 |
| ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ antoniskokorikos.blogspot.com |
Για δεύτερη μέρα στη σειρά θα προσπαθήσουμε να ενημερώσουμε τους ακροατές μας για τα σχέδια της ΕΕ τα οποία θα συζητηθούν στην επόμενη σύνοδο κορυφής, τα οποία παραμένουν απόρρητα για τους πολίτες της Ευρώπης, άρα και της Ελλάδας ενόψει εκλογών. Δεν είναι τυχαίο, γιατί αλλιώς οι Έλληνες θα μπορούσαν να κάνουν πιο εύκολα και την επιλογή τους στην κάλπη.
Κατ αρχήν είναι δημοκρατικά απαράδεκτο και πέραν πάσης συμφωνίας και ευρωπαϊκής συνήθειας, να διαβουλεύονται για το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τραπεζίτες, κι αφού έχουν καταλήξει στο τι θέλουν, το λένε στην Μέρκελ και στον Ολάντ κι αυτοί μιλάνε εμπιστευτικά μόνον στους αρμόδιους κοινοτικούς αξιωματούχους και όχι στα όργανα. Μπαρόζο, Ρομπάϊ και Όλι Ρέν. Η δημοκρατική και νόμιμη διαδικασία είναι η Επιτροπή και η τρόϊκα της εξάμηνης προεδρίας δηλαδή η Δανία μαζί με την Κύπρο και την Πολωνία να φτιάχνουν τα σχέδια, στη συνέχεια με συνεχείς επαφές με όλες τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψιν τους τις ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα του κάθε κράτους μέλους και μετά να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μέσα στα όργανα και τελικά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Είναι εντελώς προκλητικό ότι αυτό το τελευταίο σχέδιο το έφτιαξαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι το έδωσαν στον γαλλογερμανικό άξονα ο οποίος αποφάσισε ή θα αποφασίσει γιατί ακόμα διαφωνούν και μόλις συμφωνήσουν θα ενημερώσουν την Επιτροπή του Μπαρόζο και τον Ρομπάϊ κι αυτοί απλώς θα το κοινοποιήσουν στους άλλους ηγέτες της ΕΕ. Για τις τελικές υπογραφές και μόνον θα συγκληθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες γιατί έχουν καταργηθεί και οι παλιές συνήθειες να συνεδριάζουν στο έδαφος της χώρας που ασκεί την εξάμηνη προεδρία πράγμα που υπενθύμιζε την ισοτιμία. Αυτό ξεχάστηκε.
Στην ουσία οι τράπεζες θέλουν να μην πέφτουν στον έλεγχο των κρατών ή πολύ περισσότερο μιάς ομοσπονδιακής πολιτικής εξουσίας εκλεγμένης από τους πολίτες, ούτε όταν χρεοκοπούν. Δηλαδή ούτε όταν αποδεικνύεται ότι έφαγαν τα λεφτά που τους είχαν καταθέσει οι πολίτες. Η μία ιδέα είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που χρεοκοπούν να γίνεται από τον EFSF και τον μόνιμο ESF. Και οι δύο μηχανισμοί δεν είναι όργανα ή οργανισμοί της ΕΕ, αλλά νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, ιδιώτης δηλαδή όπως είναι ο Σόρος, το οποίο δανείζεται από τράπεζες που δεν χρεοκόπησαν ακόμα. Αυτοί οι μη ελεγχόμενοι από την ΕΕ μηχανισμοί, αλλά από τους δανειστές δηλαδή από τις ίδιες τις ιδιωτικές τράπεζες θέλουν να αναδειχθούν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πάνω από την ΕΕ και έξω από την ΕΕ, να εγγυώνται τις καταθέσεις, να ανακεφαλαιοποιούν τις τράπεζες όλης της Ευρώπης και μετά να τις μοιράζονται μεταξύ τους ή να τις εξαγοράζουν πανάκριβα αν το επιθυμούν τα εθνικά κράτη αν έχουν κεφάλαια, που δεν έχουν.
