Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ

Η ομόφωνη απόφαση της Βουλής, να δώσει στους εργαζόμενους (απλήρωτους) του Flash 96 τη δυνατότητα να συνεχίσουν, δημιουργεί κοινωνική δυναμική

Καλή σας μερα
Σήμερα είμαι καλοδιάθετος, γιατί πραγματικά είναι μια νέα μέρα για όλους τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στα ραδιόφωνα και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στον Φλάς 96. Γιατί είμαστε η αφορμή, όχι η αιτία για μια σημαντική ρύθμιση στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, μετά από πολλά χρόνια ασυδοσίας των βαρώνων της ενημέρωσης, αλλά και των τυχάρπαστων σαλταδόρων, όπως τους ονόμασε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία αλλά και το σθένος να υποστηρίξει αυτή την τροπολογία, την οποία ενέκρινε ομόφωνα χθές η Βουλή.

Πριν περάσω σε ευχαριστίες, και νομίζω ότι σε αυτό θα ερμηνεύσω και τα αισθήματα όλων των εργαζομένων στον Φλάς αν και δεν είμαι εκπρόσωπός τους και δεν πιστεύω στην εκπροσώπηση δι αντιπροσώπου, αλλά στην άμεση και αδιαμεσολάβητη εκπροσώπηση των ίδιων των πολιτών, θέλω να πώ δυό λόγια, για την τροπολογία που ενέκρινε χθές η Βουλή και διέσωσε, όσο μικρή κι αν είναι η σημασία αυτής της τροπολογίας, την τιμή του αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος. Απέδειξε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.
Με την τροπολογία αυτή, οι εργαζόμενοι, αποκτούν τα ίδια δικαιώματα με τους εργοδότες τους, σε ότι αφορά τη χρήση δημόσιας συχνότητας, για την υπηρέτηση δημοσίου συμφέροντος, για την ενημέρωση των πολιτών. Ως χθές οι εργαζόμενοι στερούνταν αυτού του δικαιώματος, γιατί δεν είχαν τα χρήματα που απαιτούνται και απαιτεί ο νόμος. Δίνοντας προτεραιότητα στα χρήματα και στις άλλες υλικές προϋποθέσεις, ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει ίσες συνθήκες και δυνατότητες ενημέρωσης των πολιτών, ενώ ο κόσμος του κεφαλαίου ελέγχει την ενημέρωση και χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης. Χθές άνοιξε ένα παραθυράκι, το οποίο επιτρέπει στους εργαζόμενους να ελπίζουν και εξαρτάται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, αν θα υπερασπίσουν και θα αξιοποιήσουν αυτή τη δυνατότητα, σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
Με την τροπολογία αυτή γίνεται μία ρύθμιση εκ μέρους της πολιτικής εξουσίας, του κράτους, όπως εκπροσωπείται από τις ανεξάρτητες αρχές και από την κυβέρνηση στο χώρο των ραδιοφώνων αποκλειστικά. Δεν θίγονται καθόλου τα τηλεοπτικά κανάλια. Δεν μπορούν πιά να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Και δεν μπορούν να μην εκπληρώνουν τις προϋποθέσεις ενημέρωσης και παραγωγής προγράμματος για το οποίο αδειοδοτήθηκαν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών. Έτσι τουλάχιστον στον χώρο θα παραμείνουν όσοι είναι σοβαροί επιχειρηματίες και όχι «σαλταδόροι» των μέσων ενημέρωσης, οι οποίοι έχουν συνηθίσει να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, μισθούς και προμηθευτές, αλλά να χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης για να εξυπηρετήσουν άλλα δικά τους επιχειρηματικά, οικονομικά, ή πολιτικά συμφέροντα, τροφοδοτώντας τη διαφθορά και τη φαυλότητα. Τα ίδια τα χρήματα και οι άλλες προϋποθέσεις, γίνονται εμπόδιο για όσους δεν τα έχουν, αλλά χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης και τους εργαζόμενους για να αποκτήσουν και χρήματα και πολιτική επιρροή μέσω της διαφθοράς και της αδιαφάνειας.

