Δεν υπάρχει ανάπτυξη σε αυτό το δρόμο με τους φαυλοκράτες

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ

Αντί να συζητάμε αυτό που θέλει το διεφθαρμένο φαυλοκρατικό πολιτικό σύστημα και τα συνδεδεμένα με αυτό μέσα ενημέρωσης, (όπως για τη λεπτομέρεια οτι ένας από τους φαυλοκράτες, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, κατηγορείται από τους άλλους φαυλοκράτες οτι έσβησε τρία ονόματα συγγενών του από τη Λίστα Λαγκάρντ) καλύτερα θα ήταν να συζητάγαμε αυτό που αποφεύγουν, δηλαδή τη φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή. Αλλά αυτό δεν το θίγουν γιατί η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προϋποθέτει την απαλλαγή μας από αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Όπως και η συζήτηση για την έξοδο από την κρίση, δεν θα έπρεπε να αφορά τις δόσεις, γιατί αυτές δεν φέρνουν ανάπτυξη, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα. Ένα από τα μεγέθη με τα οποία μετράμε την ανάπτυξη, για πολλούς το μοναδικό, αν και δεν θα έπρεπε, είναι η αύξηση του ΑΕΠ.

Συνολικά από το 2008 έχουμε μείωση του ΑΕΠ κατά 25% κι αυτό συνεχίζει να μειώνεται. Πολύ φυσιολογικό, γιατί το ΑΕΠ, είναι ένα μεταβλητό μέγεθος. Αποτελείται από το σύνολο της ιδιωτικής κατανάλωσης, από το σύνολο των επενδύσεων, από το σύνολο της δημόσιας κατανάλωσης και από το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου.

Με την εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου, έχουμε μείωση έως και 50% της ιδιωτικής κατανάλωσης και μείωση σε μικρότερο ποσοστό της κατανάλωσης του δημοσίου. Οι επενδύσεις έχουν σταματήσει γιατί δεν υπάρχουν πελάτες, αντιθέτως υπάρχει εξοπλισμός και παραγωγικές δυνατότητες που υποαπασχολούνται. Και το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου, δηλαδή η διαφορά εισαγωγών και εξαγωγών, απλώς είναι ακόμα αρνητικό. Επομένως όσο εφαρμόζεται η πολιτική των μνημονίων, το ΑΕΠ θα μειώνεται και το ΑΕΠ θα μειώνεται. Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσει αυτό, αν δεν αντιστραφούν οι πολιτικές που ακολουθούνται. Πάντα υπάρχει κάτι παρακάτω.

Η χώρα είναι υπερχρεωμένη, η ανεργία αυξάνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν και το τραπεζικό σύστημα συρρικνώνει τις χρηματοδοτήσεις. Όλα αυτά μειώνουν το ΑΕΠ, γιατί περιορίζουν όλα τα μεγέθη από τα οποία αποτελείται. Το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, αλλά η κατανάλωση και των ιδιωτών και του δημοσίου, μειώνεται και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, και στην Ιταλία, και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, και στην Ολλανδία και στην Γαλλία, η οποία είναι και η μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας και της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Κανένας επιχειρηματίας δεν κάνει επενδύσεις, όταν δεν ελπίζει ότι θα πουλήσει στους καταναλωτές τα προϊόντα του. Οι επενδύσεις θα έπρεπε να γίνονται από το δημόσιο, αλλά επειδή είναι υπερχρεωμένο, κόβει και τις αποφασισμένες επενδύσεις, από τα προηγούμενα χρόνια.

Η άλλη κοροϊδία είναι ότι από τις αποκρατικοποιήσεις θα προκύψει ανάπτυξη. Δεν πρόκειται για επενδύσεις και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται για παραγωγικές επενδύσεις. Δείτε για παράδειγμα την ιδιωτικοποίηση του Ολυμπιακού Χωριού και της Αγροτικής Τράπεζας. Απλώς άλλαξαν οι μέτοχοι και μάλιστα με ελάχιστο αντάλλαγμα. Δεν έφερε κάποιος χρήματα από το εξωτερικό για να επενδύσει. Αντιθέτως γίνονται και νομοθετικές διευκολύνσεις  για να απολυθούν υπάλληλοι από τις τράπεζες που συγχωνεύονται και για να μειωθούν οι μισθοί όσων θα παραμείνουν. Για να μην είναι κοροϊδία, θα έπρεπε π.χ. μια ξένη τράπεζα, να πληρώσει π.χ. ένα δισεκατοιμμύριο ευρώ ή δύο για να αγοράσει την τράπεζα που έκανε πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008 και σίγουρα η αξία της θα μπορούσε με μερικές κινήσεις να δεκαπλασιαστεί και να φτάσει στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Και επιπλέον θα έπρεπε να είναι αποφασισμένος ο νέος ιδιοκτήτης, να διοχετεύσει δάνεια στην αγορά για να βγάλει κέρδη τα επόμενα χρόνια, από τους τόκους. Εδώ γίνεται το αντίθετο και μας το πουλάνε για επένδυση και για αναπτυξιακή διαδικασία. Δυστυχώς το ίδιο θα γίνει και με τον ΟΠΑΠ, με τη ΔΕΠΑ και με τις άλλες αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή με σκανδαλώδη τρόπο, γιατί αλλάζουν απλώς οι μέτοχοι και με ελάχιστο τίμημα. Για παράδειγμα η Αγροτική Τράπεζα πουλήθηκλεέναντι 90 εκατομμυρίων ευρώ, όταν μόνον οι μετοχές της Αττικής οδού οι οποίες βρίσκονται στην κατοχή της αξίζουν 113 εκατομμύρια ευρώ, και της τις ζητάνε και δεν τις πουλάει γιατί θα φανεί ότι αγόρασε την τράπεζα όχι δωρεάν, αλλά πήρε και 23 εκατομμύρια ευρώ για να την αγοράσει. Μα έτσι κι εγώ μπορώ να αγοράσω οποιαδήποτε τράπεζα. Ιδίως αν μου αναβάλουν τους φόρους για πέντε χρόνια και ως τότε θα μου τα έχουν χαρίσει.