EFHMERIS

Friday, November 15, 2013

ΦΥΓΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ. Της Μαρίας Σαχινίδου


Να φύγεις παιδί μου! Να φύγεις από την Ελλάδα.

Αυτός ο τόπος όσο όμορφος κι αν είναι, είναι πολύ πικρός.
Εμείς τον κάναμε έτσι. Οι άνθρωποί του.
Λάθος άνθρωποι ζούνε στην Ελλάδα παιδί μου, την πιο ευλογημένη χώρα του κόσμου.
Άνθρωποι χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς αξίες, χωρίς όνειρα και στόχους.
Άνθρωποι χωρίς παιδεία, χωρίς ίχνος πολιτισμού στην ψυχή τους, χωρίς καμιά αγάπη για την πατρίδα τους. 
Άνθρωποι που δεν θέλουν να δημιουργήσουν, να προοδεύσουν, να αριστεύσουν.
Μονάχα να βολευτούν.

Γι' αυτό το όνειρο κάθε γονιού ήταν να βάλει το παιδί του στο Δημόσιο. 
Το όνειρο κάθε πολιτικού να βάλει το δικό του στη Βουλή, είτε ως υπάλληλο, είτε ως βουλευτή. 
Το όνειρο κάθε καθηγητή Πανεπιστημίου, να κάνει και το παιδί του καθηγητή.

Όλοι νοιάζονταν να βολευτούν, οι ίδιοι και οι κληρονόμοι τους.
Μην αφήσεις να σου ευνουχίσουν τα όνειρα, παιδί μου.
Μην αφήσεις να σου κόψουν τα φτερά. Άπλωσέ τα!
Άπλωσέ τα να φύγεις.
Ευτυχισμένος είσαι εκεί που μπορείς να δημιουργήσεις.
Εκεί που αναγνωρίζεται η αξία σου. Εκεί που η μίζα και η οικογενειοκρατία δεν υφίστανται.

Κυνήγησε το όνειρό σου. Έξω από την Ελλάδα. Μόνο εκεί μπορείς.
Εδώ μέσα οι αναίσθητοι που κυβερνούν και οι αναίσθητοι που τους ψηφίζουν, έχουν υψώσει συρματοπλέγματα.
Θα τρυπηθείς και θα ματώσεις.
Και δεν αξίζει να προσπαθήσεις για μια χώρα που ενώ βαδίζει στο γκρεμό, τη νοιάζει μόνο τι παπούτσια φόραγε η Τζάκρη στη Βουλή και ακούει την κάθε κυριούλα που κατά λάθος εκλέχτηκε, να ανακοινώνει απαγόρευση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Ασόβαροι όλοι τους, για να μην πω γελοίοι.

Να φύγεις παιδί μου, γιατί εδώ, αν ποτέ βρεις δουλειά, θα δουλεύεις για ένα αναξιοπρεπές εισόδημα και θα πληρώνεις το μεγαλύτερο μέρος του, για να μη χάσουν τη βολή τους χιλιάδες άλλοι ανίκανοι, που προσελήφθησαν στο δημόσιο με αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς να χρειάζονται, μόνο και μόνο επειδή κόλλησαν τις αφίσες του απατεώνα πολιτικάντη που τους βόλεψε.
Λες και οι δημόσιες υπηρεσίες ήταν το τσιφλίκι του...
Να φύγεις, γιατί εδώ η δημοκρατία έτσι όπως την κατάντησαν, επιτρέπει στους πολιτικούς να διαπράττουν αδικήματα και να απαλλάσσονται με ένα νόμο τερατούργημα που ονομάζεται «νόμος περί ευθύνης υπουργού», ενώ θα έπρεπε να λέγεται «νόμος περί ξελασπώματος  υπουργού».
Την ίδια ώρα φυλακίζονται άνεργοι πολίτες επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν την αβάσταχτη φορολογία που τους επιβάλλεται, για να μην ξεβολευτούν οι «ημέτεροι», οι αφισοκολλητές, οι παρατρεχάμενοι, οι πελάτες.

Να φύγεις, επειδή στη χώρα αυτή θα σου ζητούν να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, καθημερινά σε κάθε συναλλαγή σου με το δημόσιο.
Γιατί θα πρέπει να ανέχεσαι κάθε άχρηστο, που επειδή δεν ξέρει να πληκτρολογεί, ζητά φωτοτυπίες επικυρωμένες από κάθε χαρτί που ο ίδιος εξέδωσε.
Και να τον έχεις και από κοντά "με το καλό", γιατί αλλιώς η δουλειά σου ποτέ δεν θα τελειώσει...

Να φύγεις, γιατί κάθε νέο βήμα που θα προσπαθείς να κάνεις, θα σκοντάφτει στην ατέλειωτη γραφειοκρατία και στην ανούσια πολυνομία, που επίτηδες δεν καταργείται, γιατί θα πρέπει μαζί της να καταργηθούν και θέσεις, να λείψουν οι εξαιρέσεις για τους ημετέρους.
Να φύγεις, γιατί δεν αξίζει να προσφέρεις τις γνώσεις σου και την ενέργειά σου, σ’ ένα λαό που πιστεύει στους αεροψεκασμούς, σ’ ένα λαό που ψάχνει ανάμεσα στους ξένους να καταδείξει τους ενόχους για την κατάντια του, χωρίς να έχει προηγουμένως κοιταχτεί στον καθρέφτη. 
Σ’ ένα λαό που ακόμα πετάει τα σκουπίδια του στο δρόμο, που ηδονίζεται στη σκέψη του φραπέ και του greek-souvlaki, που ονειρεύεται την τουριστική αξιοποίηση ως καμάκι στις τουρίστριες και την ανάπτυξη ως δημόσια επένδυση.

Να φύγεις, γιατί και τα δικά σου παιδιά θα βρουν κλειστά τα σχολειά τους και τα πανεπιστήμια, από θερμοκέφαλους που έχουν ξεχάσει ότι στους κόλπους της εκπαίδευσης εισέρχεται κανείς για να μάθει και όχι για να ασκήσει κομματικό λαϊκισμό. 
Να φύγεις, γιατί είσαι άξιος και στην Ελλάδα θα χαραμιστείς να παλεύεις με τα θεριά.

Φύγε να δημιουργήσεις.
Στο λέω εγώ, η μάνα σου, που πάνω από την αγάπη μου και την ανάγκη μου να σε έχω κοντά μου, βάζω την ανάγκη σου να είσαι δημιουργικός, να πας μπροστά.
Φύγε μακριά από αυτή τη χώρα που δεν θέλει να ανοίξει τους ορίζοντές της στο μέλλον. 

Πέτα ψηλά παιδί μου. 
Σε καμαρώνω όσο φτάνει το βλέμμα μου, που απογειώνεσαι και ξεχωρίζεις από τα πρόβατα που σκύβουν το κεφάλι στη μιζέρια και την κακομοιριά.
Και ζουν αναπολώντας το ιστορικό ένδοξο παρελθόν, την ώρα που το μέλλον τούς προσπερνά και τους αφήνει πίσω, έρμαιους στα ανδρείκελα που εκλέγουν για να τους εκμεταλλεύονται.
Φύγε να ευτυχήσεις.


 ΑΠΟ ΤΟ eyedoll.gr

Βαθμολογήστε:
Ψήφισαν: 92
Μεγάλωσα με αρχές και ξένες γλώσσες.
Το πιάνο απωθημένο μέχρι σήμερα.
Λατρεύω τη θάλασσα και ονειρεύομαι ένα μπαλκόνι εκεί που σκάει το κύμα της.
-

No comments:

Post a Comment