Το φιάσκο στο Παρίσι δεν ήταν, ακριβώς, φιάσκο

Γιάννης Γούναρης

================

Τηλεγραφικά, διότι τρέχουμε:

1) Το φιάσκο στο Παρίσι δεν ήταν, ακριβώς, φιάσκο, με την έννοια ότι η "παράταση του μνημονίου για λίγους μήνες που δεν θα είναι πολλοί, μην ανησυχείτε" είχε κλειδώσει τουλάχιστον ένα μήνα πριν. Απλά το θέμα ήταν πώς θα το σερβίρουν.

2) Επί της ουσίας, είτε μιλά κανείς για παράταση του ισχύοντος μνημονίου, είτε για "προληπτική πιστοληπτική γραμμή", δεν αλλάζει κάτι. Και τα δύο μεταφράζονται σε νέα μέτρα. Να υπογραμμιστεί αυτό: όταν οι "εταίροι" λένε παράταση του ισχύοντος προγράμματος, δεν το εννοούν έτσι τζάμπα. Έρχεται με πακέτο μέτρων που θα κάνει, κανονικότατα, το γύρο των εθνικών κοινοβουλίων για ψήφιση.

3) Μπορεί επί της ουσίας να μην έχει διαφορά, επικοινωνιακά όμως είναι Βατερλώ. Διότι τώρα τους μείνανε τα νέα μέτρα στο χέρι, χωρίς όμως την "έξοδο από το μνημόνιο".

4) Ο σχεδιασμός είναι να πάει όλο μαζί μαζί με την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με τα γνωστά διλήμματα, τύπου φτάσαμε στο τέλος, τα καταφέραμε, φάγαμε το γάιδαρο, περάσαμε τον κάβο, μνημόνιο τέλος (ξανά), να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού, μη χύσουμε την καρδάρα κλπ. Plan B που επίσης ακούγεται πολύ: να φέρουν όλο το πακέτο νωρίτερα, είτε για να πέσουν ηρωικά και "αντιμνημονιακά" (LOL), είτε με επανάληψη των ως ανωτέρω διλημμάτων.

5) Λήξτο να τελειώνουμε. Όχι το Μάρτιο. Τώρα.

(Απο την ιστοσελίδα του Γιάννη Γούναρη..στο ΦΒ)