Θανάσης Οικονόμου: Ο Ελληνας της NASA πίσω από τη Rosetta & η απίθανη ιστορία του

Εχει βραβευτεί από τη NASA για την συνεισφορά του, αφού δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαστημική αποστολή στην οποία να μην έχει συμμετάσχει. Η ζωή όμως δεν ήταν πάντα εύκολη για τον Θανάση Οικονόμου.

Γεννημένος στο χωριό Ζάκα των Γρεβενών έζησε τη φρίκη του Εμφυλίου σε πρώτο πρόσωπο και μέχρι την τρυφερή ηλικία των 7 ετών δεν είχε πάει καν σχολείο και έβοσκε πρόβατα.

Οπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, σε θρανίο κάθισε για πρώτη φορά, χρόνια αργότερα, όταν η οικογένεια του κατέφυγε στην Τσεχοσλοβακία. Ξεκίνησε από το μηδέν να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση και το 1960 πήρε με άριστα το πτυχίο του στην Πυρηνική Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Πράγας.

Στη συνέχεια πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έγινε επικεφαλής επιστήμονας στο Εργαστήριο Αστροφυσικής και Διαστημικών Ερευνών Ενρίκο Φέρμι του Πανεπιστημίου του Σικάγου και από αυτή τη θέση ξεκίνησε την πολύχρονη συνεργασία του με τη ΝASA που κρατάει ακόμα.

Ο ίδιος έχει εξοπλίσει με διαστημικά όργανα αμέτρητες διαστημικές αποστολές, από τον Ιχνηλάτη που στάλθηκε στον Αρη το 1997, μέχρι την πρόσφατη αποστολή της συσκευής Phillae που «γατζώθηκε» στον κομήτη την περασμένη Τετάρτη.

Μάλιστα το 2005, λίγες μέρες πριν την 28η Οκτωβρίου, έγινε δεκτή μία πρόταση του στη NASA να ονομάσουν τις περιοχές του Αρη γύρω από τον κρατήρα Erebus με ονόματα εμπνευσμένα από τις ιστορικές μνήμες της πατρίδας του, όπως «Kalambaka», «Kalavrita», «Kypourio», «Ziakas» και «Ochi»

Σάββατο, 15 Νοεμ. 2014 http://fanfaras.blogspot.gr/ΔΗΜ.ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Λίγα ακόμα,για την Ελληνίδα που είναι στην ΕΛΙΤ της ΝΑΣΑ

Η 25χρονη Θεσσαλονικιά που βραβεύτηκε ως Γυναίκα της Χρονιάς σε διεθνή διαγωνισμό τεχνολογίας

Εύη Σαλτού  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΑ ΝΕΑ : 30/03/2013 08:00 |

Από τότε που ήταν μικρή ο πατέρας της της έλεγε: «Κυνήγησε τα όνειρά σου, διαφορετικά δεν θα τα πιάσεις ποτέ». Αυτή η φράση έγινε για την ίδια οδηγός και αυτή τη φράση προτίμησε να πει από μικροφώνου όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο της στην τελετή 2013 FDM Everywoman In Technology Awards. Σε ένα ακροατήριο γεμάτο γυναίκες, η ερευνήτρια της NASA κατάφερε να αναδειχθεί ­όντας μόλις 25 ετών.

Παρότι ήταν κοριτσάκι, το ενδιαφέρον της για το Διάστημα ήταν έντονο. Η οικογένειά της και οι φίλοι ακόμη θυμούνται τη μαθήτρια του Δημοτικού να ικετεύει τους δικούς της να της αγοράσουν... αποξηραμένη τροφή για αστροναύτες, να φορά μπλουζάκια με τον λογότυπο της NASA, να διαβάζει βιβλία αστρονομίας και αεροδιαστημικής και αργότερα να κοιτά με τις ώρες τις ειδήσεις της NASA στο Διαδίκτυο. Μόνο, όμως, όταν η Ελένη Αντωνιάδου πήγε στο Γυμνάσιο ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά. Εγινε μέλος σε λέσχες αεροδιαστημικής και παρακολούθησε μαθήματα για να πιλοτάρει μικρά αεροσκάφη και να βρίσκεται πιο κοντά στο Διάστημα. «Από παιδί μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο ερεθίσματα που τροφοδοτούσαν  την περιέργειά μου για τις επιστήμες, τη γνώση και το Διάστημα. Κύριος υπαίτιος είναι ο πατέρας μου, χημικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο οποίος είναι μεγάλος λάτρης της τεχνολογίας και προσπαθούσε πάντα να μου διεγείρει το ενδιαφέρον ως παιδί, κυρίως με το να συζητεί περίπλοκα επιστημονικά θέματα μαζί μου από την ηλικία των 5 ετών», λέει σήμερα η Ελένη.

ΡΟΜΠΟΤ ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ. Από τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, φοιτώντας σε δημόσιο σχολείο, κατέβηκε στη Λαμία για να σπουδάσει στο τμήμα Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας. Εκεί δούλεψε στην ερευνητική ομάδα του καθηγητή Ηλία Μαγκλογιάννη, πάνω στη δημιουργία ενός φορητού καρδιογράφου για χώρες του τρίτου κόσμου που λειτουργεί μέσω αισθητήρων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών της ασχολήθηκε και με τη ρομποτική τηλεχειρουργική αλλά και τη δημιουργία και τον προγραμματισμό ρομποτικών βραχιόνων. Το δύσκολο πρόγραμμά της αλλά και το πάθος της για το αντικείμενο των σπουδών της δεν την εμπόδισαν να εκλεγεί πρόεδρος των φοιτητών του τμήματός της.

Ακολούθησαν, το 2009, οι μεταπτυχιακές σπουδές στο βρετανικό Πανεπιστήμιο UCL στη Νανοτεχνολογία και στην Αναγεννητική Ιατρική. Η βασική της έρευνα σχετίστηκε με την ανάπτυξη τεχνητών νεύρων και εγκεφαλικών εμφυτευμάτων. Και τότε ήρθε και το πρώτο βραβείο. «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συνεργάστηκα με τη φίλη και συμφοιτήτριά μου Κλερ Κρόουλι για τη δημιουργία μιας τεχνητής τραχείας. Η μελέτη αυτή κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Πανεπιστήμιο και λίγους μήνες αργότερα έγινε η πρώτη πετυχημένη μεταμόσχευση τεχνητής τραχείας στην ιστορία της ιατρικής, σώζοντας τη ζωή ενός 36χρονου ασθενούς που έπασχε από τελικό στάδιο καρκίνου της τραχείας», εξηγεί η 25χρονη.

Σήμερα τελειώνει το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι και το αντικείμενο της έρευνάς της είναι η δημιουργία τεχνικών ιστών από μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα και η χρησιμοποίησή τους όχι μόνο σε τεχνητά όργανα αλλά και σε βιολογικά ρομπότ (biobots). Η νεαρή Ελληνίδα, μάλιστα, συντονίζει τη μελέτη δημιουργίας βιολογικών ρομπότ - ζωντανών οργανισμών από βιοϋλικά και βλαστικά κύτταρα που μπορούν να περπατούν και να λειτουργούν αυτόνομα -  ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, στο MIT και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια.

Η δεύτερη διάκριση ήρθε από τους ίδιους τους φοιτητές της - διδάσκει Βιομηχανική και Μηχανική των Ιστών και των Κυττάρων σε προπτυχιακούς σπουδαστές -  και το κέντρο αξιολόγησης των καθηγητών του πανεπιστημίου της, καθώς την ψήφισαν ως την καλύτερη διδακτορική λέκτορα σε όλα τα μαθήματα που έχει διδάξει.  

