Ο διάλογος στον καιρό της κρίσης Του Π.Μανδραβέλη

Tου
 
Πασχου Μανδραβελη

Εντάξει! Να πάρει η Νέα Δημοκρατία αυτοδυναμία, αλλά με τα σκουπίδια τι θα κάνουμε, ειδικά μετά την «επανάσταση» της Κερατέας που έγινε με την ευγενική προσφορά της Αριστεράς και της Προόδου; Ευγενής είναι επίσης ο στόχος να βγει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, αλλά μήπως πρέπει να συζητήσουμε τι θα γίνει με την αποκέντρωση, αφού στο Λεκανοπέδιο τα πάντα λειτουργούν οριακά και σωρεύεται εύφλεκτη ύλη και κινδυνεύουν να τιναχθούν όλα στον αέρα; Αν κρίνουμε από τις ερωτήσεις στα στελέχη των κομμάτων που συνωστίζονται στα κανάλια, τριάμισι είναι τα ζητήματα που απασχολούν σήμερα τον δημόσιο διάλογο. Τα τρία βασικά: Θα έχει η Ν.Δ. αυτοδυναμία; Θα βγει πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ; Θα επιτευχθεί ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχουν τα δύο κόμματα ούτε 51% των ψήφων ούτε 151 βουλευτές; Και το μισό: Θα πάρετε μέτρα μετά τις εκλογές; Και οι εκπρόσωποι -έρημοι κι απρόσωποι- επιχειρηματολογούν επί χάρτου. Παίζουν με τα νούμερα, μαλώνουν για τα ποσοστά, φτιάχνουν ή απορρίπτουν με τα λόγια κυβερνήσεις, ενώ έξω από τα στούντιο τα προβλήματα διογκώνονται. Εχουμε γράψει πολλάκις για την τάση των ηλεκτρονικών Μέσων να ασχολούνται με το σκηνικό της πολιτικής, αντί με την πολιτική καθεαυτήν. Σημειώναμε ότι κοιτώντας τους καβγάδες των πολιτικών χάσαμε τη μεγαλύτερη είδηση της Μεταπολίτευσης, δηλαδή τη χρεοκοπία της χώρας. Ενώ ο κ. Σημίτης μιλούσε από το 2008 στη Βουλή για επικείμενη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, τα ΜΜΕ ασχολούνταν με το γεγονός ότι δεν ανέφερε το όνομα ΠΑΣΟΚ στην ομιλία του. Τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα, διότι η κρίση τα κάνει χειρότερα. Δεν εννοούμε μόνο τη συνολική κρίση, αλλά και την κρίση στον χώρο της ενημέρωσης. Εφημερίδες κλείνουν, κανάλια γονατίζουν, δημοσιογράφοι μένουν χωρίς δουλειά και οι συνταγές του παρελθόντος επαναλαμβάνονται. Το αστείο είναι ότι τα ΜΜΕ έχουν μονίμως σηκωμένο το δάχτυλο στους πολιτικούς διότι «δεν έμαθαν τίποτε από την κρίση». Πόσο όμως άλλαξαν τα δελτία ειδήσεων από το 2009 και μετά; Πόσο εμβαθύνουν στα πράγματα, έχοντας το προηγούμενο της αποτυχίας να δουν το τσουνάμι της κρίσης πριν χτυπήσει τη χώρα; Πόσο άλλαξε ο τρόπος συζήτησης για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου; Μήπως κόπηκαν οι κλάψες και οι λαϊκισμοί για την οικονομία ή συνεχίζουμε τα ίδια και τα ίδια; Η απάντηση δυστυχώς είναι η ίδια που θα έδινε ένας ειλικρινής εκπρόσωπος του πολιτικού ή του συνδικαλιστικού συστήματος. Οχι...