Σχόλιο. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.΄΄Αρχισε με Ανδρέα Παπανδρέου

Με Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο, όμως, δεν μνημόνευσε, όπως συνηθίζεται όταν χρησιμοποιούμε λόγια και θέσεις άλλων, άρχισε την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του ο Αλέξης Τσίπρας.

Παρότι αντέστρεψε τη σειρά, ήταν φανερή η αντιγραφή, όταν μίλησε για το πώς θέλει τη χώρα. Την θέλει οικονομικά αυτοδύναμη, κοινωνικά δίκαιη και εθνικά υπερήφανη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ακολουθούσε διαφορετική σειρά τις περισσότερες φορές, όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου, που είχε επικαιροποιήσει τις θέσεις του Ανδρέα.

Ο κ. Τσίπρας απέφυγε να πει οτιδήποτε για τα μεγάλα θέματα, όπως το χρέος και πως θα το χειριστεί, καθώς η θέση περί κοινά αποδεκτής συμφωνίας είναι το απολύτως αυτονόητο για έναν πρωθυπουργό με νωπή εντολή και αντιμνημονιακή ρητορική, με την οποία κέρδισε τις εκλογές. Αντιμνημονιακή ρητορική την οποία δεν χρησιμοποίησε σε ότι αφορά στο χρέος, αλλά μόνο σε ότι αφορά την ισχύ του χρηματοδοτικού προγράμματος.

Στο ζήτημα αυτό ο κ. Τσίπρας ανέφερε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα. Το πρώτο, ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προσπάθησε να υπονομεύσει την επόμενη κυβέρνηση, κι ενώ οι ευρωπαίοι πρότειναν εξάμηνη παράταση του προγράμματος, εκείνη το περιόρισε στους δύο μήνες. Πριν από τον κ. Τσίπρα την άποψη αυτή διατύπωσε ο Γιώργος Παπανδρέου στην 1^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Αλλά αν είναι σωστό να το λέει ο αρχηγός ενός κόμματος, δεν ισχύει το ίδιο και για έναν πρωθυπουργό, ο οποίος εξελέγη με αναπεπταμένη την αντιμνημονιακή σημαία. Διότι ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την επιθυμία να είχε υπογράψει ο κ. Σαμαράς  την εξάμηνη παράταση ισχύος του προγράμματος, ώστε ο ίδιος να συνεχίζει να εμφανίζεται, εκ του ασφαλούς, ως αντιμνημονιακός για ένα ακόμα εξάμηνο και βλέπουμε, αλλά με τις πλάτες άλλων.

Μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι ο Α. Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος θα του έκαναν ένα τέτοιο δώρο, όταν δεν του όφειλαν καμία απολύτως χάρη, λόγω της σφοδρής κριτικής που ασκούσε και της διαφωνίας του με τα πάντα. Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούσαν ότι και μόνη η αναφορά από τον κ. Τσίπρα, του θέματος, δείχνει ότι συναντά μεγάλες δυσκολίες στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και προσπαθεί να μεταθέσει την ευθύνη σε άλλους.

Ο κ. Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει εκείνος, πια, για το τι θα κάνει η χώρα και είναι ευτύχημα για τον ίδιο, αλλά και τη χώρα, ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα, σε συνδυασμό με το χρέος, σε κατάσταση λίγο πριν από την έκρηξη, όπως είχε να τα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του 2009. Σε σύγκριση με τα τότε προβλήματα, σύμφωνα με τους ίδιους πολιτικούς παρατηρητές, το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο κ. Τσίπρας, είναι μια παρωνυχίδα.

Στο κάτω-κάτω, όπως παρατηρούσαν, το μνημόνιο, έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2014 και με την παράταση του Σαμαρά, λήγει στο τέλος Φεβρουαρίου. Ο κ. Τσίπρας έχει, επομένως, όλο το χρόνο και τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί, ο ίδιος, μια συμφωνία, εξ αρχής και έχει τρεις επιλογές.

Η πρώτη, να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό, τον ESM, που είναι πολύ σκληρότερος, η δεύτερη να βγει στις αγορές με πολύ υψηλά επιτόκια και η τρίτη να καταφύγει σε δανεισμό από την Κίνα και τη Ρωσία. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα επιλέξει.

Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον ότι ο κ. Τσίπρας δεν επέμεινε στην κατάργηση της τρόϊκας, στην οποία έχει αποδώσει το 50% των δεινών του ελληνικού λαού (το άλλο 50% οφείλεται στο μνημόνιο).

Κατά τα λοιπά ο κ. Τσίπρας στο 80% όσων ανέφερε στις προγραμματικές του δηλώσεις ήταν αντιγραφή των προγραμματικών δηλώσεων του Γιώργου Παπανδρέου του 2009 (π.Χ. αλλαγές στο κράτος, στη φορολογία, στη δημόσια διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, για τις Τράπεζες, για τις οποίες ήταν άτολμος και υποδεέστερος του Παπανδρέου).

Μεγάλη παράλειψη θεωρείται η απουσία αναφοράς από τον κ. Τσίπρα στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, που θα ήταν μια μεγάλη θεσμική αλλαγή, την οποία απαιτούσε και διακήρυσσε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτό σημαίνει ότι η απλή αναλογική παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, αφού οι προγραμματικές δηλώσεις αφορούν σε όλη την τετραετία.

Όλα όσα εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας, ή το 80% πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, των αναφορών του στο χρέος και στη χρονική ισχύ του προγράμματος και στη νέα μορφή του, σύμφωνα πάντα με τους ίδιους πολιτικούς παρατηρητές, θα μπορούσαν να είχαν ήδη εφαρμοστεί, αν ο ίδιος σε συνεργασία με τον Αντώνη Σαμαρά, δεν υπονόμευαν την κυβέρνηση Παπανδρέου η οποία όχι μόνο τα είχε εξαγγείλει, αλλά ήταν και η πρώτη κυβέρνηση που άρχισε να τα εφαρμόζει. Σημαίνει αυτό ότι χάθηκαν πέντε χρόνια χωρίς λόγο, για τον ελληνικό λαό. Ο κ. Σαμαράς ικανοποίησε τη φιλοδοξία του, έγινε πρωθυπουργός, αλλά ο ελληνικός λαός τον καταψήφισε.

Είναι στο χέρι του κ. Τσίπρα να μην έχει την τύχη του κ. Σαμαρά, αν και παρουσιάζοντας προγραμματικές δηλώσεις απλώς αντιγράφοντας προηγούμενες, με τη χρήση άλλων λέξεων και διατυπώσεων, δεν είναι εύκολο να το καταφέρει. Τουλάχιστον όσοι τις εξάγγειλαν, πριν από τον ίδιο, είχαν εξαγγείλει τις δικές τους ιδέες που είχαν και περιεχόμενο που γνώριζαν οι ίδιοι. Ο αντιγραφέας ποτέ δεν γνωρίζει το περιεχόμενο. Γνωρίζει μόνο τους τίτλους και όχι το «ψαχνό» όπως λέγεται στη δημοσιογραφία.

Ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι είναι υποχρεωμένος να ευχαριστήσει τον Πάνο Καμμένο, στον οποίο φαίνεται ότι στηρίζει πολλά και εκείνος το εκμεταλλεύεται δεόντως. Σε απαιτήσεις του κ. Καμμένου οφείλεται, ίσως και το γεγονός ότι οι προγραμματικές δηλώσεις του κ. Τσίπρα περιείχαν πολλά στοιχεία λαϊκισμού, όπως η πώληση ενός από τα τρία κυβερνητικά αεροσκάφη (κάτι που είχε εξαγγείλει και ο Α. Σαμαράς) η μείωση των μετακλητών υπαλλήλων, συμβούλων κλπ, του αριθμού του στόλου των κρατικών αυτοκινήτων (η πώληση των οποίων δεν είναι καθόλου εύκολη, ειδικότερα των ακριβών) του αριθμού των αστυνομικών που είναι στη διάθεση των κυβερνητικών στελεχών.

Όλα αυτά, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, για κλείσουν οι μεγάλες πληγές που άνοιξαν το μνημόνιο και οι μνημονιακές πολιτικές. Ο ίδιος δεν ανέφερε το ποσό που θα εξοικονομηθεί από αυτές τις περικοπές κι αν φθάνει για να κλείσουν οι πληγές του μνημονίου ή πόσα άλλα ποσά θα χρειαστούν για να γίνει κάτι τέτοιο.

Βεβαίως ο κ. Τσίπρας είπε ότι δεν πρόκειται να ζητήσει παράταση ισχύος του προγράμματος, εφαρμόζοντας τη λαϊκή εντολή, αλλά παρέλειψε να πει τι θα κάνει αν οι εταίροι, είναι ανένδοτοι στο ζήτημα αυτό. Ίσως ο κ. Τσίπρας δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι δεν είναι πια στην αντιπολίτευση και ότι εκείνος παίρνει, πλέον, τις αποφάσεις και οφείλει να ενημερώνει τον ελληνικό λαό από τον οποίο πήρε την εντολή να χειριστεί, επ΄ ωφελεία του, τις υποθέσεις του (του λαού εννοείται).

Ο κ. Τσίπρας, πάντως, σε παλαιότερες περιόδους, όταν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί δεν δήλωναν δημοσίως τι σχεδίαζαν και τι συζητούσαν, τους κατηγορούσε ότι συζητούσαν και ενεργούσαν μυστικά  και ερήμην του ελληνικού λαού. Προφανώς και αυτό είναι απαράδεκτο για τον πρωθυπουργό της πρώτης κυβέρνησης της αριστεράς.

Ο πρωθυπουργός δεν είπε τίποτα και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και, βεβαίως, δεν αποκάλυψε το όνομα του υποψηφίου που θα προτείνει. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, η κυβέρνηση προτίθεται να ανακοινώσει το όνομα κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στο eurogroup, προκειμένου να στρέψει εκεί τη συζήτηση.

Θα ήταν άδικο, πάντως, για τον κ. Τσίπρα, να μη μνημονευθούν κάποιες ανακοινώσεις του, όπως η επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των απολυμένων υπαλλήλων των Πανεπιστημίων. Ή η παροχή της 13^ης σύνταξης σε όσους έχουν σύνταξη κάτω από 700 ευρώ και βέβαια ο κατώτατος μισθός σε υψηλότερα επίπεδα που δεν θα έφθαναν, ίσως, τα 750 ευρώ, αλλά θα ήταν πιο αξιοπρεπής. Αυτά τα μέτρα όπως και άλλα, θα μπορούσε τα να είχε πάρει και η προηγούμενη κυβέρνηση, αν είχε λίγη κοινωνική ευαισθησία, δεν χρειαζόταν να κάνει τον ήρωα μια κυβέρνηση της αριστεράς.

Επίσης θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί αν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε απολέσει, ως κυβερνητικός εταίρος της δεξιάς, το κοινωνικό του πρόσωπο. Θα μπορούσε να είχε απαιτήσει από τη ΝΔ, έστω και με απειλή αποχώρησης από την κυβέρνηση, να εφαρμοστούν όλα αυτά, αντί να παζαρεύει την τιμή του γάλακτος. Αλλά το ΠΑΣΟΚ ενσωματώθηκε στη λογική της δεξιάς, σύμφωνα με την οποία η εξουσία φέρνει εξουσία και αγνόησε τον λαϊκό παράγοντα, τις κοινωνικές δυνάμεις που το στήριξαν διαχρονικά.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος ισχυριζόταν ότι αυτό το έκανε για να σώσει τη χώρα. Αλλά οι Έλληνες δεν αισθάνθηκαν ότι σώζονται με τον τρόπο του κ. Βενιζέλου και τον καταψήφισαν.

Εν ολίγοις, ο κ. Τσίπρας, στις προγραμματικές του δηλώσεις προσπάθησε να είναι ευχάριστος στο εκλογικό του ακροατήριο, χωρίς να αναλάβει καμία δέσμευση για τα μεγάλα ζητήματα που ταλαιπωρούν την Ελλάδα και τους Έλληνες, από τους οποίους ζήτησε υπομονή και εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και στην κυβέρνησή του.

Απο http://agenda-news.gr/