Τρίκαλα. Συγκλονιστικό ρεπορτάζ του fatsimare πριν 133 χρόνια με την ιστορία μας

- "Kατήντησα να γίνω μου κανδυλαναύτης καιοδοκαθαριστής"
- O γαμπρός που έγινε από σχοινοποιός και ψάλτης,γεφυροποιός...
- Τα κάρρα της δημαρχίας στην υπηρεσία του... δημάρχου
- Τα οικόπεδα του Οθωμανού πλησίον του Κουρσούμ Τζαμί.

Αναδημοσιεύεται απο το http://www.fatsimare.gr

Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ" των Τρικκάλων δημοσιεύουμε σήμερα.

Είναι ένα άρθρο της 11ης Φεβρουαρίου 1884. 

Η πόλη κάνει τα πρώτα της "ελεύθερα" βήματα και δυόμιση χρόνια μετά την απελευθέρωση δήμαρχος έχει αναλάβει (ο πρώτος εκλεγμένος) ο Κωνσταντίνος Ραδινός.

Άκρως περιγραφικό μας μεταφέρει στην "πολιτική"... καθημερινότητα της πόλης μας τέλη του 19ου αιώνα που δεν... διαφέρει και πολύ από την σημερινή...

Δήμαρχος Τρικκαίων ο Κωνσταντίνος Ραδινός...

Ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος των Τρικάλων μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους.

Η θητεία του διήρκησε από τον Ιούνιο του 1883 ως τον Ιούνιο του 1887.

Στον Κωνσταντίνο Ραδινό οφείλεται η ιδέα του πρώτου σχεδίου της πόλης που συντάχθηκε το 1885 από τον κρατικό μηχανικό Μένανδρο Ποτεσσάριο. 

Έβαλε επίσης τα πρώτα θεμέλια λειτουργίας της Δημοτικής Υπηρεσίας.

Πέθανε το 1893

Μία από τις πιo παλιές φωτογραφίες (ίσως η πιο παλιά) της πόλης των Τρικάλων το 1983. 

Είναι από το ύψος όπου σήμερα  η αφετηρία των λεωφορείων του αστικού ΚΤΕΛ των οδών Αλβανικού Μετώπου και Σιδηράς Μεραρχίας.
Μπροστά μας, η κεντρική πλατεία.
Αριστερά  το τέμενος του Τουρχάν βέη ή Παζάρ τζαμί που γκρεμίστηκε επί Δημαρχίας Γεωργίου Κανούτα.
Διακρίνονται και επιτάφιες στήλες από το Τούρκικο νεκροταφείο που ξηλώθηκε αργότερα για να δημιουργηθεί η πλατεία.
Στο βάθος το φρούριο με το Τούρκικο ρολόϊ. 
Δεξιά το μεγάλο σχετικά κτίσμα περίπου στη θέση όπου σήμερα η Εθνική τράπεζα και η αρχή της οδού Κονδύλη.

Το δημοσίευμα

Δύο ήταν οι εφημερίδες της πόλης.
Η "Φωνή των Τρικκάλων" και "Οι Εργάται".

Στην δεύτερη λοιπόν, και με τίτλο "Ο Δήμαρχος κλαίει" διαβάζουμε (παρατίθεται ολόκληρο στο τέλος) ένα άρθρο με κριτική   και αντιπολιτευτική διάθεση προς τον Δήμαρχο Ραδινό με αφορμή "δηλώσεις" του στην άλλη εφημερίδα.

"Διατί με κατηγορείτε; Τι σας κάμνω; Εγώ ο δυστυχής έχω όλην την καλήν διάθεσιν, φροντίζω όσον δύναμαι και κατήντησα να γείνω μόνος μου κ α ν δ υ λ α ν α ύ τ η ς και ο δ ο κ α θ α ρ ι σ τ ή ς. Τι περισσότερον θέλετε;" Λέει λοιπόν ο δήμαρχος Ραδινός στην "Φωνή των Τρικκάλων"

"Τοιαύτα και άλλα παραπλήσια παράπονα διατυποί ως μικρόν παιδίον όπερ εμάλωσαν οι γονείς αυτού, ο δήμαρχος Τρικκαίων δια του τελευταίου φύλλου της "Φωνής των Τρικκάλων" του μόνου οργάνου δηλαδή δι' ου ο κ. Ραδινός ομιλεί προς τους δημότας αυτού" είναι η απάντηση της εφημερίδας "Οι εργάται".

"Λυπούμεθα τον άνθρωπον και συγκινούμεθα επί της δακρύοις αυτού" 

Συνεχίζοντας του ασκεί κριτική για την καθαριότητα στην πόλη, τον φωτισμό, "ίνα εξέρχηταί τις της οικίας αυτού δέον να φέρη κλεπτοφάναρον", την ύδρευση, "αι κρήναι της πόλεως είναι κατάξηραι" αλλά και για διαπλοκή καθώς τον κατηγορεί πως ανέθεσε την κατασκευή της γέφυρας Καραμαλή (δρόμος προς Ριζαριό, περιοχή εργοστασίου Δερπανόπουλου) σε γαμπρό του...!

"Κατεσκευάσθη κάκιστα (η γέφυρα Καραμαλή) υπό την επίβλεψιν γαμβρού του τινός, μετασχηματισθέντος από σχοινοποιού και ψάλτου εν τοις Ναοίς, εις έμπειρονγεφυροποιόν μέλλει δε να καταρρεύσει συμπαρασύρουσα τινας δυστυχείς"

Οι καταγγελίες δεν έχουν τέλος...

"Ο κ. Δήμαρχος τα κάρρα τα ορισμένα δια την καθαριότητα της πόλεως μεταχειρίζεται εις την κατασκευήν κήπου έξωθεν των Τρικκάλων κειμένου"

Και όπως έλεγαν οι "κακές" γλώσσες της εποχής: "εκ συμφώνου μετά του εντιμωτάτου κ.Γκίκα ηγόρασαν παρά τινος Οθωμανού γήπεδα πλησίον του Κουρσούμ Τζαμί άτινα εισι καθαρά δημοτική περιουσία"

Απίθανη η ειρωνική "ατάκα": "...ο δε κ. Ραδινός είναι πατήρ και πρέπει να φροντίση περί των συμφερόντων της οικογενείας αυτού!"

Και τελειώνοντας, συνεχίζει η εφημερίδα με περίτεχνη επιχειρηματολογία να ειρωνεύεται τον δήμαρχο περιγράφοντας μια σκηνή στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου....

Διαβάστε το "ιστορικό" και ενδιαφέρον πιστεύουμε άρθρο
όπως δημοσιεύθηκε 11 Φεβ. 1884

(Οι υπογραμμίσεις δικές μας...)