Η παντόφλα-σέλφι .
Πιτσιρικαρία μες την ανεμελιά σ ένα χωμάτινο σοκάκι σκορπά το γέλιο της, ο τυπάς με την πουκαμισιά βάζει τη σαγιονάρα σαν κινητό τηλέφωνο, τα μικρά προσηλώνονται με τη θεατρικότητα της απολύτου αθωότητας του παιχνιδιού, ο μεγαλύτερος κοιτά πλαγίως και το φωτογράφο που απαθανατίζει τη γοητεία της σκηνής μιας παράδοξης φωτογραφίας, ενός ευφάνταστου κλικ .
Όλα γελούν από την κορφή ως τα νύχια .
Απ τα ξυπόλητα ποδαράκια, ως το στόμα, ως τα μάτια .
Παιδιά .
Γελούν που με μια φθαρμένη παντόφλα πού χει διανύσει χιλιόμετρα χαλίκι αλλά και χιλιόμετρα παρεΐστικο όνειρο, μπορούν να χλευάσουν τ ακριβότερο ipad , το πολυδάπανο ντύσιμο, το επιμελέστερο μακιγιάζ, την πιο άρτια πετυχημένη κόμμωση .
Και κυρίως το στήσιμο, το επιτηδευμένο, το πιο υποκριτικό ύφος των μεγάλων .
Γιατί είναι αλάνια .
Πώς να κρυφτείς απ τα παιδιά .
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα . Αυτή η φωτογραφία που βραβεύθηκε και έγινε viral στα social, μ έχει στοιχειώσει απ την στιγμή που την είδα .