μποτιλιαρισμένους δρόμους, στα σχετικά ακριβά και τιγκαρισμένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα υψηλά ενοίκια… Καταλαβαίνεις πως η πόλη ναι μεν σ’ ακολουθεί σε παλιούς και νέους δρόμους, με ρυθμούς ενίοτε ράθυμους, η πόλη όμως έχει μεγαλώσει, η χώρα έχει μεγαλώσει πληθυσμιακά.
Στα 4,4 εκατομμύρια κατοίκους της Μελβούρνης και στα 24 εκατομμύρια κατοίκους της Αυστραλίας (ανάμεσα στα οποία και περίπου 400.000 άτομα ελληνικής καταγωγής και 700.000 αυτόχθονες), θα δεις και θα βρεις τα πάντα, θα δεις και θα βρεις πιο έντονα από ποτέ άλλοτε το νεανικό, το ασιατικό πρόσωπο της πόλης και της χώρας, μειοψηφικό ακόμη, αλλά δυναμικό, επεκτεινόμενο…
Ανορθόγραφοι επιτύμβιοι αποχαιρετισμοί στις γλώσσες των μεταναστών στα διάφορα νεκροταφεία της πόλης. Συνταξιούχοι με την κόκκινη στολή του εθελοντή που εξυπηρετούν τουρίστες, αστυνομικοί σε ποδήλατα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια του κέντρου.
Ο αθλητισμός, η κτηματαγορά ως επένδυση, χωρίς αναφορές στο δικαίωμα όλων για πρόσβαση σε μια προσιτή στέγη, το μέλλον των παιδιών τους, απασχολεί πολλούς, απασχολεί την καθημερινότητα, απασχολεί την κανονικότητα των κατοίκων μιας άλλης πόλης, μιας άλλης χώρας, με περίπου 20-25 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης...
Οι πιο κοινωνικά και πολιτικά ευαίσθητοι πολίτες νοιάζονται για την κλιματική αλλαγή, νοιάζονται για την ποιότητα ζωής των αυτόχθονων κατοίκων της χώρας, νοιάζονται για τη σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική της Αυστραλίας προς τους απόκληρους της γης που αναζητούν άσυλο στους Αντίποδες.
Ακόμη και στην Αυστραλία της σχετικής αφθονίας όμως, σε μια από τις κορυφαίες χώρες του κόσμου σε ό,τι αφορά την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, υπάρχουν ουρές και τρύπες στη δημόσια υγεία, στη δημόσια παιδεία, υπάρχει απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, υπάρχει αύξηση της κοινωνικής ανισότητας, υπάρχει εξαμερικανισμός της οικονομίας και της κοινωνίας.
Ενδεικτικά αναφέρω πως στο χώρο της παιδείας πάνω από 30% των μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης φοιτά σε ιδιωτικά σχολεία, η τριτοβάθμια παιδεία έχει γίνει εξαγώγιμο προϊόν αξίας άνω των 17 δισεκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας, τα δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια βαραίνουν στη ζωή και στις τσέπες πολλών απόφοιτων.
Αυτό που χαράσσεται όμως στο μυαλό κάποιου ή κάποιας που επισκέπτεται ή έρχεται να ζήσει στην Αυστραλία από χώρες όπως η Ελλάδα, χώρες με υψηλή ανεργία και χωρίς κανονικότητα, είναι πως…
Υπάρχουν πόλεις όπως η Μελβούρνη, υπάρχουν χώρες στη Δύση όπως η Αυστραλία, όπου η καθημερινότητα ορίζεται χωρίς εκπλήξεις...
Όταν το πρωί ή το απόγευμα βλέπεις μια ανθρωποθάλασσα να ξεπροβάλλει στους δρόμους από τα τρένα, από τα λεωφορεία, από τα τραμ, ξέρεις, ξέρεις καλά πως όλοι κατευθύνονται προς την ίδια μεριά, σαν τα νερά της παλίρροιας… Το πρωί πάνε στη δουλειά τους και το απόγευμα επιστρέφουν στα σπίτια τους. Τόσο απλά, τόσο κανονικά, τόσο «βαρετά»!
Αυτό το ανθρωπομάνι περπατάει βιαστικά, σκυφτά, δε μιλάει συνήθως πουθενά εκτός από τα κινητά, έχει όμως δουλειά και υπό διάθεση χρόνο τα Σαββατοκύριακα…
Έχει την κουλτούρα του weekend, της «έβδομης» μέρας της δημιουργίας… Έχει και χρήματα για να κάνει αρκετά, να κάνει πολλά από όσα επιθυμεί, στα καφέ μπαρ, στα εστιατόρια, στους κινηματογράφους, στα θέατρα, στους παιδότοπους, στα σπίτια, στα γήπεδα της προτίμησής του…
Έχει γήπεδα καθεδρικούς ναούς για να πάει να παίξει ή να παρακολουθήσει κάποιος, ένα weekend, ότι μπορεί να φανταστεί ο νους του…
Έχει γήπεδα όπου συνυπάρχουν οι πάντες! Καλοντυμένες γιαγιάδες που παρακολουθούν παρέα εδώ και εξήντα χρόνια, χωρίς τους άντρες τους, τους ίδιους ουραγούς χωρίς δεύτερες σκέψεις! Αυτές οι γιαγιάδες συνυπάρχουν φιλικά, άνετα, αδιάφορα, κανονικά, με Αφρικανούς και Ινδούς. Υπάρχουν γερόντια που δίνουν ραντεβού στις κερκίδες των γηπέδων με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους και συνυπάρχουν αρμονικά, φιλικά, αδιάφορα με σχολιαρόπαιδα, με αντροπαρέες, με γυναικοπαρέες, με ερωτευμένα ζευγάρια.
Όλος αυτός ο κόσμος, ο πολύχρωμος, ο καθημερινός, ο μέγας, απλωμένος στις κερκίδες των γηπέδων μια Παρασκευή, ένα Σάββατο, μια Κυριακή βράδυ. Ένας κόσμος που παρακολουθεί, που φωνάζει, που τρώει πατατάκια, που ακούει την περιγραφή ενός αγώνα στο κινητό του, που διαβάζει στα διαλείμματα εφημερίδες και βιβλία μέσα στο γήπεδο! Χαζεύοντας την ίδια ώρα τους γλάρους να πετούνε πάνω από το γήπεδο! Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας…
Ναι, υπάρχουν αυτές πόλεις, αυτές οι χώρες, αυτές οι καθημερινές προτεραιότητες στο ντουνιά. Σε άλλα μέρη βέβαια, μακριά, πολύ μακριά από τη μικρή, από την αυτοκαταστροφική, από τη μίζερη Δανιμαρκία του Βαλκανικού νότου…
Και η απόκτηση μιας καθημερινότητας σαν αυτήν που περιγράφω σήμερα, για όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, αποτελεί προοδευτικό, αποτελεί αριστερό, αποτελεί επαναστατικό αίτημα από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να περπατάει στα δυο του πόδια…
Εικόνες, στιγμιότυπα από την κανονικότητα μιας άλλης πόλης, μιας άλλης χώρας, μιας άλλης πραγματικότητας, οι σημερινές…
*Ο Κ.Καραμάρκος σπουδασε στην Αυστραλία ,επέστρεστην Ελλάδα εργάστηκε δημοσιογράφος στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Θεσσαλονίκης κ.α΄. και ξαναγύρισε Μελβούρνη Οι παρακάτω φωτογραφίες και το Βίντεο είναι του ΄ Δημήτρη Παπαγεωργίου
Την Κυριακή 2 Μαΐου 1893 περίπου 2.000
άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα και διαδήλωσαν, ζητώντας την καθιέρωση της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας. Ήταν η Πρώτη «Εργατική Πρωτομαγιά» στην Ελλάδα.
Την κινητοποίηση είχε οργανώσει ο Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Σταύρου Καλλέργη, ο οποίος είχε ιδρύσει τον Σύλλογο τρία χρόνια πριν, ενώ εξέδιδε παράλληλα την εφημερίδα «Σοσιαλιστής».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον Πρόεδρο της Βουλής. Με το ψήφισμα ζητούσαν, εκτός από το οκτάωρο, την καθιέρωση της αργίας της Κυριακής και τη χορήγηση σύνταξης στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων. Η άρνηση του προέδρου να το εκφωνήσει, προκάλεσε τη θορυβώδη αντίδραση του Καλλέργη και τελικά τη σύλληψη και την καταδίκη του σε φυλάκιση 10 ημερών «για διατάραξη της συνεδρίασης».
Τον επόμενο χρόνο, οι σοσιαλιστικές ενώσεις επανέλαβαν τον εορτασμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με ομιλητές τον Πλάτωνα Δρακούλη και τον Σταύρο Καλλέργη. Στα αιτήματα προστέθηκε και η κατάργηση της θανατικής ποινής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι αρχές έκαναν συλλήψεις και ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς απαγορεύτηκε.
