του Γιάννη Ζαχαράκη- Απο OnAlert.gr 21.09.2015
Η Ελληνική εποποιία των πολέμων 1940-41 εναντίων των Ιταλών και Γερμανών έληξε στην ηπειρωτική Ελλάδα στις 20 Απριλίου 1941.Οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941 ,ενώ στη συνέχεια κατέλαβαν σε συνεργασία με τους Ιταλούς, την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα και μέχρι τις 8 Μαΐου τα νησιά του Αιγαίου και Ιονίου Πελάγους , εκτός από τη Κρήτη .
Η Ελλάδα , παρά το ότι υπέκυψε στρατιωτικά σε δύο ισχυρές Δυνάμεις του άξονα , διατήρησε αμείωτη την απόφαση της να συνεχίσει τον αγώνα. Έτσι ο Βασιλιάς και η Κυβέρνηση και στρατιωτικές δυνάμεις αναχώρησαν για την Κρήτη λίγες μέρες πριν την κατάληψη των Αθηνών. Όμως η δυσμενής εξέλιξη του αγώνα στην Κρήτη ανάγκασαν τη μεταφορά της Ελληνικής Κυβέρνησης στην Αίγυπτο χωρίς αυτό να σήμαινε και την διακοπή κάθε αντίστασης ενάντια στον κατακτητή στο εθνικό έδαφος. Αντίθετα , άρχισε αμέσως να αναπτύσσεται στα βουνά και στις πόλεις της κατεχόμενης Ελλάδας , από οργανωμένες ομάδες πατριωτών , ένα κίνημα εθνικής αντίστασης που με το χρόνο γιγαντώθηκε και συνεχίστηκε σε όλη τη κατοχική περίοδο. Παράλληλα στην Αίγυπτο συγκροτείτε ο Ελληνικός Στρατός Μέσης Ανατολής, Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες με τη δράση τους και τα πολεμικά κατορθώματα τους γράφουν λαμπρές σελίδες στην Ελληνική Ιστορία
Συγκρότηση της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας και μετακίνηση της στο μέτωπο των επιχειρήσεων
Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής ενότητας, με την συμμετοχή όλων των κομμάτων ,με Πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου αποφασίστηκε στις 31 Μαΐου 1944 η ανασυγκρότηση των Ελληνικών μονάδων Μέσης Ανατολής(είχαν διαλυθεί μετά τα δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν μεταξύ Μαρτίου 1943 και Απριλίου 1944).
Έτσι οργανώθηκαν και άρχισαν να εκπαιδεύονται:
Η ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία
Το ΙΙΙ Σύνταγμα πεδινού πυροβολικού
Ο Ιερός Λόχος ο οποίος ανεπτύχθη σε Σύνταγμα καταδρομών
Πέντε ειδικά τάγματα
Δύο λόχοι μεταφορών
Το πρώτο 5νθήμερο του Ιουνίου 1944 η ΙΙΙ Ορεινή Ταξιαρχία μεταφέρθηκε από την περιοχή Τομπρούκ στην Ισαρίγια Συρίας , έξω από την Βηρυτό.
Την 9η Ιουνίου 1944 ανατέθηκε στο Συνταγματάρχη (ΠΖ) Τσακαλώτο Θρασύβουλο η Διοίκηση της Ταξιαρχίας .
Την 19η Ιουνίου παραδόθηκε από τους Άγγλους ο οπλισμός της Ταξιαρχίας οπότε και άρχισε εντατικότατη εκπαίδευση στον ορεινό κυρίως πόλεμο στην περιοχή του Λιβάνου.
Την 5η Αυγούστου η Ταξιαρχία με συνολική δύναμη 3.377 άνδρες από τους οποίους οι 205 Αξιωματικοί και 89 Ανθυπασπιστές επιβιβάζεται στη Χάιφα στο Ολλανδικό υπερωκεάνιο «ΡΟΥΪΣ» .
Την 7η Αυγούστου απέπλευσε προς Τάραντα όπου αφίχθηκε την 11η Αυγούστου1944.
Την ίδια ημέρα ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε από το ραδιόφωνο το γεγονός στησκλαβωμένη Ελλάδα και απέστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα στη Ταξιαρχία:
«Πάλλονται οι καρδίαι μας στο άγγελμα , ότι η κυανόλευκος κυματίζει στην Ιταλία, έναντι των κοινών εχθρών. Στην πορεία προς την δόξαν και την ελευθερίαν σας συνοδεύουν και αί προσδοκίαι του Έθνους».
Η Ταξιαρχία με την άφιξη της στο Τάραντα τέθηκε υπό τις διαταγές της 2ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας της 8ης Στρατιάς , με Διοικητή Μεραρχίας τον Στρατηγό Φραϋμπερ και στρατοπέδευσε 10 χιλιόμετρα Βόρεια του Τάραντα.