Πρόκειται περί κανονικής ληστείας δηλαδή η οποία μπορεί να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων με αποφάσεις των εθνικών κρατών τα οποία τώρα αγνοούνται όπως και το ευρωκοινοβούλιο. Αυτή τη στιγμή οι καταθέσεις στις Ιταλικές, ισπανικές Πορτογαλικές και Ιρλανδικές τράπεζες είναι 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος θα εγγυηθεί αυτές τις καταθέσεις; Ποιος είναι σε θέση, (όσο μεγάλη τράπεζα κι αν είναι) να πληρώσει αμέσως, σε πρώτη ζήτηση ένα τέτοιο ποσό; Κανείς! Το μετοχικό κεφάλαιο ακόμα και της ΕΚΤ είναι το μισό από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία έχει αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά. Δηλαδή θα χρεοκοπήσει και θα χρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση αν η Ελλάδα δεν της τα πληρώσει καταγγέλοντας το μνημόνιο…
Τα εθνικά κράτη εγγυώνται όχι γιατί έχουν περισσότερα χρήματα, αλλά γιατί έχουν την εξουσία και κυριαρχία στο έδαφός τους, άρα αν χρειαστεί επιβάλουν περιορισμούς στις αναλήψεις, ή και κόβουν χρήμα, ή επιβάλουν την τάξη και όταν ομαλοποιηθεί η αγορά, αρκεί το 4% του ΑΕΠ (δηλαδή ένα μικρό ποσοστό των εσόδων τους) για να λειτουργήσουν πάλι κανονικά οι τράπεζες και να παραμένουν εγγυημένες οι καταθέσεις. Οι τραπεζίτες ζητούν δηλαδή την απορύθμιση των απορυθμίσεων, όταν λένε ότι εκείνες θα εγγυηθούν, τις καταθέσεις και θα ανακεφαλαιοποιούν τις χρεοκοπημένες. Με τι λεφτά αφού δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του εικονικού χρήματος;
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι εμφανίζεται μια τράπεζα και λέει ότι εγώ έχω αυτή τη στιγμή 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα σε μετρητά, θα πρέπει να εξηγήσει που τα βρήκε και κατά πάσα πιθανότητα θα πάει στη φυλακή ο τραπεζίτης γιατί δεν είναι δυνατόν από νόμιμη δραστηριότητα να έβγαλε τόσα λεφτά καθώς θα έπρεπε να έχει πληρώσει στην εφορία της χώρας όπου εδρεύει άλλα τόσα στην εφορία. Δεν υπάρχει όμως τέτοιο εθνικό κράτος ούτε η Γερμανία που να εισέπραξε 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ από φόρους τραπεζών. Τι πουλάνε λοιπόν; Αέρα. Και ζητάνε να πάρουν και αμοιβή για τον αέρα τον κοπανιστό. Η ληστεία είναι απλή. Εμείς θα εγγυηθούμε όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια που δεν έχουμε έναντι μικρής αμοιβής, όπως 0,1% το χρόνο. Αντί δηλαδή οι χώρες να φορολογήσουν τις τραπεζικές εργασίες, οι τραπεζίτες θα φορολογήσουν και μέσω των εθνικών κρατών θα υποχρεώσουν τους πολίτες να πληρώσουν! Γι αυτό δεν περισσεύουν χρήματα για κοινωνικό κράτος, ή για ευρωπαϊκή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για παιδεία και για υγεία, έρευνα και ανάπτυξη, γιατί τους φόρους θέλουν να τους φάνε οι τραπεζίτες με τη δικαιολογία ότι εγγυώνται τις καταθέσεις, τις τράπεζες και μέσω αυτών τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας με τα λεφτά μας. Δεν έχει καμιά διαφορά από τις ληστείες αν διαβάσετε και την ανάλυση του Νόαμ Τσόμσκι είτε στα βιβλία του, είτε στην συνέντευξη που πρόσθεσα χθες στο μπλόγκ.