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε σαν τη παγκόσμια μέρα των εργατικών διεκδικήσεων, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, (Β” Σοσιαλιστικής Διεθνούς) τον Ιούλιο του 1889, στο Παρίσι. Σκοπός ήταν να οργανώνεται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, μια διεθνής εκδήλωση κατά την οποία οι εργάτες να θέτουν στις αρχές των κρατών το αίτημα για νομοθετική μείωση της εργασίας σε οκτώ ώρες την ημέρα, καθώς και την εφαρμογή των άλλων αποφάσεων της διεθνούς. Η συγκεκριμένη ημέρα επιλέχθηκε προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων της αιματηρής καταστολής των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου του 1886.
Την άνοιξη του 1886, ο «Σύνδεσμος για την Καθιέρωση του Οκτάωρου», ο οποίος ακoλουθούσε το πολιτικό πρόγραμμα της Διεθνούς, ξεκίνησε μεγάλες κινητοποιήσεις στο Σικάγο και σε άλλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, με βασικό αίτημα την καθιέρωση του οκτάωρου. Την τελευταία Κυριακή πριν από την Πρωτομαγιά, οργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στην οποία πήραν μέρος περίπου 20.000 άτομα. Την 1η Μαΐου, εκατοντάδες από χιλιάδες εργάτες πήραν μέρος στην απεργία που είχε προκηρύξει ο «Σύνδεσμος» και περισσότεροι από 90.000 στην απεργιακή συγκέντρωση στην πόλη του Σικάγου. Η απεργία συνεχίστηκε τις επόμενες ημέρες, ενώ οι συμπλοκές στα εργοστάσια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Σε μια τέτοια συμπλοκή στις 3 Μαΐου, έξω από το εργοστάσιο Μακ Κόρμικ στο Χάρβεστερ, η αστυνομία πυροβόλησε κατά των απεργών. Σκοτώθηκαν έξι εργάτες και την επομένη (4 Μαΐου) περίπου 3.000 εργάτες συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αγοράς για να διαμαρτυρηθούν. Η συγκέντρωση ήταν ειρηνική, ενώ ήταν παρών και ο δήμαρχος της πόλης Χάρισον, ο οποίος είχε δώσει την άδεια να πραγματοποιηθεί.
Κατά τη διάρκειά της, ξέσπασε δυνατή βροχή που ανάγκασε τους περισσότερους να αποχωρήσουν. Και ενώ ο “Αλμπερτ Πάρσον ολοκλήρωνε την ομιλία του, μέσα από ένα αυτοκίνητο, κάποιος πέταξε μια χειροβομβίδα προς την πλευρά των αστυνομικών. Από την έκρηξη τραυματίστηκαν 66 αστυνομικοί, εκ των οποίων οι επτά πέθαναν αργότερα.
Η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη
Στην Ελλάδα, θα χρειαστεί να περάσουν δεκαεπτά χρόνια, έως ότου επιχειρηθεί εκ νέου η οργάνωση εργατικών εκδηλώσεων την Πρωτομαγιά. Την 1η Μαΐου του 1911, η Φεντερασιόν στη Θεσσαλονίκη, οργανώνει συλλαλητήριο. Στην Αθήνα, την ίδια μέρα, πραγματοποιείται συγκέντρωση στο Μετς με πρωτοβουλία της σοσιαλιστικής ομάδας του Νίκου Γιαννιού και σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο».
Στη Θεσσαλονίκη, επεμβαίνει η Αστυνομία και συλλαμβάνονται οι ηγέτες της Φεντερασιόν, Αβραάμ Μπεναρόγια, Σαμπετάι Λεβί και Σαμουήλ Γιονά. Ο πρώτος μαζικός εορτασμός της Πρωτομαγιάς θα γίνει ταυτόχρονα σε δώδεκα πόλεις το 1919, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς επαναλαμβάνονται τα επόμενα χρόνια, με κοινό χαρακτηριστικό τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, τη χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων και την καταστολή.
Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης την Πρωτομαγιά του 1936, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το «ελληνικό Σικάγο».
Στις 29 Απριλίου ο κλάδος ξεκίνησε γενική απεργία. Τα βασικά αιτήματα ήταν η αναπροσαρμογή του ημερομισθίου, το οποίο είχε φθάσει τις 65 έως 70 δραχμές για τους άνδρες και τις 24 έως 30 για τις γυναίκες. Από την 1η και έως τις 8 Μαΐου, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις επεκτείνονται στις Σέρρες, στη Δράμα, στην Ξάνθη, στον Λαγκαδά, στον Βόλο και στην Καρδίτσα. Ταυτόχρονα οι βιομήχανοι και οι έμποροι καπνού έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους κηρύσσοντας λόκ άουτ. Στις 9 Μαΐου ξεκινά γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, στην οποία συμμετέχουν και άλλοι κλάδοι σε ένδειξη συμπαράστασης στους καπνεργάτες. Οργανώνονται συλλαλητήρια και πορείες, ενώ η Χωροφυλακή προσπαθεί να εμποδίσει τους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το Διοικητήριο (το κτίριο που στεγάζεται σήμερα η γραμματεία Μακεδονίας Θράκης).
Τα επεισόδια ξεκίνησαν από τη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, όπου το συνδικάτο των αυτοκινητιστών είχε στήσει οδόφραγμα. Οι αυτοκινητιστές προσπάθησαν να απελευθερώσουν συνάδελφό τους που είχε συλληφθεί και η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς. Σκοτώθηκε ο Τάσος Τούσης. Ο νεκρός μεταφέρεται πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονται προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύονται.
Ο απολογισμός είναι 16 νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Την επομένη, οι κηδείες των θυμάτων μετατρέπονται με μαζικές διαδηλώσεις. Στις 11 Μαΐου κηρύσσονται απεργίες διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις της χώρας και στις 13 Μαΐου πανελλαδική απεργία. Η αναταραχή τερματίζεται την επομένη, με σημαντικές υποχωρήσεις από την πλευρά των καπνεμπόρων, ενώ το κράτος υπόσχεται να χορηγήσει συντάξεις στις οικογένειες των θυμάτων.
Ο θρήνος της μητέρας πάνω από το νεκρό γιο της, απαθανατίστηκε από τον φωτογραφικό φακό και ενέπνευσε τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο, στο έργο «Επιτάφιος».
Ακουστε το Γρηγόρη Μπιθικώτση σε μουσική Μίκη Θεοδωρακη
Γρηγόρης Μπιθικώτσης- Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
Ο πρώτος εορτασμός
Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, σε συνθήκες νομιμότητας θα γίνει τον Μάιο του 1975. Η 1η Μαίου συνέπιπτε με τη Μεγάλη Παρασκευή και η διοίκηση της ΓΣΕΕ με το Εργατικό Κέντρο, όρισαν σαν ημέρα του εορτασμού τις 9 Μαΐου. Η απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μπροστά από το δημαρχείο της Αθήνας και ήταν ιδιαίτερα μαζική. Ανάλογη συγκέντρωση έγινε και στη Θεσσαλονίκη μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Πόλης. Από το 1976 η συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα, πραγματοποιείται στο Πεδίο του “Αρεως μπροστά από το κτίριο της ΓΣΕΕ.. ΝΕΡΙΤ
Ένοπλη ληστεία με λεία άνω των 150.000 ευρώ σημειώθηκε σήμερα Πέμπτη σε υποκατάστημα τράπεζας στην περιοχή Αμπελώνα Λάρισας. Οι τρεις δράστες διέφυγαν αφού πήραν για λίγη ώρα ως όμηρο τη διευθύντρια του υποκαταστήματος, την οποία και άφησαν ελεύθερη μόλις απομακρύνθηκαν από την περιοχή. Τοπικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν πως οι δράστες έχουν σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις και σκληρούς ποινικούς. Σημειώνουν δε πως ο σωματότυπος και οι κινήσεις των τριών ενόπλων παραπέμπουν στους ληστές τράπεζας του Διστόμου, τον Αύγουστο. με λεία που ξεπερνά τις 300.000 ευρώ. SKAI.gr
Στην Κύπρο βρίσκεται ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, εν όψει της τριμερούς διάσκεψης Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, που θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία την Τετάρτη.
Το βράδυ της Τρίτης συναντήθηκε με τον κ. Αναστασιάδη και στη συνέχεια απόλαυσαν βόλτα στην οδό Λήδρας.
Μάλιστα ο Κύπριος Πρόεδρος, ανέβασε στο twitter φωτογραφίες από την βόλτα, γράφοντας:
«Στην όμορφη οδό Λήδρας με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος @atsipras#Cyprus»
Ένα σκίτσο, που υπογράφει ο Μαριάν Καμένσκι, κάνει το γύρο του διαδικτύου, μετά την απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου να «αλλάξει» την ομάδα διαπραγμάτευσης στο υπουργείο Οικονομικών.
