<3 .="" p="">
Μου λείπεις
σαν τη βροχή
απ΄το σύννεφο...
μου μήνυσες
χτες βράδυ...
ορθάνοιχτη την πόρτα μου
αφήνω τις βραδιές
να ρθεις και να μη με κρατάει
η μοναξιά ως το πρωί
σου μήνυσα...
Ξέρω πως είσαι ένα κομμάτι
απ΄την ψυχή μου...
μου ψιθύρισες.
Ξέρω πως από πάντα
συνυπήρχαμε ως ένα
σου απάντησα...
Έτσι διαβαίνουνε οι μέρες και οι νύχτες μας
να σφίγγουμε μέσα μας
όλη την πίκρα του αποχωρισμού,
που δεν έχει λόγια,
δεν έχει άλλη αίσθηση
δικιά του από τη μονάξιά
και το μακρόσυρτο
σφύριγμα τ΄αγέρα...
Πάλι απόψε
τα χείλη μας θα σμίξουν
στην παγερή οθόνη...
τα χέρια μας, πάλι τούτη τη βραδιά
θα μεγαλώσουν
για να μικρίνουν την απόσταση....
θ χ
No comments:
Post a Comment