ΤΙ ΛΩΖΑΝΝΗ ΤΙ ΚΟΖΑΝΗ ..ΤΙ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΩΝ ΣΕΒΡΩΝ!!!! Tου Γιώργου Πένταρη*

Του Γιώργου Πένταρη. 

Μπορεί πολλοί φίλοι να θεωρήσουν, και με το δίκιο τους, ότι επαναλαμβάνομαι μερικές φορές στην αρθρογραφία μου. Θα συμφωνήσω μαζί τους και σίγουρα δεν θα το έκανα αν ο γείτονας και κουμπάρος του Καραμανλή Ερντογάν δεν επαναλάβανε τόσο επίμονα, αλλά και ανοήτως τα της ανάγκης αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης. Στα δύο προηγούμενα άρθρα αναφέρθηκα εκτενώς στο θέμα και αναγκάζομαι και πάλι να το κάνω, διότι το θεωρώ ως μια νέα εξέλιξη κατά της ασφάλειας της Ελλάδας. Ας προσπαθήσουμε πάλι να ερμηνεύσουμε την πολιτική του Ερντογάν όχι μόνον όσον αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα, αλλά και την ΕΕ. Ο Ερντογάν καίγεται να εξασφαλίσει ελεύθερη visa για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην ΕΕ. Αυτή η visa δεν επιτρέπει στους Τούρκους να μένουν επ’ αόριστον στην ΕΕ, αλλά όμως μέσω των ήδη εγκατεστημένων ομοεθνών τους θα μπορούσαν να το κάνουν. Πρακτικά σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός ανέργων Τούρκων θα κατευθυνθεί στην ΕΕ χωρίς να έχουν υπογραφεί οι απαιτούμενες συνθήκες περί εγκατάστασης και βέβαια χωρίς να έχουν τηρηθεί τα ελάχιστα δημοκρατικά κριτήρια για την αποδοχή της Τουρκίας στην οικογένεια της ΕΕ. Να σας θυμίσω ότι η τότε ΕΟΚ πάγωσε την αίτηση ένταξης της Ελλάδας λόγω χούντας. Τι νομίζετε ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία; Χούντα υπάρχει με χειρότερο περιορισμό ελευθεριών από την δική μας χούντα. Μια χουντική χώρα πάει να μπει σε μια δημοκρατική ένωση και εμείς ως χώρα την υποστηρίζουμε και παθαίνουμε αυτό που λένε ότι το κακό σκυλί θα σου δαγκώσει το χέρι που το ταΐζεις. Εκβιάζει κύριοι την ΕΕ για να πετύχει τους σκοπούς του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα με τις απόψεις του περί Λωζάννης, την οποία αμφισβητεί επιμόνως και δεν βλέπουμε ιδιαίτερες αντιδράσεις από τους «ευρωπαίους συμμάχους μας». Ο Ερντογάν για τους λόγους του που θα προσπαθήσουμε να εξιχνιάσουμε παρακάτω, γυρνά πίσω τον δείκτη της ιστορίας έναν αιώνα. Το παίζει αμνήμων όπως αμνήμονες είναι και σύμμαχοί μας που δεν έχουν μέχρι τώρα αντιδράσει σε αυτές του τις αιτιάσεις. Τι νομίζει ο «Δράμαλης»; Η ιστορία πάει πίσω μέχρι εκεί που θέλει αυτός; Να πάμε εκεί γύρω στα χρόνια που λέει; Ξέρει κάτι για την Συνθήκη των Σεβρών; Πόσο αδικήθηκε η Ελλάδα; Με ποιους ήταν η Τουρκία τότε; Ήταν με τις Κεντρικές Δυνάμεις που έχασαν τον Μεγάλο Πόλεμο και παρά το ότι η Ελλάδα ήταν με τους κερδισμένους δεν κέρδισε τα ανάλογα με τις θυσίες που έκανε. Με ποιους ήταν η Τουρκία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Ήταν με τον Χίτλερ και πάλι έχασε. Η Ελλάδα θυσιάστηκε, πολέμησε στα Αλβανικά βουνά και στην Β. Ήπειρο, πέθαναν οι Έλληνες από την πείνα, αλληλοεξοντώθηκαν με τον εμφύλιο και τελικά τα κατάφεραν να σταθούν δυνατά στην διεθνή σκακιέρα. Πρόσφεραν στον συμμαχικό παράγοντα πολύ περισσότερο από κάθε άλλον και παρά το ότι είμαστε στην ίδια συμμαχία με τους Τούρκους αυτοί έχουν τον δικό τους χαβά. Όπως οι ύαινες μυρίζονται το αδύναμο και τραυματισμένο θύμα και του επιτίθενται, έτσι και οι Τούρκοι τώρα βρίσκουν μια αδύναμη Ελλάδα και προσπαθούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια μελλοντική απόπειρα διαμελισμού της εθνικής κυριαρχίας. Αν ερευνήσουμε λίγο θα δούμε ότι υπάρχει μια σύμπτωση των αμφισβητήσεων της Τουρκίας έναντι της Συνθήκης της Λωζάννης με τον διαφαινόμενο διαμελισμό της για την δημιουργία Κουρδικού κράτους. Αν ο ξένος παράγων έχει αποφασίσει κάτι τέτοιο, ο Ερντογάν προετοιμάζει το έδαφος ώστε να υποκαταστήσει μια απώλεια στην Ανατολία με ένα κέρδος την «Εσπερία» βλέπε Αιγαίο. Πώς θα γίνει αυτό; Υπάρχουν δύο τρόποι. Ο πρώτος είναι να δημιουργηθεί μια τέτοια προβοκάτσια στο Αιγαίο που θα του επιτρέψει μια «αποτρεπτική» επέμβαση και κατάληψη κάποιου κατοικούμενου νησιού και ο δεύτερος είναι η κατάληψη νησίδων τέτοιων που θα του επιτρέψουν «de facto» την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Αλλά πώς θα πάει να διώξει του Έλληνες από την Χίο ή τη Σάμο για παράδειγμα; Δεν είναι τόσο εύκολο αν δεν υπάρξει ένας εσωτερικός πόλεμος όπως στην Συρία για παράδειγμα. Το πιθανότερο λοιπόν είναι να επιδιώξει και με την βούλα διεθνών συνθηκών την διεύρυνση προς δυσμάς με άνοιγμα διαδρόμου στην ΑΟΖ και βέβαια με πιθανές άλλου είδους διεκδικήσεις σε άλλα μέρη που σχετίζονται με την συνθήκη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ερντογάν θα επιθυμούσε να ξεφορτωθεί το πληθυσμιακό στοιχείο της Ανατολίας που είναι Κουρδικό, χαμηλού βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου που πάει πίσω την Τούρκικη οικονομία και να προσποριστεί δυτικά οφέλη. Πολλά παίζουν στην διπλωματία. Το θέμα είναι το τι κάνουμε εμείς. Σας πληροφορώ ότι οι μεγαλύτερες εισαγωγές χαλυβουργικών προϊόντων στην Ελλάδα από τον περασμένο Μάιο γίνεται από την Τουρκία. Δείτε τα στοιχεία από το επίσημο site του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. http://www.mnec.gr/index.php/2-uncategorised/3396-open-data-ministry-of-economy-development-and-tourism. Με τα λεφτά μας χρηματοδοτούμε τα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας. Δεν χρειάζεται να μας πει κάτι η κυβέρνηση για να αντιδράσουμε ως λαός. Αν υποθέσουμε ότι μελλοντικά θα είχαμε μια σύρραξη, πρέπει από τώρα να σκεφτούμε ότι οι ο τούρκικος στρατός αποχτά αυτή την εποχή πείρα σε πραγματικό πόλεμο που εμείς ευτυχώς δεν έχουμε, αλλά χάνουμε κάποια πλεονεκτήματα που θα πρέπει να τα κερδίσουμε από κάπου αλλού. Αυτό το αλλού είναι η ενδυνάμωση του ελληνικού στρατού με πολλά μέσα που μπορούμε να τα καλύψουμε με λίγο κόστος και τούτο διότι έχουμε πολύ περισσότερα λαμπρά μυαλά σε όλη την υφήλιο απ’ ότι έχει η Τουρκία. Πρέπει να γίνουμε μια δυνατή οικονομία. Αυτό πρέπει να το δούμε όλοι, λαός και κυβέρνηση. Να αποχτήσουμε ένα σχέδιο να αντιδράσουμε κατάλληλα. Είμαστε πάντα με την πλάτη στον τοίχο. Διεκδικούν οι άλλοι αρχίζοντας από το σημείο που τους συμφέρει και εμείς αμυνόμαστε. Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε και εμείς τις διεκδικήσεις; Μήπως πρέπει να δούμε το θέμα σοβαρότερα; Μήπως πρέπει να δούμε και το θέμα της παιδείας σε συνάρτηση με αυτά τα θέματα; Μήπως πρέπει να δούμε και το θέμα της ιστορίας; Πόσοι γνωρίζουν την πρόσφατη ιστορία του 20^ου αιώνα της Ελλάδας ώστε να πάρουν διδάγματα, αλλά και παραδείγματα προς αποφυγή; Η Τουρκία δεν χάνει βέβαια ευκαιρία να χτίζει συμμαχίες με τις γειτονικές χώρες όπως η Αλβανία. Παρακολούθησα την συνέντευξη του Αλβανού Πρωθυπουργού Ράμα στον ΣΚΑΙ και βεβαιώθηκα απόλυτα από μια απάντησή του ότι είναι σε συνεργασία με την Τουρκία για την ταυτόσημη μορφή διεκδικήσεων όσον αφορά χωρικά ύδατα, ΑΟΖ κτλ. Ο Ράμα φάνηκε πολύ διαβασμένος και συστηματικός στην σκέψη του που δυστυχώς για εμάς δεν διαθέτουμε τέτοιους πολιτικούς. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές βλέπω στην TV πολιτική εκμετάλλευση των απόψεων του Τούρκου από τα Ελληνικά κόμματα και κανείς τους δεν προτείνει να καθίσουν όλοι κάτω να δουν τι θα γίνει με αυτό το σοβαρό ζήτημα. Από την ίδια πολιτική τακτική της Τουρκίας πρέπει να τονίσουμε ότι απέτυχε και η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Τόσα χρόνια η Τουρκία είναι ο κύριος ένοχος των αποτυχημένων προσπαθειών της επίλυσης του Κυπριακού. Πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε ως έθνος. Σας βάζω και την φωτογραφία του Γέρου του Μοριά όπου ο δήμος Αθηναίων έσπευσε και καθάρισε το αναρχικό σύνθημα που έλεγε «ΝΟ HOPE». Ποια είναι αυτή η νεολαία που το έγραψε; Την γνωρίζουμε; Δεν την έχουμε ανάγκη; Τι κάνουμε για αυτά τα άτομα ως κοινωνία και ως πολιτεία;

*Ο Γιωργος Πένταρης είναι καθηγητής Μαθηματικών και πληροφορικής,ειναι υπευθυνος στα κομπιούτερς του Υπουργείου Οικονομικών και΄στη δεκαετία του 80 ήταν  Γραμματέας της Ν.Ε Πασοκ στη Μελβούρνη..Αρθρογραφεί και στον ΠΑΛΜΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ.gr