Μας γράφουν. ΚΥΠΡΟΣ- 1η Απριλίου 1955 ΕΟΚΑ Α.

1^η  Απριλίου 1955

Την 1^η Απριλίου 1955 χρυσή σελίδα γράφτηκε στήν ιστορία τής Κύπρου, της Ελλάδας και του Έθνους ανεξαρτήτως τού αποτελέσματος, τα παιδιά της ΕΟΚΑ αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας που οι εχθροί μας σύμμαχοι όπως πάντα δεν άφησαν το δένδρο να δώσει τους καρπούς, τη σκιά και τη δροσιά του πρός την ορθή κατεύθυνση. Από αρχαιοτάτων χρόνων ο διακαής πόθος την Κυπρίων ήταν η ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Υπήρξαν ευκαιρίες αλλά πάντοτε ξένοι δάκτυλοι έφερναν εμπόδια.

Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η Αγγλία κάλεσε τους Κύπριους να πάρουν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό της Ελλάδας και αν κερδηθεί ο πόλεμος να τους αφήσει ελεύθερους να ενωθούν με την Ελλάδα.

Τριάντα χιλιάδες έτρεξαν εθελοντές στην Ελλάδα και αγωνίστηκαν σε όλα τα μέτωπα. Αρκετοί δεν γύρισαν πίσω. Σε όλες τις εκλησίες της Κύπρου έγιναν εράνοι με σεντόνια όπου όλοι έριχναν τα χρυσαφικά τους για βοήθεια, όταν ακούστηκε ότι κινδυνεύει η Ελλάδα. Ο αγώνας τελικά κερδίθηκε αλλά η πονηρή  Αγγλία, αθέτησε την υπόσχεση της.

Το 1948 καλείται ο Μακάριος ο Γ’ να αφήσει τις σπουδές του στη Βοστώνη και να μεταβεί στη Κύπρο να συμπληρώσει τον χηρεύοντα επισκοπικό θρόνο Κιτίου. Μετα από πιέσεις ήρθε και ανέλαβε, το πρώτο του μέλημα ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Πρωτοστάτησε στο δημοψήφισμα 15 και 22 Ιανουαρίου 1950 όπου το 97% των Κυπρίων ψήφισαν για την ένωση. Στο δημοψήφισμα ψήφισαν και οι Τουρκοκύπριοι. Πολλοί από αυτούς παρακινήθηκαν από τους αριστερούς και το ΑΚΕΛ. Το 2 έως 3% ήταν μάλλον αποχές από δημόσιους υπαλλήλους που δεν ψήφισαν γιατί απειλήθηκαν από την Αγγλία με απόλυση.

Με τον θάνατο του Μακαρίου του Β’ το 1950 εκλέγεται παμψηφεί ως αρχιεπίσκοπος ο Μακάριος ο Γ’.

Το 1951 και 1952 πιέζει την Ελληνική Κυβέρνηση τού Σοφοκλή Βενιζέλου να κάνει προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη για την ελευθερία και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η προσφυγή δεν έγινε, ο ίδιος ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποκάλυψε αργότερα το 1956 και 1958 ότι πιεζόταν από τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί ήταν οι άσπονδοι εχθροί μας από τότε.

