Μοζαμβικη, Ορθοδοξία. Αθήναιον". Μια χαμένη υπόθεση;

Αγαπητοί φίλοι 

αναγνωστες,

Σάς γράφω ξανά από το Maputo, από την  έδρα της Επισκοπής Μοζαμβίκης και σήμερα λέω να Σάς... ξεναγήσω στο "Αθήναιον". Τι είναι αυτό; θα με ρωτήσετε ασφαλώς. Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπές κτίριο, που παραπέμπει στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική, απέναντι από το Επισκοπείο και στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ακριβώς δίπλα του.

Οικοδομήθηκε από τους Έλληνες τού πάλαι ποτέ Λορέντζο Μαρκές (σήμερα Μαπούτο) το 1923 και κατ' αρχήν, πριν την ανέγερση του Ναού, χρησιμοποιήθηκε, εκτός από χώρο συνάντησης και πολιτιστικής έκφρασης τής εδώ Παροικίας, ως λατρευτικός χώρος, αλλά και ως σχολείο. Όπως γίνεται κατανοητό, το κτίριο τούτο έχει συνδεθεί με όλες τις μεγάλες στιγμές του Ελληνισμού της Μοζαμβίκης για περισσότερον από ενάμιση αιώνα, δεδομένου ότι οι πρώτοι Έλληνες έφθασαν εδώ, στη νοτιοανατολική Αφρική, στα μέσα του 19ου αιώνα, συγκεκριμένα στην πόλη Μπεΐρα της Μοζαμβίκης.

Όλα πήγαιναν καλά έως το 1976, οπότε κατελήφθη από τον στρατό, στο πλαίσιο της "εθνικοποίησης" (Επανάσταση - Εμφύλιος Πόλεμος - Λαοκρατία - Κομμουνιστικό Λαϊκό Κόμμα FRELIMO). Έκτοτε δεν έχει επιστραφεί ακόμη στους νόμιμους ιδιοκτήτες του Έλληνες, όπως συνέβη με άλλα κτίρια εθνικών κοινοτήτων, που βρίσκονται ανά την χώρα και είχαν τότε καταληφθεί. Έτσι η Ελληνική Παροικία απώλεσε τον ένα πνεύμονα, που την οξυγόνωνε, κάτι που αποτελεί -κατά κοινή όλων ομολογία- σαράκι και καημό αβάσταχτο.

Στην σύγχρονη εποχή το πάλαι ποτέ "Αθήναιον" έχασε την ονομασία αυτήν, που δέσποζε μάλιστα στην πρόσοψή του και τώρα πια ονομάζεται "Palácio dos Casamentos", δηλαδή Παλάτι των Γάμων. Εδώ δηλαδή κάθε λίγο και λιγάκι τελούνται οι παραδοσιακά γάμοι, στον όμορφο κήπο γίνονται οι δεξιώσεις και όλα τα σχετικά.

Έως τώρα δεν είχαν γίνει βήματα για την αποκατάσταση της μεγάλης αυτής αδικίας και της επιστροφής του κτιρίου στους Ελληνορθόδοξους. Μόλις λοιπόν ενθρονίστηκε ως Επίσκοπος Μοζαμβίκης ο κ. Ιωάννης, διαπίστωσε το πρόβλημα και ήδη προσπαθεί, όπου δει, για την δικαίωση του Ελληνισμού στην εσχατιά αυτήν της Αφρικής. Δεν είναι από την θέση αυτήν ανακοινώσιμες οι πολυειδείς ενέργειές του. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Αλλά τουλάχιστον, όπως λέει ο ίδιος, χρειάζεται να καταβληθεί αγώνας όχι εύκολος, διότι αφενός μεν εδώ υφίσταται μια κατάφορη αδικία, αφετέρου δε η ανάγκη για χώρους είναι επιτακτική, επειδή εδώ πλέον συνάζονται για τις λειτουργικές / πολιτιστικές ανάγκες τους όχι μόνον οι Έλληνες Ορθόδοξοι, αλλά Μοζαμβικανοί, Ρώσοι, Αιθίοπες και άλλοι διάφοροι.

Κλείνοντας την μικρή αυτή αναφορά μας στο "Αθήναιον", το οποίο ευελπιστούμε να μην είναι μια επιπλέον χαμένη υπόθεση του Ελληνισμού, σημειώνουμε απλώς ότι, κατά σύμπτωσιν, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων τού Επισκόπου κ. Ιωάννου (αρχές 2011), υψώθηκε μαντρότοιχος μεταξύ Ναού και "Αθήναιου", το δε Υπουργείο Δικαιοσύνης πραγματοποιεί εκτεταμένες παρεμβάσεις εξωραϊσμού του, ώστε να παραδοθεί ωραιότερο κι ευπρεπέστερο στις γαμήλιες τελετές, όπως μάλιστα διαφημίζει μέσω διαδικτύου!!!...

Είπατε κάτι;;;

Ασπασμούς από Μαπούτο

π. Π. Καποδίστριας