Γράφει ο μοναδικός
 |
| ΓΙΏΡΓΟΣ ΓΟΥΣΙΑΣ* |
Ο χιονιάς βαρύς. Με το ζόρι να φτάσουμε στην εκκλησία. Γιόρταζε ο πατέρας μου. Εκείνος με ήθελε μπροστά με τα παιδιά του σχολείου. Εγώ, μικρός ακόμα, γραπώθηκα απ΄το φουστάνι της μάνας μου κι έμεινα πίσω, στον γυναικωνίτη. Από πάνω ακούγονταν πνιχτά χαχανητά των κοριτσιών. Κάποιανής της έπεσε το ποτήρι που κρατούσε για να πάρει αγιασμό. Έγινε κομμάτια και ένα γυαλί καρφώθηκε πολύ κοντά στο μάτι μου, λίγα χιλιοστά κάτω απ’βολβό. Οι πρώτες βοήθειες μου δόθηκαν στο περίπτερο του Χρήστου Λαμπρίδη απ’ τον ίδιο και τον νοσοκόμο του ’40 Βασίλη Κωστάκη.
Για μένα ήταν η ημέρα των Φώτων. Δεν έχασα το φως μου!
Ο Γ.Γ*
Στην πιο όμορφη ιστορία της ημέρας γράφει για τη Δρακότρυπα Καρδίτσας,τοχωριό του.
Είναι Ιστορικός,και διατηρεί λογιστικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη
