Γράφει και σχολιάζει ο
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ
Αυτή η προεκλογική εκστρατεία μπορεί να σας φαίνεται απλή και σύντομη, σαν μια οδοντιατρική επέμβαση για να βγει ένα δόντι που πονάει. Μας λένε για παρηγοριά ότι πριν το καταλάβετε θα έχει βγει το δόντι και μετά παρά το τραύμα, το δόντι θα σταματήσει να πονάει. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι εκλογές είναι εμπόδιο, αλλά όχι για τους πολίτες αλλά για την αθέατη κυβέρνηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και για τους πολιτικούς πελάτες του. Έχουν επενδύσει μεγάλα τους συμφέροντα στην επιβολή της συγκεκριμένης πολιτικής στην Ελλάδα ως πειραματόζωο, για να προχωρήσουν και στις άλλες χώρες της Ευρώπης με την ίδια πολιτική διορθωμένη όπου κριθεί ότι μπορεί να βελτιωθεί ώστε να φέρει πιο σίγουρα αποτελέσματα χωρίς περιττές θυσίες.
Οι εκλογές είναι απλώς ένα επεισόδιο στην ολοκληρωμένη πολιτική βάθους δεκαετιών την οποία δοκιμάζουν στην Ελλάδα με τη συνεργασία του πολιτικού συστήματος. Από την άποψη αυτή οι εκλογές δεν είναι παρά ένα κομματάκι του πάζλ με στόχο την επιβολή αυτής της πολιτικής την οποία συνηθίσαμε να ονομάζουμε μνημονιακή. Η αρχή έγινε από το 2009 και θα συνεχιστεί για δεκαετίες. Μπορεί να σας φαίνεται πρόχειρη η προεκλογική εκστρατεία, αλλά είναι απλώς μέρος μιας μεγαλύτερης εκστρατείας, την οποία πρέπει να δείτε σε όλη της την έκταση για να αντιληφθείτε ότι είναι μελετημένη, με αρχή μέση και τέλος και χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μεθόδους. Για την ακρίβεια όλες τις μεθόδους που έχουν τελειοποιηθεί τα προηγούμενα πολλά χρόνια για τη χειραγώγηση των πολιτών στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες της Δύσης.
Έχει χρησιμοποιηθεί και συνεχίζει να χρησιμοποιείται η τεχνική της αντικατάστασης της εξέγερσης από την ενοχή. Ξεκίνησε με τις δηλώσεις του Παπανδρέου ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα, που έχει ένα πελατειακό κράτος και πολιτικό σύστημα, και συνεχίστηκε με δηλώσεις η πιο ακραία από τις οποίες ήταν η δήλωση μαζί τα φάγαμε του Θόδωρου Πάγκαλου. Αυτές τις μέρες ακούτε συντονισμένα πολλούς ομιλητές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να λένε το ίδιο παραμύθι, που έχει στόχο να σας κάνει να αισθάνεστε ένοχοι που είσαστε εσείς, που είστε εσείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις συμφορές σας εξαιτίας της ανεπάρκειας και της διανοητικής σας κατάστασης. Εσείς