Τον έβλεπα συχνά τα βράδια, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολιτευσης, να κάθεται μόνος του σ' ένα τραπέζι, μ' ένα μισόκιλο κρασί, ψωμί και μερικές ελιές μπροστά του, στην ταβέρνα που είχε ο αδελφός του, εκεί πίσω από την σημερινή ΓΑΔΑ, στους Αμπελόκηπους.Είχε μονίμως το κεφάλι σκυφτό πάνω σε κάτι χαρτιά και όλο έγραφε, σκιτζάριζε και δεν έλεγε κουβέντα σε άνθρωπο.
Μου κέντρισε το ενδιαφέρον αλλά η όλη στάση του δεν μου επέτρεπε να τον πλησιάσω.
Μ' όλη μου την διακριτικότητα, ρώτησα και έμαθαΑντώνης Ταβάνης ήταν το όνομα του, ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο όταν μπουκάρισαν τα τάνκς της Χούντας, συνελήφθη, φυλακίσθηκε και βασανίσθηκε, απ' ότι μου είπαν, σκληρά στην Ασφάλεια.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ταβέρνα του αδελφού του έκλεισε και δεν τον ξαναείδα.
Εκείνο το βράδυ, που ενάμισυ εκατομμύριο κόσμος διαδήλωνε και έκανε την Αθήνα να τρέμει, διαμαρτυρόμενος για τη δολοφονία του Μιχάλη του Καλτεζά από έναν κωλόμπατσο, βρισκόμουνα στις πρώτες γραμμές των διαδηλωτών.Απέναντι παρατεταγμένες οι διμοιρίες των ΜΑΤ, φωτιές και δακρυγόνα, πολεμική ατμόσφαιρα....Ξαφνικά, μία φιγούρα ξέκοψε από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και κατευθύνθηκε προς τους πάνοπλους Ματατζήδες.
Θα τον αναγνώριζα ανάμεσα σε χίλιους.Ηταν ο Αντώνης, μ' ένα μισοάδειο μπουκάλι ούζο στο χέρι, που έκανε κατά μέτωπο επίθεση στις ...διμοιρίες, κραυγάζοντας "Φασίστες, κουφάλες, δολοφόνοι.."
Τον έλειωσαν στο ξύλο...
Σχεδόν ημιθανή τον μπουζούριασαν σε μία αστυνομική κλούβα και απ' ότι έμαθα εκ των υστέρων, πέρασε δυό μήνες στο νοσοκομείο μέχρι να συνέλθει.
Οι εφημερίδες, την άλλη μέρα, έγραψαν ότι η δολοφονία του Καλτεζά έβγαλε στο δρόμο, την γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν έγινε βέβαια καμία αναφορά στον Αντώνη....
Κάποια στιγμή έμαθα από έναν φίλο ότι είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι και είχε κάνει, μάλιστα, κάτι πετυχημένες εκθέσεις με "κολάζ".
Εύχομαι να ζεί και να είναι καλά...
Βλέποντας, όμως, σήμερα, δηλωμενους φασίστες να παρελαύνουν, να προπηλακίζουν και να προκαλούν όλο τον κόσμο, χωρίς ουτε ένας να βρίσκεται, για την τιμή των "δημοκρατικών όπλων", να επιτεθεί εναντίον τους, μ' ένα μισοάδειο μπουκάλι ούζο στο χέρι και κραυγάζοντας "Φασίστες, κουφάλες, δολοφόνοι", τον θυμήθηκα....και κατάλαβα ότι Αντώνηδες, αυτού του φυράματος κι' αυτής της ψυχής, δεν υπάρχουν πλέον σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Το πήραμε απο τη σελίδα στο ΦΒ του Nikos Roussis
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ταβέρνα του αδελφού του έκλεισε και δεν τον ξαναείδα.
Εκείνο το βράδυ, που ενάμισυ εκατομμύριο κόσμος διαδήλωνε και έκανε την Αθήνα να τρέμει, διαμαρτυρόμενος για τη δολοφονία του Μιχάλη του Καλτεζά από έναν κωλόμπατσο, βρισκόμουνα στις πρώτες γραμμές των διαδηλωτών.Απέναντι παρατεταγμένες οι διμοιρίες των ΜΑΤ, φωτιές και δακρυγόνα, πολεμική ατμόσφαιρα....Ξαφνικά, μία φιγούρα ξέκοψε από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και κατευθύνθηκε προς τους πάνοπλους Ματατζήδες.
Θα τον αναγνώριζα ανάμεσα σε χίλιους.Ηταν ο Αντώνης, μ' ένα μισοάδειο μπουκάλι ούζο στο χέρι, που έκανε κατά μέτωπο επίθεση στις ...διμοιρίες, κραυγάζοντας "Φασίστες, κουφάλες, δολοφόνοι.."
Τον έλειωσαν στο ξύλο...
Σχεδόν ημιθανή τον μπουζούριασαν σε μία αστυνομική κλούβα και απ' ότι έμαθα εκ των υστέρων, πέρασε δυό μήνες στο νοσοκομείο μέχρι να συνέλθει.
Οι εφημερίδες, την άλλη μέρα, έγραψαν ότι η δολοφονία του Καλτεζά έβγαλε στο δρόμο, την γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν έγινε βέβαια καμία αναφορά στον Αντώνη....
Κάποια στιγμή έμαθα από έναν φίλο ότι είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι και είχε κάνει, μάλιστα, κάτι πετυχημένες εκθέσεις με "κολάζ".
Εύχομαι να ζεί και να είναι καλά...
Βλέποντας, όμως, σήμερα, δηλωμενους φασίστες να παρελαύνουν, να προπηλακίζουν και να προκαλούν όλο τον κόσμο, χωρίς ουτε ένας να βρίσκεται, για την τιμή των "δημοκρατικών όπλων", να επιτεθεί εναντίον τους, μ' ένα μισοάδειο μπουκάλι ούζο στο χέρι και κραυγάζοντας "Φασίστες, κουφάλες, δολοφόνοι", τον θυμήθηκα....και κατάλαβα ότι Αντώνηδες, αυτού του φυράματος κι' αυτής της ψυχής, δεν υπάρχουν πλέον σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Το πήραμε απο τη σελίδα στο ΦΒ του Nikos Roussis
No comments:
Post a Comment