Στο σκίτσο φαίνεται ο Γιάνης Βαρουφάκης να κρατάει το… κεφάλι του, δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και απέναντί τους να βρίσκεται ο Βόλφανγκ Σόιμπλε, καθισμένος στο αμαξίδιο.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, παρά την… καρατόμηση, φαίνεται εξοργισμένος, κάτι που αποκαλύπτει και η λεζάντα με την οποία συνοδεύει ο διάσημος Γερμανός σκιτσογράφος το έργο του: “Κύριε Τσίπρα εγώ έδωσα εντολή να εκδιώξεις τον Βαρουφάκη, όχι να τον αποκεφαλίσεις”.
Όλοι ξέρουμε ότι ο έρωτας είναι από τα πράγματα που έρχονται από μόνα τους, όταν είναι η ώρα του, όταν υπάρχει η κατάλληλη «χημεία» ή «μαγεία», ίσως και όταν κάποιος είναι έτοιμος γι’ αυτόν. Δεν μπορούμε να τον εκμαιεύσουμε με το ζόρι από κάποιον, αλλά ούτε και να πιέσουμε τον εαυτό μας να νιώσει ερωτευμένος. Aυτός όμως δεν είναι λόγος για να απελπιζόμαστε όταν το μικρό φτερωτό παιδάκι της Aφροδίτης δεν μας σημαδεύει με τα βέλη του. H έρευνα στην ψυχολογία, τη νευροβιολογία και την εξελικτική βιολογία μάς δείχνει τι αρέσει στο μικρό θεούλη και πώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε τα πράγματα ώστε να ανάψει ή να ξαναζωντανέψει η φλόγα του έρωτα...
Kι όμως, υπάρχουν «ελιξήρια»
Στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, ο Oμπερόν, ο βασιλιάς των τελώνιων, παραγγέλνει να του φέρουν ένα μαγικό λουλούδι που όταν στάξει κάποιος από το χυμό του στα μάτια ενός κοιμισμένου, ερωτεύεται τρελά αυτόν που θα πρωτοαντικρίσει μόλις ξυπνήσει. Aν και στο έργο το λουλούδι αυτό φέρνει μόνο μπερδέματα, ωστόσο, πόσοι από εμάς δεν έχουμε ευχηθεί, έστω μία φορά, να είχαμε ένα τέτοιο μαγικό ελιξήριο του έρωτα στα χέρια μας, για να κάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο να μας ερωτευθεί ή απλά για να ξυπνήσουμε ξανά τον έρωτά του; Δυστυχώς, απ’ ό,τι ξέρουμε, τέτοιο λουλούδι δεν υπάρχει. Oύτε και πιο μοντέρνα «ελιξήρια», όπως οι διάφορες διεγερτικές ουσίες, μπορούν να κάνουν κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για μας, να μας ερωτευθεί. Δεν έχουμε, λοιπόν, καμιά δυνατότητα να επέμβουμε στο παιχνίδι του θεού Έρωτα και να δώσουμε μια ώθηση στην ερωτική επιθυμία κάποιου άλλου ή στη δική μας; Φαίνεται πως υπάρχει ελπίδα. Tουλάχιστον όταν πρόκειται για κάποιον που έχει εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον για μας και θέλουμε να το ενισχύσουμε ή όταν υπάρχει η βάση μιας μακροχρόνιας σχέσης, που έχει χάσει όμως την ένταση και τη φλόγα των πρώτων ερώτων.
Ένα ερωτικό πείραμα
Mπορεί να μην ακούγεται ιδιαίτερα ρομαντικό, σύσσωμη όμως η επιστήμη συμφωνεί ότι όλη η χημεία του έρωτα υπάρχει μέσα στον εγκέφαλό μας. Oύτε η καρδιά που χτυπάει τόσο δυνατά, ούτε οι υπόλοιπες ερωτικές ζώνες του σώματός μας δεν μπορούν να κάνουν τίποτε αν δεν δοθεί πρώτα εντολή «άνωθεν», από τα κέντρα του εγκεφάλου. Xαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία κλασική πια μελέτη πάνω στις συνθήκες που ευνοούν την αφύπνιση της ερωτικής επιθυμίας. Πρόκειται για το γνωστό πια πείραμα της «γέφυρας που τρίζει». Aπό μία ομάδα ανδρών που συμμετείχαν στο πείραμα, οι μισοί πήραν την εντολή να περάσουν πάνω από ένα μεγάλο απόκρημνο φαράγγι μέσω μιας στενής και μισοχαλασμένης κρεμαστής γέφυρας και οι άλλοι μισοί μέσω μιας καλοχτισμένης και φαρδιάς γέφυρας. Στη μέση τής κάθε γέφυρας μία όμορφη νεαρή γυναίκα τούς έβαζε να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο και τους προέτρεπε να της τηλεφωνήσουν αν έχουν κάποιες απορίες σχετικά με αυτό. Aπό τους 32 άντρες που πέρασαν τη χαλασμένη γέφυρα, οι 9 ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και τηλεφώνησαν στην κοπέλα, ενώ μόνο 2 από την άλλη ομάδα έκαναν το ίδιο. Oι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αίσθηση του κινδύνου, που ήταν έντονη κατά τη συνάντηση της πρώτης ομάδας με την κοπέλα, συνδέεται άμεσα με τη γένεση μιας αυθόρμητης ρομαντικής έλξης. O κίνδυνος και η κοντινή σε αυτόν πρόκληση του καινούργιου και του άγνωστου, συνεχίζουν οι επιστήμονες, προκαλεί την έκκριση αδρεναλίνης, ενός φυσικού διεγερτικού που βρίσκεται στο σώμα μας και συγγενεύει με την ντοπαμίνη, τη χημική ουσία που σχετίζεται και με την ερωτική έλξη.
Tι «ξυπνάει» την επιθυμία
Kαλά όλα αυτά, αλλά πρέπει να εγκαταστήσουμε κρεμαστές γέφυρες από το μπαλκόνι μας στην απέναντι πολυκατοικία ή να γίνουμε φανατικοί των extreme sports, για να γίνουμε θελκτικοί; Aυτό δεν είναι απαραίτητο. Aυτό όμως που χρειάζεται για να διατηρείται η φλόγα του έρωτα και να μην «τελματώνει» η σχέση είναι εναλλαγή και περιπέτεια, έστω και λίγη, έστω και χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους. Χρειάζεται να περπατήσουμε (ξανά) μαζί σε μία άγνωστη πόλη, να πέσουμε τη νύχτα στη θάλασσα, να αγοράσουμε ξαφνικά εισιτήρια για ένα ταξίδι-αστραπή, ακόμη και να αποφασίσουμε τελευταία στιγμή μια έξοδο εκεί που είμαστε έτοιμοι να βουλιάξουμε στον καναπέ. Kαθετί ενδιαφέρον και ασυνήθιστο είναι δυνητικά ικανό να ξυπνήσει ερωτική διάθεση κι επιθυμία.
Πότε οι καβγάδες είναι σεξουαλικοί
Πολλές φορές όμως δεν χρειάζεται καν να κινητοποιηθούν τα «μεγάλα μέσα», ούτε είναι απαραίτητο να πάει κανείς μακριά. Όπως επιβεβαιώνουν πολλά ζευγάρια, ένα μη καταφρονητέο ερωτικό ελιξήριο μπορεί να είναι οι συγκρούσεις και οι καβγάδες. Φυσικά, δεν είναι κάτι που μπορούν να το κάνουν όλα τα ζευγάρια, είτε γιατί κάποια δεν συνηθίζουν να τσακώνονται είτε γιατί σε άλλα οι καβγάδες μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονοι και καταστροφικοί. Eίναι όμως αλήθεια ότι οι τσακωμοί σε πολλές περιπτώσεις ανανεώνουν τη σχέση και δρουν ερωτικά. Aκούγεται σχεδόν σαν κλισέ και σίγουρα κάθε ζευγάρι έχει τους δικούς του κώδικες συμπεριφοράς, αλλά φαίνεται να επιβεβαιώνεται ότι μεταξύ ζευγαριών που επιθυμούν να παραμείνουν μαζί, δηλώνουν πιο ικανοποιημένα από τη σχέση τους και πιο ερωτευμένα αυτά που μπορούν να καβγαδίζουν με ένταση και να τα ξαναφτιάχνουν, από αυτά που έχουν διαφορές και παράπονα αλλά δεν τα εκφράζουν έντονα για να μην καταστρέψουν την ειρηνική ατμόσφαιρα. Mε τους καβγάδες δίνεται χώρος για να εκτονωθούν και πολλές φορές να ξεπεραστούν δυσαρέσκειες, παράπονα, διχόνοιες, θυμοί.