Το μέτωπο δεν είναι αρραγές φυσικά. Η Γερμανία είναι σε συνεχή αντιπαράθεση με μερικές τράπεζες γι αυτό και επέμενε στο ελληνικό PSI για να τις βάλει να πληρώσουν ένα πολύ μικρό ποσοστό. Οι αγγλοσαξωνικές δηλαδή κυρίως οι αμερικανικές τράπεζες (οι μεγαλύτερες φούσκες) δεν θέλουν να επιτρέψουν στη Γερμανία αυτό το παιχνίδι. Η Μέρκελ τους δίνει λοιπόν άλλες αντιπαροχές σε βάρος του ευρωπαϊκού Νότου με αντάλλαγμα να ελέγχει εκείνη το παιχνίδι. Απαγορεύει λοιπόν στον Ραχόϊ και στον Ολάντ να δανειστούν χωρίς μνημόνιο από τις τράπεζες δηλαδή από τον EFSF και τον ESF με τη δικαιολογία ότι αυτά τα λεφτά έχουν την εγγύηση της Γερμανίας, ενώ έχουν την εγγύηση όχι του κράτους αλλά της KfW που είναι κρατική τράπεζα και λειτουργεί ως ιδιωτική. Αν θέλεις τα λεφτά των τραπεζών, να ζητήσεις βοήθεια από εμάς τους δανειστές, να μας παραδώσεις την κυριαρχία της χώρας σου όπως η Ελλάδα για να μην μας φέρεις στο μέλλον εσύ ή ο διάδοχός σου αντιρρήσεις, και τότε μόνον θα σου δώσουμε τα λεφτά. Όταν εμείς θα αποφασίζουμε τις τιμές των ακινήτων στην Ισπανία, τους μισθούς και τις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή και πότε θα παίρνουν σύνταξη οι Ισπανοί πολίτες. Όταν θα έχετε μειώσει το κράτος δηλαδή τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνική προστασία και πρόνοια, και θα μας πληρώνετε σε τόκους μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να κάνουμε εμείς επενδύσεις, δηλαδή να αγοράσουμε και την Ισπανία.
Τη στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα βγάζουν 4 ανακοινώσεις το κάθε κόμμα για το ντημπέϊτ τσίπρα Σαμαρά, δηλαδή μιλούν περί όνου σκιάς, δεν έχουν καιρό να μας πούν τη γνώμη τους για τη θέση της Ελλάδας.
Κατ αρχήν είναι δημοκρατικά απαράδεκτο και πέραν πάσης συμφωνίας και ευρωπαϊκής συνήθειας, να διαβουλεύονται για το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τραπεζίτες, κι αφού έχουν καταλήξει στο τι θέλουν, το λένε στην Μέρκελ και στον Ολάντ κι αυτοί μιλάνε εμπιστευτικά μόνον στους αρμόδιους κοινοτικούς αξιωματούχους και όχι στα όργανα. Μπαρόζο, Ρομπάϊ και Όλι Ρέν. Η δημοκρατική και νόμιμη διαδικασία είναι η Επιτροπή και η τρόϊκα της εξάμηνης προεδρίας δηλαδή η Δανία μαζί με την Κύπρο και την Πολωνία να φτιάχνουν τα σχέδια, στη συνέχεια με συνεχείς επαφές με όλες τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψιν τους τις ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα του κάθε κράτους μέλους και μετά να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μέσα στα όργανα και τελικά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Είναι εντελώς προκλητικό ότι αυτό το τελευταίο σχέδιο το έφτιαξαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι το έδωσαν στον γαλλογερμανικό άξονα ο οποίος αποφάσισε ή θα αποφασίσει γιατί ακόμα διαφωνούν και μόλις συμφωνήσουν θα ενημερώσουν την Επιτροπή του Μπαρόζο και τον Ρομπάϊ κι αυτοί απλώς θα το κοινοποιήσουν στους άλλους ηγέτες της ΕΕ. Για τις τελικές υπογραφές και μόνον θα συγκληθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες γιατί έχουν καταργηθεί και οι παλιές συνήθειες να συνεδριάζουν στο έδαφος της χώρας που ασκεί την εξάμηνη προεδρία πράγμα που υπενθύμιζε την ισοτιμία. Αυτό ξεχάστηκε.
