 |
| Γράφει η ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΊΔΟΥ Φιλολογος, Συγγραφέας |
÷Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν = από κακό κοράκι (βγαίνει) κακό αυγό (μεταφορικά) από κακό δάσκαλο (βγαίνει) κακός μαθητής
Ο Κόρακας (αρχές 5ου αι. π. Χ.) ήταν ρήτορας από της Συρακούσες της Μεγάλης Ελλάδας. Έθεσε τις βάσεις της ρητορικής τέχνης, γι' αυτό και θεωρήθηκε ο θεμελιωτής του έντεχνου ρητορικού λόγου. Σπουδαίος μαθητής του ήταν ο Τεισίας, με τον οποίο συμφώνησαν να του πληρώσει ο τελευταίος τα δίδακτρα, όταν θα κέρδιζε την πρώτη του δίκη. Αυτός όμως δεν φρόντιζε να αναλάβει καμία δίκη. Τότε ο Κόρακας μήνυσε τον μαθητή του και στο δικαστήριο του είπε: «αν χάσεις τη δίκη πρέπει να πληρωθώ, επειδή αυτή θα είναι η απόφαση των δικαστών, αν πάλι κερδίσεις τη δίκη πρέπει να πληρωθώ για τα δίδακτρα, γιατί έτσι συμφωνήσαμε». Τότε, ο Τεισίας ανταπάντησε «αν κερδίσω, αυτή θα είναι η απόφαση του δικαστηρίου, αν χάσω, τότε πάλι δεν πρέπει να σε πληρώσω, γιατί έτσι συμφωνήσαμε». Το αποτέλεσμα ήταν -επειδή οι δικαστές έφτασαν σε αδιέξοδο- να αναβληθεί η δίκη και να μην επαναληφθεί ποτέ. Τότε κάποιοι είπαν ειρωνικά: «ἐκ κακοῦ κόρακος, κακόν ᾠόν».