Kοιτάξτε τη στα μάτια...
Πέρα από όλα αυτά, η οικειότητα στη συνεύρεση δύο ανθρώπων είναι ένα από τα σπουδαιότερα συστατικά για να υπάρξει ερωτική επιθυμία και έλξη. Kαι αυτό βέβαια δεν σημαίνει απλά και μόνο το μοίρασμα του κοινού κρεβατιού. Οικειότητα δημιουργείται κατ’ αρχάς με την κουβέντα, την ανταλλαγή προσωπικών «μυστικών» ή το μοίρασμα ευχάριστων δραστηριοτήτων. H κουβέντα είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας, δημιουργίας οικειότητας, φλερτ και πρόκλησης ερωτικού ενδιαφέροντος. Mόνο που άνδρες και γυναίκες έχουν φυλογενετικά λίγο διαφορετικές προτιμήσεις. Φαίνεται λοιπόν πως οι γυναίκες συνδέουν την οικειότητα και την ερωτική διάθεση με την κατά πρόσωπο κουβέντα, στην οποία μπορούν να κοιτάζουν το συνομιλητή τους κατευθείαν στα μάτια. Oι εξελικτικοί βιολόγοι υποθέτουν ότι αυτή η προτίμηση των γυναικών συνδέεται με την αρχέτυπη συνήθεια να κρατούν τα παιδιά τους μπροστά τους και να τα νουθετούν, να τα ψυχαγωγούν ή να τα καθησυχάζουν μιλώντας τους. Eπίσης, οι γυναίκες αγαπούν την ομιλία, τα λόγια και σε όλους τους πολιτισμούς της γης είναι κατά μέσο όρο πιο ταλαντούχες γλωσσικά από τους άνδρες. Oι γλωσσικές ικανότητες είναι συνδεδεμένες στις γυναίκες με το οιστρογόνο, τη γεννητική ορμόνη. Aυτός είναι ένας λόγος που οι περισσότερες γυναίκες γοητεύονται από το λέγειν των ανδρών και δηλώνουν ότι αυξάνεται η ερωτική τους επιθυμία όταν κουβεντιάζουν με το σύντροφό τους πριν από την ερωτική επαφή.
...ή καθίστε δίπλα του
Oι άνδρες, από την άλλη, αισθάνονται μεγαλύτερη οικειότητα όταν κάθονται πλάι-πλάι και κουβεντιάζουν ή μοιράζονται κάποιαν άλλη δραστηριότητα. Eδώ, εικάζουν οι ειδικοί, έχει παίξει ρόλο η ιδιότητά τους ως κυνηγών, στην οποία βάδιζαν δίπλα-δίπλα με τους συντρόφους τους ενώ αντίκριζαν κατά πρόσωπο τους εχθρούς τους, κάτι που τους κάνει ενδόμυχα να αισθάνονται ακόμη και σήμερα απειλή ή πρόκληση όταν τους κοιτούν κατευθείαν στα μάτια. Tο να μοιράζονται δίπλα-δίπλα με ένα πρόσωπο που τους ενδιαφέρει μία δραστηριότητα που τους ευχαριστεί, είτε είναι σπορ, συζήτηση, σινεμά, μουσική, τους κάνει να αναπτύσσουν αίσθημα οικειότητας και αυξάνει την ερωτική τους έλξη για το πρόσωπο αυτό. Aπό την άλλη μεριά, το σεξ είναι για τους άντρες αυτό που γεννά κατ’ αρχάς την οικειότητα και που τους κάνει να θέλουν και να απολαμβάνουν την κουβέντα «μετά». Aυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουν όσοι θέλουν να (ξανα-) ζωντανέψουν την ερωτική φλόγα με το αγαπημένο τους πρόσωπο είναι, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της ερωτικής του συμπεριφοράς, να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα μέσα στο οποίο και οι δύο θα έχουν όσο γίνεται περισσότερο αυτό που ενεργοποιεί την ερωτική τους διάθεση.
Tο ενδιαφέρον ανάβει το... ενδιαφέρον
Πράγματι, φαίνεται να επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά, τόσο στην καθημερινή μας εμπειρία όσο και από σχετικές επιστημονικές έρευνες, ότι τα ζευγάρια που βιώνουν μαζί ενδιαφέροντα και καινούργια πράγματα νιώθουν πιο ερωτευμένα και είναι πιο ικανοποιημένα από τη σχέση τους σε σχέση με αυτά που ακολουθούν την πεπατημένη και αφήνονται στη «στεγνή» καθημερινότητα και τη ρουτίνα. H εναλλαγή, οι καινούργιες εμπειρίες που βιώνονται από κοινού αυξάνουν τη διάθεση για οικειότητα.
Oι δυσκολίες είναι διεγερτικές
«Σεξουαλικά» μπορεί να λειτουργήσει και η διατήρηση κάποιας απόστασης από το επιθυμητό πρόσωπο. H βιολογία παίζει εδώ σημαντικό ρόλο. Όσο πιο γρήγορα «ανταμείβεται» η ερωτική επιθυμία, τόσο πιο πολύ μειώνεται η διάρκεια και η ένταση της παραγωγής ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, ενώ αυξάνεται όταν η ερωτική ανταπόκριση καθυστερεί. Φαίνεται λοιπόν ότι μια σχετική δυσκολία στην κατάκτηση κάποιου μάς κάνει και βιολογικά να τον θέλουμε περισσότερο. O Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν, βασιζόμενος μάλλον περισσότερο στην ανθρώπινη σοφία και διαίσθηση και λιγότερο σε γνώσεις βιολογίας συμβούλευε: «...αφήστε χώρο ανάμεσά σας...». Πηγή: in.gr
Η 25 Απριλιου 2015 ήταν μια ιστορική μέρα για το Ελληνικό πνεύμα .. πραγματοποιήθηκε το πρωτο συνέδριο προς τιμήν της Φιλοσόφου Υπατίας η οποία σφαγιάσθηκε απο τους ρασοφόρους πριν 1600 χρόνια επειδή δεν απάστηκε τον χριστιανισμό και δίδασκε τον Πλάτωνα.
Σας Μεταφέρουμε τα πρώτα βίντεο απο αυτη την εκδήλωση και ακολουθούν ομιλίες του Διονύση Σιμόπουλου ,Άντζελας Γκερέκου κ.ά.