Ονειρό της ήταν και είναι να γίνει κάποια μέρα αστροναύτης. Και παρότι είναι ένα παιδικό όνειρο, όταν το λέει σήμερα γελούν μαζί της λιγότεροι. Αυτό γιατί, αφού ήρθε πρώτη στην Ευρώπη ανάμεσα σε φοιτητές όλων των ευρωπαϊκών χωρών και όλων των ειδικοτήτων από τον Ευρωπαϊκό Φορέα Διαστήματος, η NASA της έκανε την πρόταση να εργαστεί στον τομέα των βιοεπιστημών. Πλέον, ως μέλος της ομάδας της NASA, μελετά κυρίως τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας που σχετίζονται με την απώλεια της αίσθησης προσανατολισμού και ισορροπίας που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες τα πρώτα 24ωρα που βγαίνουν από τη γήινη ατμόσφαιρα. «Πραγματοποιώ πειράματα και για τη μελέτη της επίδρασης της βαρύτητας στον σχηματισμό τεχνητών ιστών από βλαστοκύτταρα στο Διάστημα», προσθέτει.

Επειτα από προσπάθεια τριάμισι ετών, ξεκίνησε μία εταιρεία που στόχο έχει τη δημιουργία τεχνητών οργάνων ως εναλλακτικής μεταμοσχευτικής μεθόδου. «Ο κύριος σκοπός του εγχειρήματός μας είναι να βάλουμε ένα τέλος στο εμπόριο οργάνων, ένα καλά οργανωμένο έγκλημα που αναπτύσσεται κυρίως σε τρίτες χώρες», έχει δηλώσει στο παρελθόν.

Η πρώτη σειρά προϊόντων της Transplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις Χωρίς Δωρητές) είναι τεχνητά ικριώματα (προσωρινές κατασκευές) οργάνων από βιοϋλικά και οι αντίστοιχοι βιοαντιδραστήρες που είναι εξειδικευμένοι για κάθε όργανο και μιμούνται τις συνθήκες του ανθρώπινου σώματος, «ώστε να αναπτύσσονται τα τεχνητά όργανα ώσπου να είναι έτοιμα για μεταμοσχεύσεις». Η εταιρεία, μάλιστα, έχει κερδίσει σημαντικά βραβεία καινοτομίας.

ΟΜΟΦΩΝΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ. Στις 19 Μαρτίου η νεαρή Ελληνίδα ταξίδεψε στο Λονδίνο για να παραλάβει ένα ακόμη βραβείο, αυτό της Γυναίκας της Χρονιάς στον τομέα της τεχνολογίας και της έρευνας, από τα βραβεία 2013 FDM Everywoman In Technology Awards. «Ακόμη μου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι με επέλεξαν ομόφωνα για ένα τόσο σημαντικό και συμβολικό βραβείο, που συνήθως δίνεται σε πολύ πετυχημένες βρετανίδες επιστήμονες και επιχειρηματίες που έχουν τα διπλά μου χρόνια. Η διάκριση δόθηκε για την πορεία μου συνολικά και η αναγνώριση αυτή μου δίνει μεγάλη δύναμη για να συνεχίσω». Πάντως, στην οικογένειά της η έρευνα δεν είναι άγνωστη λέξη, αφού και η κατά δύο χρόνια μεγαλύτερη αδερφή της, Ιφιγένεια, είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Marie Curie και στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ.

Το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της παραδέχεται ότι είναι ο εθελοντισμός. Η ζωή της άλλαξε ριζικά στο πρώτο εθελοντικό ταξίδι που έκανε ως επικεφαλής της ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών, στη Λατινική Αμερική. «Οι προσπάθειές μας στοχεύουν στο να παρέχουμε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε παιδιά που έχουν πέσει θύματα παρεμπορίου ανθρωπίνων οργάνων. Το να βλέπεις τον φόβο και την απελπισία στα πρόσωπα αυτών των παιδιών να μετατρέπεται σε χαμόγελο είναι πραγματικά ό,τι πιο συγκλονιστικό μπορεί να ζήσει κανείς». Εκτός από τις ώρες στο εργαστήριο, όμως, κάνει, όποτε έχει χρόνο, ελεύθερη πτώση, καταδύσεις, συμμετέχει σε μαραθώνιους ενώ δηλώνει φανατική οπαδός του Ηρακλή.

