"Άνδρες Ρόδιοι. . " Γιατί τόση βία κι απανθρωπιά;.

Η ΕΛΈΝΗ ΔΙΑΜΑΝΤΉ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ

Μεγάλωσα στην Ρόδο. Οταν φύγαμε από την Αίγυπτο η δουλειά του πατέρα μου και οι ξένες γλώσσες που μιλούσε τον ανάγκασαν να δουλέψει σε μέρος με ανεπτυγμένο τουρισμό, Φύγαμε το 1976. Η Ρόδος μου έδωσε πολλά, αλλά οι ντόπιοι δεν μας δέχτηκαν ποτέ αλλά ούτε εμείς δεν ανακατευτήκαμε μαζί τους. Οι ξένοι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν κακήν κακώς και κάποιοι που συναναστράφηκαν με ντόπιους βρέθηκαν μπλεγμένοι και κατέληξαν στην φυλακή. Δυστυχώς τα χρήματα απ΄τον τουρισμό τους χάλασαν πολλές δεκαετίες τώρα. Πολλά τα φαινόμενα κακοποίησης γυναικών κυρίως τουριστριών. Χάπια στα ποτά, ομαδικοί βιασμοί κλπ Η τοπική κοινωνία κλείνει τα μάτια και τα κουκουλώνει. Η ανηψιά μου πέρασε στο Πανεπιστήμιο της Ρόδου. Οι συμβουλή που της δώσαμε πριν φύγει ήταν "Μακρυά από Ροδίτες. Ούτε στα σπίτια τους, ούτε στα αυτοκίνητα τους, είναι τέρατα". Οχι όλοι βέβαια αλλά εκείνοι που προσεγγίζουν ξένες κοπέλες. Ευτυχώς το έκανε. Η δύστυχη Ελένη, ένα ανυποψίαστο κορίτσι απ΄την Β. Ελλάδα δεν μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά. Γνώρισε απλά δυό αγόρια συνομίληκα της. Μακάρι να την γνώριζα, να μπορούσα να της πω το ίδιο....