Μιλούν οι Σφίγγες; Toυ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ

                                ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ       

      
  Είπε η μία Σφίγγα:

• Τι κακό μας βρήκε,  συντρόφισσα! Τόσους αιώνες είχαμε την ησυχία μας. Τώρα ντακ-ντουκ οι αξίνες, γκουρ-γκουρ τα μηχανήματα... Θα είχα πάθει πονοκέφαλο, αν είχα κεφάλι!

• Μπα – και που είχες κεφάλι, μόνο για πονοκέφαλο έκανε. Σκέφτηκες ποτέ κάτι έξυπνο;

• Πάντα πρώτη στην κακία! Δεν σου λέει τίποτα που γίναμε διάσημες στα γεράματα; Στα νιάτα μας ούτε μας κοίταγε κανείς. Γεμάτος τότε ο κόσμος με Σφίγγες και αγάλματα.

• Και τώρα προσωρινή είναι η δόξα μας. Έτσι και ανοίξει ο τάφος, ποιος θα ασχοληθεί μαζί μας;

• Εκτός αν είναι άδειος... και μείνουμε μόνον εμείς.

• Μπα… και πάλι. Σαν την μεγάλη θεία μας μας στην Αίγυπτο, εκείνη στην Γκίζα, δεν θα γίνουμε ποτέ!

• Λες να είναι άδειος ο τάφος;

• Πού να ξέρουμε εμείς, καρφωμένες απέξω; Πολλοί πέρασαν από εδώ. Πάντως, οι τωρινοί μας φέρονται καλά. Με το γάντι, να μη μας πληγώσουν.

• Περιμένουν πολλά και φοβάμαι πως θα απογοητευθούν. Όλοι έχουν εδώ εναποθέσει μεγάλες ελπίδες.

• Περίεργοι αυτοί οι άνθρωποι. Ζητάνε από το παρελθόν να τους δώσει μέλλον.

• Οι συγκαιρινοί μας ήταν αλλιώς. Χτίζανε το μέλλον μόνοι τους.

• Αυτοί τώρα ψάχνουν για μία ακτίνα φωτός, για μια ελπίδα. Έτσι και βρουν τον τάφο του Μεγάλου χαθήκανε!

• Γιατί;

• Θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Θα στήσουν τέτοιο πανηγύρι, που θα ξεχάσουν τα πάντα. Και τα προβλήματά τους και τις δουλειές τους, και τις ανάγκες τους. Θα νομίζουν πως με μαγικό τρόπο θα λυθούν όλα τα θέματα που τους απασχολούν. Θα πάνε κι άλλα χρόνια πίσω.

• Λες πως θα είναι καλύτερα, να μη βρουν κάτι;

• Δεν ξέρω. Η δόξα των προγόνων στάθηκε για αυτούς ευχή και κατάρα. Τους βοήθησε βέβαια να ελευθερωθούν και να αναγνωριστούν, αλλά μετά τους μπέρδεψε και τους συνέθλιψε. Λοιπόν ίσως καλύτερα γι αυτούς, τώρα, ένας κενός τάφος…

ΑΠΟ http://www.protagon.gr/

Καιρός ήταν!! Νίκος Δήμου: «Ειδωλολατρικό σύμβολο το δήθεν Αγιο Φως»

Ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου είπε ξανά τα πράγματα καθαρά και ξάστερα για το θεοκρατικό κράτος των "Γραικων"που με τις ενέργειές του ντροπιάζει αρχαία Ελλάδα και το Ελληνικό πνεύμα ..Ας ιδούμε , όμως τί γράφει η Αθηναική εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" 

Το ειδωλολατρικό σύμβολο του δήθεν Αγίου Φωτός θα έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Ιησού «εμμανή αντικληρικό», γράφει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, μέλος του «Ποταμιού» του Σταύρου Θεοδωράκη, σε μια ακόμη δημόσια τοποθέτηση που αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις.
«Οσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα –και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς» γράφει ο Νίκος Δήμου σε άρθρο του που αναρτήθηκε στο Protagon.gr.
Το άρθρο αφορά τη σχέση του αντικληρισμού με τον αντικομουνισμό, θέσεις που ο συγγραφέας θεωρεί προοδευτικές και φιλελεύθερες. Για να συνδέσει τις δύο έννοιες ο Νίκος Δήμου επικαλείται τη τη φιλοσοφία του Μπερτράν Ράσελ, στην οποία ο κομουνισμός παρουσιάζεται ως θρησκεία με δόγμα, ιερατείο και μεσσίες.
«Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία.

