EFHMERIS: Κι επισήμως έαρ!!!!! "¨οποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει"

Ο πρώτος ποιητής που συνέδεσε την Άνοιξη με μία πράξη επαναστατικής ανυπακοής και αντίστασης ήταν ο Σολωμός

στους Ελεύθερους Πολιορκημένους.
Εκεί, η ανοιξιάτικη Φύση είναι ο μεγάλος εχθρός των πολιορκημένων, τους μαγεύει, τους παρασέρνει, κάνει να δείχνει μάταιη η θυσία κι ο αγώνας τους απέναντι στη μαγεία της ζωής που γύρω τους εκρήγνυται.
Η θλίψη του επικείμενου θανάτου μπροστά στην ομορφιά της ζωής και της Άνοιξης βάζει τους πολιορκημένους στον μεγαλύτερο Πειρασμό. "Έστησ΄ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη..".

Έστησ' ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα
και μες τη σκιά, που φούντωσε και κλεί δροσιές και μόσχους,
ανάκουστος κηλαηδισμός και λιποθυμισμένος.

Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες την άβυσσο τη μοσχοβολισμένη
και παίρνουνε το μόσχο της κι αφήνουν τη δροσιά τους
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί και κάνουν σαν αηδόνια.

Έξ' αναβρύζει κι η ζωή σ' 'γη, σ' ουρανό, σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητο `ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ' η πεταλούδα,
πούχ' ευωδίσει τς' ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι

δες.

Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ' όσο κάν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο, π' ασπρίζει μες τη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.