Είπε
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για να επιστρατεύσουμε όλη μας την ενέργεια και να επενδύσουμε ως κράτος σε καινοτόμα ερευνητικά πεδία

Είπαν γι’ αυτήν
Μία τόσο σημαντική διάκριση σου υπενθυμίζει ότι τελικά δεν πήγαν χαμένοι οι δικοί σου κόποι να εμπνεύσεις φοιτητές σαν την Ελένη
Ηλίας Μαγκλογιάννης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώ

Ελένη Αντωνιάδου: Η Γυναίκα της Χρονιάς είναι 25 ετών και εργάζεται στη NASA…

                                                                                                     

Συνέντευξη στην Βίκυ Κατεχάκη 

Μόλις στα 25 της χρόνια η Ελένη Αντωνιάδου από τη Θεσσαλονίκη, αναδείχθηκε σε πρόσωπο της χρονιάς από μία διοργάνωση – θεσμό στη Μεγάλη Βρετανία. Η νεαρή ερευνήτρια στο τμήμα Βιοεπιστημών της NASA, τιμήθηκε για το ερευνητικό της έργο σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «2013 FDM Everywoman in Technology Awards». Πρόκειται για τα Βραβεία που διοργανώνει κάθε χρόνο, ο μεγαλύτερος Οργανισμός της Βρετανίας για να τιμήσει τις γυναίκες που διαπρέπουν στις Επιστήμες, την Τεχνολογία και την Επιχειρηματικότητα. Στη συνέντευξη που έδωσε από το Σικάγο του Ιλινόι, μέσωSkype, στο Mega και στο aixmi.gr, η Ελένη Αντωνιάδου μίλησε για το σπουδαίο ερευνητικό της έργο, για την Ελλάδα αλλά και για το παιδικό της όνειρο… τη NASA.

-Ήταν αναμενόμενη αυτή η διάκριση;
Ομολογώ ότι με αιφνιδίασε ευχάριστα… Ο Οργανισμός που με βράβευσε αναδεικνύει επαγγελματίες που έχουν διαπρέψει, είτε σε επίπεδο Επιστήμης είτε σε επίπεδο Τεχνολογίας, είτε Επιχειρηματικότητας. Επειδή τα Βραβεία αυτά συμπεριλαμβάνουν πολύ μεγάλα ονόματα ως χορηγούς και επομένως τυγχάνουν μίας μεγάλης προβολής, σου προσφέρουν την ευκαιρία να προβάλλεις μέσα από αυτά τη δουλειά σου, τόσο στον επιστημονικό κόσμο όσο και στο ευρύτερο κοινό.
-Από την Ελλάδα ποια ήταν τα μηνύματα που πήρες; Πώς εισέπραξες αυτή την επιτυχία;
Στην Ελλάδα, η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη. Για εμένα ήταν ανέλπιστες οι αντιδράσεις αυτές για τον απλούστατο λόγο ότι αν και είμαι Ελληνίδα, πέρα από τον κοινωνικό μου κύκλο, τον πολύ στενό, στην Ελλάδα δε γνώριζαν μέχρι τώρα τι κάνω, με τι ασχολούμαι. Πραγματικά, νιώθω πολύ συγκινημένη και θέλω να πω στον κόσμο ένα μεγάλο «ευχαριστώ» γιατί αυτή η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη, μου δίνει κουράγιο και ελπίδα για το μέλλον. Και νομίζω ότι αυτή η αλληλεγγύη που έχουμε σαν Έλληνες αποδεικνύει ότι, ίσως, είναι και η λύση για να διώξουμε τη μιζέρια της εποχής μας και να ανακάμψουμε.
-Πώς αισθάνθηκες παραλαμβάνοντας το βραβείο;
Ο κλάδος στον οποίο ειδικεύομαι, η ανάπτυξη των τεχνητών οργάνων αποτελεί κάτι το πρωτοποριακό, αφού δεν υπάρχει καμία άλλη εταιρεία στον κόσμο που να ειδικεύεται σε αυτό. Και θέλω να πω ότι ως Ελληνίδα, χαίρομαι πραγματικά για την πρωτιά σε αυτόν τον κλάδο που είναι πολύ καινούργιος και εξαιρετικά καινοτόμος. Στο εξωτερικό, υπάρχει η τάση να θεωρούν ότι, εντάξει, οι Έλληνες ήταν πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια πολύ μπροστά, αλλά τώρα η οικονομική κρίση τους έχει αφήσει πίσω. Όμως, δεν είναι έτσι. Αποδεικνύεται ότι μέσα στην κρίση -που θεωρώ ότι έχει επιβληθεί και λίγο στην Ελλάδα- υπάρχουν άνθρωποι που πραγματοποιούν σημαντικές καινοτομίες.