Στην ουσία οι τράπεζες θέλουν να μην πέφτουν στον έλεγχο των κρατών ή πολύ περισσότερο μιάς ομοσπονδιακής πολιτικής εξουσίας εκλεγμένης από τους πολίτες, ούτε όταν χρεοκοπούν. Δηλαδή ούτε όταν αποδεικνύεται ότι έφαγαν τα λεφτά που τους είχαν καταθέσει οι πολίτες. Η μία ιδέα είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που χρεοκοπούν να γίνεται από τον EFSF και τον μόνιμο ESF. Και οι δύο μηχανισμοί δεν είναι όργανα ή οργανισμοί της ΕΕ, αλλά νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, ιδιώτης δηλαδή όπως είναι ο Σόρος, το οποίο δανείζεται από τράπεζες που δεν χρεοκόπησαν ακόμα. Αυτοί οι μη ελεγχόμενοι από την ΕΕ μηχανισμοί, αλλά από τους δανειστές δηλαδή από τις ίδιες τις ιδιωτικές τράπεζες θέλουν να αναδειχθούν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πάνω από την ΕΕ και έξω από την ΕΕ, να εγγυώνται τις καταθέσεις, να ανακεφαλαιοποιούν τις τράπεζες όλης της Ευρώπης και μετά να τις μοιράζονται μεταξύ τους ή να τις εξαγοράζουν πανάκριβα αν το επιθυμούν τα εθνικά κράτη αν έχουν κεφάλαια, που δεν έχουν.
Πρόκειται περί κανονικής ληστείας δηλαδή η οποία μπορεί να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων με αποφάσεις των εθνικών κρατών τα οποία τώρα αγνοούνται όπως και το ευρωκοινοβούλιο. Αυτή τη στιγμή οι καταθέσεις στις Ιταλικές, ισπανικές Πορτογαλικές και Ιρλανδικές τράπεζες είναι 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος θα εγγυηθεί αυτές τις καταθέσεις; Ποιος είναι σε θέση, (όσο μεγάλη τράπεζα κι αν είναι) να πληρώσει αμέσως, σε πρώτη ζήτηση ένα τέτοιο ποσό; Κανείς! Το μετοχικό κεφάλαιο ακόμα και της ΕΚΤ είναι το μισό από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία έχει αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά. Δηλαδή θα χρεοκοπήσει και θα χρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση αν η Ελλάδα δεν της τα πληρώσει καταγγέλοντας το μνημόνιο…
Τα εθνικά κράτη εγγυώνται όχι γιατί έχουν περισσότερα χρήματα, αλλά γιατί έχουν την εξουσία και κυριαρχία στο έδαφός τους, άρα αν χρειαστεί επιβάλουν περιορισμούς στις αναλήψεις, ή και κόβουν χρήμα, ή επιβάλουν την τάξη και όταν ομαλοποιηθεί η αγορά, αρκεί το 4% του ΑΕΠ (δηλαδή ένα μικρό ποσοστό των εσόδων τους) για να λειτουργήσουν πάλι κανονικά οι τράπεζες και να παραμένουν εγγυημένες οι καταθέσεις. Οι τραπεζίτες ζητούν δηλαδή την απορύθμιση των απορυθμίσεων, όταν λένε ότι εκείνες θα εγγυηθούν, τις καταθέσεις και θα ανακεφαλαιοποιούν τις χρεοκοπημένες. Με τι λεφτά αφού δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του εικονικού χρήματος;
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι εμφανίζεται μια τράπεζα και λέει ότι εγώ έχω αυτή τη στιγμή 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα σε μετρητά, θα πρέπει να εξηγήσει που τα βρήκε και κατά πάσα πιθανότητα θα πάει στη φυλακή ο τραπεζίτης γιατί δεν είναι δυνατόν από νόμιμη δραστηριότητα να έβγαλε τόσα λεφτά καθώς θα έπρεπε να έχει πληρώσει στην εφορία της χώρας όπου εδρεύει άλλα τόσα στην εφορία. Δεν υπάρχει όμως τέτοιο εθνικό κράτος ούτε η Γερμανία που να εισέπραξε 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ από φόρους τραπεζών. Τι πουλάνε λοιπόν; Αέρα. Και ζητάνε να πάρουν και αμοιβή για τον αέρα τον κοπανιστό. Η ληστεία είναι απλή. Εμείς θα εγγυηθούμε όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια που δεν έχουμε έναντι μικρής αμοιβής, όπως 0,1% το χρόνο. Αντί δηλαδή οι χώρες να φορολογήσουν τις τραπεζικές εργασίες, οι τραπεζίτες θα φορολογήσουν και μέσω των εθνικών κρατών θα υποχρεώσουν τους πολίτες να πληρώσουν! Γι αυτό δεν περισσεύουν χρήματα για κοινωνικό κράτος, ή για ευρωπαϊκή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για παιδεία και για υγεία, έρευνα και ανάπτυξη, γιατί τους φόρους θέλουν να τους φάνε οι τραπεζίτες με τη δικαιολογία ότι εγγυώνται τις καταθέσεις, τις τράπεζες και μέσω αυτών τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας με τα λεφτά μας. Δεν έχει καμιά διαφορά από τις ληστείες αν διαβάσετε και την ανάλυση του Νόαμ Τσόμσκι είτε στα βιβλία του, είτε στην συνέντευξη που πρόσθεσα χθες στο μπλόγκ.
Το μέτωπο δεν είναι αρραγές φυσικά. Η Γερμανία είναι σε συνεχή αντιπαράθεση με μερικές τράπεζες γι αυτό και επέμενε στο ελληνικό PSI για να τις βάλει να πληρώσουν ένα πολύ μικρό ποσοστό. Οι αγγλοσαξωνικές δηλαδή κυρίως οι αμερικανικές τράπεζες (οι μεγαλύτερες φούσκες) δεν θέλουν να επιτρέψουν στη Γερμανία αυτό το παιχνίδι. Η Μέρκελ τους δίνει λοιπόν άλλες αντιπαροχές σε βάρος του ευρωπαϊκού Νότου με αντάλλαγμα να ελέγχει εκείνη το παιχνίδι. Απαγορεύει λοιπόν στον Ραχόϊ και στον Ολάντ να δανειστούν χωρίς μνημόνιο από τις τράπεζες δηλαδή από τον EFSF και τον ESF με τη δικαιολογία ότι αυτά τα λεφτά έχουν την εγγύηση της Γερμανίας, ενώ έχουν την εγγύηση όχι του κράτους αλλά της KfW που είναι κρατική τράπεζα και λειτουργεί ως ιδιωτική. Αν θέλεις τα λεφτά των τραπεζών, να ζητήσεις βοήθεια από εμάς τους δανειστές, να μας παραδώσεις την κυριαρχία της χώρας σου όπως η Ελλάδα για να μην μας φέρεις στο μέλλον εσύ ή ο διάδοχός σου αντιρρήσεις, και τότε μόνον θα σου δώσουμε τα λεφτά. Όταν εμείς θα αποφασίζουμε τις τιμές των ακινήτων στην Ισπανία, τους μισθούς και τις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή και πότε θα παίρνουν σύνταξη οι Ισπανοί πολίτες. Όταν θα έχετε μειώσει το κράτος δηλαδή τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνική προστασία και πρόνοια, και θα μας πληρώνετε σε τόκους μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να κάνουμε εμείς επενδύσεις, δηλαδή να αγοράσουμε και την Ισπανία.
Τη στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα βγάζουν 4 ανακοινώσεις το κάθε κόμμα για το ντημπέϊτ τσίπρα Σαμαρά, δηλαδή μιλούν περί όνου σκιάς, δεν έχουν καιρό να μας πούν τη γνώμη τους για τη θέση της Ελλάδας.
No comments:
Post a Comment