Με την συνθήκη της Λωζάννης έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών με βάσει το θρήσκευμα. Έτσι οι παππούδες μας μόνον με « την ψυ σο στόμαν» ήρθαν στην μάνα Ελλάδα που τους φέρθηκε όμως σαν μητριά σε πολλές περιπτώσεις. Η υποδοχή των προσφύγων δεν ήταν καλή στα περισσότερα μέρη, όχι μόνον από τις τοπικές κοινωνίες ,αλλά και από την κεντρική διοίκηση. Ο Π. Κανελλόπουλος περιγράφει τα συναισθήματα αυτά: «Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν αντίκρισε με συμπάθεια τους πρόσφυγες ,όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τους έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδος. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξε απάθεια ,υπήρξε αντιπάθεια». Για τους πόντιους η επαφή τους με τους γηγενείς ήταν ένα τραυματικό πολιτισμικό σοκ. Ο μεγάλος όγκος ποντίων εγκαταστάθηκαν στην Μακεδονία και αρκετοί σε Αθήνα και Πειραιά. Οι περισσότεροι έψαξαν τόπους που έμοιαζαν με αυτούς που άφησαν πίσω τους. Στην Κοζάνη εγκαταστάθηκαν πόντιοι προερχόμενοι από αγροτικές περιοχές . Εδώ εγκαταστάθηκαν ο παππούς και η γιαγιά μου ,προερχόμενοι από διαφορετικές περιοχές ,ο παππούς από το Απές ( Κοβ τεπέ το χωριό του),η γιαγιά από την περιοχή της Σεβάστειας ( Αλτίνογλου τσιφλίκ το χωριό της ).Έχασαν και οι δυο τις οικογένειες τους και έκαναν εδώ νέα οικογένεια, όπως οι περισσότεροι βέβαια. Εδώ η υποδοχή των ποντίων ήταν εντελώς διαφορετική. Από την πρώτη μέρα τους περιέβαλλαν με αγάπη και συμπόνια. Και αυτό με πράξεις ,όχι λόγια. Τα μαγαζιά τους έκαναν πιστώσεις για έναν ολόκληρο χρόνο, μέχρι τα αλώνια ,παρά τις περί του αντιθέτου φήμες για τους «σκληρούς» εμπόρους της Κοζάνης. Τις Κυριακές πολλοί Κοζανίτες κατέβαιναν να εκκλησιαστούν σε χωριά των ποντίων για να βοηθήσουν με τον οβολό τους στην ανέγερση των εκκλησιών. Η συμβίωση των ντόπιων με τους πρόσφυγες ήταν αρμονική από την αρχή.
Στην Κοζάνη εγκαταστάθηκαν Πόντιοι ,Μικρασιάτες και Θρακιώτες, το μεγαλύτερο ποσοστό 75% ήταν πόντιοι. Τα περισσότερα χωριά ήταν αμιγή ποντιακά, ειδικά στην επαρχία Εορδαίας όπου ανήκει και το χωριό μου ,ο Κλείτος. Η επαρχία Εορδαίας είχε ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: οι γηγενείς των χωριών ,με εξαίρεση το Μηλοχώρι που μιλούσαν ελληνικά, ήταν σλαβόφωνοι. Και σε αυτά τα χωριά από την αρχή η υποδοχή των προσφύγων ήταν σχεδόν θερμή ,έδειξαν συμπάθεια και δεν δημιούργησαν προβλήματα ,παρόλο που ο Καλτσεφ μέσω της ΟΧΡΑΝΑ ασκούσε πιέσεις πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους και παρουσίαζε τους πρόσφυγες σαν σφετεριστές της γης τους. Ασκούντα πιέσεις ,δημόσιες ταπεινώσεις ,απειλές ,αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν κινηθήκαν εναντίον του γείτονα τους πρόσφυγα. Και αυτό επιβεβαιώνεται και μέσα από τις επιγαμίες που εδώ ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα από οπουδήποτε αλλού.
- See more at: http://www.kozan.gr/post/274545#sthash.BKvjz5DI.jDgdAKjw.dpuf
No comments:
Post a Comment