Η NASA ήταν παιδικό μου όνειρο

-Έχεις ήδη συμπληρώσει έναν χρόνο στη NASA. Πώς είναι η εμπειρία σου μέχρι σήμερα;

Πραγματοποιώ ένα παιδικό μου όνειρο! Η NASA για εμένα είναι το μέρος, όπου διαμορφώνεται το μέλλον. Νιώθεις ότι ως επιστήμονας συμβάλλεις πραγματικά σε εξελίξεις, οι οποίες είναι παγκοσμίου επιπέδου και αισθάνεσαι ότι αλλάζει η ανθρωπότητα με αυτά που συμβαίνουν μέσα στα εργαστήρια. Είναι τρομερά συγκλονιστικό να δουλεύεις καθημερινά εκεί. Εγώ ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω τον ενθουσιασμό μου που με επέλεξαν. Δηλαδή κάθε μέρα –και το λέω πραγματικά αυτό- κάθε μέρα που πηγαίνω στη δουλειά και βλέπω το σήμα της NASA, καθώς μπαίνω με το αυτοκίνητό μου μέσα στην πύλη, σκέφτομαι «δεν είναι δυνατόν να είμαι εδώ! Δεν είναι δυνατό να τα κατάφερα!»

-Πώς τα κατάφερες, αλήθεια;
Αρχικά είχα επιλεγεί από την ESA, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και θέλω να τους πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί δεν περίμενα να φτάσω σε αυτά τα επίπεδα και να μου προταθεί τόσο γρήγορα η δουλειά στη NASA.

-Ποιο είναι το αντικείμενο της έρευνας που μελετά η ομάδα σας;

Δουλεύουμε για να υπάρξει μία εναλλακτική μέθοδος στη μεταμόσχευση οργάνων. Όταν σε κάποιον άνθρωπο συμβεί ένα ατύχημα, ή πάσχει από καρκίνο ή κάποια άλλη ασθένεια και χρειάζεται να δεχθεί κάποιο μόσχευμα, να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τη διαθεσιμότητα αυτών των οργάνων μέσα από τις παγκόσμιες τράπεζες μοσχευμάτων,αλλά να υπάρχει εναλλακτική μέθοδος, η οποία θα είναι και αποτελεσματική και σωτήρια σε επίπεδο ζωής, αλλά και πιο οικονομική από τις σύγχρονες μεταμοσχεύσεις. Και θέλω να πω ότι η Επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά και μέσα στη διάρκεια της δικής μας ζωής θα έχει φτάσει σε ένα σημείο ούτως ώστε τα περισσότερα όργανα να μπορούν να δημιουργηθούν σε τεχνητό επίπεδο. Ενδεχομένως αυτό να συμβεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Αρπάζουν παιδιά και τους αφαιρούν όργανα…