Την 19η Αυγούστου 1944 η Ταξιαρχία άρχισε να μετακινείται από Τάραντα προς Βορρά και αφού διήνυσε 650 χιλιόμετρα μέσα στο Ιταλικό έδαφος μέσω του δρομολογίου Τάραντας - Νικάντρο - Κανόζα - Σερλιόνα - Φότζια - Σπολέτο έφθασε στο Φολίνιο στις 26 Αυγούστου, όπου και στρατοπέδευσε.
Στις 30 Αυγούστου 1944 η Ταξιαρχία μετακινήθηκε στην περιοχή ΤΖΕΣΤ, όπου και στρατοπέδευσε και την 5η Σεπτεμβρίου μεταστάθμευσε στην περιοχή Σάντα Μαρία - Πιετραφίτα και τέθηκε υπό τις Διαταγές της 5ης Καναδικής Μεραρχίας ως εφεδρεία της.
Έτσι η Ταξιαρχία βρίσκεται πλέον απέναντι της περίφημης Γοτθικής Τοποθεσίας, η οποία είχε προπαρασκευασθεί από τους Γερμανούς το Σεπτέμβριο του 1943.
Η ισχυρή αυτή αμυντική τοποθεσία ξεκινούσε νότια του Αρνού Φλωρεντίας και Βόρεια των πόλεων Αρέτσο Άνω Τιβέρεως - Πέργκολας και Αγκούς και αναπτυσσόταν σε μέτωπο 450 χιλιομέτρων. Ήταν ισχυρότατα οργανωμένη με αντιαρματικές τάφρους, εκτεταμένα ναρκοπέδια, χαρακώματα, αμυντικά έργα, κατεχόταν δε από δύο Γερμανικές Στρατιές, τη δεκάτη (X) και δεκάτη τετάρτη (XIV), συνολικής δύναμης 28 Μεραρχιών μεταξύ των οποίων και δύο Ιταλικές, υπό τις Διαταγές του Στρατάρχη Κέσερλινγκ.
Οι αμυνόμενοι Γερμανοί διέθεταν επί πλέον όλμους εξάδυμους επί ειδικών αυτοκινήτων, γεγονός που τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν ταχύτατα στα απειλούμενα σημεία 100-200 όλμους να εκτελούν σφοδρότατους βομβαρδισμούς και να απομακρύνονται ταχύτατα προς τα πίσω πριν το πυροβολικό και η συμμαχική Αεροπορία προλάβουν να επέμβουν.
Οι Γερμανοί λόγω της συντριπτικής Συμμαχικής υπεροχής πυροβολικού και αεροπορίας και των τρομακτικών και μεγάλης διάρκειας βομβαρδισμών που πραγματοποιούνταν από τους συμμάχους ,προς αποφυγή απωλειών τους ,είχαν μία αριστοτεχνική κατά πλάτος και βάθος αμυντική διάταξη από μικρονησίδες αντίστασης και φωλεάς πυροβόλων με μεγάλα μεταξύ τους διάκενα βαλλόμενα δραστικά εκατέρωθεν και επιτηρούμενα κατά την νύκτα με περίπολα.
Πυκνά ναρκοπέδια προ της τοποθεσίας συμπλήρωναν την αμυντική ισχύ τους.
Έτσι παρά την μειονεκτικότητα τους σε δύναμη διατηρούσαν αρκετές εφεδρείες για την συμπλήρωση των διάκενων όταν παρίστατο ανάγκη για εκτέλεση αντεπιθέσεως.
Έναντι των Γερμανικών Στρατιών βρίσκονταν η 8η Αγγλική Στρατιά ανατολικά , η 5η Αμερικανική Στρατιά συνολικής δύναμης 20 Μεραρχιών και 8 Ταξιαρχιών (μεταξύ των οποίων και η 3η Ε.Ο.Τ.) υπό τις διαταγές του Στρατάρχη Αλεξάντερ.
Οι συμμαχικές Μεραρχίες υπερτερούσαν των Γερμανικών σε δύναμη ανδρών , σε οπλισμό, σε άρματα Μάχης, Πυροβολικό, και προπαντός Αεροπορία, η οποία κυριαρχούσε στο πεδίο της μάχης και δεν επέτρεπε ιδίως κατά την ημέρα ουδεμία εμφάνιση Γερμανικού αεροπλάνου.
ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Βιβλιογραφία
1. Ομιλία Υποστρατήγου Ευστράτιου Χωραφά στο Ρίμινι, Σεπτέμβριος 2001
2. "Ταξιαρχία Ελ Αλαμέιν" του Αντιστρατήγου Σοφοκλή Τζαννετή , εκδόσεις Αλκαίος,Αθήνα,1977
3. "Ρίμινι" του Θ.Γ.Παπαμανώλη, εκδόσεις Ικάρου,Αθήνα ,1945
4. Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή(1941-1945), Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού
No comments:
Post a Comment