L.S. Παλιες δόξες της Μελβούρνης. Του Γ.Γαλάνη

Kαι απο τη φασουλάδα του Μιχάλη στα Κινέζικα φαγητά. ΦωτοΔ

Αποδεδειγμένο λοιπόν ότι μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται και όσοι δεν το παραδέχονται, ας έλθουν να με ρωτήσουν. Πέρασα το απόγευμα της Κυριακής από την άλλοτε κραταιά ‘πιάτσα’ των ομογενών, τη Lonsdale Street και πρέπει να παραδεχθώ πως δεν ένοιωσα να με περιβάλει εκείνο το συναίσθημα των παλιών χρόνων. Τότε, που όταν έφθανα στο πεζοδρόμιο όπου ‘λιάζονταν’ οι πραμάτειες των ομογενών καταστηματαρχών που έδρευαν εκεί, ένοιωθα κάπως πιο κοντά στην Ελλάδα και δεν ήταν υποχρεωτικό να μπω στα έξοδα για να κάνω τέτοιο πολύωρο ταξίδι! Ήταν αρκετή η ‘γεύση’ που μου έδινε η Lonsdale Street και δεν ξέρω για ποιο λόγο προσπαθούν σήμερα μερικοί να ισοπεδώσουν αυτό το συναίσθημα που επικρατούσε τότε στον εσωτερικό μας κόσμο! Τώρα όμως, μερικές φορές έχω τη διαίσθηση ότι όλα αυτά ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν και δεν υπάρχει περίπτωση επανάληψής τους! Μπορεί  ο Σπύρος ο Καράς να πιστεύει στη νεκρανάσταση του Λαζάρου, αλλά με τον καιρό θα συνειδητοποιήσει ότι έχει απομείνει μόνος, απελπιστικά μόνος! Μέσα στη φοβερή... ερημία του πλήθους, όπως λέει και ο ποιητής Μανόλης Ελευθερίου. Πάνε οι εποχές της αίγλης και του... κλέους! Πέρασαν ανεπιστρεπτί και δεν γυρίζουν πίσω! 

Πόσα δεν μας  έχουν λείψει, αλήθεια! Τι γραφικές στιγμές διαδραματίστηκαν εκείνες  τις εποχές, που όλα ήσαν πιο ρεαλιστικά και πιο απλά! Ακόμη και οι μεγάλες γκάφες είχαν την ουσία τους, έμεναν στα κιτάπια του καθενός βαθειά χαραγμένες! Θυμάμαι την περίπτωση εκείνου του γραφικού βουλευτή που ήθελε να εκφράσει τις απόψεις του σε μια συνεδρίαση στο Μέγαρο Μαξίμου με θέμα την οργάνωση έκθεσης Ελλήνων επιχειρηματιών μέσα στη Lonsdale Street. Βλέπετε, ακόμη δεν είχε αρχίσει το Φεστιβάλ ‘Αντίποδες’ και έπρεπε να εμφανιστούμε σαν Ομογένεια με επινοητικότητα και πρόοδο! Είπαν πολλά κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης. Με επίκεντρο φυσικά το οργανωτικό μέρος της υπόθεσης και ειδικότερα, τον τρόπο προβολής των παραγομένων ειδών εκ μέρους των ομογενών επιχειρηματιών! Σηκώθηκε πάνω κάποιος και άρχισε να λέει ότι «πρέπει να λανσάρουμε τα προϊόντα της παραγωγής μας στη Lonsdale Street, για να δώσουμε την ευκαιρία στους συμπολίτες να διαπιστώσουν τι μπορούμε να παράγουμε’. Συμφώνησαν μερικοί, αλλά ο τότε πρόεδρος (δεν ήταν ακόμη ο Πλανητάρχης, αυτός ήλθε μετά) σηκώθηκε επάνω και είπε σταθερά: «Τώρα, σοβαρολογείτε, κύριοι; Έλληνες επιχειρηματίες και θα έλθουν να στήσουν πάγκους με πραμάτειες στη Lonsdale Street; Θέλετε και τα πιστεύετε αυτά τα πράγματα, η, σας ξεφεύγουν; Δεν έχουν καμία σοβαρότητα τέτοιες ενέργειες, εντάξει;».  

Τότε ήταν που σηκώθηκε επάνω ο βουλευτής και με την άριστη γνώση της Ελληνικής Γλώσσας, είπε το εξής αμίμητο: «Εάν είναι Έλληνες και πατριώτες, πρέπει να μαζευτούν όλοι στη Lonsdale Street και να βγάλουν... τα πράματά τους έξω!!!» Το γέλιο που έπεσε δεν περιγράφεται, αλλά ο φουκαρατζίσκος βουλευτής συνέχισε το σαρδάμ και μάλιστα σε επιτακτικό τόνο: «Γιατί γελάτε; Έχω άδικο μήπως; Η γνώμη μου είναι ότι για να πετύχει αυτό που θέλουμε να κάνουμε με την έκθεση, πρέπει να... ενεργηθούμε όλοι μας και γρήγορα!». Τα χάχανα δόνησαν όλο το κτήριο. Για τέτοιες ανεπανάληπτες στιγμές μιλάμε!  

                           ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