είστε υπεύθυνοι για την ανεργία ή για τη φτώχεια σας, για την κατάργηση των εργατικών σας δικαιωμάτων και για την αφαίρεση των δημοκρατικών σας δικαιωμάτων γιατί δεν δουλεύετε αρκετά και δεν είστε αρκετά αποτελεσματικοί και έξυπνοι. Οι έξυπνοι και οι εργατικοί ακόμα και μέσα στην κρίση παίρνουν 10.000 ευρώ ή και παραπάνω και είναι δυσεύρετοι. Τους έχει προσλάβει η τρόικα και καλά θα κάνετε να βρείτε κι εσείς μια τέτοια δουλειά αν θέλετε να γλιτώσετε. Ακόμα και για τους εξωνημένους πολιτικούς εσείς φταίτε γιατί τους ψηφίζετε εσείς οι ίδιοι εδώ και 35 χρόνια, από τότε που γίνονται εκλογές. Έτσι ο έντιμος πολίτης αντί να εξεγείρεται εναντίον του πολιτικού συστήματος, αισθάνεται εξουθενωμένος, ένοχος, νιώθει κατάθλιψη και μελαγχολία, είναι στα πρόθυρα νευρικής κατάπτωσης και επομένως δεν έχει καμία όρεξη να εξεγερθεί και να κάνει την επανάσταση. Χωρίς δράση δεν υπάρχει επανάσταση για να διώξεις αυτούς που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Ένας άλλος τρόπος που εφαρμόζεται από το 2009 και έχει ενταθεί τώρα είναι η τεχνική της αναβολής μιάς πολύ δυσάρεστης αλλά δήθεν αναγκαίας αντιλαϊκής απόφασης. Παρουσιάζεται ως οδυνηρή αλλά αναγκαία, αλλά δεν θα εφαρμοστεί αμέσως, αλλά μετά από λίγους μήνες. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα μας έχουν αναγγείλει ότι στις 14 Μαίου θα μειωθούν οι μισθοί έως 40% και έχουν ήδη ψηφιστεί αυτά τα μέτρα, αλλά δεν εφαρμόστηκαν από τη μέρα που ψηφίστηκαν αλλά μετά από 2 μήνες. Το ίδιο έχει αναγγελθεί και για τις συντάξεις, αλλά κι αυτό θα γίνει μετά από λίγους μήνες. Το ίδιο έχει αναγγελθεί ότι θα απολυθούν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά κι αυτό θα γίνει αργότερα ως το 2015. Το ίδιο θα γίνεται κάθε χρόνο που θα αναρροφώνται στο εξωτερικό 16 δισεκατομμύρια ευρώ ως τόκοι, αλλά κι αυτό θα γίνει από το 2013 που θα επιτευχθεί δήθεν πρωτογενές πλεόνασμα. Επειδή έχουμε την τάση να ελπίζουμε ακόμα και χωρίς στοιχεία ότι αύριο η ζωή θα είναι καλύτερη, ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ελπίζουμε ότι τελικά δεν θα χρειαστεί να υποστούμε αυτά τα μέτρα που προς το παρόν έχουν αναβληθεί. Με τον ίδιο τρόπο πριν από ένα χρόνο μας καθησύχαζαν ότι οι συλλογικές συμβάσεις δεν θα πειραχθούν και ο Παπανδρέου δήλωνε θαρραλέα ότι δεν θα γίνουμε Ινδία, αλλά ήδη αυτά έχουν ξεχαστεί και έχουν ψηφιστεί οι νόμοι που θα εφαρμοστούν στις 15 Μαίου, αλλά προς το παρόν αναβάλονται λόγω εκλογών.
