Ο Σαντίκ Χαν προηγείται με άνετη διαφορά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις
Στις δημοτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 5 Μαΐου, οι Λονδρέζοι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στον γιο ενός δισεκατομμυριούχου, τον συντηρητικό Ζακ Γκόλντσμιθ, και τον γιο ενός πακιστανού οδηγού λεωφορείου, τον Εργατικό Σαντίκ Χαν, προκειμένου να διαδεχθεί τον χαρισματικό Μπόρις Τζόνσον, αναφέρει σε ανταπόκρισή του από το Λονδίνο το Γαλλικό Πρακτορείο.Την ίδια ημέρα, οι Σκοτσέζοι, οι Ουαλοί και οι Βορειοϊρλανδοί θα εκλέξουν τα νέα κοινοβούλιά τους και θα ανανεωθούν 124 δημοτικά συμβούλια στην Αγγλία.
Στο Λονδίνο, ο Σαντίκ Χαν, 45 ετών, προηγείται με άνετη διαφορά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
«Ο Σαντίκ Χαν είναι σε καλό δρόμο για να κερδίσει», εκτιμά ο Λόρενς Τζάντα-Λιπίνσκι του ινστιτούτου YouGov. Η τελευταία δημοσκόπηση του ινστιτούτου δίνει έντεκα μονάδες προβάδισμα στον βουλευτή του Τούτινγκ, μιας λαϊκής συνοικίας του νότιου Λονδίνου.
Αν αναδειχθεί νικητής, θα είναι ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος της κοσμοπολίτικης βρετανικής πρωτεύουσας, αλλά και μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Μια ιδιαιτερότητα που δεν μοιάζει να συγκινεί τα 5,6 εκατομμύρια των Λονδρέζων που καλούνται στις κάλπες, την οποία όμως ο Ζακ Γκόλντσμιθ, 41 ετών, έχει βάλει στο στόχαστρο στην προσπάθεια να καλύψει την απόσταση που τον χωρίζει από τον αντίπαλό του.
Ο βουλευτής από το Ρίτσμοντ, ενός διαμερίσματος του νοτιοδυτικού Λονδίνου, προσπαθεί εδώ και μερικές εβδομάδες να πείσει πως ο Σαντίκ Χαν, πρώην δικηγόρος, ειδικευμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει διασυνδέσεις με τους ακραίους ισλαμιστές, κατηγορία την οποία ενστερνίζεται και ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον.
Η στρατηγική του, που χαρακτηρίζεται «αξιοθρήνητη» και «απελπισμένη» από το στρατόπεδο του Χαν, μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί αντιπαραγωγική, εκτιμά ο Τόνι Τράβερς, καθηγητής στην Οικονομική Σχολή του Λδονδίνου (London School of Economics – LSE).
«Ο Χαν είναι σαφώς ένας μετριοπαθής και προοδευτικός μουσουλμάνος. Αν οι αντίπαλοί του παίξουν πολύ σε αυτό το γήπεδο (σ.σ. της θρησκείας), κινδυνεύουν να τους γυρίσει μπούμερανγκ», εκτιμά.
Μια άποψη που συμμερίζεται η αρθρογράφος της εφημερίδας Evening Standard Ρόζαμουντ Ούργουιν, για την οποία το Λονδίνο «θέλει λύσεις, όχι δυσφημιστικές κατηγορίες, έναν δήμαρχο που ενώνει, όχι έναν δήμαρχο που διαιρεί»..
Τους Λονδρέζους απασχολεί κυρίως το ζήτημα της στέγης, που είναι πολύ ακριβή και ανεπαρκής, και των μεταφορών, όπου συνωστίζεται πολύς κόσμος.
Προβληματισμοί που γίνονται όλο και πιο πιεστικοί καθώς το Λονδίνο προσελκύει σαν μαγνήτης τραπεζίτες, οικοδόμους ή φοιτητές και έχει κερδίσει 900.000 κατοίκους μετά την εκλογή του Μπόρις Τζόνσον το 2008, φθάνοντας τα 8,6 εκατομμύρια.
Σε αυτό τον τομέα οι Λονδρέζοι φαίνεται να εμπιστεύονται περισσότερο τον Σαντίκ Χαν, όπως και για τα θέματα της αντιμετώπισης της ρύπανσης και για την ασφάλεια.
Καθώς πλησιάζει το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (23 Ιουνίου), οι δημοτικές εκλογές στο Λονδίνο και οι περιφερειακές εκλογές αποκτούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον επειδή τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν την αξιοπιστία του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος διεξάγει εκστρατεία για την παραμονή στην ΕΕ.
Οι εκλογές θα είναι επίσης κρίσιμες για τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, τον Εργατικό Τζέρεμι Κόρμπιν, εκτιμούν οι αναλυτές. Η εκλογή, τον Σεπτέμβριο, αυτού του καθαρόαιμου αριστερού εξακολουθεί να αμφισβητείται από ένα μέρος του κομματικού μηχανισμού που εκτιμά ότι δεν μπορεί να οδηγήσει το κόμμα στη νίκη στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν το 2020, και επιθυμεί διακαώς την αποχώρησή του το ταχύτερο δυνατό.
Μια κακή επίδοση θα ήταν για αυτούς μια καλή ευκαιρία για να «προκαλέσουν ένα πραξικόπημα», γράφει το συντηρητικό περιοδικό The Spectator.
Πράγματι, αυτή τη φορά οι Εργατικοί κινδυνεύουν να υποστούν μεγάλες απώλειες, παρά τις εξαιρετικές επιδόσεις που κατέγραψαν στις δημοτικές εκλογές του 2012.
Στη Σκοτία, ένα από τα πρώην προπύργιά του, όπου σφυροκοπήθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2015, το Εργατικό Κόμμα μπορεί να βρεθεί στην ταπεινωτική κατάσταση να χάσει από τους συντηρητικούς τη δεύτερη θέση στο περιφερειακό κοινοβούλιο.
Το Εθνικό Κόμμα Σκοτίας (SNP), που κυβερνά την περιοχή από το 2011, ελπίζει να τα καταφέρει καλύτερα από τις 69 έδρες (σε σύνολο 129) που είχε κερδίσει το 2011.
