Δύολέξεις με περιεχόμενο σε αντιδιαστολή.
Από τη μιαη Ανάσταση και η θυσία του Χριστού για
την σωτηρία του ανθρώπου. Ο Χριστός θυσιάζεται γιατί έτσι πιστεύει ότι θα
επέλθει η σωτηρία του ανθρώπου. Δεν ρωτά κανέναν αν θέλει να σωθεί ή να τον
υποχρεώνει. Κάνει αυτό που πιστεύει και αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να
επιλέξει. «Ώστις θέλει οπίσω μου ελθείν».
Από την άλλη είναι το «Ισλάμ ή υποταγή». Θες δεν θες θα υποταχθείς και αν
δεν υποταχθείς θα τιμωρηθείς. Στην ακραία έκφρασή του είναι το «Τζιχάντ - Jihad». Στο κεφάλαιο του
Κορανίου «Η ΒΟΥΣ» στίχος 193 διαβάζουμε: «Μάχεσθε
μέχρις ότου αποσοβηθεί αφ’ υμών ο κίνδυνος του πειρασμού και όταν δεν υπάρχει άλλη λατρεία ειμή η του
μόνου Θεού. Αν οι εχθροί θέσωσι τέρμα εις τας πράξεις αυτών, τότε ας παύσωσιν
αι εχθροπραξίαι, εκτός αν πρόκειται περί ασεβών». Αυτή η παράγραφος είναι
το στήριγμα των σημερινών Ισλαμιστών που μακελεύουν την Συρία και σκοτώνουν
αθώους στο Ιρακ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Νιγηρία κ.τ.λ. Ως μη ειδικός δεν θα κάνω
ανάλυση του χριστιανισμού και ισλαμισμού, εξ άλλου ξεπερνά και τα όρια ενός
άρθρου. Σκοπός μου είναι αφού δούμε λίγο κάποια ιστορικά στοιχεία, κυρίως
ισλαμικά και κάποια που έχουν θεολογική υπόσταση και καθορίζουν τις ζωές μας,
να κάνουμε μια σύγκριση με την Ανάσταση και το νόημά της. Ας δούμε λοιπόν λίγα
ιστορικά στοιχεία. Το Κοράνιο διαμορφώθηκε το 650 μ.χ. όταν ο Οσμάν συγκέντρωσε
όλα τα διάσπαρτα κείμενα και το διαμόρφωσε στην σημερινή του μορφή καίοντας όσα
ήταν αντίθετα με τις απόψεις του. Κάτι ανάλογο είχε κάνει ο Ειρηναίος,
επίσκοπος Λυών το (177 μ.χ.). Συγκέντρωσε τα κείμενα που αποτέλεσαν την Καινή
Διαθήκη αποκλείοντας τα «Γνωστικά» κείμενα των Μαρκίωνα και Βαλεντίνου και τα
έστειλε στο πυρ το εξώτερον. Το Κοράνιο στηρίζεται στις Ιουδαϊκές και
Χριστιανικές παραδόσεις κυρίως από την Παλαιά Διαθήκη, αλλά δεν παίρνει
αυτούσια αποσπάσματα. Δεν δέχεται την ανεξιθρησκεία και διδάσκει τον φόνο των
απίστων πράγμα εντελώς απαράδεκτο για την διδασκαλία του Χριστού που διδάσκει
την αγάπη και όχι την αντεκδίκηση.  |
| Η πρώτη απεικόνιση του Χριστού στην Κωνσταντινούπολη 5ο αι.μΧ |
Το θέμα της βεντέτας προβλέπεται στο Κοράνι και από μια γενικευμένη Αραβική παράδοση που ήταν περιορίστηκε από τον Μωάμεθ να εκτελείται ο θύτης από συγγενείς πρώτου βαθμού του θύματος. Μια θεμελιώδης αρχή του Ισλάμ είναι το λεγόμενο «Αντεπιπονθός», δηλαδή τιμωρία ανάλογη με το αδίκημα. Έκλεψες; Σου κόβουν το χέρι. Έτσι έχουμε δει μικρά παιδιά να καθίστανται ανάπηρα, διότι έκλεψαν. Τους σπάζουν το χέρι βάζοντας να περάσει πάνω του αυτοκίνητο. Θεωρείται ελαφρά τιμωρία λόγω του νεαρού της ηλικίας αντί να τους το κόψουν…. Ποινή μοιχού ή μοιχαλίδος; Εκατό δημόσιες μαστιγώσεις και ένα σωρό άλλα του τύπου «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», το οποίο κατάργησε ο Χριστός. Αν κάποιος έχει υπομονή και διαβάσει το Κοράνιο όπως σχεδόν έκανα εγώ θα διαπιστώσει εύκολα ότι είναι ένας αστικός και ποινικός κώδικας που επιβάλλεται από την φοβερή τιμωρία του Θεού ή των αυτόκλητων προφητών του. Δεν είναι πνευματικός οδηγός και οδηγός προς την «θέωση» του ανθρώπου, η οποία «θέωση» είναι φοβερή αμαρτία για το Ισλάμ. Εκτός των λεπτομερών κωδίκων ενδυμασίας ανδρών και γυναικών, τα οποία γνωρίζουμε, στο Κεφάλαιο 