Από την άλλη, αυτή η τροπολογία, όπως είπε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στη Βουλή, όταν υποστήριξε την τροπολογία, ανοίγει ένα νέο δρόμο για εργαζόμενους και για συνεταιρισμούς εργαζομένων να λειτουργήσουν μέσα ενημέρωσης, τα οποία δεν θα ανήκουν σε κεφαλαιούχους, αλλά στον κόσμο της εργασίας. Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για το μέλλον, αλλά είναι και δύσκολο να γίνει γιατί δεν έχει γίνει ως τώρα και φαίνεται βουνό. Δεν είναι βουνό, αλλά θέλει προσπάθεια και ικανότητες ανάλογες με τις ικανότητες που έχουν δείξει οι επιχειρηματίες και οι σημερινοί ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Ούτε λιγότερες ούτε περισσότερες.

Οι εργαζόμενοι στον Φλάς, έχουμε περάσει από πολλά κύματα και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε απλήρωτοι, ολόκληρο το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Και όσοι έχουν πληρωθεί ένα μέρος τα πήραν είτε μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις είτε μετά από δικαστικές αποφάσεις. Στις κινητοποιήσεις μας είχαμε κάποιο σχέδιο, κάναμε και κάποια λάθη, αλλά το σχέδιο μας επέτρεψε να μην βαδίζουμε τυφλά, αλλά να τροποποιούμε τις κινητοποιήσεις μας για να προσαρμοστούμε στις αλλαγές και να μην μπούμε σε αυτόματο πιλότο που οδηγούσε και τον σταθμό σε απαξίωση και εμάς στην εξαθλίωση. Και η εξαθλίωση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά πάει μαζί με την αξιοπρέπειά μας και την επαγγελματική μας υπόσταση και μαζί με το λειτούργημα που επιτελούμε. Κάναμε και απεργίες και απεργιακές εκπομπές και τις σταματήσαμε εγκαίρως γιατί δεν είναι ούτε φετίχ ούτε πασπαρτού οι απεργίες και οι λειτουργικές καταλήψεις και ασκήσαμε και τα ένδικα μέσα που μας δίνει ο νόμος. Χρησιμοποιούμε ακόμα όσα νόμιμα μέσα προσφέρονται για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Είμαστε στην αρχή και θέλουμε την συμπαράσταση όλων των πολιτών και της κοινωνίας μέρος της οποίας είμαστε. Για να γίνουμε μέρος της λύσης και για να μην είμαστε μέρος του προβλήματος. Όλοι ζούμε μέσα στα ίδια προβλήματα, και πρέπει να τα λύσουμε. Δεν είμαστε εξαίρεση και η λύση των ατομικών μας προβλημάτων δεν θα είναι ανεξάρτητη από τη λύση των συλλογικών μας προβλημάτων. Αισθανόμαστε μια ευθύνη παραπάνω μετά την ψήφιση ομόφωνα από τη Βουλή, αυτής της τροπολογίας γιατί δείχνει ότι μας εμπιστεύθηκαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Αισθανόμαστε μια ευθύνη απέναντι στην κοινωνία παραπάνω, γιατί έχουμε την τιμή να είμαστε ο πρώτος ραδιοσταθμός της χώρας, η αφορμή για μια τέτοια ρύθμιση και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε. Χωρίς την υποστήριξη της κοινωνίας, των πολιτών, των συλλογικών φορέων, των πολιτικών φορέων και των θεσμών της κοινωνίας, από το ΕΣΡ ως τη Βουλή, δεν θα τα καταφέρουμε. Όλοι μαζί όμως μπορούμε να πετύχουμε και ο κόσμος της εργασίας να έχει ίσα δικαιώματα με τον κόσμο του κεφαλαίου. Να είναι αρχή συναινέσεων, ώστε μέσα από διάλογο να λύνονται προβλήματα.

