ΑΦΡΙΚΗ. Ιστορίες που διδάσκουν . Το παιδί!!

Υπάρχει μια φυλή στην Αφρική που ονομάζεται τη φυλή Himba, όπου η ημερομηνία γέννησης ενός παιδιού δεν υπολογίζεται από τη στιγμή που γεννήθηκαν, ούτε από τη στιγμή που συνέλαβε, αλλά από την ημέρα που το παιδί ήταν μια σκέψη στο μυαλό της μητέρας του. Και όταν μια γυναίκα αποφασίζει ότι θα έχει ένα παιδί, σβήνει και κάθεται κάτω από ένα δέντρο, με τον εαυτό της, και ακούει μέχρι που μπορεί να ακούσει το τραγούδι του παιδιού που θέλει να έρθει. Και αφού έχει ακούσει το τραγούδι του αυτό το παιδί, έρχεται πίσω στον άνθρωπο που θα είναι ο πατέρας του παιδιού, και διδάσκει σ 'αυτόν. Και στη συνέχεια, όταν κάνουν έρωτα για να συλλάβουν σωματικά το παιδί, μερικές από εκείνη την ώρα που τραγουδούν το τραγούδι του παιδιού, ως ένας τρόπος για να την καλέσει. Και τότε, όταν η μητέρα είναι έγκυος, η μητέρα διδάσκει το τραγούδι των παιδιών αυτών με τις μαίες και οι ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού, έτσι ώστε όταν το παιδί γεννιέται, οι γριές και οι άνθρωποι γύρω της να τραγουδήσει το τραγούδι του παιδιού να την υποδεχθούμε. Και τότε, καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι άλλοι χωρικοί διδάσκονται τραγούδι του παιδιού. Εάν το παιδί πέφτει ή πονάει το γόνατο του, κάποιος που παίρνει και τραγουδά το τραγούδι του σε αυτό. Ή ίσως το παιδί κάνει κάτι θαυμάσιο, ή περνά μέσα από τις τελετές της εφηβείας, στη συνέχεια, ως ένας τρόπος για να τιμήσει αυτό το άτομο, οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν το τραγούδι του. Στην αφρικανική φυλή υπάρχει μία άλλη περίσταση κατά την οποία οι κάτοικοι τραγουδούν για το παιδί. Αν σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, το πρόσωπο που διαπράττει ένα έγκλημα ή παρεκκλίνουσα κοινωνική πράξη, το άτομο καλείται στο κέντρο του χωριού και οι άνθρωποι στην κοινότητα σχηματίζουν ένα κύκλο γύρω τους. Στη συνέχεια, τραγουδούν το τραγούδι τους σε αυτές. Η φυλή αναγνωρίζει ότι η διόρθωση για αντικοινωνική συμπεριφορά δεν είναι η τιμωρία, είναι η αγάπη και η ανάμνηση της ταυτότητας. Όταν έχετε αναγνωρίσει το δικό σου τραγούδι, δεν έχετε καμία επιθυμία ή ανάγκη να κάνω κάτι που θα βλάψει ένα άλλο. Και πάει με αυτόν τον τρόπο μέσα από τη ζωή τους. Στο γάμο, τα τραγούδια που τραγουδιούνται, μαζί. Και τέλος, όταν αυτό το παιδί είναι ξαπλωμένo στο κρεβάτι, έτοιμο να πεθάνei, όλοι οι κάτοικοι γνωρίζουν το τραγούδι του, και τραγουδούν-για τελευταία φορά-το τραγούδι σε αυτό το πρόσωπο. Μπορεί να μην έχουν μεγαλώσει σε μια αφρικανική φυλή που τραγουδά το τραγούδι σας για να σας σε κρίσιμες μεταβάσεις της ζωής, αλλά η ζωή είναι πάντα υπενθυμίζοντάς σας όταν είστε σε αρμονία με τον εαυτό σου και όταν δεν είστε. Όταν αισθάνεστε καλά, τι κάνετε ταιριάζει το τραγούδι σας, και όταν αισθάνεστε χάλια, δεν το κάνει. Στο τέλος, θα αναγνωρίσουμε όλοι μας τραγούδι και να τραγουδούν καλά. Μπορεί να αισθανθείτε λίγο warbly αυτή τη στιγμή, αλλά έτσι ;exoyn όλα τα πράγματα μεσπουδαίους τραγουδιστές. Ακριβώς κρατήστε το τραγούδι και θα βρείτε το δρόμο σας σπίτι.

There is a tribe in Africa called the Himba tribe, where the birth date of a child is counted not from when they were born, nor from when they are conceived but from the day that the child was a thought in its mother’s mind. And when a woman decides that she will have a child, she goes off and sits under a tree, by herself, and she listens until she can hear the song of the child that wants to come. And after she’s heard the song of this child, she comes back to the man who will be the child’s father, and teaches it to him. And then, when they make love to physically conceive the child, some of that time they sing the song of the child, as a way to invite it.

And then, when the mother is pregnant, the mother teaches that child’s song to the midwives and the old women of the village, so that when the child is born, the old women and the people around her sing the child’s song to welcome it. And then, as the child grows up, the other villagers are taught the child’s song. If the child falls, or hurts its knee, someone picks it up and sings its song to it. Or perhaps the child does something wonderful, or goes through the rites of puberty, then as a way of honoring this person, the people of the village sing his or her song.

In the African tribe there is one other occasion upon which the villagers sing to the child. If at any time during his or her life, the person commits a crime or aberrant social act, the individual is called to the center of the village and the people in the community form a circle around them. Then they sing their song to them.

The tribe recognizes that the correction for antisocial behavior is not punishment; it is love and the remembrance of identity. When you recognize your own song, you have no desire or need to do anything that would hurt another.

And it goes this way through their life. In marriage, the songs are sung, together. And finally, when this child is lying in bed, ready to die, all the villagers know his or her song, and they sing—for the last time—the song to that person.

You may not have grown up in an African tribe that sings your song to you at crucial life transitions, but life is always reminding you when you are in tune with yourself and when you are not. When you feel good, what you are doing matches your song, and when you feel awful, it doesn’t. In the end, we shall all recognize our song and sing it well. You may feel a little warbly at the moment, but so have all the great singers. Just keep singing and you’ll find your way home.

The Mind Unleashed