Ποίηση.Φτάνει πια οι προσευχές σε κομπογιαννίτες Θεούς κι Αγίους.

Φωτογραφία Αβορίγινα και ποίηση

 Θύμιος Χαραλαμπόπουλος* 

Χρόνια τώρα,
κυκλοφορούμε παράμερα
από τους αλαλάζοντες νικητές μας
με δισταγμό στο βήμα
μην τύχη και η σκιά μας
πέσει στις φωτεινές επιγραφές τους
και μειώσει τη λάμψη τους.
Η αναποφαστικότητά μας, η υπομονή,
η ευαισθησία μας
είναι οι τρωτές αδυναμίες μας
στα υπερσύγχρονα  όπλα
των μασκαρεμένων
υπερυλιστικών μας χρόνων.
Ντροπή σε όλους μας!...
Πάλι, μείναμε στο σταθμό σαν
ξεχαασμένη αποσκευή
κι ανεμίζουμε τα πικρά μαντίλια
 σιγομουρμουρίζοντας
για τα λάθη μας κι όσα
δεν πολεμήσαμε...
Φτάνει πια οι προσευχές
σε κομπογιαννίτες Θεούς κι Αγίους.
Ο τρανός  στρατιώτης
που προσμένουμε να ρθει  μονάχος του,
γεμάτος νιότη, δροσιά και πίστη,
να διαμοιράσει δίκαια
τ΄άνομα πλούτη, τις χλαμίδες
και τα χρυσοκέντητα των νικητών
χάθηκε στην ομίχλη των καιρών...
Τώρα,
είναι καιρός όλοι μαζί,
τις παραλείψεις μαςι
στη ζυγαριά να βάλουμε.

Ο θ χ*
Ειναι πρόεδρος Ελλήνων λογοτεχνών Μελβούρνης
Έχει αφιερωσει πολλά από τα έργα του στους ιθαγενείς της Αυστραλίας ζώντας αρκετό χρόνο κοντά τους