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΕΡΙ ΥΠΑΤΙΑΣ
ΤΩΝ ΟΜΙΛΗΤΩΝ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ & ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΗ
¨Οπως είχε ανακοινωθεί στο συνέδριο ομιλητές επρόκειτο να είναι Richard Dawkins (εξελικτικός βιολόγος, συγγραφέας, Ην. Βασίλειο) Δημήτρης Νανόπουλος, φυσικός, (πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών) Διονύσιος Σιμόπουλος (αστρονόμος, επίτ. Πρόεδρος Ευγενιδείου Πλανηταρίου) Άντζελα Γκερέκου, (αρχιτέκτων, ηθοποιός, πολιτικός) Στράτος Θεοδοσίου (αστρονόμος) Γεώργιος Κοντογιώργης, (συγγραφέας, καθηγητής, τέως Πρύτανις Παντείου) Έλση Σπαθάρη, (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθ. ΥΠΠΟΤ) Μιχάλης Καλόπουλος (Πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδος, συγγραφέας) Γιώργος Λεκάκης (λαογράφος, συγγραφέας, δημ/φος) Δημήτρης Βαρβαρήγος (συγγραφέας - Υπατία η Αλεξανδρινή) Μαρία Τζάνη (καθηγήτρια ΕΚΠΑ) Ξενοφών Μουσάς (αστρονόμος, μέσω skype) Βίκυ Μπαφατάκη (αρχαιολόγος, συντονίστρια) Garik Israelian (αστροφυσικός, μέσω kype, Κανάριοι Νήσοι/Ισπανία) David Eicher (αρχισυντάκτης περιοδικού astronomy, μέσω skype, ΗΠΑ) Mark Boslough (φυσικός, μέσω skype, ΗΠΑ) Mart Raukas (καθ. Φιλοσοφίας, ντοκυμ/ίστας, δημ/φος, μέσω skype, Εστονία) Bettany Hughes (ιστορικός, συγγραφέας, μέσω skype, Ην. Βασίλειο), προβολή αποσπασμάτων του ντοκυμαντέρ της «Alexandria The Greatest City». Το Συνέδριο θα χαιρετίσουν: ο Δήμαρχος των Αθηναίων κος Γεώργιος Καμίνης και ο κος Σπύρος Μερκούρης, θα αναμεταδοθεί δε ζωντανά στο διαδίκτυο και θα είναι δίγλωσσο, Ελληνικά και Αγγλικά. Καλλιτεχνικές παρεμβάσεις (ποίηση, χορός, μουσική, εικαστικά), θα λαμβάνουν χώρα καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας: Εύα Αποστολάτου, Ekaterina Savtchenko (Ρωσία), Δαρεία Κορνέα, Άγγελος, Βασίλειος Αράπης, Μιχάλης Μηναριτζόγλου (εικαστικοί) Μάρω Κουρή, Τίτα Μπονάτσου (φωτογραφία) Μαρία – Υπατία Γερολυμάτου (χορός) Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία λύρα, ωδή), Σοφία Ανδριανού (ωδή) Μετά το πέρας των ομιλιών ο κος Αλέξανδρος Χάχαλης θα παρουσιάσει έργο αφιερωμένο στη μεγάλη φιλόσοφο και τον Αέναον Αγώνα προς την Γνώση, με διακεκριμένους καλλιτέχνας: Τζένη Δριβάλα, Αγάπη Παπαμήτσου, Τζίνα Φωτεινοπούλου (υψίφωνοι), Θοδωρής Μπιράκος (βαρύτονος, τρομπέτα), Alex Foster (σαξοφωνίστας, ΗΠΑ), Κώστας Γιαλίνης, Όλγα Παππά, (απαγγελία). Το ολοήμερο συνέδριο τελούσε υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.. Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ Θα παρουσιάσει όσα περισσότερα μπορει απο δικά της βίντεο και και άλλα ιστολόγια τα οποία ευχαριστούμε. Δ.Π
Αν ανατρέξουμε στην αρχαία Ελλάδα, βλέπουμε ότι ο Θαλής το 500 π.Χ. είχε ανακαλύψει τον στατικό ηλεκτρισμό. Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος το 400 π.Χ. διατυπώνουν την ατομική θεωρία, που είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια υλιστικής εξήγησης του κόσμου, χωρίς παρέμβαση καμμιάς υπερφυσικής δύναμης. Ο Αρίσταρχος το 300 π.Χ. διατύπωνε πρώτος την ηλιοκεντρική θεωρία, ο Ερατοσθένης το 250 π.Χ. αποδεικνύει την σφαιρικότητα της Γης και υπολογίζει τη περίμετρο της, με αρκετή ακρίβεια, σε 252.000 στάδια. 700 δε πλέον χρόνια αργότερα, αλλά ακόμη και σήμερα, η Εκκλησία μας λέει ότι η Γη επιπλέει των υδάτων, όπως σαφώς ψέλνεται την Μεγάλη Πέμπτη «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας». Χαίρε σκότος…
Ο Πυθαγόρας έβαζε τις βάσεις των Μαθηματικών, ο Ευκλείδης της Γεωμετρίας, ο Αρχιμήδης με ένα πλήθος μηχανικών επινοήσεων και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς κατασκεύασε την πρώτη ατμομηχανή (ατμοστρόβιλος), το 150 π.Χ. Μια κατασκευή όπου είχαν εφαρμοσθεί δύο τρομερές εφευρέσεις. Η δύναμη του ατμού, που ακόμη και σήμερα κινεί πλοία και ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, και η δύναμη των αερίων, που σήμερα είναι η τελευταία λέξη για την κίνηση των πυραύλων, των αεροπλάνων, και των διαστημοπλοίων.
Ο Ιπποκράτης, το 400 π.Χ. αποφαίνεται αυτό που η σύγχρονη Ιατρική έχει αποδείξει, ότι ο δαιμονισμός είναι ασθένεια και συγκεκριμένα πάθηση του εγκεφάλου, ενώ ο Χριστός (καίτοι γιος Θεού, όπως έλεγε), δεν το γνώριζε, και διέταζε τα δαιμόνια να εξέλθουν από τους ασθενείς…που δεν ήταν ασθενείς, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήταν αβανταδόροι, μέλη της 70μελούς ομάδας που προηγείτο του Χριστού (όρα «Κατά Λουκάν», κεφ. Ι΄ παρ. 1).
Ο πολύπλοκος μηχανισμοσ των αντικυθηρων που ανασύρθηκε από τη θάλασσα τον περασμένο αιώνα, κατασκευασμένος το 150-100 π.Χ. πιθανόν από τον μαθηματικό, αστρονόμο, και γεωγράφο Ίππαρχο τον Ρόδιο, ή από μαθητή του Αρχιμήδη, αποτελεί το πρώιμο στάδιο των σύγχρονον ηλεκτρονικων υπολογιστων και μαρτυρεί το υψηλό επίπεδο επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων. Μια γνώση που δεν θα αργούσε να δώσει τους καρπούς της που δεν ήταν άλλοι από την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, προσφέροντας τα πολύτιμα αγαθά της στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς όμως για την ανθρωπότητα, η επανάσταση που βήμα-βήμα ετοιμάζονταν να πραγματοποιήσουν οι Έλληνες, δεν πραγματοποιήθηκε, διότι με την υποταγή τους στους Ρωμαίους, αλλά κυρίως στον Χριστιανισμό, εκατοντάδες χιλιάδες θανατώθηκαν, μαζί και οι σοφοί τους, και όσοι διέφυγαν τον θάνατο, ετέθησαν υπό διωγμό. Οι επιστημονικές και τεχνολογικές τους γνώσεις οδηγήθηκαν σε διαπόμπευση, κατασυκοφάντηση, και τελικώς στον ενταφιασμό τους, από τους (άγιους) «πατέρες» της Εκκλησίας, για πάνω από 15 αιώνες, με τα γνωστά «πίστευε και μη ερεύνα» και «απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου».
Για 1000 και πλέον χρόνια βυζαντινοχριστιανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο, εκεί που κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους, ένα πλήθος φιλοσόφων, φυσικών, αστρονόμων υπηρετούσαν τη γνώση και την ελεύθερη σκέψη, δεν κατέστη δυνατόν να αναδειχθεί ένας σημαντικός φιλόσοφος, ένας φυσικός.
Ο Πλάτωνας διατύπωσε τις φιλοσοφικές του θέσεις περί το 350 π.Χ. και το 1450 μ.Χ. ιδρύεται στην Ιταλία πανεπιστημιακή έδρα πλατωνικών σπουδών. Ο Πλάτωνας καλείται από το μακρινό παρελθόν, να ανάψει το σβησμένο φως της ελεύθερης σκέψης και γίνεται ταυτόχρονα ο στυλοβάτης της Αναγέννησης. Οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι εξανίστανται, πως μετά από 1800 χρόνια ζητάνε τα φώτα του σοφού μας προγόνου. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι στα τόσα χρόνια που πέρασαν δεν παράχθηκε καμιά φιλοσοφική σκέψη παρά μόνο «Κύριε ελέησον».
Όλα αυτά τα ανωτέρω επιτεύγματα της διανόησης, της τότε επιστήμης και τεχνολογίας των Ελλήνων, τα σκέπασε το σκοτάδι της χριστιανικής θρησκοληψίας για 1500 χρόνια, μέχρι που η βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση έγινε τον 18ον αιώνα. Μια επανάσταση που έφερε όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά και αλματώδη πρόοδο στην Ιατρική και την Φαρμακευτική, εξαλείφοντας τις τρομερές ασθένειες, χολέρα, ευλογιά, τύφο,πανωλη, φυματίωση, που είχαν θερίσει εκατομμύρια ανθρώπους, εξαφανίζοντας πολλές φορές πόλεις ολόκληρες. Όπως η πνευμολικη πανολησ που ενέσκηψε στην Ευρώπη το 1346, είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 25.000.000 ανθρώπων.
Η χριστιανική θρησκοληψία είχε και έχει ρίξει τον κόσμο στην αναμονή ενός θαύματος, ενώ εκατομμύρια θαύματα έχει κάνει η επιστήμη και με αποδείξεις. Μήπως έχει αναλογισθεί κανείς ποιοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί των εκατομμυρίων ανθρώπων που χάθηκαν από τις τρομερές ασθένειες, λόγω μη υπάρξεως των σύγχρονων φαρμάκων; Καθ’ ότι η τεχνολογική και βιομηχανική επανάσταση εικάζεται ότι έπρεπε να είχε γίνει 1000 χρόνια νωρίτερα. Χωρίς καμία αμφιβολία οι ηθικοί αυτουργοί, γι’ αυτό το μεγάλο έγκλημα εις βάρος της ανθρωπότητας, είναι ο Χριστιανισμός, αλλά κυρίως οι (άγιοι) «πατέρες», για τον τρόπο που τον εφάρμοσαν. Νόμισαν μέσα στη μικρότητά τους αυτοί οι διανοητικώς ανάπηροι νανίσκοι, ότι είναι οι εκλεκτοί που είδαν το φως το αληθινό, και μη δυνάμενοι να συγκριθούν με το εκθαμβωτικό φως που εξέπεμπαν οι γίγαντες της ελληνικής διανόησης, συνεπικουρούμενοι και από τα εξοντωτικά αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες), επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου γκεμπελίστικη μέθοδο συκοφαντίας. Επί πλέον δε, οργάνωσαν ορδές καλογέρων ισοπεδώνοντας ναούς και καταστρέφοντας έργα τέχνης πραγματικά αριστουργήματα του ελληνικού πολιτισμού. Αλλά το χειρότερο ήταν ο ενταφιασμός της ελληνικής επιστημονικής γνώσης για 15 αιώνες, με τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα.
