Του καθ. Γιάννη Μανιάτη*
Η κορύφωση των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό δείχνει τα μεγάλα αδιέξοδα στα
οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Οι επιλογές τις οποίες έχει, σύμφωνα με το
σκεπτικό της, είναι δύο: είτε να περικόψει τις συντάξεις, είτε να αυξήσει τις
εισφορές. Ουδέποτε στην πραγματικότητα αποδέχθηκε το προφανές: ότι η μοναδική
λύση του ασφαλιστικού Συστήματος είναι η ύπαρξη ιδιωτικών επενδύσεων που
δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, αυξάνουν τις εισφορές και διασφαλίζουν τις
μελλοντικές συντάξεις.
Μια κυβέρνηση με απίστευτες ιδεοληπτικές εμμονές, μια κυβέρνηση η οποία αντιμετωπίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία ως ταξικό εχθρό, είναι μια κυβέρνηση η οποία μοιραία οδηγεί σε αδιέξοδο και τη χώρα και την κοινωνία.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, η μόνη διέξοδος είναι να αποσυρθεί η πρόταση για τις ασφαλιστικές μεταβολές και να ξεκινήσει ένας πραγματικός διάλογος χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα.
Κυρίως όμως, η κυβέρνηση πρέπει να αποδεχθεί αυτό που όλες οι αναπτυγμένες χώρες εφαρμόζουν εδώ και πολλές δεκαετίες. Τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος με τα δημόσια έσοδα που προκύπτουν από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και ιδιαίτερα των Υδρογονανθράκων.
Η Νορβηγία αποτελεί το κορυφαίο παγκόσμιο παράδειγμα για το πώς με σοβαρότητα, συνέπεια και κυρίως σεβασμό στις επόμενες γενιές, όλες οι κυβερνήσεις αξιοποίησαν τα δημόσια έσοδα από τα κοιτάσματα Υδρογονανθράκων για να στηρίξουν το δημόσιο ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας.
Την εμπειρία αυτή αξιοποιήσαμε στο μέγιστο βαθμό, μεταφέροντας στην ελληνική πραγματικότητα και όλες τις άλλες καλές πρακτικές από αναπτυγμένες χώρες.
Όλοι γνωρίζουμε ότι παρά την προσωρινή πτώση των τιμών του πετρελαίου, στον συνήθη κύκλο ανόδου καθόδου 7-10 ετών, οι Υδρογονάνθρακες θα αποτελούν για τις επόμενες τουλάχιστον 5 δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο, το βασικό καύσιμο λειτουργίας των οικονομιών σε όλο τον πλανήτη, με ειδική αναφορά στις μεταφορές, τον ηλεκτρισμό και τη βιομηχανία.
Στην πατρίδα μας, ο ν.4001 του 2011 αποτέλεσε το εναρκτήριο βήμα μιας πολύ δημιουργικής πορείας που σήμερα έχει να καταγράψει την προώθηση ή/και ολοκλήρωση των διαγωνισμών σε 9 χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας (Πατραϊκός, Ιωάννινα, Κατάκολο, Άρτα-Πρέβεζα, Αιτωλοακαρνανία, Βορειοδυτική Πελοπόννησος, 3 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο).
Όλα όμως στην πατρίδα μας θα αποτελούσαν λόγια και δράσεις με πρόσκαιρη και ανεύθυνη προσέγγιση, εάν δεν μπορούσε να διασφαλίσει η ελληνική Πολιτεία ότι τα έσοδα των Υδρογονανθράκων (που πάντα έρχονται με καθυστέρηση αρκετών ετών, αφότου ξεκινούν οι πρώτες προσπάθειες για παραχωρήσεις) δεν θα αποτελούσαν αντικείμενο καθημερινού χειρισμού του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών προκειμένου να καλύπτει μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού του, αλλά αντίθετα θα δημιουργούσαν ένα στέρεο, μακροπρόθεσμο πλαίσιο στήριξης του ασφαλιστικού Συστήματος της χώρας σε βάθος δεκαετιών.