-Θα είναι και ένας αποτελεσματικός τρόπος στην καταπολέμηση του φαινομένου του εμπορίου οργάνων, το οποίο τα τελευταία χρόνια εντείνεται στις λεγόμενες «τρίτες χώρες» και πλέον επεκτείνεται και στις ευρωπαϊκές…
Προσωπικά ασχολούμαι με τον εθελοντισμό και έχω πάει σε αρκετές ιατρικές αποστολές. Ο εθελοντισμός έχει δώσει άλλο νόημα στη ζωή μου και αποτελεί μεγάλη κινητήρια δύναμη για την έρευνα που κάνουμε, ώστε να συνεχίσω. Ως Τμήμα Μοσχευμάτων χωρίς Δότες, συνεργαζόμαστε με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών (Foundation of InternationalMedical Relief of Children) και συχνά κάνουμε αποστολές σε διάφορες χώρες της Αφρικής αλλά και της Λατινικής Αμερικής -στην Κόστα Ρίκα όπου είμαι επικεφαλής και στο Περού. Αν και υπάρχουν ενδείξεις για το πώς αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούν για κάποιο λόγο δε διώκονται. Και, δυστυχώς, τα θύματα είναι μικρά παιδιά, τα οποία ζουν εγκαταλελειμμένα -κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές. Αυτά τα παιδιά απαγάγονται και κάποια δοτικά και μη ζωτικά τους όργανα αφαιρούνται. Όπως αντιλαμβάνεσθε, υπάρχει πάρα πολύς πόνος και πολύ απελπισία εκεί έξω από όλους εκείνους που είναι ασθενείς και είναι σε άμεση ανάγκη για τα όργανα αυτά, αλλά αυτό πρέπει κάποτε να τελειώσει και ελπίζω να σταματήσει μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνάς μας.

-Οι συνάδελφοι σου πώς σε αντιμετωπίζουν ως Ελληνίδα;
Στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, στο οποίο κανονικά διδάσκω δύο μαθήματα, την πρώτη μου χρονιά εδώ, το καλοκαίρι του 2010, μου ανατέθηκε εκτάκτως να διδάξω ένα μάθημα για τον ελληνικό Πολιτισμό, τη φιλοσοφία και την ελληνική Ιστορία. Το αμφιθέατρο είχε γεμίσει κι εγώ ένιωθα πραγματικά ενθουσιασμένη με το πόσοι πολλοί ήταν εκείνοι που ήθελαν να μάθουν για τον Όμηρο και τον Θουκυδίδη, για αυτά δηλαδή που εμείς διδασκόμαστε από πολύ μικροί. Για εμένα, η Ελλάδα είναι το ομορφότερο μέρος στον κόσμο, και γι’ αυτό ακριβώς θεωρώ ότι έχουμε μπει σε αυτή την κοινωνικο-πολιτική συγκυρία, και προσπαθούν να κλέψουν τα όνειρα που έχουμε εμείς οι νέοι, αλλά και να αφαιρέσουν την ελπίδα από εκείνους που έχουν ήδη προσπαθήσει και που, στα 45 και 50 τους χρόνια, βλέπουν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται. Νομίζω ότι αν η Ελλάδα δεν ήταν αυτός ο απίστευτος τόπος που είναι από πλευράς προοπτικής και από γεωγραφική θέση, δεν θα ενδιαφερόταν κανείς.