Σήμερα με δέος παρακολουθούμε από ντοκιμαντέρ, από επιστημονικά βιβλία και περιοδικά, ή και από άμεση χρήση, τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας. Να κατασκευάζονται θεόρατα και υπερπολυτελή κρουαζιερόπλοια, με 2.500 καμπίνες. Πανίσχυρα αεροπλανοφόρα. Γιγαντιαία αεροσκάφη των 700 θέσεων. Αμαξοστοιχίες και οχήματα που μας εκπλήσσουν. Πυραύλους που η ισχύ τους μετράται σε εκατομμύρια ίππους ικανούς να μεταφέρουν διαστημόπλοια στη σελήνη, και στους διαστημικούς σταθμούς. Αξονικούς τομογράφους και ένα πλήθος ακόμη μηχανημάτων που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου. Με θλίψη όμως διαπιστώνουμε πως μας κατάντησαν οι (άγιοι) «πατέρες» και το παπαδαριό, η Ελλάδα να είναι απούσα από αυτά τα επιτεύγματα, παρ’ ότι οι πρόγονοί μας πρωτοστάτησαν στην τεχνολογία.
Σήμερα η τεχνολογία με την βοήθεια της μικροηλεκτρονικής καλπάζει με ιλιγγιώδης ρυθμούς, που δεν μπορούμε να προβλέψουμε την εξέλιξή της, ούτε τα αμέσως επόμενα 50 χρόνια. Ποια θα είναι τα επιτεύγματά της όμως μετά από 500 ή 1000 χρόνια είναι αδύνατον να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Το DΝΑ, η νανοτεχνολογία και η βιοτεχνολογία θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή των επόμενων γενεών. Σκεφθείτε ότι τα ασύλληπτα αυτά επιτεύγματα, θα τα απολαμβάναμε και εμείς σήμερα, και το κέντρο των επιτευγμάτων θα ήταν η Ελλάδα, αν οι Έλληνες δεν είχαν προσβληθεί από την χριστιανική νόσο. Ο Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων) και η πρώιμη Εθνική αναγέννηση του Μεσαιωνικού Ελληνισμού Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το 1355 μ. Χ. Έκανε λαμπρές σπουδές στην Ανδριανούπολη, όπου ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το έργο του Πλάτωνα. Αργότερα, όταν οι ιδέες του άρχισαν να γίνονται στόχος κάποιων σκληροπυρηνικών του Οικουμενικού Πατριαρχείου (που εξόντωσαν τον μαθητή του Ιουβενάλιο), εγκαταστάθηκε με την ανοχή του φίλου του, αυτοκράτορος Μανουήλ του Β’ Παλαιολόγου το 1400 στο Δεσποτάτο του Μυστρά όπου ίδρυσε φιλοσοφική σχολή.
Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται οι Βησσαρίων, Γεννάδιος Σχολάριος (μελλοντικός εχθρός του δασκάλου του και πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση), Ιωάννης Αργυρόπουλος, Δημήτριος Χαλκοκονδύλης. Οι δεσπότες του Δεσποτάτου Θεόδωρος Α΄, Θεόδωρος Β΄ και Κωνσταντίνος (1428/1443-1449), ο κατοπινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ’) συχνά ζητούσαν την γνώμη του για διάφορα θέματα. Είχε επίσης μακρά σταδιοδρομία ως δικαστής.
Οι αντιλήψεις και η φιλοσοφία του Γεωργίου Γεμιστού είχαν επηρεαστεί καθαρά από τις ιδέες του Πλάτωνα (άλλωστε αυτό μαρτυρά και το όνομα “Πλήθων” που είχε επιλέξει για τον εαυτό του). Περικυκλωμένος από την κοινωνική, ηθική, πολιτική και οικονομική παρακμή του Βυζαντινού κόσμου που ψυχορραγούσε, ο Γεμιστός πρότεινε μια φυγή προς τα εμπρός με ριζική αναδιάρθρωση της κοινωνίας της εποχής του στο πλαίσιο μιας ιδεατής πλατωνικής “Πολιτείας”. Στην κοινωνία που οραματιζόταν, θα γινόταν εκ νέου αναδιανομή της γης σε ίσα μερίδια ενώ πρότεινε να διαιρεθεί ο πληθυσμός σε πολεμιστές και σε αγρότες και οι δεύτεροι να συντηρούν τους πρώτους. Οι πολεμιστές – υπερασπιστές θα ήταν μόνο γηγενείς και όχι αλλόφυλοι (ο βυζαντινός Αυτοκρατορικός στρατός της εποχής εκείνης αποτελούταν κυρίως από μισθοφόρους, ενώ οι γηγενείς κάτοικοι είχαν περιοριστεί στον ρόλο του κολίγου – δουλοπάροικου), ενώ θα απαγορευόταν με νόμο η πολυτέλεια και η εξαγωγή καρπών από την χώρα. Ουσιαστικά ο Πλήθων επιζητούσε την εξίσωση όλων των πολιτών και την οργάνωση τους σε ένα σχήμα που αρχικώς θα εξασφάλιζε την επιβίωση του έναντι της Οθωμανικής επιβουλής και αργότερα θα επιδίωκε να πραγματώσει το ανώτερο πλατωνικό “Αγαθό” σύμφωνα με τις επιταγές της Πλατωνικής φιλοσοφίας. Μια άλλη βασική συνιστώσα της ιδεολογίας του Γεμιστού ήταν η ανάγκη το Θεοκρατικό Βυζάντιο να αντικατασταθεί από ένα νέο κράτος με κύριο ενοποιητικό στοιχείο του τον Ελληνικό εθνισμό και την κοινή Ελληνική καταγωγή. Ο Γεμιστός διατράνωσε την πίστη του αυτή σε πολλές επιστολές του προς Βυζαντινούς αξιωματούχους. Σε επιστολή του προς τον Αυτοκράτορα Εμμανουήλ Παλαιολόγο το 1412 αναφέρει
” Λοιπόν είμαστε βέβαια Έλληνες στην καταγωγή εμείς, τους οποίους κυβερνάτε και είσθε βασιλείς, όπως μαρτυρεί η γλώσσα και η πατροπαράδοτη Παιδεία. Δεν μπορεί δε να βρεθεί οικειότερη Χώρα για τους Έλληνες από την Πελοπόννησο και την Χώρα της Ευρώπης, που είναι κοντά σε αυτήν και τα γειτονικά νησιά. Γιατί όπως φαίνεται βέβαια, οι Έλληνες κατοικούσαν πάντοτε σε αυτήν την Χώρα, οι ίδιοι όσο θυμούνται άνθρωποι, χωρίς να έχουν κατοικήσει άλλοι πριν από αυτούς.”….”Αλλά αντίθετα οι ίδιοι οι Έλληνες φαίνεται ότι κατοικούσαν αυτή την Χώρα και δεν την εγκατέλειψαν..”. Το 1437-39 συνόδευσε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ στη Σύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας για την ένωση των δύο εκκλησιών (Ορθόδοξης – Καθολικής). Ουσιαστικά η σύνοδος αυτή ήταν μια Ιωάννης Παλαιολόγος απελπισμένη προσπάθεια του αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου να εξασφαλίσει την στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη των Δυτικών και του πάπα με αντίτιμο την επικράτηση του καθολικού δόγματος. Ο Πλήθων – Γεμιστός αντιτάχθηκε αδύναμα σε αυτή την προοπτική, καθώς πίστευε πως η σωτηρία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού θα ερχόταν μόνο μέσα από τον ίδιο και την αναγέννηση του και όχι από τρίτους. Αντιθέτως ο ισχυρότερος πολέμιος της Ένωσης που έλαβε μέρος στην Σύνοδο ήταν ο Μάρκος Ευγενικός που αντιτάχθηκε με σθένος στην Ένωση για λόγους καθαρά δογματικούς. Η αγωνιώδης προσπάθεια του Γεμιστού δεν είχε ουσιαστικό αντίκρυσμα στις εξελίξεις της εποχής, καθώς ήταν ήδη πολύ αργά για το Βυζάντιο να προλάβει να μεταλλαχθεί και να σωθεί. Οι αλλαγές που ζητούσε άλλωστε ήταν πολύ ριζοσπαστικές για να υιοθετηθούν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα χωρίς μακροχρόνια προετοιμασία κοινωνικό υπόβαθρο και επιρροή. Πολλές ιδέες από αυτές είτε ήταν πρακτικά αδύνατο να πραγματωθούν, είτε ήταν πλήρως ανεδαφικές, βασισμένες