Tης Ημέρας. Εθνικές γιορτές ή ένα μεγάλο πανηγύρι. Του Α.Κ.Κερασοβίτη

Aristotelis Kolotes Kerasovitis

 Τρίκαλα  ΦΒ

Αυτό που με προβληματίζει με τις εθνικές εορτές είναι ότι πλέον έχουν χάσει το νόημά τους. Στα δικά μου μάτια το σύνολο της κοινωνίας τις αντιμετωπίζει ως ένα μεγάλο πανηγύρι. Από τις "αρχές" του τόπου (τρομάρα τους), τους γονείς μέχρι και τα παιδιά (κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό) που συμμετέχουν στις παρελάσεις.

Οι γιορτές έχουν νόημα όταν οι πολίτες γνωρίζουν την ουσία τους. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι ο Ρήγας Φεραίος, ενέπνευσε με αυτά που έγραψε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, κάτι που ο ίδιος ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης το παραδέχτηκε αργότερα στα απομνημονεύματά του. Ακόμη και ξένοι ιστορικοί όπως Ρώσος ποιητής Πούσκιν έγραφε στο ποίημά του με τίτλο "Εξεγέρσου, ω Ελλάδα, εξεγέρσου" , το 1829, μετά τη Συνθήκη της Αδριανούπολης , κατά την οποίαν η Ελλάδα αποκτούσε μερική ανεξαρτησία: ΄΄Ω! Χώρα των ηρώων και θεών, έσπασες τα δεσμά της δουλείας, τραγουδώντας τους φλογερούς στίχους του Τυρταίου, του Μπάιρον και του Ρήγα΄΄.

Ο Γάλλος περιηγητής και ιστορικός Φρανσουά Πουκεβίλ (François Pouqeville) είχε γράψει: «...Οι Έλληνες πολεμούσαν έχοντας στα χείλη τους τις τρομερές στροφές του Ρήγα...»
Και βεβαίως ο Πουκεβίλ αναφέρεται στο "Θούριο" το πιο γνωστό του έργο, μα ο Βελεστινλής ή Θεσσαλός όπως του άρεσε να τον αποκαλούν επηρεασμένος από το διαφωτισμό της εποχής του έγραψε και άλλα πολλά τα περισσότερα άγνωστα στους νεοέλληνες.

Ο Βελεστινλής ήταν ο πρώτος Έλληνας που έγραψε για το δικαίωμα στην ευτυχία, αλλά και για τα δίκαια του Ανθρώπου ένα επαναστατικό κείμενο που εκδόθηκε κρυφά στη Βιέννη στα 1797 με τίτλο “Νέα Πολιτική Διοίκηση των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας" και είναι τόσο επίκαιρο που λες πως απηχεί στην δικιά μας εποχή.
Κάτι που δεν υπάρχει στα Στωικοπλατωνικά μανιφέστα που κυκλοφορούσαν και κυκλοφορούν ως σήμερα. Μας λέει ότι: «Να έχει έκαστος ωσάν λαμπρόν καθρέπτη εμπροστά του εις τα ομμάτια του τα θεμέλια της ελευθερίας, της σιγουρότητος και της ευτυχίας».

Γιατί είναι φυσικό δίκαιο να είμαστε όλοι ίσοι και όχι ο ένας ανώτερος από τον άλλο˙, να είμαστε ελεύθεροι, και όχι ο ένας σκλάβος του άλλου˙, να είμαστε σίγουροι στη ζωή μας και κανένας να μη μπορεί να μας την πάρει άδικα και κατά τη φαντασία του˙ και την περιουσία που κατέχουμε κανένας να μη μπορεί να μας την αγγίξει, αλλά να είναι δική μας και των κληρονόμων μας.

Όταν ο κάθε πολίτης ξέρει πως λειτουργεί η δικαιοσύνη και θα δικαιωθεί με την συνδρομή της όταν τον καταθλίβουν και τον αδικούν, για τα ανωτέρω αναφερθέντα δίκαιά του, δεν αντιστέκεται, όταν όμως η διοίκησης βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, τότε αρπάζει τα όπλα και τιμωρεί τους τυράννους του.

Αυτές λοιπόν οι αξίες ενέπνευσαν τους Έλληνες και ξεσηκώθηκαν για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Αξίες που δυστυχώς σήμερα θάφτηκαν κάτω από το "θεαθήναι" και το "φαίνεσθαι" σε μία κοινωνία που ενδιαφέρεται μόνο για το περιτύλιγμα και ακολουθεί τα στερεότυπα δίχως να νοιάζεται για το περιεχόμενο.

Αριστοτέλης Κερασοβίτης