Ο υγιεινός τρόπος ζωής “ασπίδα” προστασίας κατά του καρκίνου. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, θα μπορούσαν να προλάβουν έως και το 40% των νέων περιστατικών καρκίνου και να αποτρέψουν περίπου τους μισούς πρόωρους θανάτους (50%) εξαιτίας της νόσου, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο “JAMA Oncology”.
Επιστήμονες από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον επιδημιολόγο Μινγκγιάνγκ Σονγκ, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 89.600 γυναίκες και 46.400 άνδρες, από τους οποίους οι 16.500 γυναίκες και οι 11.700 άνδρες ακολουθούσαν ένα υγιεινό τρόπο ζωής και χαρακτηρίστηκαν ως ομάδα χαμηλού κινδύνου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ως υγιεινός τρόπος ζωής ορίζεται η αποχή από το τσιγάρο ή ακόμη καλύτερα αν δεν έχει καπνίσει κανείς ποτέ, η λελογισμένη χρήση αλκοόλ (έως ένα ποτήρι τη μέρα οι γυναίκες και δύο οι άνδρες), το σωματικό βάρος (δείκτης μάζας σώματος μεταξύ 18,5 και 27,5) και η συστηματική σωματική άσκηση (τουλάχιστον 150 λεπτά με μέτρια ένταση την εβδομάδα ή 75 λεπτά έντονης γυμναστικής).
Από τα ευρήματα της μελέτης φάνηκε ότι οι γυναίκες που ζούσαν ανθυγιεινά, είχαν κατά μέσο όρο 25% μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με καρκίνο και 48% να πεθάνουν από αυτόν, σε σχέση με όσες ζούσαν υγιεινά. Για τους άνδρες που ζούσαν ανθυγιεινά, τα αντίστοιχα ποσοστά αυξημένου κινδύνου ήταν 33% και 44%.
Όσων αφορά τις διάφορες μορφές καρκίνου, τα εύρηματα της μελέτης έδειξαν ότι οι γυναίκες που ζούσαν ανθυγιεινά είχαν κατά μέσο όρο 82% μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με καρκίνο του πνεύμονα και οι άνδρες κατά 78% αντίστοιχα, 29% και 20% για τον καρκίνο του εντέρου, 30% και 29% για τον καρκίνο στο πάγκρεας, και 36% και 44% για τον καρκίνο στην ουροδόχο κύστη. Παρόμοιες ήταν οι εκτιμήσεις σχετικά με την θνησιμότητα.
«Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν την καθοριστική σημασία των παραγόντων του τρόπου ζωής για τον κίνδυνο του καρκίνου. Ως εκ τούτου η πρωτογενής πρόληψη πρέπει να είναι προτεραιότητα για τον έλεγχο της νόσου”, επεσήμανε ο επικεφαλής της μελέτης.
Ενώ η συνήθεις προληπτικές εξετάσεις φαίνεται να μην μπορούν να προσφέρουν την προστασία που αναμέναμε, η αλλαγή του τρόπου ζωής μπορεί να μειώσει ουσιαστικά τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο.
Ο καλύτερος τρόπος για την επιλογή των ενεργειών που θα φέρουν το μέγιστο αποτέλεσμα είναι μέσα από τη διενέργεια Μεταβολομικών Αναλύσεων. Σύμφωνα με ερευνητές του Harvard η Μεταβολομική μπορεί να ανιχνεύσει διαταραχές σε μοριακό επίπεδο, χρόνια πριν αυτές εκδηλωθούν με τη μορφή νόσου. Οι Μεταβολομική μπορεί να εντοπίσει διαταραχές και να βοηθήσει το γιατρό να ασκήσει αιτιολογική θεραπεία και συστάσεις τόσο στη πρόληψη όσο και στην θεραπεία χρονίων νοσημάτων όπως είναι ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα νοσήματα και ο διαβήτης.
Γράφει ο Dr ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ Τα αυτοάνοσα αφορούν σε ασθένειες όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στους δικούς του ιστούς και όργανα.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τα αίτια των αυτοάνοσων νοσημάτων όπως, ιοί, βακτήρια, τοξίνες, ψυχοσωματικά αίτια, ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά, διατροφικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες, ορμονικές διαταραχές, έκθεση σε ακτινοβολίες, ελαττωματικά γονίδια και αυξημένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος απέναντι σε φυσιολογικά ερεθίσματα.
Από την κλινική μου εμπειρία τα τελευταία 20 χρόνια με χιλιάδες περιστατικά αυτοανοσίας, έχω παρατηρήσει ότι τα αίτια της εμφάνισης ενός αυτοάνοσου νοσήματος είναι πράγματι πολυπαραγοντικά και δεν υπάρχει ένας και μόνος παράγοντας που να εξηγεί την πανδημία που βιώνουμε στη σύγχρονη εποχή.
Θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη ότι κάποιοι παράγοντες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε σχέση με άλλους, όπως η βιταμίνη D για παράδειγμα, και ότι διαφορετικοί παράγοντες έχουν διαφορετική επίπτωση σε κάθε περιστατικό.
Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Annals of Neurology βρέθηκε ότι για κάθε 4 μονάδες (ng/ml) αύξηση των επιπέδων της βιταμίνης D στο αίμα ασθενών που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, μειώνεται η πιθανότητα υποτροπής της νόσου κατά 12%. Η αύξηση 20 μονάδων μειώνει την πιθανότητα υποτροπής στο μισό.
Έχουμε παρατηρήσει επίσης ότι σε κάποιες περιπτώσεις η τοξικότητα μπορεί να είναι κυρίαρχη ενώ σε κάποιες άλλες η διαταραχή της χλωρίδας μπορεί να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας, και ούτω καθεξής.