Επειδή όμως ο καθένας από εμάς έχει και ένα όνομα και μια ατομική συνεισφορά, δεν μπορώ να μην εκφράσω ευχαριστίες και πιστεύω ότι ερμηνεύω και τα αισθήματα όλων των εργαζομένων στον Φλάς 96 και προσωπικά.
Κατ αρχήν ο Απόστολος Κακλαμάνης με την προσωπικότητα και με το κύρος του, ήταν καθοριστικός παράγοντας από την αρχή ως το τέλος, ήταν χρήσιμος και αναγκαίος ως τώρα και θα παραμείνει και στο μέλλον. Είχε και την πρωτοβουλία και το κύρος και την ικανότητα να σχεδιάσει και να υλοποιήσει, να εμπνεύσει και να εφαρμόσει μια σωστή ιδέα. Κατά τη γνώμη μου διέσωσε το κύρος του πολιτικού συστήματος την τελευταία στιγμή και του κόμματος στο οποίο ανήκει. Τίμησε και την ιστορία του και την προηγούμενη προσφορά του. Δεν λέω άλλα για να μην θεωρηθεί κολακεία. Είναι υποχρέωση μου όμως να το πώ και δημόσια για να το ξέρουν οι ακροατές.
Ο αρμόδιος υπουργός ο Σίμος Κεδίκογλου, ήταν επίσης αναγκαίος και ικανός κρίκος, χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτή η πολιτική πρωτοβουλία. Είναι ο αρμόδιος υπουργός και χωρίς τη δική του συμφωνία δεν θα γινόταν δεκτή η τροπολογία στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είναι δημοσιογράφος και εργαζόταν κι αυτός στο παρελθόν στον Φλάς, αλλά κι αυτό είναι προσόν τελικά και όχι μειονέκτημα. Οι εργαζόμενοι στον Φλάς τον ευχαριστούμε. Τίμησε και τον πολιτικό κόσμο με αυτή την ενέργεια και το κόμμα του.

Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης, επίσης έπαιξε ρόλο και ως πρόσωπο, ώστε μες το κύρος του και με τη θέση κλειδί να αποδεχθεί την τροπολογία και μάλιστα να κάνει και χρήσιμη τροποποίηση με την οποία διευκολύνει περεταίρω τους εργαζόμενους. Τίμησε και τον εαυτό του και την ιστορία του και το πολιτικό σύστημα και το κόμμα που εκπροσωπεί.
Πέραν αυτών όμως, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψήφισαν την τροπολογία αυτή, πράγμα σπάνιο, πολύ σπάνιο και αυτό μας γεμίζει με ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες ως εργαζόμενους στον Φλάς. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, δήλωσε μέσα στη Βουλή την συμφωνία τη δική του και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έδωσε και μια θετική προσδοκία για το μέλλον των εργαζομένων, διερμηνεύοντας τη θέληση και πολλών άλλων που έχουν βοηθήσει χωρίς να φαίνονται. Αυτοί που βοήθησαν χωρίς να φαίνονται είναι πολλοί και από την Ένωση Συντακτών και από τους πολιτικούς μερικοί έχουν και τις δύο ιδιότητες. Ο Νίκος ο Τσούκαλης κοινοβουλευτικός εκπρόπωπος και ο Δημήτρης Αναγνωστάκης εισηγητής στο ν/σ από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία ήταν το μόνο κόμμα που δούλεψε ως κόμμα, οργανωμένα, από τον απλό συνεργάτη και υπάλληλο των γραφείων ως τον αρχηγό του κόμματος τον Φώτη Κουβέλη. Όπως ο Νάσος ο Αθανασίου, ο Νίκος ο Βούτσης ο Πάνος Σκουρλέτης από τον ΣΥΡΙΖΑ, και η Σοφία Βούλτεψη κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, ο Θανάσης ο Μπούρας, γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ ο Μιχελάκης και ο Αδριανός και συνεργάτες του Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Νότης Μαριάς και ο Τέρενς Κουίκ από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, και άλλοι που τους παραλείπω για ευνόητους λόγους. Λυπάμαι που τους παραλείπω, αλλά πρέπει.
Επίσης η ΕΣΗΕΑ έπαιξε ένα θετικό ρόλο, και δεν μπορώ να αναφέρω τους δύο ή τρείς που έπαιξαν σημαντικότερο ρόλο για να μην αδικήσω κάποιον από τους άλλους, γιατί όλοι από όσους ζητήσαμε συγκεκριμένη βοήθεια μας την έδωσαν. Ούτε ένας δεν έμεινε πίσω… ή δεν εξέφρασε αντίθετη άποψη. Αν κάποιος δεν μας βοήθησε ήταν γιατί δεν του το ζητήσαμε από συναδέλφους. Ξέρουμε όμως ότι ήταν πρόθυμοι, και αν τους χρειαζόμασταν θα ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν ουσιαστικά. Τους κρατάμε ως εφεδρεία.
Η επόμενη μέρα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη και θα χρειαστούμε τη βοήθεια πολύ περισσότερων προσώπων, από ολόκληρη την κοινωνία, γιατί μέρος της είμαστε και της μοιάζουμε.