Με αυτή την τεχνική δίνεις ένα χρονικό διάστημα στον κόσμο να συνηθίσει στην ιδέα ότι θα παίρνει στο μέλλον 150 ευρώ, μισθούς Βουλγαρίας και δεν θα έχεις συλλογικές συμβάσεις όπως στην Ινδία κι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, το αποδέχεσαι μοιρολατρικά γιατί κανείς δεν αντέδρασε από την ημέρα που ψηφίστηκε επίσημα και μας είπαν ότι θα εφαρμοστεί μετά από λίγο. Πάλι αποφεύγεται η εξέγερση και η αποκαθήλωση της κυβέρνησης που υπηρετεί αυτά τα οικονομικά συμφέροντα που είναι σαφώς εναντίον των πολιτών, των εργαζομένων των φορολογουμένων κλπ κλπ
Μια άλλη πολιτική που εφαρμόζεται και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται είναι η τεχνική της δημιουργίας ενός προβλήματος για να επιβάλεις μια λύση σε άλλο πρόβλημα, την οποία κανονικά δεν θα δεχόσουν. Για παράδειγμα αφήνεις ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες ή κακοποιούς να δρούν μέσα στις πόλεις για να επιβάλεις στη συνέχεια περιορισμούς λόγω έκτακτης κατάστασης και μέτρα που θα σε παρακαλάνε να λάβεις, ενώ εσύ θα αναγκάζεσαι ως κράτος. Για παράδειγμα αφήνεις τις λεηλασίες καταστημάτων κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για να απαγορεύσεις μετά τις διαδηλώσεις ή για να ρίχνει δακρυγόνα η αστυνομία και να διαλύει όλες τις διαδηλώσεις με τη δικαιολογία ότι θέλει να προλάβει τέτοια γεγονότα όπως οι λεηλασίες ή οι βόμβες μολότοφ που σχεδόν πάντοτε πέφτουν είτε η αστυνομία διαλύσει μια συγκέντρωση ή δεν την διαλύσει. Σημασία έχει να μην πηγαίνουν οι απλοί άνθρωποι με τα παιδιά τους και με την οικογένειά τους στις διαδηλώσεις αλλά να πηγαίνουν μόνον κομμάντος με μολότοφ, ή επαγγελματίες επαναστάτες, οι οποίοι μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν ως οργανωμένος μηχανισμός, από έναν καλύτερα οργανωμένο επαγγελματικό κατασταλτικό μηχανισμό όπως τα ΜΑΤ. Οι υπόλοιποι στους καναπέδες να βλέπετε τηλεόραση. Η τηλεόραση και τα μέσα ενημέρωσης γενικά δεν είναι αμελητέα μέσα καταστολής της διάθεσης για εξέγερση εναντίον αντιλαϊκών μέτρων.
Μία άλλη τακτική που εφαρμόζεται πολύ αυτές τις μέρες είναι η διασκέδαση ή η απόσπαση της προσοχής από τα σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Έτσι μπορείτε να ασχοληθείτε ατέλειωτες τηλεοπτικές ώρες με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε χρήματα από μίζα για την οποία δεν έχει διωχθεί ποτέ, δεν έφτασε σε δικαστήριο λόγω παραγραφής ποτέ και επομένως έχει απαλλαγεί. Δεν έχει σημασία αυτό γιατί τώρα ο Άκης δεν είναι υπουργός ούτε βουλευτής, αλλά ο αποδιοπομπαίος τράγος του πολιτικού συστήματος. Άρα είναι ακίνδυνο να ασχολείστε μαζί του, εκτός κι αν ο Άκης ομολογήσει την ενοχή του και εξηγήσει ποιοι άλλοι από τους εν ενεργεία πολιτικούς τα ήξεραν όλα από την αρχή και τα κάλυπταν, αλλά τον έβγαζαν και εκτός ψηφοδελτίων για να καλυφθούν. Το ιδανικό θα ήταν να ασχολείστε με κάποια υπόθεση μοιχείας, ή ρόζ σκανδάλου κάποιου ηθοποιού ή καλλιτέχνη γνωστού από την τηλεόραση, αλλά στην ανάγκη μπορεί να είναι και πολιτικός. Σε μεγάλη ανάγκη μπορείτε να ασχολείστε με κάποια ξεχωριστή ληστεία, ή έγκλημα, ή αυτοκτονία ή και λάδωμα πολιτικού για να μην ασχοληθείτε με την ανεργία, με τη φτώχεια, ή με τη μετανάστευση της νεολαίας. Γενικά να μην ασχολείστε με το σημαντικό για όλους, αλλά με κάτι που σας αποσπά την προσοχή και δεν σας αφήνει μυαλό για εξέγερση εναντίον αντιλαϊκών μέτρων.
Μια άλλη τεχνική δοκιμασμένη είναι να εφαρμόζεις μια πολιτική σταδιακά μέσα σε μια δεκαετία, ώστε να εθιστεί ο πολίτης με επαχθείς όρους όπως η μαζική ανεργία. Στην Ισπανία συμπληρώνουν δεκαετία με ανεργία σχεδόν 20%. Εδώ μας έπεσε απότομα κι έφτασε στο 21% μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από 8 χρόνια που έλεγε και ο Μητσοτάκης θα το έχουμε ξεχάσει το όνομα της Μακεδονίας. Με αυτή την τεχνική επιβάλονται πράγματα όπως οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις που δεν επιτρέπουν αξιοπρεπή ζωή, αλλά πρέπει να μαζεύεις και τα σκουπίδια σου ενώ μερικοί πρέπει να ψάχνουν και στα πραγματικά σκουπίδια. Η αβεβαιότητα, η «ευελιξία» του εργαζόμενου να δουλεύει όποιες ώρες βολεύει τον εργοδότη, σε όποια γεωγραφική περιοχή ή χώρα βολεύει τον εργοδότη. Όποιο μήνα και για όσους μήνες τον χρειάζονται. Ένα χρόνο στην Ελλάδα, ένα χρόνο στη Βουλγαρία, ένα χρόνο στη Γερμανία και μετά στην Τουρκία ή στο Μπαγκλαντές. Σημασία έχει να βγάζει κέρδος ο εργοδότης και όχι να είναι ευτυχισμένος ο εργαζόμενος ή να κάνει οικογένεια και να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα. Αν τόσες πολλές αλλαγές σαν αυτές που έχουμε αποδεχθεί ή θα αποδεχθούμε σταδιακά σε μια δεκαετία εφαρμόζονταν απότομα θα είχαμε εξεγερθεί ή θα είχαμε καταψηφίσει μαζικά τα κόμματα πελάτες αυτών των οικονομικών συμφερόντων. Ενώ σιγά – σιγά αποδεχόμαστε όλα τα πράγματα. Κι εδώ είμαστε πειραματόζωο. Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και ο ΛΑΟΣ και η Ντόρα πάρουν 50% σημαίνει ότι και άλλοι λαοί μπορούν να αποδεχθούν την ελληνική ταχύτητα των 2-3 ετών και επομένως δεν είναι ανάγκη να περιμένουν δέκα χρόνια όπως στην Ισπανία και στη Γερμανία.
Το συναίσθημα αντί της λογικής
Αν κάποιος απευθύνεται στη λογική με επιχειρήματα, ανοίγει τον δρόμο στην κριτική σκέψη και παροτρύνει τον κόσμο να σκέφτεται τα επιχειρήματα και τα στοιχεία. Ενώ ο φόβος είναι συναίσθημα. Όχι λογική. Ο τρόμος έχει καλύτερα αποτελέσματα. Άρα είναι προτιμότερο να σε φοβίζω λέγοντάς σου ότι θα βγούμε από το ευρώ, θα πέσει πείνα, ακυβερνησία, έλλειψη καυσίμων και φαρμάκων, θα βγούν οι λαθραίοι με τα καλάζνικοφ να σας κλέψουν και να σας γδύσουν. Αντί να σας εξηγώ με επιχειρήματα, όπου υπάρχει ο κίνδυνος να καταλάβεις ότι σου λέω ψέματα για να αποδεχθείς κάτι που είναι αντιλαϊκό, είναι προτιμότερο να σου το περιγράφω ως κούλ και της μόδας. Είναι πιο κούλ να δουλεύεις 4 ώρες και να περιμένεις δίπλα στην πισίνα να σε καλέσει στο κινητό ο εργοδότης να δουλέψεις. Είναι μοντέρνο να αλλάζεις χώρες και να γνωρίζεις ξένους λαούς τα 10 ή 20 καλύτερα χρόνια σου τα πιο παραγωγιθκά από το να είσαι καρφωμένος στο χωριό σου και να κηνυγάς την Τασούλα να σου κάτσ’ κι εκείνη να λέει ότι το αγρορτικό σ’ μυρίζ κοπριά…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ
Αυτή η προεκλογική εκστρατεία μπορεί να σας φαίνεται απλή και σύντομη, σαν μια οδοντιατρική επέμβαση για να βγει ένα δόντι που πονάει. Μας λένε για παρηγοριά ότι πριν το καταλάβετε θα έχει βγει το δόντι και μετά παρά το τραύμα, το δόντι θα σταματήσει να πονάει. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι εκλογές είναι εμπόδιο, αλλά όχι για τους πολίτες αλλά για την αθέατη κυβέρνηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και για τους πολιτικούς πελάτες του. Έχουν επενδύσει μεγάλα τους συμφέροντα στην επιβολή της συγκεκριμένης πολιτικής στην Ελλάδα ως πειραματόζωο, για να προχωρήσουν και στις άλλες χώρες της Ευρώπης με την ίδια πολιτική διορθωμένη όπου κριθεί ότι μπορεί να βελτιωθεί ώστε να φέρει πιο σίγουρα αποτελέσματα χωρίς περιττές θυσίες.