Το καλοκαίρι του 2013 με το ν.4162/2013, κατοχυρώσαμε θεσμικά ότι καμία κυβέρνηση και κανένας Υπουργός Οικονομικών δεν θα «έβαζε χέρι» στα έσοδα που έχουμε ηθική υποχρέωση να διασφαλίσουμε για τις επόμενες γενιές. Στο συγκεκριμένο νόμο ενσωματώσαμε ακόμη και τις αρχές της Ηθικής Επιχειρηματικότητας , προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι τα έσοδα που η φύση και η γεωγραφία μας χάρισαν μέσα από τον ορυκτό πλούτο, δεν θα χρησιμοποιηθούν σε βάρος του περιβάλλοντος, σε βάρος της παιδικής εργασίας, κ.ά.
Μέχρι και το τέλος του 2014 οι δανειστές ζητούσαν επίμονα να τους ενημερώσουμε για την πορεία εξέλιξης των ερευνών. Η σταθερή και πάγια απάντησή μας ήταν πως οτιδήποτε θέλουν να μάθουν βρίσκεται στα Δελτία Τύπου του Υπουργείου και δεν υπάρχει καμία παραπέρα πληροφόρηση γι' αυτούς. Όσα γνωρίζει ο ελληνικός λαός τα ίδια ακριβώς μπορεί να γνωρίζει και η Τρόικα. Ουδέποτε μέχρι το τέλος του 2014 σε έγγραφο των ελληνικών κυβερνήσεων προς τους δανειστές, υπήρξε οποιαδήποτε αναφορά σε ζητήματα ερευνών Υδρογονανθράκων.
Δυστυχώς, η τακτική αυτή άλλαξε το Φεβρουάριο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία σε επίσημο έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών προς την Τρόικα, καταγράφει την πορεία εξέλιξης των ερευνών των εθνικών κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων.
Η αρνητική αυτή εξέλιξη συνεχίστηκε το καλοκαίρι του 2015, όταν με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου Τσίπρα, έγινε σαφής αναφορά στα έσοδα από Υδρογονάνθρακες στο πλαίσιο του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ που πρόκειται να σχηματιστεί από τα έσοδα του ΤΑΙΠΕΔ, της ΕΤΑΔ και του ΤΧΣ.
Παρά τις επανειλημμένες δημόσιες αναφορές, κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει διαψεύσει την παραπάνω πληροφορία, γεγονός που με υποχρέωσε να καταθέσω επίκαιρη Ερώτηση προς τον αρμόδιο Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Γ. Κατρούγκαλο.
Στην ερώτηση αυτή που υπεβλήθη 3 φορές (!) δεν προσήλθε να απαντήσει ο κ. Κατρούγκαλος : Με αυτή του ζήτησα να δεσμευτεί ότι η νομοθετική ρύθμιση που είχαμε προβλέψει με το ν.4162/2013 για τη σύσταση εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, θα γίνει σεβαστή, ώστε τα έσοδα από την αξιοποίηση Υδρογονανθράκων να ενισχύσουν το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης των μελλοντικών γενεών των Ελλήνων ασφαλισμένων, δηλ. των ανθρώπων που σήμερα είναι από 20 έως και 50 ετών.
Στην 4η υποβολή απάντησε την Παρασκευή 5/2/2016 ο Υφυπουργός κ. Αναστ. Πετρόπουλος.Μετά την άρνηση κατηγορηματικής διάψευσης στη Βουλή από τον αρμόδιο Υφυπουργό, και με δεδομένο όσα προανέφερα, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε ότι η κυβέρνηση δεν θα αποδώσει τα μελλοντικά έσοδα σε αυτούς που τα δικαιούνται.
Έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε ότι θα διαπράξει το μεγαλύτερο διαγενεακό έγκλημα σε βάρος των νέων γενεών.Αν αυτό τελικά συμβεί, θα πρόκειται στην ουσία για εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, πράξη την οποία θα αποτρέψουμε με κάθε τρόπο.
*Ο Καθ. Γιάννης Μανιάτης, είναι Βουλευτής Αργολίδας, της ''Δημοκρατικής ΣPrυμπαράταξης'' (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), τ. Υπουργός ΠΕΚΑ
PROnews.gr
prοnews.gr
