Κόκκινα δάνεια. Ολοταχώς στη λύση του "γυπο-ευρώ"

Του Γιώργου Κράλογλου 

Αυτά και αν θα είναι "νέα τζάκια". Κάθε τσουβάλι με κόκκινα δάνεια και κάθε επιχειρηματικό κουφάρι αποκτά, σύντομα, το δικό του κοράκι. 

Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα με τα κόκκινα δάνεια. Μακάρι να μην είχαμε φουγάρα εργοστασίων να καπνίζουν καίγοντας έπιπλα και κουφώματα για να ξεγελούν πως υπάρχει παραγωγή ή μήπως χαθεί κάποιο περαστικό ΕΣΠΑ...

Δεν είναι έτσι όμως. Τα δάνεια βάφτηκαν κόκκινα... όπως το χώμα που βάφτηκε κόκκινο... στη γνωστή ταινία για το Κιλελέρ. 

Λύση δεν θα βρεθεί (και ας λένε ό,τι θέλουνε στον ΣΥΡΙΖΑ) τώρα πού όλες οι κατηγορίες δανείων είναι κόκκινες πάνω από 50%. Σε σημαντικές μάλιστα περιπτώσεις, όπως στην κατηγορία τροφίμων, περνάνε και το 70%. 

Τα ίδια και με τα κουφάρια της βιομηχανίας. Σε όλη τη χώρα. Ιδιαίτερα στην περιφέρεια. Ακόμη χειρότερα στην ακριτική Ελλάδα. Μένουν ανοικτά, όσα μένουν, μήπως και τους βροντήξει την πόρτα η τύχη. 

Να βρεθεί κοράκι που να χρειάζεται, έτσι και αλλιώς, το βιομηχανικό κουφάρι ή να κυκλοφορήσει πρόγραμμα ΕΣΠΑ που να βολεύει την κατάσταση μέχρι να φαγωθούν και τα τελευταία Κοινοτικά κονδύλια.

Αυτή, η μίζερη πραγματικότητα κυριαρχεί στην ελληνική επιχειρηματική αγορά, από τις υπηρεσίες και το εμπόριο μέχρι την παραγωγή (αγροτική, βιομηχανική και βιοτεχνική) και στις κατασκευές. 

Σε πείσμα της αριστερής ντουντούκας που επιμένει, για τους δικούς της λόγους, στα στατιστικά της ανάπτυξης 2% για το 2017.

Αλλά όταν στα υλικά, για τη "σούπα" ανάπτυξης κατά 2%, μεγάλο μέρος έχει ο εμπορικός και εξαγωγικός κύκλος δράσεως του λαθρεμπορίου (ξέρουν στο υπουργείο Οικονομικών πως γίνεται αυτό) γίνεται αντιληπτό για τι ανάπτυξη ,μαϊμού, μιλάμε.

Ας κοπούν τα "ΕΣΠΑ-αγελάδες" (στα τελευταία "επιχειρηματικά-αντίσκηνα" της οικονομίας) είτε με μορφή ειδικών χρηματοδοτικών εργαλείων είτε με επιδότηση της εργασίας, και θα δούμε, σε 24ωρα, την πλήρη κατάρρευση της παραγωγής, των κατασκευών και των μικρών κρατικοδίαιτων βιοτεχνιών. 

Το ξαναζήσαμε δύο φορές. Αλλά όπως αποδείχθηκε δεν μας συνέφερε, (πολιτικά βεβαίως) ούτε μαθήματα να πάρουμε.

Το ζήσαμε το 1975, όταν η πετρελαϊκή κρίση του 1973 έκοψε τα ποδάρια της ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής, αλλά ο Καραμανλής κατέφυγε στα "τζάκια του κράτους – πατερούλη" και αγόρασε (αντί να πουλήσει ή να τα κλείσει) όλα τα προς εγκατάλειψη υποψήφια κουφάρια, ανάμεσά τους την Ολυμπιακή, ναυπηγεία, διυλιστήρια, χημικές βιομηχανίες και μεταλλουργίες.

Και μετά από 10 χρόνια, το 1985, όταν οι 43 προβληματικές βιομηχανίες (που οδηγούσαν σε ναυάγιο την Εθνική, την Εμπορική και την ΕΤΒΑ) πέρασαν και πάλι στα "τζάκια του κράτους". Αλλά για να "θολώσει" τα νερά ο Παπανδρέου άνοιξε τις πόρτες της οικονομίας στη διαπλοκή και στους απατεώνες που παρίσταναν τους επενδυτές βαφτίζοντάς τους "νέα τζάκια".

Η 40χρονη αυτή τακτική (με τα "νέα επιχειρηματικά τζάκια" που αντέγραψε και ο Κ. Καραμανλής με οικτρά αποτελέσματα) είναι που αλλάζει "στιλ", στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.

Υπό τους ήχους και τα ρίγη... του εθνικού άσματος "...καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή..." (σ.σ. στην ιδιωτική οικονομία) ο ΣΥΡΙΖΑ με το δεκανίκι του, βλέπουν λύση "εκ Θεού" τα κοράκια με το "γυπο-ευρώ" τους ή το "γυπο-δολλάριο" τους. 

Το μόνο που μένει να τακτοποιήσουν είναι πως θα αποκαλέσουν τα κοράκια και πως θα τα βολέψουν την ανοχή και την αντοχή των δανειστών, για τους παραπέρα χειρισμούς στα κόκκινα δάνεια. 

Αλλά και εδώ έχει ετοιμαστεί η μισή λύση. Τα κοράκια θα παρουσιασθούν ως επενδυτές, ως "νέα τζάκια" που εμπιστεύονται τη δίκαιη ανάπτυξη της αριστερής ελληνικής κυβέρνησης... Οι δε ευνοϊκές ρυθμίσεις θα είναι τόσο μπερδεμένες που θα επιτρέπουν "εφαρμογή κατά περίπτωση". 

Η άλλη μισή λύση είναι η μεθόδευση της "κορακοεφόρμησης". Πόσο θα ελέγχεται από τις Τράπεζες και πόσο από το κράτος-πατερούλη, μήπως και ξεφύγει από τις "συντεταγμένες" της δήθεν επενδυτικής πολιτικής για δίκαια ανάπτυξη. Όπως και να γίνει το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Οσονούπω πάντως τα κοράκια γίνονται ρυθμιστές και νέα τάξη πραγμάτων στην αριστερή μας οικονομία. Τα "τζάκια των αριστερών". Αυτά που δεν θα μοιάζουν με εκείνα των άλλων...

george.kraloglou@capital.gr