Οι εκλογές είναι απλώς ένα επεισόδιο στην ολοκληρωμένη πολιτική βάθους δεκαετιών την οποία δοκιμάζουν στην Ελλάδα με τη συνεργασία του πολιτικού συστήματος. Από την άποψη αυτή οι εκλογές δεν είναι παρά ένα κομματάκι του πάζλ με στόχο την επιβολή αυτής της πολιτικής την οποία συνηθίσαμε να ονομάζουμε μνημονιακή. Η αρχή έγινε από το 2009 και θα συνεχιστεί για δεκαετίες. Μπορεί να σας φαίνεται πρόχειρη η προεκλογική εκστρατεία, αλλά είναι απλώς μέρος μιας μεγαλύτερης εκστρατείας, την οποία πρέπει να δείτε σε όλη της την έκταση για να αντιληφθείτε ότι είναι μελετημένη, με αρχή μέση και τέλος και χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μεθόδους. Για την ακρίβεια όλες τις μεθόδους που έχουν τελειοποιηθεί τα προηγούμενα πολλά χρόνια για τη χειραγώγηση των πολιτών στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες της Δύσης.
Έχει χρησιμοποιηθεί και συνεχίζει να χρησιμοποιείται η τεχνική της αντικατάστασης της εξέγερσης από την ενοχή. Ξεκίνησε με τις δηλώσεις του Παπανδρέου ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα, που έχει ένα πελατειακό κράτος και πολιτικό σύστημα, και συνεχίστηκε με δηλώσεις η πιο ακραία από τις οποίες ήταν η δήλωση μαζί τα φάγαμε του Θόδωρου Πάγκαλου. Αυτές τις μέρες ακούτε συντονισμένα πολλούς ομιλητές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να λένε το ίδιο παραμύθι, που έχει στόχο να σας κάνει να αισθάνεστε ένοχοι που είσαστε εσείς, που είστε εσείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις συμφορές σας εξαιτίας της ανεπάρκειας και της διανοητικής σας κατάστασης. Εσείς είστε υπεύθυνοι για την ανεργία ή για τη φτώχεια σας, για την κατάργηση των εργατικών σας δικαιωμάτων και για την αφαίρεση των δημοκρατικών σας δικαιωμάτων γιατί δεν δουλεύετε αρκετά και δεν είστε αρκετά αποτελεσματικοί και έξυπνοι. Οι έξυπνοι και οι εργατικοί ακόμα και μέσα στην κρίση παίρνουν 10.000 ευρώ ή και παραπάνω και είναι δυσεύρετοι. Τους έχει προσλάβει η τρόικα και καλά θα κάνετε να βρείτε κι εσείς μια τέτοια δουλειά αν θέλετε να γλιτώσετε. Ακόμα και για τους εξωνημένους πολιτικούς εσείς φταίτε γιατί τους ψηφίζετε εσείς οι ίδιοι εδώ και 35 χρόνια, από τότε που γίνονται εκλογές. Έτσι ο έντιμος πολίτης αντί να εξεγείρεται εναντίον του πολιτικού συστήματος, αισθάνεται εξουθενωμένος, ένοχος, νιώθει κατάθλιψη και μελαγχολία, είναι στα πρόθυρα νευρικής κατάπτωσης και επομένως δεν έχει καμία όρεξη να εξεγερθεί και να κάνει την επανάσταση. Χωρίς δράση δεν υπάρχει επανάσταση για να διώξεις αυτούς που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Ένας άλλος τρόπος που εφαρμόζεται από το 2009 και έχει ενταθεί τώρα είναι η τεχνική της αναβολής μιάς πολύ δυσάρεστης αλλά δήθεν αναγκαίας αντιλαϊκής απόφασης. Παρουσιάζεται ως οδυνηρή αλλά αναγκαία, αλλά δεν θα εφαρμοστεί αμέσως, αλλά μετά από λίγους μήνες. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα μας έχουν αναγγείλει ότι στις 14 Μαίου θα μειωθούν οι μισθοί έως 40% και έχουν ήδη ψηφιστεί αυτά τα μέτρα, αλλά δεν εφαρμόστηκαν από τη μέρα που ψηφίστηκαν αλλά μετά από 2 μήνες. Το ίδιο έχει αναγγελθεί και για τις συντάξεις, αλλά κι αυτό θα γίνει μετά από λίγους μήνες. Το ίδιο έχει αναγγελθεί ότι θα απολυθούν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά κι αυτό θα γίνει αργότερα ως το 2015. Το ίδιο θα γίνεται κάθε χρόνο που θα αναρροφώνται στο εξωτερικό 16 δισεκατομμύρια ευρώ ως τόκοι, αλλά κι αυτό θα γίνει από το 2013 που θα επιτευχθεί δήθεν πρωτογενές πλεόνασμα. Επειδή έχουμε την τάση να ελπίζουμε ακόμα και χωρίς στοιχεία ότι αύριο η ζωή θα είναι καλύτερη, ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ελπίζουμε ότι τελικά δεν θα χρειαστεί να υποστούμε αυτά τα μέτρα που προς το παρόν έχουν αναβληθεί. Με τον ίδιο τρόπο πριν από ένα χρόνο μας καθησύχαζαν ότι οι συλλογικές συμβάσεις δεν θα πειραχθούν και ο Παπανδρέου δήλωνε θαρραλέα ότι δεν θα γίνουμε Ινδία, αλλά ήδη αυτά έχουν ξεχαστεί και έχουν ψηφιστεί οι νόμοι που θα εφαρμοστούν στις 15 Μαίου, αλλά προς το παρόν αναβάλονται λόγω εκλογών.
Με αυτή την τεχνική δίνεις ένα χρονικό διάστημα στον κόσμο να συνηθίσει στην ιδέα ότι θα παίρνει στο μέλλον 150 ευρώ, μισθούς Βουλγαρίας και δεν θα έχεις συλλογικές συμβάσεις όπως στην Ινδία κι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, το αποδέχεσαι μοιρολατρικά γιατί κανείς δεν αντέδρασε από την ημέρα που ψηφίστηκε επίσημα και μας είπαν ότι θα εφαρμοστεί μετά από λίγο. Πάλι αποφεύγεται η εξέγερση και η αποκαθήλωση της κυβέρνησης που υπηρετεί αυτά τα οικονομικά συμφέροντα που είναι σαφώς εναντίον των πολιτών, των εργαζομένων των φορολογουμένων κλπ κλπ