Θα μπορούσε όμως να εντοπιστεί ένας κοινός παρανομαστής σε αυτή την εικόνα;
Πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι και 50 χρόνια πριν δεν ισχύουν πλέον. Ασθένειες που κάποτε ήταν σπάνιες, απειλούν σήμερα τη ζωή και την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο το κόσμο. Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικάνικης Ένωσης Αυτοάνοσων νοσημάτων (AARDA) 1 στους 5 πολίτες πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Παρόμοια είναι η εικόνα και στις Ευρωπαϊκές χώρες. Οι προσπάθειες να καταστείλουμε φαρμακευτικά τα συμπτώματα που εμφανίζονται σε κάθε αυτοάνοσο νόσημα, βελτιώνουν για κάποιο διάστημα την ποιότητα ζωής των ασθενών, δεν μπορούν όμως να δώσουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα και συχνά καταλήγουν να γίνουν μέρος του προβλήματος. Αυτό συμβαίνει γιατί η προσέγγιση είναι συνήθως μονομερής.
Θα πρέπει σίγουρα να ελέγξουμε τη νόσο και να σταματήσουμε κατά το δυνατόν τις άμεσες επιπλοκές, αυτό όμως δεν είναι πλέον αρκετό. Θα πρέπει παράλληλα να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση της φυσιολογικής βιοχημικής ισορροπίας.
Από τον Ιπποκράτη στην Σύγχρονη Ιατρική
2500 χρόνια πριν ο πατέρας της ιατρικής περιέγραφε ότι κάθε νόσος οφείλεται στην απώλεια της ισορροπίας των “χυμών”* που βρίσκονται στο σώμα. Αντιθέτως η ορθή ανάμειξη αυτών των χυμών η ευκρασία (κράση σημαίνει ανάμιξη) επέφερε την υγεία. Ακόμη και σήμερα όταν αναφερόμαστε σε κάποιον που έχει καλή υγεία και δεν νοσεί εύκολα λέμε ότι έχει “γερή κράση”.
Ο Ιπποκράτης δεν είχε στη διάθεση του το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο διατύπωσε όμως με αρκετή ακρίβεια συνθήκες που αποδείχθηκαν πραγματικές μέσα από τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις. Υπό την οπτική της σύγχρονης ιατρικής θα λέγαμε ότι η επίτευξη της φυσιολογικής βιοχημικής ισορροπίας είναι το ζητούμενο για να είναι κάποιος υγιής. Μέχρι και μερικές δεκαετίες πριν αυτή προέκυπτε μέσα από μια ισορροπημένη διατροφή και διαβίωση στο φυσικό περιβάλλον. Σήμερα η απόκλιση της διατροφής μας από το φυσικό και η αλλοίωση του περιβάλλοντος είναι τέτοιες που η επίπτωση των χρόνιων και των αυτοάνοσων νοσημάτων τείνουν να γίνουν ο κανόνας.
Πράγματι τα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέονται με το βιοτικό επίπεδο και την τεχνολογική πρόοδο. Όσο υψηλότεροι είναι αυτοί οι δύο παράγοντες τόσο μεγαλύτερη είναι και η επίπτωση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και περισσότερη τεχνολογική πρόοδος συνδέονται με μεγαλύτερη επεξεργασία των τροφών, αλλοίωση του περιβάλλοντος και απομάκρυνση από τον φυσικό τρόπο ζωής. Πως μπορούμε όμως να αξιολογήσουμε τον βαθμό απόκλισης του κάθε οργανισμού ώστε να δράσουμε για τον επαναφέρουμε προς την φυσιολογική υγιή κατάσταση;
Μεταβολομική και Αυτοανοσία
Η επιστήμη της μεταβολομικής είναι μια νέα σχετικά επιστήμη που μας επιτρέπει να καταγράψουμε τις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν σε έναν οργανισμό και στη συνέχεια να τη συγκρίνουμε με το φυσιολογικό.
Το Human Metabolome Project ξεκίνησε το 2007 με στόχο την καταγραφή των μεταβολιτών στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι μεταβολίτες είναι μικρά μόρια που παράγονται σε έναν ζωντανό οργανισμό κατά την αναπνοή, την πέψη και άλλες φυσιολογικές λειτουργίες. Η μέτρηση των επιπέδων αυτών των μορίων στο σώμα εφαρμόζεται και βελτιώνει ήδη την διάγνωση και την θεραπεία των ασθενειών.
Ένας τομέας όπου η μεταβολομική βρίσκει εφαρμογή είναι τα αυτοάνοσα νοσήματαόπου μπορεί να βοηθήσει τόσο στη διάγνωση όσο και στην ανεύρεση των διαφορετικών αιτιών που προκάλεσαν την αυτοανοσία στο κάθε ασθενή. Μέσω της μεταβολομικής μπορεί ο γιατρός να διαπιστώσει και την επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής, σε επίπεδο τοξικότητας και αποτελεσματικότητας, ώστε να μπορέσει να εξατομικεύσει τη θεραπεία.
1. Να καταγραφούν οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να επαναφέρουμε τον οργανισμό στην αρχική βιοχημική του ισορροπία αλλά και 2. Να αξιολογηθεί η δράση της φαρμακευτικής αγωγής ώστε να επιτευχθούν τα βέλτιστα αποτελέσματα με τις ελάχιστες δυνατές παρενέργειες.
Η ανθρωπότητα μέσα από τις τεχνολογικές εξελίξεις προκάλεσε αλλαγές που αρχίζουν να έχουν αρνητικό αντίκτυπο πάνω της. Μέσα όμως από την τεχνολογία έχουμε και τη δυνατότητα να μετρήσουμε και να διορθώσουμε τις βλάβες που έχουμε προκαλέσει στη φύση και σε εμάς τους ίδιους.
