Του Γιώργου Κουκουβιτάκη*
Με έκπληξη, που την διαδέχτηκε θαυμασμός για την Ιρλανδία αλλά και προβληματισμός για τη χώρα μας, υποδέχτηκα τη χθεσινή είδηση : «Η ιρλανδική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διατάσσει την Apple να επιστρέψει στο Δουβλίνο ποσό ρεκόρ άνω των 13 δισεκατομμυρίων ευρώ, ανακοινώθηκε σήμερα από τον Ιρλανδό υπουργό Οικονομικών»(in.gr). Το ποσόν είναι τεράστιο για τα δεδομένα της Ιρλανδίας, αντιστοιχεί σε 3.000 Ευρώ ανά κάτοικο ! Πιθανότατα πριν 30 χρόνια θα αντιμετώπιζα την είδηση ως απόδειξη ότι η κυβέρνηση της Ιρλανδίας υπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών και όχι των Ιρλανδών πολιτών.
Σήμερα όμως καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ενώ η Ελλάδα και η Ιρλανδία, ως συγκρίσιμες χώρες, εντάχτηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την ίδια περίοδο και με το ίδιο περίπου ΑΕΠ, βυθίστηκαν σε οικονομική κρίση, υπέστησαν μνημόνια κλπ, το ΑΕΠ της Ιρλανδίας εκτινάχτηκε και ξεπέρασε τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, ξεπλήρωσε το ΔΝΤ νωρίτερα από ότι είχε αρχικά προβλεφθεί , ξέμπλεξε με το μνημόνιο, της Ελλάδας παραμένει στο 50% και η κρίση της ανακυκλώνεται.
Αποδεικνύεται στη πράξη πόσο καθοριστική για την οικονομική ανάπτυξη είναι η στήριξη των ξένων επενδύσεων και η χαμηλή φορολογία των επιχειρήσεων. Ο Υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας το απέδωσε σε ένα καταπληκτικό παραλληλισμό που έκανε με το παραδοσιακό προϊόν «Το να δεχθούμε τα 13 δις, είναι σαν να τρώμε τους σπόρους της πατάτας» εννοώντας πως δεν θα υπάρξει χωρίς σπόρους σοδειά και επομένως εισόδημα τα επόμενα χρόνια, παραπέμποντας και στον λιμό που οδήγησε στη γενοκτονία και τη μαζική μετανάστευση των Ιρλανδών. (Να θυμίσουμε ότι ο ''Λιμός της Πατάτας'' τον 19ο αιώνα είναι ένα από τα μεγαλύτερα "εθνικά τραύματα" της Ιρλανδίας, αφού τότε έγινε και η μαζική έξοδος προς την Αμερική - παρέμεινε μόνο το 25% του πληθυσμού).
Φοβάμαι όμως ότι το σύνολο της κυβερνητικής ομάδας και σημαντικά στελέχη του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, εξακολουθεί να σκέφτεται και να αποφασίζει με βάση τις ιδεοληψίες του παρελθόντος. Γι αυτό και μετά την παταγώδη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα αρκέσει η εναλλαγή στην κυβέρνηση με ένα κόμμα που επαγγέλλεται μεταρρυθμίσεις αν δεν κερδηθεί η μάχη στο ιδεολογικό πεδίο…
*Ο Γιώργος Κουκουβιτάκης είναι πτυχιούχος Ναυπηγός Μηχανικός
Μια σημαντική διευκρίνιση και μια τοποθέτηση στο παραπάνω σχόλιο. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η σύγκριση της Ελλάδας με την Ιρλανδία που κατα κόρον γίνεται δεν είναι σωστή. Η Ιρλανδία είχε μόνο ιδιωτικό χρέος (τραπεζικό). Το δημόσιο (κρατικό χρέος) ήταν πολύ μικρό. Αντιθετα η Ελλάδα είχε και έχει τεράστιο ιδιωτικό αλλά κυρίως τεράστιο δημόσιο χρέος. Άρα είναι λάθος να συγκρίνονται οι δυο αυτές χώρες σαν να έχουν κοινές οικονομικές αφετηρίες. Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δυο χώρες έχουν πολιτικές και πολιτιστικές διαφορές. Οι Έλληνες ιστορικά κυβερνώνται από διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ και πολιτικές οικογένειες. Αυτό έχει μεγάλη σημασία επειδη μικρές χώρες οπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα για να προοδεύσουν πρέπει το πολιτικό σύστημα και η γραφειοκρατια δηλαδή η κρατική μηχανή να δουλεύουν υπέρ της κοινωνίας. Στην Ελλάδα δυστυχώς η πολιτική τάξη κυβερνά για δικό της συμφέρον και πάντα ενάντια στο συμφέρον της χώρας και του πολίτη.
ReplyDelete