Γιατί στις πανελλήνιες δεν σε άφησαν να διαλέξεις αυτό που σ’ άρεσε αλλά αυτό που θα σου πρόσφερε σίγουρη δουλειά.
Γιατί με τόσο διάβασμα σε σχολείο και φροντιστήρια δε σου έμεινε χρόνος να διαβάσεις άλλα βιβλία και ίσως ούτε και όρεξη.
Γιατί δεν πήγαμε μπροστά! Γιατί από φόβο δεν κατέβηκες ποτέ στις πορείες.
Γιατί την πέτρα ήξερες να την πετάξεις μόνο όταν έπαιζες πετροπόλεμο στο δημοτικό.
Γιατί πάντα κρυβόσουν πίσω από τη φούστα της μάνας σου και τα παντελόνια του πατέρα σου.
Γιατί οι γονείς σου θέλαν τη σιγουριά τους κάνοντας τραμπάλα με τον δικομματισμό και ταυτόχρονα να σε έχουν από κοντά και στο σπίτι.
Γιατί όλοι σου λέγανε “κάτσε εδώ που είναι σίγουρη η δουλειά και ας μη σ’ αρέσει”.
Γιατί τα πνευμόνια σου γεμίζανε φόβο και τρόμο αντί για καθαρό αέρα. Γιατί κανείς δεν σε άφησε να ρισκάρεις, αλλά να μείνεις στην “σιγουριά”.
Γιατί όλο και κάποιο γνωστό θα έβρισκαν να σε βολέψει κάπου. Μια θεσούλα οπουδήποτε, αρκεί να χωθείς.
Γιατί αντί να πολεμήσεις για ένα καλύτερο αύριο προτίμησες τη μισθολογική σιγουριά του να γίνεις μπάτσος σκοτώνοντας το αύριο.
Γιατί κάθε τι καινούργιο έμοιαζε θεόρατο παγόβουνο και φοβόσουν να πάρεις το σκερπάνι και να το γκρεμίσεις.
Γιατί σε γέμισαν με “αν” και “δεν”. Αν δεν πετύχει και αν δεν σου φτάσουν και άμα δεν μπορέσεις και αν δεν προλάβεις και αν δεν πάει καλά και αν και δεν και αν και δεν.
Γιατί δεν πήγαμε μπροστά.
Γιατί τα αφεντικά που σε “μάτωσαν” δεν τα κυνήγησες κι έλεγες: “πού να τρέχεις τώρα”.
Γιατί ποτέ δεν σήκωσες κεφάλι. Γιατί πάντα ζήλευες τον διπλανό σου που είχε καλύτερα παιχνίδια, παπούτσια και μετέπειτα αυτοκίνητo, ενώ τα οικονομικά σου έγιναν έτσι ώστε να μην ζητάς αποδείξεις.
Γιατί ποτέ δεν είδες το πραγματικό νόημα της ζωής.
Γιατί ποτέ δεν σε ένοιαζε τι συμβαίνει παραπέρα και απλά σκεφτόσουν “σιγά μη συμβεί σε μένα”.
Ο ωχαδερφισμός, η δειλία, η πάρτη μας, η υπεροψία, ο νεοπλουτισμός, η αμάθεια, η καταπίεση, τα στερεότυπα, οι νοικοκυραίοι, η σιγουριά σας που δεν ήρθε ποτέ!
Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ!
No comments:
Post a Comment