Μια άλλη πολιτική που εφαρμόζεται και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται είναι η τεχνική της δημιουργίας ενός προβλήματος για να επιβάλεις μια λύση σε άλλο πρόβλημα, την οποία κανονικά δεν θα δεχόσουν. Για παράδειγμα αφήνεις ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες ή κακοποιούς να δρούν μέσα στις πόλεις για να επιβάλεις στη συνέχεια περιορισμούς λόγω έκτακτης κατάστασης και μέτρα που θα σε παρακαλάνε να λάβεις, ενώ εσύ θα αναγκάζεσαι ως κράτος. Για παράδειγμα αφήνεις τις λεηλασίες καταστημάτων κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για να απαγορεύσεις μετά τις διαδηλώσεις ή για να ρίχνει δακρυγόνα η αστυνομία και να διαλύει όλες τις διαδηλώσεις με τη δικαιολογία ότι θέλει να προλάβει τέτοια γεγονότα όπως οι λεηλασίες ή οι βόμβες μολότοφ που σχεδόν πάντοτε πέφτουν είτε η αστυνομία διαλύσει μια συγκέντρωση ή δεν την διαλύσει. Σημασία έχει να μην πηγαίνουν οι απλοί άνθρωποι με τα παιδιά τους και με την οικογένειά τους στις διαδηλώσεις αλλά να πηγαίνουν μόνον κομμάντος με μολότοφ, ή επαγγελματίες επαναστάτες, οι οποίοι μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν ως οργανωμένος μηχανισμός, από έναν καλύτερα οργανωμένο επαγγελματικό κατασταλτικό μηχανισμό όπως τα ΜΑΤ. Οι υπόλοιποι στους καναπέδες να βλέπετε τηλεόραση. Η τηλεόραση και τα μέσα ενημέρωσης γενικά δεν είναι αμελητέα μέσα καταστολής της διάθεσης για εξέγερση εναντίον αντιλαϊκών μέτρων.
Μία άλλη τακτική που εφαρμόζεται πολύ αυτές τις μέρες είναι η διασκέδαση ή η απόσπαση της προσοχής από τα σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Έτσι μπορείτε να ασχοληθείτε ατέλειωτες τηλεοπτικές ώρες με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε χρήματα από μίζα για την οποία δεν έχει διωχθεί ποτέ, δεν έφτασε σε δικαστήριο λόγω παραγραφής ποτέ και επομένως έχει απαλλαγεί. Δεν έχει σημασία αυτό γιατί τώρα ο Άκης δεν είναι υπουργός ούτε βουλευτής, αλλά ο αποδιοπομπαίος τράγος του πολιτικού συστήματος. Άρα είναι ακίνδυνο να ασχολείστε μαζί του, εκτός κι αν ο Άκης ομολογήσει την ενοχή του και εξηγήσει ποιοι άλλοι από τους εν ενεργεία πολιτικούς τα ήξεραν όλα από την αρχή και τα κάλυπταν, αλλά τον έβγαζαν και εκτός ψηφοδελτίων για να καλυφθούν. Το ιδανικό θα ήταν να ασχολείστε με κάποια υπόθεση μοιχείας, ή ρόζ σκανδάλου κάποιου ηθοποιού ή καλλιτέχνη γνωστού από την τηλεόραση, αλλά στην ανάγκη μπορεί να είναι και πολιτικός. Σε μεγάλη ανάγκη μπορείτε να ασχολείστε με κάποια ξεχωριστή ληστεία, ή έγκλημα, ή αυτοκτονία ή και λάδωμα πολιτικού για να μην ασχοληθείτε με την ανεργία, με τη φτώχεια, ή με τη μετανάστευση της νεολαίας. Γενικά να μην ασχολείστε με το σημαντικό για όλους, αλλά με κάτι που σας αποσπά την προσοχή και δεν σας αφήνει μυαλό για εξέγερση εναντίον αντιλαϊκών μέτρων.
