Ποίηση. " ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΈΣ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ" του ΖΑΧΑΡΊΑ ΣΟΚΟΥ

Λουλούδια πλαστικά ξεθωριασμένα,
στα σίδερα της γέφυρας του Ευήνου,
τον άνδρα εκείνο
τον  άνδρα που  εκεί,
παραμονή της Παναγιάς,
θυμίζουν

Κι όταν ακούστηκε
όπως όταν σίδερα σε σίδερα
σωριάζονται με βία
και σώπασε ως και  το ίσο των τζιτζικιών
όλοι σάστισαν, τι να ’ναι αυτό
και τι το  ανάμεσό τους

Και καθένας σκέφθηκε
που βρίσκονται οι δικοί του,
το ξένο αίμα  φέρνει συμπάθεια
το ίδιο κάτι ακόμα

Και δεν θα πω
για το θέαμα,
μόνο εκείνο το κουρασμένο εκκρεμές,
στον ύπνο μου έρχεται συχνά,
εκείνο το ξέπνοο  το εκκρεμές
σαν κρεμασμένων τα κορμιά
δυό παπουτσάκια παιδικά
στης σχάρας την αγχόνη
δεμένα με κορδόνι αιωρούνταν

Κι ύστερα είπαν
ότι τον άνδρα εκείνο,
τον άνδρα εκείνο με το μηχανάκι,
δυο ανήλικα, έξω απ’ τα Γιάννενα,
και μια μάνα
βάζει τις πέτρες στην ποδιά
τα τρόχαλα στον κόρφο

Υπό έκδοση συλλογή ''Διπλή προσπέραση''. 

Εκδόσεις Μελάνι 

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΣΩΚΟΣ