Η ιδιαιτερότητα της φωνής του τον «έβαλε» νωρίς στη λεγόμενη: «Λαϊκή Δισκογραφία». Άρχισε με Ζαμπέτα κι απογειώθηκε με του Μούτση τον «Άγιο…» που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν ο δίσκος της ζωής του και «πρώτη μούρη» στη δική μου κατάταξη… Φοιτητής στο Βελιγράδι, κάθε Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο τραγουδούσα σε μια Μπουάτ Ελληνικού τραγουδιού που, ανάμεσα σε άλλα τραγούδια έλεγα και μερικά του «Μήτρου» όπως συνηθίζαμε να αποκαλούμε τον συμπατριώτη αοιδό. Σε αυτό το κομμάτι του προγράμματος ξεσπούσε ένας χαλασμός από συγκίνηση… Κάπου εκεί αναρωτήθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου, τι είναι αυτό που «κρύβουν» τα τραγούδια του ; Απαντώ, με μια δανεική εξήγηση από έναν συγγραφέα το όνομα του οποίου, μου διαφεύγει: «Η φωνή του Μητροπάνου μοιάζει με άσπρο άλογο που καλπάζει…» Όταν το διάβασα το ξεχώρισα ως το πιο δίκαιο και αντίστοιχο με τον τραγουδιστή σχόλιο. Στο καλό, ανεπανάληπτε Μητροπαραπάνω όπως ευφυώς, σε ονομάτισε ο Τάκης Μουσαφίρης, στο καλό !
No comments:
Post a Comment