Μια άλλη τεχνική δοκιμασμένη είναι να εφαρμόζεις μια πολιτική σταδιακά μέσα σε μια δεκαετία, ώστε να εθιστεί ο πολίτης με επαχθείς όρους όπως η μαζική ανεργία. Στην Ισπανία συμπληρώνουν δεκαετία με ανεργία σχεδόν 20%. Εδώ μας έπεσε απότομα κι έφτασε στο 21% μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από 8 χρόνια που έλεγε και ο Μητσοτάκης θα το έχουμε ξεχάσει το όνομα της Μακεδονίας. Με αυτή την τεχνική επιβάλονται πράγματα όπως οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις που δεν επιτρέπουν αξιοπρεπή ζωή, αλλά πρέπει να μαζεύεις και τα σκουπίδια σου ενώ μερικοί πρέπει να ψάχνουν και στα πραγματικά σκουπίδια. Η αβεβαιότητα, η «ευελιξία» του εργαζόμενου να δουλεύει όποιες ώρες βολεύει τον εργοδότη, σε όποια γεωγραφική περιοχή ή χώρα βολεύει τον εργοδότη. Όποιο μήνα και για όσους μήνες τον χρειάζονται. Ένα χρόνο στην Ελλάδα, ένα χρόνο στη Βουλγαρία, ένα χρόνο στη Γερμανία και μετά στην Τουρκία ή στο Μπαγκλαντές. Σημασία έχει να βγάζει κέρδος ο εργοδότης και όχι να είναι ευτυχισμένος ο εργαζόμενος ή να κάνει οικογένεια και να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα. Αν τόσες πολλές αλλαγές σαν αυτές που έχουμε αποδεχθεί ή θα αποδεχθούμε σταδιακά σε μια δεκαετία εφαρμόζονταν απότομα θα είχαμε εξεγερθεί ή θα είχαμε καταψηφίσει μαζικά τα κόμματα πελάτες αυτών των οικονομικών συμφερόντων. Ενώ σιγά – σιγά αποδεχόμαστε όλα τα πράγματα. Κι εδώ είμαστε πειραματόζωο. Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και ο ΛΑΟΣ και η Ντόρα πάρουν 50% σημαίνει ότι και άλλοι λαοί μπορούν να αποδεχθούν την ελληνική ταχύτητα των 2-3 ετών και επομένως δεν είναι ανάγκη να περιμένουν δέκα χρόνια όπως στην Ισπανία και στη Γερμανία.
Το συναίσθημα αντί της λογικής
Αν κάποιος απευθύνεται στη λογική με επιχειρήματα, ανοίγει τον δρόμο στην κριτική σκέψη και παροτρύνει τον κόσμο να σκέφτεται τα επιχειρήματα και τα στοιχεία. Ενώ ο φόβος είναι συναίσθημα. Όχι λογική. Ο τρόμος έχει καλύτερα αποτελέσματα. Άρα είναι προτιμότερο να σε φοβίζω λέγοντάς σου ότι θα βγούμε από το ευρώ, θα πέσει πείνα, ακυβερνησία, έλλειψη καυσίμων και φαρμάκων, θα βγούν οι λαθραίοι με τα καλάζνικοφ να σας κλέψουν και να σας γδύσουν. Αντί να σας εξηγώ με επιχειρήματα, όπου υπάρχει ο κίνδυνος να καταλάβεις ότι σου λέω ψέματα για να αποδεχθείς κάτι που είναι αντιλαϊκό, είναι προτιμότερο να σου το περιγράφω ως κούλ και της μόδας. Είναι πιο κούλ να δουλεύεις 4 ώρες και να περιμένεις δίπλα στην πισίνα να σε καλέσει στο κινητό ο εργοδότης να δουλέψεις. Είναι μοντέρνο να αλλάζεις χώρες και να γνωρίζεις ξένους λαούς τα 10 ή 20 καλύτερα χρόνια σου τα πιο παραγωγιθκά από το να είσαι καρφωμένος στο χωριό σου και να κηνυγάς την Τασούλα να σου κάτσ’ κι εκείνη να λέει ότι το αγρορτικό σ’ μυρίζ κοπριά…
Πολυ καλο Αντωνη. .Ευγε. Ειτε σε διαβαζουμε..ειτε σε βλεπουμε στην τηλεοραση. .ειτε σ ακκουμε στο ραδιοφωνο ο λογος σου ειναι μπουνια στο στομαχι του συστηματος. που μας θελει ρομποτακια..
ReplyDelete