ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ: ΚΟ ΚΟ ΡΕ ΤΣΙ φτειαξτε το μόνοι σας.

ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ
Ο ελαφροδύσκολος, αλλά γλυφοδάχτυλος μεζές.

Aφού είπαμε για το αρνί, ας πούμε και δυό κουβέντες για το κοκορέτσι. Τα περί πλυσίματος κ.λ.π. τα ξέρετε και βέβαια μήν ακούτε τις τερατώδεις ιστορίες που διηγούνται οτι τα καλά πλυμένα έντερα γίνονται άνοστα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα και βλακεία. Τα μή καλά πλυμένα, μέχρι το Νοσοκομείο μπορεί να σε στείλουν.
Επομένως πλύσιμο με άφθονο νερό, γύρισμα και κολύμπημα για λίγο σε διάλυμα νερό-χυμό λεμονιού μισό-μισό. Το αλκαλικό περιβάλλον των εντέρων αντιδρά με το όξινο του λεμονιού και έχουμε λεύκανση, αδρανοποίηση χλωρίδας και βέβαια σχετική βακτηριοκτόνωση. Πολλοί χρησιμοποιούν ξύδι αντί λεμόνι όμως με το λεμόνι έχουμε ένα λεπτό ευχάριστο άρωμα να αναδύεται κατά το ψήσιμο αλλά και στη γεύση.
--Κόψτε τις σκωταριές με τα κομάτια του συκωτιού στο 1/3 ή το πολύ στο 1/2 του πάχους των αντίστοιχων του πνευμονιού. Στό Ρουμελιώτικο κοκορέτσι, το συκώτι συμμετέχει με ποσοστό 20-30%, έ εσείς (σας προλαβαίνω πρίν αρχίσετε τις αντιρρήσεις), πηγαίνετε στο 30-50%. Το πολύ συκώτι έχει δύο ελαττώματα: Στυφίζει και πικρίζει.
--Αφήστε εκτός καρδιές (σκληρές και όχι σχετικές με την επιδιωκόμενη γεύση), νεφρά (συνήθως μυρίζουν) και αδένες λαιμού (δεν είναι ώρες για τέτοια). Την καρδιά και τα νεφρά βάλτε τα στο τηγάνι την Κυριακή το πρωϊ για να έχετε ένα μεζέ πρόχειρο, μαζί με το συκώτι που θα σας περισσέψει. Για τις σπλήνες δεν λέω τίποτα αφού έτσι και αλλιώς έχουν αφαιρεθεί ως απαγορευμένες!!! Τώρα αν βρείτε από γνωστούς, κάντε τις σπληνάντερο ή γεμιστές, αλλά όχι στο κοκορέτσι. Μαυρίζουν αντιαισθητικά.
--Βάλτε τα κομάτια συκωτιού και πνευμονιού σε ένα μπώλ, ρίξτε αλατοπίπερο και ρίγανη, ανακατέψτε τα καλά, σκεπάστε τα και στο ψυγείο.
--Κόψτε σε κομάτια γλυκάδια και μπόλια, βάλτε τα σε άλλο μπωλάκι, ρίξτε αλατο-πιπερο-ρίγανη, σκεπάστε τα και στο ψυγείο.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Πότε θα το φτιάξετε?
-Από το βράδυ λέει ένας για να στραγγίσει
-Από το βράδυ λέει άλλος για να είναι έτοιμο το πρωϊ να μπεί στη φωτιά νωρίς.
-Από το βράδυ λέει και ο τρίτος, για να στραγγίσει, να είναι έτοιμο το πρωϊ και να το «πιάσει» και το αλατοπίπερο.
ΑΠΟΡΙΑ: Ναί θα είναι έτοιμο το πρωϊ, αλλά μετά από τουλάχιστον 8 ώρες στράγγισμα (γιατί τόσες θα έχουν περάσει), τα κομάτια θα έχουν στεγνώσει τελείως (κατά τμήματα θα ξεραθεί στη φωτιά) και βέβαια στραγγίζοντας, το αλατοπίπερο θα απομακρυνθεί με τα ζουμιά επομένως πώς θα «πιάσει»; Και μή μου πείτε οτι γι’αυτό θα βάλουμε περισσότερο, επειδή το παραπάνω αλάτι θα κάνει βίαιη αφυδάτωση άρα ακόμη πιό έντονο στέγνωμα και μάλιστα επιλεκτικά.
Τι μένει λοιπόν;
Προσωπικά αφήνω τα κομάτια, όπως τα περιέγραψα, στα μπώλ στο ψυγείο όλη τη νύχτα και τα περνάω στη σούβλα το πρωϊ. Με τον τρόπο αυτό έχω:
--Ελεγχόμενη στράγγιση, επειδή το αρχικό αίμα και οι χυμοί μένουν μέσα στο μπώλ εμποδίζοντας την ανεξέλεγκτη διαφυγή των υγρών.
--Ταυτόχρονα έτσι, τα «πιάνει» και το αλατοπίπερο σωστά.

Το πρωϊ λοιπόν στη σούβλα, εναλλάξ συκώτι - πνευμόνι και επίσης εναλλάξ ανάμεσά τους γλυκάδι-μπόλια.
Έπειτα «δέσιμο» με τα έντερα, πρώτα κατά μήκος μερικές σειρές και μετά στριφογύρισμα κ.λ.π. Και μετά στη φωτιά να γυρίζει βέβαια για να συνεχίζει η στράγγιση να είναι ελεγχόμενη.
Ά, και αλατο-πιπερο-ρίγανη, από λίγο κάθε φορά, την ώρα που γυρίζει στη φωτιά.
Πολλοί, για να διευκολυνθούν στο τύλιγμα των εντέρων, τυλίγουν πρώτα την σούβλα, τα κομάτια εννοώ, με μπόλια και μετά το εντεροτύλιγμα είναι εύκολο. Σωστή μέθοδος, αλλά πολύ παχύ μωρέ παιδιά.
Στην πρώτη περίπτωση το ρόλο της μπόλιας, να μή μπαίνει δηλαδή το έντερο στο τύλιγμα ανάμεσα στα κομάτια, τον έχουν οι κατά μήκος σειρές του εντέρου.
Προς άρση παραξηγήσεων, είστε ελεύθεροι προφανώς να επιλέγετε την δική σας μέθοδο. Εγώ απλά έγραψα την δική μου παραδοσιακή Ρουμελιώτικη σπιτική (όχι του εμπορίου) «συνταγή».
Καλό Πάσχα και καλά γλέντια με φίλους και παρέες. Το έχουμε ανάγκη.

Το πηρα απο το φίλο μου στο Φαιης Μπούκ ΑΝΤΩΝΗ ΓΙΟΜΠΑΖΟΛΙΑ