3 ποιήματα της Δάφνης Κουμούλη

Dafni Koumouli

Το φιλήδονο τώρα
ξεδιπλώνει λέξεις λεπίδες
δεν σταματά πουθενά..
προσπερνά ανεξέλεγκτο
σαρώνει ερωτόλογα και δήθεν..

ζητά να κάψει μάσκες
διφορούμενα κι ανάπηρα χαμόγελα..
τρομοκρατεί με πόλεμο
τους γενναίους δειλούς
σαν εσένα..
σαν εμένα………………

ΚΔαφνη

Ασυνήθιστα φρόνιμη υπήρξα..
με γήτεψε των μυστικών η μοναξιά..
Κι ένας έρωτας βεγγαλικό
που προσκυνούσε λευκά άνθη σιωπής
ως το χάραμα…………

ΚΔαφνη

ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝ ΕΔΩ;

Tρεμοπαίζουν τα φώτα στην απέναντι ακτή
μια λάμπα στην κολώνα του δρόμου αναβοσβήνει..
δεν αποφάσισε ακόμα τι θα κάνει...
το σκυλί από δίπλα γαυγίζει παράφωνα..
με παίρνει απ'τις σκέψεις μου...

Τριγύρω τα σπίτια, το παρκάκι,
ο σκοτεινός ελαιώνας παραπέρα,
τα παρκαρισμένα αμάξια...
γαλήνη...
όλα στη θέση τους
όμοια κι απαράλλαχτα με χθες...
Μα γιατί δεν ησυχάζω;
τι ξέχασα; τι λείπει;....
αυτό μου λέει η λάμπα του δρόμου;
ένα σήμα κινδύνου που δεν καταλαβαίνω;...
μήπως δεν είμαι στη σωστή θέση..;
μήπως δεν ανήκω καν εδώ....;

ΚΔαφνη