ΠΟΙΗΣΗ: Τα πρώτα 13 του Μάρτη απο το ΓΙΩΡΓΟ ΒΕΗ*

           Πάντα μαζί

Δεν μπόρεσα πάλι να το διακρίνω

όσο κι αν προσπάθησα δεν είδα τίποτε

κρυβόταν συνεχώς το κειμενοβουνοπλαγιά

ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων και τις κουρτίνες της βροχής

το άκουγα καθαρά όμως

όπως ακριβώς οι πρώτοι άνθρωποι του κόσμου

μου το διάβαζε από την αρχή ως το τέλος

με την ίδια πάντα άνεση

ο σπίνος. 

                   Στις εξήμισυ θα έρθει ο Χέλντερλιν 

                               

Θα μου πει πάλι ότι η διατύπωση είναι που μετράει

αυτή στήνει την αλήθεια στα πόδια της

κι ότι αυτό το χαλί δεν ταιριάζει με τους πίνακες

κι ότι το χιόνι που σκέπασε χθες την αυλή μας

είναι μια προφητεία για την επερχόμενη καταστροφή

του αρέσει να επαναλαμβάνει ad nauseam τις λέξεις

«λυκόφως» και «οπώρες»

έρχεται στην ώρα του κάθε φορά

και δεν λέει να φύγει μετά

πιστεύει ακράδαντα ότι είναι αυτός που έγραψε, μεταξύ άλλων,

εκείνους τους στίχους για μιαν εντελώς απίθανη Πάτμο

κάποια στιγμή θα του φανερώσω όμως την αλήθεια

ότι δηλαδή όχι αυτός, επ'  ουδενί, αλλά εγώ είμαι εκείνος.  

                                                    *

 [[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[

   Τι μου υπαγόρευσε ένας δρυοκολάπτης

-------------------------------------------------------

«Να προσέχεις, να προσέχεις

όταν κατεβαίνει το ρέμα από τον Όλυμπο

καλύτερα να είσαι στη Μελβούρνη ή στην Κρήτη

να προσέχεις, να προσέχεις»

[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[                                               

                                        *

                                                            

                                    Eμονές των πεζοπόρων

Το άρωμα αυτού του δρόμου - 

τα σπίτια άδεια 

σα να πέρασε από δω ο Τετραγράμματος

και μάζεψε όλα τα έπιπλα

                            

        

όχι σαν τους Αζτέκους που πίστεψαν στους ουρανούς

και χάθηκαν ξαφνικά μέσα στους ατμούς εκείνης της αυγής.

                    *

                    Λαμπραδόρ, τριών μηνών, θηλυκό

Δεν συγκρατείται με τίποτα

ξέρει από τώρα όμως πού θα με φιλήσει

και πόσο στο μέλλον θα με δαγκώνει

για να μου πει:

«Θεός». 

                               *

                         Dementia primaria, καπνίζοντας

Πώς η καλή βελόνα ράβει τη λινάτσα πάνω στο καλάθι,

έτσι κι εγώ θα γίνω στο τέλος το μέλλον σου

μπροστά μας ανοίγεται η προοπτική της απόλυτης ευτυχίας

χωρίς ανταλλάγματα

κι όλα εκείνα τα σχέδια που χάραξες στο μπράτσο μου

χάρτες ηδονής

θα πολλαπλασιαστούν στο άπειρο

να κάνουν τον ουρανό μια πόλη για μας

                                                   -- 

άδειασε, σε παρακαλώ, το τασάκι στον κήπο,

από τα αποτσίγαρα και τις στάχτες σου

φυτρώνουν άγγελοι φύλακες και πουλιά του Αλιάκμονα

                                                 -- 

άνοιξε το παράθυρο να μπει ο λαιμός σου 

                                                 --

ποτέ ξανά στο σινεμά

όλα τα έργα είναι αληθινά

εγώ θέλω αέρα

                                * 

         Η μνήμη του κόνδορα

Έχει ξαναπεράσει από εδώ τρεις χιλιάδες χρόνια πριν

πετώντας χαμηλά ξεχωρίζει το σπίτι του χειμώνα

τις τελετές των νεκρών, τα παιδιά που θα γεννηθούν

έχει μάθει καλά την Ιστορία όπως ψοφίμι

και μεγαλώνει τα μικρά του μόνο με αλήθειες,

   Η ευφράδεια των σπάρτων

έχουν εξασφαλίσει μια ή δυο αιωνιότητες

τα κύτταρά τους εγγύηση της αέναης επιστροφής

πιστός δάσκαλος, φρόνιμος μαθητής ο κάθε μίσχος τους

με την άνοιξη βιάζεται να εκμυστηρευθεί τα πάντα

                               

                          *

               Οι πρόνοιες των ιπταμένων 

Τους άκουσα σε μια στάση τους στην Τανάγρα

στο ραδιόφωνο έπαιζαν Παλεστρίνα:

« Η Μεγάλη Άρκτος φέρνει πάντα τύχη

ιδίως το καλοκαίρι,

την κοιτάς για λίγο κι αυτό αρκεί

πετάς προς το πεπρωμένο της αίσιας ανταμοιβής

της προαγωγής σου, κάποια στιγμή,

σε πίδακα φωτός.»                       

                                   * 

                        Εγκαταλελειμμένο Σιτροέν

Τα αδέσποτα χόρτα, οι άτακτες βρούβες το αγάπησαν

γεννήματα και βλασταράκια σκαρφαλώνουν στους ιστούς,

στα μέταλλα της παλαιάς αίγλης

είναι πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι του θησαυρού τους

μάλλον ο ευτυχέστερος προορισμός της καρότσας

να γίνει με τη σειρά της το άρμα της χλωροφύλλης 

                                     *

 Το τικ του Ροβεσπιέρου

 είναι το σημάδι της υποταγής ή της υπεροχής

ιδίως όταν βλέπει ξαφνικά να έρχεται προς το μέρος του

εκείνη η αλάνθαστη λέξη στιλέτο

να καρφωθεί με δύναμη στην καρδιά του

τότε φέρνει το δεξί χέρι του στο στήθος

ως να υποκλίνεται στον Αχέροντα των μυστικών του

                

                                   *

                                Αμφιβολίες μοναχού στην Καμπότζη

κρέμεται από μια τρίχα

από ένα τίποτε του πεπρωμένου

η ρίζα της αμφιβολίας

έτοιμη να πέσει κάτω στο χώμα

εύχεται να τη φυσήξει δυνατά

να την σηκώσει ψηλά ο αέρας

μέσα στο όραμα του δειλινού

να μην δοκιμάσει ξανά

τον βραχνά των χρωμάτων

τη δύναμη των αριθμών

                                 *

                                      Η σαγήνη της κλαίουσας 

Ισορροπεί μεταξύ του ολέθρου και της νίκης

το να επιζείς δεν είναι χάρις μήτε αυθάδεια

δείχνει η ροή των υπαινιγμών της

δεν είναι τίποτε άλλο παρά

αφοσίωση στο σπέρμα της μουσικής

στον ψίθυρο του γλιτωμού

μέσα από τις καταιγίδες της παραφοράς

που οι άνθρωποι έχουν πει: μπροστά

                                                       *

 [η συνέχεια στο επόμενο]
Ο πολυβραβευμένος ποιητής  ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
ειναι Πρέσβυς της Ελλάδας στην Ινδονησία....