σε θεωρητικά σχήματα Πλατωνικών φιλοσοφικών βιβλίων που γράφτηκαν πολλούς αιώνες πριν, για άλλες κοινωνίες και με άλλα κίνητρα. Στην Πληθωνική “Πολιτεία” δεν υπήρχε σαφώς καθορισμένη θέση για την Ορθόδοξη πίστη ( την οποία ο Γεμιστός την αντιμετώπιζε μάλλον εχθρικά) που όμως ήταν το βασικότερο στοιχείο της Μεσαιωνικής Βυζαντινής κοινωνίας. Ασχέτως όμως πόσο ανεφάρμοστο ήταν το σχέδιο του Γεμιστού, ο ίδιος συνέλαβε ορθά την κοινωνική παρακμή, ως αποτέλεσμα της παντελούς έλλειψης ευρύτερης κοινωνικής συνοχής. Οι “δυνατοί” της εποχής, στο πλαίσιο του φεουδαλισμού που είχε μετακκενωθεί από την Δύση στην Ανατολή με τις σταυροφορίες, αντιμετώπιζαν τους απλούς κατοίκους στην καλύτερη περίπτωση ως δούλους που απέναντι τους δεν είχαν την παραμικρή υποχρέωση η κοινωνική σχέση. έτσι λοιπόν κατά τον Πλήθωνα χωρίς κοινό παρελθόν και καταγωγή που να ενώνει τα μέλη του, κανένα σύνολο όχι μόνο δεν προοδεύει, αλλά ούτε καν επιβιώνει. Αυτό αποδείχθηκε όταν οι πληθυσμοί του Ελλαδικού χώρου κατά την διάρκεια των πολιτικών ανακατάξεων των ετών 1204-1453 και των συνεχόμενων αλλαγών συνόρων, δεν αντιτάχθηκαν σε καμία αλλαγή εξουσίας, καθώς αυτή δεν είχε πρακτικό αντίκρυσμα στην ήδη εξαθλιωμένη ζωή τους, ενώ δεν ένιωθαν την παραμικρή οργανική και συναισθηματική σχέση με την βυζαντινή πολιτική εξουσία που χανόταν, από την στιγμή που δεν θιγόταν η θρησκεία τους.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η δημόσια χρήση της έννοιας της εθνικότητας αλλά και η χρήση του όρου “Έλλην” χωρίς ειδωλολατρικό η παγανιστικό περιεχόμενο την εποχή εκείνη, αποτέλεσε ένα μοναδικό πνευματικό επίτευγμα του Γεμιστού και μάλλον πρέπει να ανιχνεύσουμε την επιρροή του στον τελευταίο λόγο που εκφώνησε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος λίγο πριν την Άλωση (σώζεται από τον γραμματέα του Φρατζή) και μιλάει ρητά για το γένος των ΕΛΛΗΝΩΝ.
Επίλογος
Ο Πλήθων πέθανε υπέργηρος από φυσικά αίτια στον Μυστρά το 1452 και λόγω της καθόδου των Οθωμανών που ακολούθησε μετά από λίγα χρόνια, οι περισσότεροι μαθητές του, ανάμεσα στους οποίους και ο μετέπειτα καρδινάλιος Βησσαρίων, έφυγαν στην Ιταλία όπου συνέβαλαν σημαντικά στην λεγόμενη Αναγέννηση. Το 1466 Ιταλοί θαυμαστές του με επικεφαλής τον Σιγισμούνδο Μαλατέστα εισέβαλαν στην Λακεδαίμονα, πήραν τα οστά του και τα μετέφεραν στο Ναό των Μαλατέστα (Tempio Malatestiano) στο Ρίμινι όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα, «για να βρίσκεται ο μεγάλος διδάσκαλος μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων». Σήμερα ο Γεμιστός θεωρείται από πολλούς ελληνιστές ως ο προφήτης του νέου Ελληνισμού, γνωρίζει την αποθέωση ιδιαίτερα από νεοπαγανιστικούς και δωδεκαθειστικούς κύκλους, ενώ αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την Ελλαδική εκκλησία.
Το μηδενισμό του γραπτού υποψηφίου στις πανελλαδικές εξετάσεις προκαλεί η ύπαρξη κινητού τηλεφώνου, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι αρκεί η κατοχή ενός από τα μη επιτρεπόμενα αντικείμενα, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το κινητό τηλέφωνο,«χωρίς να είναι απαραίτητος να αποδεικνύεται η χρήση του».
Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε τον μηδενισμό δύο γραπτών μαθητών, ενός σε Γενικό Λύκειο της Βούλας Αττικής και ενός σε Γενικό Λύκειο στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, για αυτό το λόγο. Τα κινητά στην κατοχή των μαθητών έγιναν αντιληπτά από τους καθηγητές τους όταν πήγαν στις τουαλέτες.
Η εκπαιδευτική νομοθεσία αναφέρει ότι οι μαθητές κατά την είσοδό τους στην αίθουσα εξετάσεων δεν επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βιβλία, τετράδια, σημειώσεις, διορθωτικό, κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, ηλεκτρονικά μέσα μετάδοσης πληροφοριών, κ.λπ. Σε περίπτωση που βρεθούν στην κατοχή τους τα επίμαχα αντικείμενα το γραπτό μηδενίζεται.
Οι δύο μαθητές προσέφυγαν στην Διοικητική Δικαιοσύνης (Διοικητικό Εφετείο Πειραιά και Θεσσαλονίκης) και δικαιώθηκαν. Όμως, τόσο ο υπουργός Παιδείας, όσο και η Γενική Επίτροπος της Επικρατείας των Διοικητικών Δικαστηρίων άσκησαν έφεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπέρ του νόμου κατά των δύο επίμαχων εφετειακών αποφάσεων.
Από «θαύμα» σώθηκαν από το φονικό σεισμό στο Νεπάλ Ελληνες ορειβάτες, αφού η ανθρώπινη απληστία στάθηκε η αφορμή να... πανηγυρίζουν σήμερα για αυτό που «έκλαιγαν» μέχρι χθες. Ανάμεσα τους και ο Γυμναστής Γεώργιος Ράιος Μέλος του ΣΟΧ Τρικάλων, που ναι μεν είδε τα 11.500 ευρώ που είχε πληρώσει για την εκδρομή να εξαφανίζοντας, ωστόσο σήμερα έχει τη ζωή του σε αντίθεση με πολλούς άλλους ορειβάτες που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία. Ο κ. Ραϊος είχε πέσει θύμα απάτης και αντί να βρίσκονταν σήμερα στις πλαγιές του Έβερεστ βρίσκεται στα Τρίκαλα και προφανώς εν …ζωή σε αντίθεση με όσους βρίσκονται στο Έβερεστ και αγνοείται η τύχη τους από το πρωί από χιονοστιβάδα μετά τα 7,9 Ρίχτερ που ισοπέδωσαν το Κατμαντού του Θιβέτ… Η Ελληνική αποστολή των 8 ατόμων, μάλλον θα θεωρούν …θεϊκή παρέμβαση την έμπνευση του οδηγού βουνού από το Θιβέτ που τους «έφαγε» τα λεφτα, όπως εύστοχα αναφέρει το trikalanews.gr που αποκάλεψε την ιστορία τους. Διότι μέχρι στιγμής τα θύματα του σεισμού υπερβαίνουν τα 2.000 από την ισχυρότερη δόνηση στην περιοχή εδώ και 80 χρόνια...
Στο Νέο Κόσμο της Μελβούρνης η Δημοσιογράφος Βίβιαν Μόρριςγράφει:
Πάνω απο 1 εκ.Αυστραλοί στα νύχια της φτώχειας
Το γεγονός πιστοποιεί έρευνα η οποία διεξήχθη από την Επιτροπή Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας
Kεραυνός εν αιθρία η προχθεσινή είδηση ότι 1-1,5 εκ. Αυστραλοί ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, έχουν, δε, μικρή, αν όχι μηδαμινή ελπίδα να ξεφύγουν από αυτήν.
Το γεγονός πιστοποιεί έρευνα η οποία διεξήχθη από την Επιτροπή Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας και δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη, λίγες εβδομάδες πριν την ανακοίνωση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, ζητά, δε, από την κυβέρνηση "να ξεφύγει από τα τετριμμένα" προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παγιωμένης φτώχειας.
