ΜΊΜΗΣ ΣΟΦΟΚΛΈΟΥΣ
εκπαιδευτικός
Ατυχώς, μαζί με πολλούς άλλους, υπήρξα ένας από τους ταλαιπωρημένους επιβάτες της COBALT που για να προφτάσω τη διάλεξή μου στην Αθήνα θα έπρεπε να βρω στα άγρια μεσάνυχτα εισιτήριο από άλλη εταιρεία ( αφού 11.50 ολοκληρωνόταν ο κύκλος εργασιών της COBALT) μια και θα έφευγα 6.40 το πρωί. Πλην φεύ ματαίως! Ευτυχώς, αγόρασα άλλο εισιτήριο κι έφτασα δυο ώρες πριν την υποχρέωσή μου!
Όμως το θέμα είναι αλλού! Νησί ο τόπος μας χωρίς θαλασσινούς και εναέριους δρόμους είναι στο μάτι του κυκλώνα όταν το Barbaros κόβει βόλτες στα νερά μας· και για να θυμηθούμε το 1974, ούτε πλοία ούτε αεροπλάνα έφευγαν · οι τραυματίες της εισβολής έφυγαν για το 401 ΣΝ στην Αθήνα τον Αύγουστο και βάλε! Το 1975 φύγαμε για Αθήνα με μικρά πλοία (αυτά ταξίδευαν) και με Viscount διότι αυτά μόνο πετούσαν από το αεροδρόμιο της Λάρνακας όταν το ξανά θυμηθήκαμε, αφού χάσαμε το αεροδρόμιο στη Λευκωσία. Φυσικά, από τις Βάσεις έφυγαν πολλοί!
Μια ερώτηση «επιστημονικής οφαντασίας»: τι θα γίνει αν μια μια φεύγουν από το παιγνίδι οι αεροπορικές εταιρείες που ήρθαν με φόρα και φύγουν ομοθυμαδόν, τώρα που δεν έχουμε εθνικό αερομεταφορέα; Τι θα γίνει αφού δεν υπάρχει τακτική ατμοπλοϊκή γραμμή μεταξύ ΛΕΜΕΣΟΥ και μια άλλης πόλης-λιμάνι σε μια άλλη κρίση; Θα γίνει αυτό που προφητικά μας είπε ο Καβάφης στο ποίημα «Η Πόλις» για όσους ρημάζουν τη ζωή τους σε μικρές χώρες όπως τη δική μας! Ας παραφράσουμε τον Καβάφη και ας ανοίξουμε ασφαλείς δρόμους «εδάφους-αέρος» και «λιμανιού-λιμανιού»! Αυτή θα ήταν εθνική πολιτική υψηλών προδιαγραφών! Ακούει κανείς;
* από ανάρτησή του στο Facebook
No comments:
Post a Comment