Το 1954 ο Μακάριος αφού ξεσήκωσε τον Ελληνικό Λαό με τους πύρινους λόγους του ανάγκασε την κυβέρνηση του Παπάγου να κάνει προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη. Και εδώ πάλι θα δούμε ότι η Αμερική δευτέρωσε πρόταση τής Νέας Ζηλανδίας παρακινώντας και άλλα μικρά κρατίδια να ψηφίσουν εναντίον  στην πρόταση για συζήτηση του Κυπριακού. Έτσι φθάσαμε στον ένοπλο αγώνα την 1^η Απριλίου 1955. Ο Μακάριος πιέζει και πάλι τον Παπάγο να κάνη προσφυγή στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η Αγγλία η πονηρή και πάλι για να αποφύγει την προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη κάλεσε τριμερή διάσκεψη στο Λονδίνο για συζήτηση του Κυπριακού. Τα τρία μέλη που καλέστηκαν ήταν η ίδια η Αγγλία, η Ελλάδα και Τουρκία η οποία Τουρκία ήταν αποκλεισμένη και απαγορευμένη κάθε δικαιώματος επί της Κύπρου από την συνθήκη της Λοζάνης που συμπληρώθηκε το 1923 βάσει των άρθρων 16, 20 και 21.  Όταν ο Μακάριος άκουσε ότι  εκαλέστη και η Τουρκία πήγε στην Αθηνά στις 11 Ιουλίου το 1955 με την συνθήκη της Λοζάνης στα χέρια του. Τους είπε επί λέξει. «Μην πάτε στη διάσκεψη του Λονδίνου μαζί με την Τουρκία η οποία έχει αποκλεισθεί κάθε δικαιώματος επι της Κύπρου από την συνθήκη της Λοζάνης. Εάν πάτε και εμπλακεί η Τουρκία στο Κυπριακό  αν δεν υποφέρομε επι των ημέρων μας θα υποφέρουν τα παιδιά μας η τα εγγόνια μας». Αυτά τους είπε τότε ο Μακάριος και επαληθεύθηκε.

Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν άκουσε δυστυχώς τον Μακάριο δέχθηκε την Τουρκία στη διάσκεψη 29/8/1955 – 7/9/1955 που έλαβε χώρα στην Αγγλία και έτσι αναγνωρίσθηκε η Τουρκία, ήρθε στο προσκήνιο και έκτοτε υποφέρει η Κύπρος. Αντί της ένωσης η Τουρκία υποστηριζόμενη από τους Άγγλους – Αμερικανούς δημιουργεί εμπόδια. Οι Τουρκοκύπριοι που ψήφισαν για την ένωση το 1950 τώρα εξοπλίζονται από την Αγγλία εναντίον της ΕΟΚΑ και της ένωσης για να καταλήξουν στις συμφωνίες της Ζυρίχης που υπογράφτηκαν στης 11/2/1959 από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωσταντίνο Καραμαλή και τον Τούρκο ομόλογο του Ατνάν Μεντερέ αφού προηγήθη συμφωνία Αγγλίας, Τουρκίας και Ελλάδας στις 28/12/1958 στη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Παρίσι για ανεξαρτησία της Κύπρου αντί της ένωσης. Το ΝΑΤΟ και η Αμερική είναι ολοφάνερο ότι αυτοί ήταν δημιουργοί και αρχιτέκτονες αυτών των συμφωνιών τής Ζυρίχης. Αντέδρασε ο Μακάριος όταν του δόθηκε το κείμενο των συμφωνιών τις 17/2/1959 στο Λονδίνο αλλά ο Καραμαλής δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτε γιατί ήδη ήταν δεσμευμένος με την υπογραφή του στη Ζυρίχη στις 11/2/1959. Τα υπόλοιπα για να φθάσουμε στην εισβολή είναι γνωστά. Εχθροί μας πάντα πρώτοι οι Αγγλοαμερικάνοι μαζί με την Τουρκία.

Ο αγώνας των παιδιών της ΕΟΚΑ ήταν τίμιος αλλά οι σύμμαχοι είναι πρώτοι υπεύθυνοι που αλλάξαν την πορεία του αγώνα. Το ίδιο προσπαθούν και σήμερα να μας διχοτομήσουν με νέο σχέδιο τύπου Ανάν και να εντάξουν την παράνομη Τουρκία για χωροφύλακα τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι νέοι μας πρέπει να μάθουν την αλήθεια. Εκείνο που απομένει σε μας σήμερα για να τιμήσουμε και τους Ήρωες της ΕΟΚΑ να μείνουμε ενωμένοι και με ένα στόμα να πούμε όχι στη Τουρκία όχι στην διχοτόμηση. Θέλομε τα πάτρια εδάφη μας μέχρι και την Κερύνια.

Ζήτω οι αθάνατοι ήρωες της ΕΟΚΑ 1955 – 59.

Ζήτω η αδούλωτη Κύπρος.

Πρώην μέλη της ΕΟΚΑ

Δημήτρης Κομοδρόμος

Κυριάκος Αγγελή

Χρίστος Βιολάρης