Έγινε η τελετή παράδοσης του Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας για ογκολογικές ασθένειες «Νίκος Κούρκουλος» στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας. Η δωρεά αυτού του σημαντικού έργου έγινε σε κλίμα έντονης συγκίνησης. Πρόκειται για το 6ο ογκολογικό νοσοκομείο του ΙΚΑ, στην καρδιά της Αθήνας κοντά στο Πεδίον του Άρεως που αναδιαμορφώθηκε ριζικά έτσι ώστε να μετατραπεί σε ένα υπερσύγχρονο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας που θα ανήκει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και τον Άγιο Σάββα. Παρόντες ήταν όλοι όσοι δούλεψαν για το έργο, αλλά και όσοι είχαν ζήσει από κοντά το Νίκο Κούρκουλο, από τα παιδιά του μέχρι τους συνεργάτες του στο Εθνικό Θέατρο.
Το Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας «Νίκος Κούρκουλος» αποτελείται από 6 ορόφους, ισόγειο και 3 υπόγεια, έχει συνολική επιφάνεια 4.000 τ.μ., δυναμικότητα 46 κλινών και είναι αναπόσπαστο μέρος του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας». Έχει ανακατασκευαστεί και εξοπλιστεί βάσει προδιαγραφών με γνώμονα την αναβάθμιση των κτιριακών συνθηκών νοσηλείας για τους ασθενείς και τη βελτιστοποίηση της αποδοτικότητας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Εδώ θα πραγματοποιούνται ετησίως 30.000 εισαγωγές ασθενών και 3.800 χειρουργικές επεμβάσεις. Οι ασθενείς θα προσέρχονται το πρωί, θα υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση και θα παίρνουν εξιτήριο την ίδια μέρα. Αξίζει να τονιστεί πως το Κέντρο έρχεται να καλύψει ένα δυσβάσταχτο κενό. Όπως είπε και ο Διοικητής του Αγίου Σάββα Νίκος Φαλδαμής, τα Κέντρα Ημέρας όπου ο ασθενής μπορεί να κάνει τη θεραπεία του και να φύγει, λείπουν από την Ελλάδα. Η κ. Λάτση μίλησε σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης για την προσωπική της ιστορία δίπλα στο Νίκο Κούρκουλο, αναφέροντας πως παρά τη χαρά της προσφοράς, η μέρα ήταν εξαιρετικά δύσκολη για την ίδια και την οικογένεια της.
«Ο καρκίνος είναι μια λέξη που δεν μας αρέσει να λέμε στην Ελλάδα. Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μην αναφέρουμε καν το όνομά του»Μαριάννα Λάτση.
- «Έζησα έντονα, εκείνα τα 6 χρόνια με τον Νίκο στα νοσοκομεία, τις αγωνίες των ασθενών και των συντρόφων τους, τον πόνο, την προσευχή, την ελπίδα που γεννιέται, σβήνει και ξαναζωντανεύει, το ημίφως των θαλάμων αναμονής, τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών αλλά και την ακαταλληλότητα και την ανεπάρκεια των υποδομών. Νοιώθω ευλογημένη και τυχερή που μέσα από αυτή την πράξη ευθύνης και αγάπης μπορώ να συμβάλλω στην εθνική προσπάθεια για τη βελτίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας». Και συνέχισε:
- «Η στάση του Νίκου απέναντι στον καρκίνο, που πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μην αναφέρουμε καν το όνομά του- με διαμόρφωσε, με δίδαξε και τελικώς με παρηγόρησε στην απώλειά του. Ο Νίκος έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, στις 30 Ιανουαρίου του 2007. Έζησε με τον καρκίνο για 6 χρόνια χωρίς μεμψιμοιρία. Συνειδητά δεν λέω ότι πολέμησε τον καρκίνο για 6 χρόνια, διότι τον αποδέχθηκε ως μέρος της ανθρώπινης φύσης, συμφιλιώθηκε με την ιδέα της αρρώστιας –«γιατί όχι και σε εμένα», έλεγε συχνά – γεγονός που του επέτρεψε να ζει, να εργάζεται και να ονειρεύεται ως το τέλος, ακόμη και στο τέλος. Σαν να υπήρχε αύριο, σαν τίποτα να μην τον σταματούσε».