Τρία ποιήματα της Δάφνης Κομούλη

Dafni Koumouli

Απροσπέλαστα τα μάτια σου
στους γκρεμούς που διανύεις..
χωρίς δίχτυ ασφαλείας..
ισορροπείς με δεξιοτεχνία σχοινοβάτη
αναζητάς άραγε κάτι….
ναρκισσισμός είναι..
που σκοτώνει;…
είναι μήπως φως
στα σκοτάδια σου;…
Ή επαιτείς
το λήθαργο
των σκέψεών σου;…
Κι εγώ…
τρομοκρατημένος θεατής…
απλώνω το χέρι στο κενό…
Κυνηγάς χίμαιρες..
μπορείς…
εγώ αδυνατώ……………………………………

ΚΔαφνη

Dafni Koumouli

Ανθρώπινη φυλή

Παράξενη φυλή οι άνθρωποι….
Φτάνουν στις ψηλές κορφές
πριν τους αετούς…
πυρπολούν τις φωλιές τους…
τη στάχτη με πόνο κοιτούν …..
Ζωγραφίζουν πίνακες
με της ψυχής τα χρώματα…
τους λεηλατούν…
Χίμαιρες κυνηγούν ….
τις πιάνουν…
τις σκοτώνουν….

Από χαρά δακρύζουν ….
γυρνούν την πλάτη….
Τον έρωτα λατρεύουν …
τον κλειδώνουν σε σκοτεινά συρτάρια
να ’χουν αναμνήσεις….
Πέφτουν μ’ ορμή στον πόλεμο…
χαίρονται με τα λάφυρα
στ’ ακρωτηριασμένα τους χέρια ….
Με τις θύελλες παίζουν …
λιώνουν στο πρωτοβρόχι….
Παράξενη στ’ αλήθεια φυλή………………………..

ΚΔαφνη

Δάφνη Κομούλη

Ξύπνησα με τ’ όνειρο…
Μίλησα με τ’ όνειρο..
πολλές φορές..
τη μέρα..
τη νύχτα..
στις ρωγμές της ζωής μου.
σ’ αναπάντεχα σκιρτήματα..
χρωμάτισα το κενό..
Δέθηκα σαν Οδυσσέας
σε κατάρτι..
ν’ ακούω…
ν’ ακούω το τραγούδι του έρωτα..
ν’ ακούω και να μην αγγίζω…
αναρωτιόμουν για σένα όνειρο..
κατέληγα πάντα
στο νησί μιας Καλυψώς
που αδυνατούσε
να με κρατήσει..
Οι Σειρήνες συνεχίζουν
να τραγουδάνε όνειρα..
εγώ αναζητώ Ιθάκη
και δοξάζω το ταξίδι………………………

ΚΔαφνη