ΕΠΊΚΑΙΡΟ.Η ΓΙΏΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΟΥ Περί σεβνταλίδων

Ο Σεβντάς στην ποντιακή λαϊκή μούσα

Σεβντάς είναι το πάθος του έρωτα , σεβνταλής ο καψούρης του έρωτα . "σεβντάν έχω , σεβντά πουλώ και σεβτανλής γυρίζω.Τον σεβτανλη τον άνθρωπον καίγουμαι και βρουλίζω" . Ο σεβντάς στον πόντο ήταν πάθος, ντέρτι μεγάλο. Στην συντηρητική κοινωνία του πόντου οι κοπέλες δεν ενεδιδαν στις ερωτικές πιέσεις των νέων,έτσι τα ερωτικά πάθη φούντωναν.Χαρακτηριστικη η απάντηση της νέας στον επίδοξο εραστή της "εγώ για ένα δερ κι χάνω όλε τα δερε" ( για ένα γεύμα ,δεν χάνω όλα τα γεύματα).

Το σεβταλούκ ΄κί γίνεται μανάχον με λασίον
Γίνεται με το παρακάθ’ και με το καθησίον
Το σεβταλούκ ΄κί γίνεται και με την αμελίαν
Γίνεται με την καλατσήν και με την μασχαρίαν
Και άλλο ποντιακό δίστιχο:
Ανάθεμα και την σεβτάν ολίγον πα κανείται
Άμον λαμπάδαν καίγεται καμίαν ΄κί τελείται(ανάθεμα τον έρωτα φτάνει λιγο για να σε καψει σαν λαμπάδα) .Και κλείνω με συμβουλες προς τους σεβνατληδες:
Το σεβταλήν ποι θα ευτάει θα εν πολλά τεχνίτες
Θα φτάει κάτας πορπάτεμαν λαγεύ’ άμον τσιχρίτες( αυτός που θα κάνε τον σεβνταλή πρεπει να ειναι πολύ τεχνίτης, να περπαταει σαν γάτα και να πεταει σαν ακρίδα.