Φτιάχνουμε Βιολογικά ρομπότ-STOP στα πειραματόζωα

-Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον όσον αφορά την έρευνα;
Αυτή τη στιγμή στη NASA, ασχολούμαστε εκτός από τα τεχνητά όργανα με κάποια βιολογικά ρομπότ, μία άλλη καινοτόμο έρευνα μέσα από την  οποία δημιουργούμε κάποια βλαστοκύτταρα, κάποιους μικρούς μηχανισμούς. Πρόκειται δηλαδή για ζωντανούς οργανισμούς, στους οποίους χρησιμοποιούμε καρδιακά κύτταρα και κύτταρα των μυών, οπότε τα βλέπουμε να κινούνται μέσα στο εργαστήριο! Στόχος είναι να χρησιμοποιήσουμε τα βιολογικά ρομπότ για να τεστάρουμε στο μέλλον κάποια φάρμακα ώστε να σταματήσουν αυτά τα πειράματα που γίνονται πάνω στα ζώα. Πιστεύω ότι τελικά μέσα από αυτές τις νέες Τεχνολογίες, θα υπάρξει και μία γενικότερη επανάσταση εκτός από τον χώρο της Ιατρικής και στον χώρο της Πληροφορίας και της Ενημέρωσης.

-Τι έχεις να πεις στους νέους που σκέφτονται σήμερα να φύγουν από την Ελλάδα και να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό;
Θεωρώ ότι η Ελλάδα προσφέρει ακόμη ευκαιρίες. Εκείνοι που έχουν τη διάθεση να μείνουν και το όραμα να δημιουργήσουν νέα δίκτυα και να φτιάξουν νέες πατέντες είναι εκείνοι που μπορούν να πετύχουν πολλά σε επιχειρηματικό επίπεδο. Σε κάποια άλλα πεδία, όπως είναι το δικό μου, δεν θα ήταν εφικτό να κάνω σήμερα στην Ελλάδα αυτό που κάνω στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι στη NASA. Ενδεχομένως στο μέλλον να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κάποιο μικρό παράρτημα, αλλά όχι ακόμη. Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε όλοι εμείς οι ερευνητές που βρισκόμαστε στο εξωτερικό και οι καταξιωμένοι επιστήμονες. Ας πούμε εδώ στην Αμερική, βρίσκεται ο Νικόλας Πέππας, που προέρχεται από τη δική μου πόλη, τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος διαπρέπει στην Επιστήμη των Βιοϋλικών, και για τους Αμερικανούς θεωρείται ο καλύτερος σε αυτόν τον τομέα. Όλη αυτή η γνώση που υπάρχει, το «skill list» που λέμε εμείς, μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Θα έλεγα παρολ’ αυτά στους νέους να έχουν πίστη και να προσπαθήσουν να βρουν το δρόμο τους. Αν θεωρούν ότι αυτό στο οποίο εξειδικεύονται δεν μπορεί αυτή την περίοδο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, τότε έχοντας βέβαια και τα ακαδημαϊκά εφόδια να ανοίξουν τα φτερά τους και να πάνε στο εξωτερικό. Αλλά να μην κλείνουν τις πόρτες πίσω τους…
-Η ίδια θα σκεφτόσουν ποτέ να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Για εμένα είναι αδιαπραγμάτευτο ότι η Ελλάδα έχει τους καλύτερους επιστήμονες. Δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων του εξωτερικού που σκέφτονται ότι αν επέστρεφαν στη χώρα μας δεν θα ήταν… τίποτα το σημαντικό. Στο εξωτερικό, υπάρχει πολύ πιο έντονος ανταγωνισμός και λείπει αυτό που εμένα με συγκινεί αφάνταστα και είναι -όπως σας είπα- η αλληλεγγύη. Δεν αποκλείω να επιστρέψω κάποια στιγμή, θα το ήθελα πολύ. Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να έρχομαι όσο το δυνατό πιο συχνά και να δημιουργώ κάποιες συνεργασίες με επιστήμονες και ινστιτούτα στην Ελλάδα, ώστε να αναπτύξουμε νέους δεσμούς για το μέλλον.

ΑΠΟ ΤΗΝ .aixmi.gr, 1 Απριλίου 2013