H ΣΤΕΥΗ ΤΣΟΥΤΣΗ,σχολιάζει τις εκλογές τους Μαυρογυαλούρους και όσους μας μαυρίζουν τη ζωή

ΣΤΕΥΗ ΤΣΟΥΤΣΗ

Εκλογές εν όψει με το πολιτικό θερμόμετρο να έχει χτυπήσει κόκκινο.

Σήμερα είναι και η τελευταία μέρα που οι υποψήφιοι έχουν τη δυνατότητα να μας παρουσιάσουν το πρόγραμμα και τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους.

Αύριο το “μουγγό” Σάββατο κι ακολουθεί η ώρα της κάλπης.

Αν κι αναβρασμός υπάρχει επί μήνες, τον τελευταίο καιρό στροβιλιζόμαστε μανιωδώς στο ρυθμό της πολιτικής διαμάχης: κόκκινοι, πράσινοι, μπλέ, μαύροι κι ότι χρώμα προκύπτει από όλες τις πιθανές μίξεις που μας επιφυλάσσουν τούτες οι εκλογές.

Παράλογες υποψηφιότητες, αψυχολόγητες απουσίες, πανικόβλητες συνεργασίες.

Βλέπεις ήρθε η ώρα του λαού να μιλήσει. Μόνο που εγώ δεν ακούω φωνή και φοβάμαι πως ούτε στις 19.05 το απόγευμα της Κυριακής θ’ακούσω.

Αδιαφορία; Παραίτηση;

Αγνοώ.

Με θεωρώ πολιτικοποιημένη μα ακομμάτιστη. Προτιμώ να αποφεύγω τις πολιτικές συζητήσεις γιατί με φθείρουν. Με φθείρει η απολυτότητα και η στενοκεφαλιά ορισμένων ανθρώπων.

Έχω δει οικογένειες να διαλύονται από πολιτικές διαφωνίες, φιλίες να γίνονται συντρίμμια, ανθρώπους να κόβουν την καλημέρα. Όμως όλο τούτο το παράλογο που ζω κι ακούω αυτές τις μέρες με εξοργίζει. Το γραμματοκιβώτιο, ηλεκτρονικό και μη , γέμισε φυλλάδια, υποσχέσεις, μαρτυρίες. Από ανθρώπους γνωστούς, τους ίδιους και τους ίδιους. Που δοκιμάστηκαν, απέτυχαν παταγωδώς, ξαναβάζουν υποψηφιότητα και το χειρότερο απ’όλα, έχουν την απαίτηση να τους στηρίξουμε.Ξανά.

Δε νομίζω φίλε!

Θέλω νέους ανθρώπους. Θέλω όραμα, θέλω φρέσκες ιδέες, νωπές, όχι καταψυγμένες πολλάκις. Έχουμε κρίση, δεν αμφιβάλλει κανείς. Και το πρόβλημα δεν είναι τόσο η οικονομική κρίση όσο η κρίση των αξιών.

Βλέπεις δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, που έλαμψαν δια της αδρανείας, του νεποτισμού και του παρτακισμού τους, που στέρησαν, αδίκησαν και κορόιδεψαν, που επί σειρά ετών σε αγνοούσαν, να έχουν βγει στη γύρα ζητιανεύοντας ψήφους. Για τον απλούστατο λόγο, πως αν δεν εκλεγούν, δε θα έχουν τίποτα άλλο για να ασχοληθούν.

Βλέπεις επάγγελμα κατέληξε η πολιτική. Επάγγελμα κατέληξε η ενασχόληση με τα κοινά.

Τρομάρα μας...

Πείτε με εκτός στεγνής πραγματικότητας, ανόητη ιδεαλίστρια ή όπως αλλιώς θέλετε, αλλά για μένα η πολιτική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να είναι επάγγελμα.

H πολιτική οφείλει να είναι ανιδιοτελές κοινωνικό έργο.

Τα κοινά μπορούν εύκολα να παρομοιαστούν με ποτάμι (όχι δεν κάνω προπαγάνδα γνωστού δημοσιογράφου). Οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να ασχοληθούν με το «ποτάμι», οφείλουν να ξέρουν την πηγή του και να μην παρεκκλίνουν της προδιαγεγραμμένης του πορείας.

 Μένοντας απαρασάλευτοι στις αρχές που το σχημάτισαν και το καθοδήγησαν, έχουν κερδίσει.

Ο κόσμος-ο κάθε ταλαίπωρος Έλληνας που εξαπατάται καθημερινά από ψευδοπροφήτες- θα κάνει το ποτάμι δυνατό, με καθαρό νερό, ξεπλυμένο από τα κρίματα των πολιτικών 

μας.

Αλλά να ασχοληθούν άνθρωποι που δεν πεινούν, που δεν έχουν κόρες και γιούς να βολέψουν σε μια θέση, που έχουν δουλέψει στη ζωή τους και ξέρουν πως έρχεται το ψωμί στο τραπέζι, πως πληρώνονται χαράτσια και λογαριασμοί. Άνθρωποι που θα δουν την ενασχόληση τους με την πολιτική ως λειτούργημα κι όχι ως μέσο εύκολου πλουτισμού. Η σωστή πολιτική, αυτή που μπορεί να μας σώσει, αυτή που θα έχει στο πλάι της το λαό κι όχι απέναντί της, απαιτεί να βγάζεις το περίσσευμα από πάνω σου και να μένεις μόνο με τα αναγκαία. Όχι να κυνηγάς βολέματα και καβάτζες.

Με ειλικρίνεια, ανθρωπιά και τιμιότητα θα κερδίσετε την εύνοια του λαού αγαπητοί υποψήφιοι. Καί τότε εμείς θα γίνουμε ένα ποτάμι ενεργό, χειμαρρώδες, εξαγνιστικό κι ακατανίκητο.

Περιμένουμε να μας πείσετε λοιπόν. Πείτε με μέσα σε όλα κι αισιόδοξη, αλλά νομίζω πως ποτέ δεν είναι αργά. Προλαβαίνετε. 

ΣΤΕΥΗ ΤΣΟΥΤΣΗ