Ο πρόεδρος της επιτροπής καθηγητής Stephen Martin, υπογραμμίζοντας ότι η Αυστραλία βρίσκεται αυτή τη χρονική στιγμή στο 24ο έτος ομαλής οικονομικής ανάπτυξης, εξέφρασε την άποψη ότι "είναι ντροπή" ένας τόσο μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας να ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Ο ίδιος τόνισε ότι όλες οι κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση, δεν προσέγγισαν το πρόβλημα όπως θα έπρεπε. Βασίστηκαν υπερβολικά στη μέθοδο της "αγίας ράβδου", επιδιώκοντας να αυξήσουν τον αριθμό των εργαζομένων, πράγμα το οποίο δεν έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα, αν οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά προσόντα ή βρίσκονται σε χαμηλόμισθες εργασίες.
"Δεν πρόκειται για κάποια δακρύβεχτη, αριστεράς ιδεολογίας άποψη. Ούτε είναι απλώς μόνο ένα κοινωνικό φαινόμενο. Είναι οικονομικό θέμα".
Στην έρευνα, με τίτλο "Addressing Entrenched Disadvantage" ("Aντιμετωπίζοντας την Παγιωμένη Μειονεκτικότητα"), χρησιμοποιούνται δύο μέθοδοι προκειμένου να καθοριστεί το όριο της φτώχειας. Η μία επικεντρώνεται στο αν και κατά πόσον οι οικογένειες έχουν πρόσβαση στα αγαθά και τις υπηρεσίες που θεωρούνται απαραίτητα, όπως, για παράδειγμα, ένα πλήρες γεύμα τουλάχιστον μια φορά τη μέρα, πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, αν χρειαστεί, και ένα ξεχωριστό κρεββάτι για κάθε παιδί.
Η άλλη μέθοδος εξετάζει τoν αποκλεισμό του ατόμου από επτά χώρους, μεταξύ των οποίων, τον εργασιακό, των υλικών αγαθών και της υγείας.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η φτώχεια είναι ένα μακρόχρονο πρόβλημα, ενώ το ένα τέταρτο περίπου αυτών που εξέρχονται από τη φτώχεια, επιστρέφουν σ' αυτήν μέσα σε δύο περίπου χρόνια.
Εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται για μεγάλο διάστημα κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι συνήθως άτομα τα οποία δεν ολοκλήρωσαν τις γυμνασιακές τους σπουδές, Αβορίγινες Αυστραλοί, ηλικιωμένοι άνω των 65 χρόνων, εκείνοι που αντιμετωπίζουν για μεγάλο διάστημα προβλήματα υγείας ή αναπηρίας και εκείνοι που είναι μέρος οικογένειας ανέργων.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Μεταξύ άλλων, προτείνονται: Έγκαιρη αντιμετώπιση ψυχικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων γονιών και παιδιών, ισότητα ευκαιριών στον εκπαιδευτικό χώρο, έκλειψη διακρίσεων κατά των αυτοχθόνων στον εργασιακό χώρο.
Πιο συγκεκριμένα, η Ann Hampshire, από τον φιλανθρωπικό οργανισμό Smith Family, η οποία πήρε μέρος στην εν λόγω έρευνα, δήλωσε ότι απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και προσπάθεια προκειμένου να εντοπιστούν και να βοηθηθούν οικογένειες τα παιδιά των οποίων αντιμετωπίζουν προβλήματα εκπαιδευτικής φύσης.
Η ίδια επεξηγεί, ότι αν οι οικογένειες δεν έχουν τη στοιχειώδη οικονομική άνεση, τότε είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο τα παιδιά μπορούν να έχουν καλές επιδόσεις στο σχολείο".
Το ότι απαιτούνται διαρθρωτικές κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστεί με επιτυχία το πρόβλημα της φτώχειας στην Αυστραλία, τονίζουν και άλλοι παράγοντες.
Ο Georgie Harmen, διευθύνων σύμβουλος του Beyondblue, δήλωσε ότι "το σύστημα ψυχικής υγείας βάζει τους ανθρώπους στην τροχιά της κρίσης και της νοσοκομειακής φροντίδας, αντί να τους στηρίξει να βρουν μια καλή εργασία, ώστε να μπορέσουν να βγουν από μια ζωή φτώχειας και μιζέριας".
Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού Mental Health Australia, Frank Quinlan, απαντά: "Είναι γεγονός ότι η εργασία είναι συχνά ο καλύτερος δρόμος που οδηγεί έξω από τη φτώχεια. Ωστόσο, γεγονός παραμένει το ότι τα φράγματα στον εργασιακό χώρο δεν τα θέτει ο άνεργος, αλλά αυτοί οι εργασιακοί χώροι οι οποίοι δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν με επιτυχία άτομα τα οποία αντιμετώπισαν δύσκολες καταστάσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα".
Μελέτη του φιλανθρωπικού οργανισμού Brotherhood of St. Laurence, με τίτλο "Need to Succeed", στην οποία πήρε μέρος και ο ομογενής Δρ. George Myconos, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, νέοι που φεύγουν από το σχολείο πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά εμπόδια που δεν εντοπίζονται μόνο στο σχολικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν. Μεταξύ των σοβαρότερων είναι φτωχή απόδοση στα μαθήματα -κυρίως ανάγνωσης και γραφής- έλλειψη αυτοεκτίμησης και στήριξης από το οικογενειακό περιβάλλον. Η έγκαιρη εντόπιση των προβλημάτων αυτών από το σχολείο, καθώς επίσης και η επαρκής χρηματοδότηση των εκπαιδευτηρίων από την πολιτεία, υπογραμμίζονται ως ζωτικοί παράγοντες για την αναχαίτιση του προβλήματος.
Να τονιστεί, επίσης, ότι η μελέτη της Επιτροπής Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας, ανακοινώνεται τη στιγμή που η κυβέρνηση προετοιμάζει ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αναμένεται, το λιγότερο, να υποχωρήσει, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, από την πολιτική "όχι επίδομα για έξι μήνες για τους άνεργους κάτω των 30 χρόνων", καθώς επίσης και στις περικοπές που προγραμμάτιζε στις φοροαπαλλαγές οικογενειών και αλλαγές στη σύνταξη γήρατος.
Εκτιμάται ότι δεν θα υπάρξουν μεγάλες εκπλήξεις, στον επόμενο οικονομικό προϋπολογισμό, γεγονός εντούτοις παραμένει ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι να ζουν κάτω από το όριο φτώχειας στην "Τυχερή Χώρα", δεν είναι απλά "επαίσχυντο", αλλά και παράλογο.
Την Πέμπτη 7 Μαϊου, εγκαινιάζεται στην γκαλερί Art Zone 42 (Αθήνα ... Β. Κων/νου 42)η ενότητα έργων της εικαστικού Πηνελόπης Σχιζοδήμου, με τίτλο ‘EGO’.
Η έκθεση αποτελείται από ζωγραφικά έργα, τα οποία απεικονίζουν ανθρώπινες φιγούρες, γυναικείες και σπανιότερα αντρικές, αποδωσμένες με μια ποιητική ματιέρα, η οποία αποκρυπτογραφεί την ουσία των πραγμάτων που έγκειται πέρα από την σαρκική - υλική υπόστασή τους.
Η εικαστικός αφουγκράζεται τη σημασία αλλά και τη δραματικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, τους άγραφους νόμους που μπορεί να διέπουν την ξεχωριστή σχέση κάθε άντρα και γυναίκας, οπτικοποιώντας έτσι αληθινά ψυχογραφήματα.
Ο τίτλος της έκθεσης ‘EGO’ δεν παραπέμπει μονάχα στον προσωπικό κόσμο της Πηνελόπης Σχιζοδήμου, αλλά δηλώνει και τον εγωισμό που τροφοδοτεί και χαράσσεται στις εγκόσμιες διαδρομές της ζωής. Έχει διττή σημασία, υποδηλώνοντας τη δύναμη του εαυτού μας και την υπεροχή του, που είτε επιβιώνει, είτε αναλώνεται και χάνεται στο βάρος του έρωτα.
Οι φιγούρες της εικαστικού, απεικονίζονται συχνά αφαιρετικές, στη χρωματική κλίμακα του γκρι, του μαύρου και του κόκκινου, ένα κόκκινο που υποδηλώνει το πάθος, την ένταση της στιγμής, την έριδα αλλά και την αγάπη ταυτόχρονα. Οι γυναίκες της είναι σκεπτόμενες, δυναμικές και ευαίσθητες. Ενίοτε αποφεύγουν να σηκώσουν το βλέμμα τους πέρα από τα όρια του πίνακα ή να αποκαλύψουν τα χαρακτηριστικά τους για να μην αποκαλυφθούν αιώνια μυστικά τους. Είναι διαχρονικές, καθώς εναγκαλιάζουν τη σκέψη κάθε γυναίκας, τις φοβίες της και τις προσδοκίες της.
Η Πηνελόπη στο ΜΕΧΙΚΟ ΣΙΤΥ όπου είχε παρουσιάσει έργα της πρόσφατα
και στην κάτω φωτογραφία απο παλαιότερη επίσκεψή της στην Ιορδανία..
