Σαν σήμερα το 323 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος μετέστη στα Ηλύσια Πεδία και έγινε αθάνατος

Στις 10 Ιουνίου του -323 ο Αλέξανδρος έγινε αθάνατος. Ο Μέγιστος των Ελλήνων άλλαξε την Ιστορία της ανθρωπότητας.

Υπό την ηγεσία του οι Έλληνες νικήσαμε στον πρώτο «παγκόσμιο πόλεμο» για λογαριασμό της Ευρώπης.

Χωρίς την εκστρατεία των Μακεδόνων, η Ασία θα είχε ενδεχομένως κατακτήσει την Ευρώπη.

Ο Αλέξανδρος, οι Μακεδόνες, οι Έλληνες, δημιουργήσαμε έναν καινούργιο κόσμο, ποτισμένο με τις αξίες που διαμόρφωσαν τον «δυτικό πολιτισμό».

Η γλώσσα τους, η δική μας γλώσσα, έγινε η γλώσσα της Οικουμένης για να εξιστορήσει τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρώπινης δημιουργίας.

Δεν είμαστε συγκυριακοί κληρονόμοι της Ιστορίας του Αλέξανδρου, των Μακεδόνων, των Ελλήνων.

Οφείλουμε να είμαστε φύλακες και υπερασπιστές της ιστορικής αλήθειας απέναντι σε όσους θέλουν να την αλλοιώσουν, να την παραχαράξουν και να την υφαρπάξουν.

Και θα είμαστε.

Ιστορικά Στοιχεία

Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών (20 Ιουλίου 356 π.Χ – 10 Ιουνίου 323 π.Χ.), κοινώς γνωστός ως Αλέξανδρος ο Μέγας ή Μέγας Αλέξανδρος, ήταν βασιλεύς του αρχαίου ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας και μέλος της δυναστείας των Αργεαδών.

Ήταν ο ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, βασιλιάς της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας, του οποίου οι κατακτήσεις αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και Επιγόνων του.

Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356 π.Χ..

Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου.

Ως βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, Φιλίππου Β’, και του παππού του, Αμύντα Γ’, ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι διαδοχικά αναμόρφωσαν το Μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε σημαντική δύναμη του ελληνικού κόσμου, και με τη σειρά του ο Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη.

Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς στην ιστορία, και κατά την περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336 – 323 π.Χ.) κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας, και χωρίς να έχει ηττηθεί σε μάχη που ο ίδιος συμμετείχε.

Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής.

Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και εκτός από το μεγαλύτερο τμήμα της χερσονήσου του Αίμου περιελάμβανε τις περιοχές της Αιγύπτου, μεγάλα τμήματα της Μέσης Ανατολής και κεντρικής Ασίας, και τμήμα της βορειοδυτικής ινδικής υποηπείρου.

Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β’ στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 11 μηνών.

Το σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του Αριστοτέλη.

Η καταγωγή της οικογένειας του Αλέξανδρου

Η Δυναστεία των Αργεαδών (Αρχαία Ελληνικά: Ἀργεάδαι) ήταν αρχαίος ελληνικός βασιλικός οίκος.

Ήταν η επικρατούσα δυναστεία της Μακεδονίας περίπου από το 700 έως το 310 π.Χ..

Η παράδοσή τους, όπως περιγράφεται σε αρχαιοελληνική ιστοριογραφία, προέρχεται από το Άργος , (παίρνοντας έτσι το όνομα «Αργεάδες»).

Αρχικά οι άρχοντες της ομώνυμης φυλής, στην εποχή του Φιλίππου του Β’ είχαν αυξήσει την επιρροή τους, με αποτέλεσμα να συμπεριλάβουν στην διοίκηση της Μακεδονίας όλες τις βόρειες περιοχές της Μακεδονίας.

Τα πιο εξέχοντα μέλη του οίκου ήταν ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας και ο Αλέξανδρος ο Μέγας, υπό την αρχηγία των οποίων το Βασίλειο της Μακεδονίας άρχισε να κατακτά έδαφος στην Ελλάδα, νίκησε την Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών και επεκτάθηκε έως την Αίγυπτο και την Ινδία.

Οι Αργεάδες ισχυρίζονταν πως κατάγονταν από τους Τημενίδες του Άργους, στην Πελοπόννησο, θρυλικός πρόγονος των οποίων ήταν ο Τήμενος, ο τρισέγγονος του Ηρακλή.

Στις ανασκαφές του Παλατιού στην Βεργίνα ο Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε στην αίθουσα του «θόλου» (σύμφωνα με ορισμένους λόγιους η αίθουσα του «θόλου» είναι η αίθουσα του θρόνου) μια επιγραφή που σχετίζεται με αυτήν την άποψη.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τον Ηρόδοτο, στις Ηροδότου Ιστορίες, όπου αναφέρει ότι τρία αδέρφια από τη καταγωγή του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, έφυγαν από το Άργος για να πάνε στους Ιλλυρίους και μετέπειτα στην Βόρεια Μακεδονία, όπου εκεί υπηρέτησαν τον βασιλιά.

Ο βασιλιάς τους ζήτησε να φύγουν από τη χώρα του, πιστεύοντας σε έναν οιωνό που έλεγε ότι κάτι εξαιρετικό θα συμβεί στον Περδίκκα.

Τα παιδιά πήγαν σε ένα άλλο μέρος της Μακεδονίας, κοντά στον κήπο του Μίδα, πάνω από τον οποίο στέκεται το όρος Βέρμιο.

Εκεί εγκαταστάθηκαν και σταδιακά δημιούργησαν το δικό τους βασίλειο.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει επίσης το γεγονός της συμμετοχής του Αλεξάνδρου του Α’ στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 504 π.Χ. ή το 500 π.Χ., όπου υπήρξαν ενστάσεις για τη συμμετοχή του Μακεδόνα βασιλιά από τους παρευρισκόμενους, οι Ελλανοδίκες αφού εξέτασαν την καταγωγή του από τους Αργεάδες επικύρωσαν ότι στην πραγματικότητα οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και του επέτρεψαν να διαγωνιστεί.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, στην «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», οι Αργεάδες κατάγονταν αρχικά από τους Τημενίδες του Άργους, οι οποίοι εκδίωξαν με τη δύναμη των όπλων τους Πιερίδες από την Πιερία, κατέκτησαν στην Παιονία μια στενή λωρίδα γης κοντά στον Αξιό ποταμό, που εκτεινόταν από την Αρχαία Πέλλα μέχρι τη θάλασσα και πρόσθεσαν τη Μυγδονία, την Εορδαία και την Αλμωπία στις περιοχές τους, αποβάλλοντας τους Ηδωνούς, Εορδούς και τους Αλμωπείς αντίστοιχα.

Κρίτων Βασιλικόπουλος 

(Aπο Tribune.gr)