"Τον αγαπώ αυτόν τον ..τοίχο" Της Παν.Ιωακειμίδου*ΦΑ

Απο τον τοιχο της Παναγιώτας Ιωακειμίδου -΄
Καθηγήτρια Φιλόλογος στο 2ο Λυκειο Θερμαικού

      

                                 

        

                                                                                       

Σου έστειλα τη καλημέρα μου ....και δεν

 ανταποκρίθηκες.....σου  

στέλνω σήμερα τη καλημέρα μου και πάλι και σου εύχομαι καλό 

κα                                 

 αισιόδοξο μήνα γιατί σίγουρα θα το χρειαστείς !!! Stay connected ! 

Τα σκίτσα δανεισμένα απο τον τοίχο της αρχισυντάκτριας
της ΕΡΤ Νίκης Τσελίκα 

                                                                                                            διαδικτυακοί μου φίλοι.....Αυτές λοιπόν οι   άψυχες σελίδες έχουν παλμό… μοιάζουν με γειτονιές …εκείνες τις χαμένες ζεστές γειτονιές που έχουμε καταγράψει οι μεγαλύτεροι στη μνήμη μας. Με τις καλημέρες από πόρτα σε πόρτα – σελίδα τη             σελίδα, ευχές για καλό απόγευμα, καλή συνέχεια…..Αρκετοί ντύνουν συναισθήματα κι απογοητεύσεις, όνειρα και προσδοκίες με την μάσκα της ποίησης …Κάπως έτσι μοιραζόμαστε τον καϋμό μας….Υπάρχουν κι άλλοι….κι άλλοι πολλοί… Χαίρομαι που ανήκω σ’αυτούς….εθισμένους ή μη….!Όμορφες τελικά αυτές οι σελίδες… με ψυχή !! Ευαίσθητος ο γυάλινος τοίχος …με παλμό!! Αγαπημένο αυτό το πληκτρολόγιο με μόνο λάθος του ίσως τα αγγλικά γράμματα που μας δίνουν την δυνατότητα των greeklish μαζί με την δόση οξυγόνου για επικοινωνία........Αυτές οι σελίδες ... Αυτός ο τοίχος που καλύπτει τα πρόσωπα και αφήνει ελεύθερα συναισθήματα και σκέψεις… Εκτεθειμένες οι ψυχές με ορθάνοιχτες τις πόρτες τους … Μπαίνεις ανενόχλητα στις στοές τους, και ακολουθεί

ς τους δρόμους τους σε άγνωστους κόσμους , γεμάτους με νότες που εκφράζουν ευαισθησίες στιγμής ή και στάσεις ζωής, γνώσεις, σκέψεις, πολιτικές απόψεις, διαφωνίες, φωτογραφίες ρετουσαρισμένες ή ανεπιτήδευτες, αγκαλιές λεκτικές γεμάτες φιλιά, χαμόγελα πλατιά και γέλια δυνατά …. Αφουγκράζεσαι… … Χάνεσαι σε ωκεανούς, γεμάτους λέξεις που κλυδωνίζονται στα νερά τους , με ναυαγισμένο ‘’θέλω’’ …Τον αγαπώ αυτόν τον τοίχο με τις φιγούρες από χρωματιστά όνειρα , τις πολύτιμες γνώσεις για πολιτική και λογοτεχνία , για αριθμούς και χαρακτήρες, τις ευγενικές ψυχές με τις φιλικές καλημέρες… τα άπειρα posts με τα αντίστοιχα likes , τους σύντομους έρωτες που σβήνουν εύκολα απλά με ένα delete…χωρίς πόνο παρά με τα βρεγμένα από δάκρυα τραγούδια που έρχονται μαζί με τις μικρές ώρες …Κάπως έτσι μένουν μόνο οι ευχές για καληνύχτες…Αλήθεια πουθενά αλλού δεν πρέπει να ακούγονται μαζεμένες τόσες πολλές ευχές για όμορφες και γλυκές νύχτες…τόσο ζεστές! Πανέξυπνος ο Mark Zuckerberg !!! Με αντιπαροχή την ιδέα του θησαύρισε αυτός, και ο κόσμος αυτού του πλανήτη έβαλε γέφυρα στη μοναξιά του, αυτή τη μοναξιά που άθελά του δημιούργησε τρέχοντας να προλάβει τα άλλα τα ‘’θέλω’’ του , τα υλικά...