»Αλλά και ο αντικομουνιστής δεν είναι απαραίτητα αντίθετος με τις απόψεις του Μαρξ. Απλώς μπορεί να μην συμφωνεί με το μεταγενέστερο κλειστό Δόγμα (π.χ. του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού) ή με το μονολιθικό, ασάλευτο και αυταρχικό κόμμα» αναφέρει.
Ο αντικομουνισμός και ο αντικληρισμός μπορεί να υποδηλώνουν άνθρωπο, ελεύθερο, ανοιχτό και αδογμάτιστο, γράφει ο Νίκος Δήμου, διαχωρίζει όμως τη θέση του από τον «αντικομουνισμό» του Παναγιώτη Μπαλτάκου, για τον οποίο υπονοεί ότι «είναι αντικομουνιστής επειδή είναι φασίστας, απλώς αλλάζει ένα δόγμα με άλλο».
Οι δημόσιες τοποθετήσεις του Νίκου Δήμου, από τους βασικούς επίσημους υποστηρικτές της πολιτικής κίνησης του Σταύρου Θεοδωράκη, έχουν προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, καθώς ο διακεκριμένος συγγραφέας συνηθίζει συχνά να θίγει ζητήματα ταμπού για την πλειονότητα των Ελλήνων, όπως είναι η θρησκεία αλλά και τα εθνικά θέματα.Τον περασμένο Μάρτιο, για παράδειγμα, αίσθηση είχε προκαλέσει μια αποστροφή του λόγου του σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ για το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ.
«Είναι ένα θέμα που έχουμε ήδη χάσει. Το 95% των κρατών έχει δεχθεί το όνομα "Μακεδονία" κι εμείς συνεχίζουμε να το συζητάμε» είχε πει, συμφωνώντας ότι τα Σκόπια μπορούν να ονομαστούν όπως θέλουν, ακόμα και «Μακεδονία».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ  Νικου Δημου  και ΕΔΩ

• Και ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ..

Πότε θα γίνουμε Έλληνες; Του Νίκου Δήμου

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ

Photo : Νίκος Δήμου

 Όσο πιο ερωτευμένος είσαι με αυτή τη χώρα – τόσο πιο εύκολα γίνεσαι ανθέλληνας.

Έλληνας για μένα είναι αυτός που ζει σε αυτό τον τόπο και κατέχει την ελληνική γλώσσα. Ο χώρος και η γλώσσα είναι τα συστατικά του έθνους – όχι το αίμα και τα γονίδια. Ο μύθος της «συνέχειας» και των προγόνων είναι διάτρητος και ύποπτος.. Άλλωστε η αξία δεν κληρονομιέται. Δεν είναι καλύτερος ένας άνθρωπος, επειδή είχε σπουδαίο παππού. Εκτός αν αρχίσουμε τώρα να πιστεύουμε στους γαλαζοαίματους.

Αλλά δεν αρκεί κάποιος να ζει εδώ και να μιλάει Ελληνικά για να είναι πραγματικός Έλληνας. Πρέπει να σέβεται τον τόπο και την γλώσσα. Πρέπει δηλαδή να του αξίζει να ζει σε ένα τέτοιο τόπο και να χρησιμοποιεί μία τέτοια γλώσσα.

Χωρίς εθνικιστικές υπερβολές, αυτή η χώρα είναι πανέμορφη. Κι αν στα τοπία προσθέσει κανείς και τα μνημεία (κι αυτά πια μέρος του τοπίου αποτελούν) είναι πραγματικά ξεχωριστή.

Κι επίσης χωρίς υπερβολές η ελληνική γλώσσα, με ένα βάθος χρόνου τριών χιλιάδων ετών, είναι σπάνια σε πλούτο, δύναμη και ήθος. Και δεν είναι τυχαίο που σε αυτή τη γλώσσα έγραψαν μερικοί από τους μεγαλύτερους ποιητές του εικοστού αιώνα.

Εδώ έρχεται το ερώτημα: άραγε μας αξίζει να ζούμε σε ένα τέτοιο τόπο και να μιλάμε μία τέτοια γλώσσα;

Το σκεπτόμουνα τις τελευταίες ηλιόλουστες Αλκυονίδες ημέρες, όπου διέσχισα τη χώρα, οδηγώντας. Σκουπίδια όπου και να κοιτάξεις, χωματερές, σπίτια-κύβοι από μπετόν με όρθιες τρίχες στην ταράτσα, βάρβαρες επιγραφές κι ακόμα πιο βάρβαρα γκράφιτι. Κάτω από κάθε πέτρα, μία απάτη. Χυδαία κείμενα κρέμονται στα περίπτερα.

Αγανάκτηση φούντωνε μέσα μου σε κάθε στροφή του δρόμου. Όχι, δεν μας αξίζει μία τέτοια χώρα. Φέρτε άλλους, φέρτε Ελβετούς, Σουηδούς, Ιάπωνες, να την διαχειριστούν και να αναδείξουν τις ομορφιές της.Βρωμάει αυτή η υπέροχη πατρίδα, από σκουπίδια και διαφθορά, φθόνο και μικροψυχία. Και η μιλιά μας γίνεται όργανο διαστρέβλωσης και διαστροφής.

Άραγε θα γίνουμε ποτέ άξιοι της χώρας και της γλώσσας μας;

Protagon