33 «Οι Συνασπισμένες Φυλές» στίχος 36 καταργεί το αυτεξούσιο του ανθρώπου και την ελευθερία επιλογής που δίνει η Καινή Διαθήκη. Εξ αιτίας αυτού του κεφαλαίου οι Άραβες δεν μετέφρασαν τις αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες όπου ο άνθρωπος εμφανίζεται κυρίαρχος της μοίρας του, πράγμα απόλυτα αντίθετο με το Ισλάμ. Ο πυρήνας της ισλαμικής θρησκείας είναι οι θεϊκές εντολές και η υποταγή (Ισλάμ). Αυτοί οι νόμοι συμπληρώθηκαν από την παράδοση (Χαντίθ), διαμορφώθηκαν δε και επιβλήθηκαν ως νόμοι με τη «Σαρία». Βλέπουμε μια σαφέστατη υποτίμηση της γυναίκας όπως αποδοχή της πολυγαμίας, ευκολία στα διαζύγια από την πλευρά του άνδρα και τιμωρία της γυναίκας αν ζητήσει αυτή διαζύγιο, σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που μας λέει «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ», δηλαδή ο χριστιανισμός δεν ξεχωρίζει τον άνδρα από τη γυναίκα. Επειδή το ζήτημά μας είναι αυτές τις μέρες η Ανάσταση, θα πρέπει να δούμε πως την βλέπει το Ισλάμ. Βασικά το Ισλάμ δεν δέχεται το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης. Ως μοναδικός στόχος του πιστού είναι να επιβάλλει με την βία την πίστη του αν δεν γίνεται διαφορετικά με ανταμοιβή τον παράδεισο που τον φαντάζεται όπως ένας βεδουϊνος του 7ου μ.χ. αιώνα, δηλαδή γάργαρα νερά, κρασί που έχει στερηθεί στην ζωή, ηδονές με ουρί του παραδείσου κ.τ.λ. Βλέπουμε δηλαδή να αντιλαμβάνεται τον παράδεισο με υλικούς όρους σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που είναι πνευματικός. Ο χριστιανισμός δίνει ένα μήνυμα ελπίδας στην ανθρωπότητα που είναι η αγάπη και η νίκη του θανάτου. Ο Χριστός θυσιάζεται μόνος για να κερδίσει ο άνθρωπος την σωτηρία, ενώ αντίθετα ο μουσουλμάνος θυσιάζεται παίρνοντας μαζί του και άλλους αθώους. Εδώ βλέπουμε την αξία που δίνει στον άνθρωπο η μια θρησκεία και η άλλη. Ο μουσουλμάνος θυσιάζει άλλους και τον εαυτόν του αν χρειαστεί, ο χριστιανός θυσιάζει μόνο τον εαυτόν του για να σώσει άλλους. Αν θυμάστε πριν λίγο καιρό ένας πρόσφυγας στον Πειραιά απείλησε να πετάξει στη θάλασσα το μικρό παιδί του και λίγο πολύ συμφώνησε και η μάνα του όπως είδα στην τηλεόραση. Η πράξη αυτή απορρέει από την αντίληψη που έχει το Ισλάμ για τον άνθρωπο. Οι Έλληνες με την αντίληψη που έχουν περί ανθρώπου έσπευσαν να βοηθήσουν με κάθε μέσο τους πρόσφυγες χωρίς να σκέφτονται τα αίτια της προσφυγικής κρίσης και χωρίς να δρουν ανάλογα με κριτήρια προσφυγικά ή οικονομικο-προσφυγικά. Αυτή τη στιγμή το προσφυγικό ζήτημα κλιμακώνεται και πιστεύω ότι μελλοντικά θα χειροτερεύσει. Αυτό αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα θα δημιουργήσει προβλήματα στην χριστιανική Ευρώπη. Τώρα το θέμα δεν είναι εμφανές, αλλά όσο θα αρχίσει να αυξάνεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην Ευρώπη τόσο θα εμφανίζονται οι αντιθέσεις. Οι αντιθέσεις εντοπίζονται κυρίως στο θέμα της ανεκτικότητας του άλλου ατόμου που έχει επιδείξει ο Δυτικός Πολιτισμός σε αντίθεση με το Ισλάμ που το Κοράνιο το θεωρεί όχι μόνο θρησκευτικό οδηγό, αλλά κυρίως πολιτικό και νομικό κανόνα με την τυφλή υποχρέωση να τηρούνται οι επιταγές του. Δεν ισχύει στο Ισλάμ το «απέδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» που όρισε ο Χριστός. Σε αυτό το σημείο λοιπόν εντοπίζω κυρίως το πρόβλημα της όχι και τόσο μακρινής στο μέλλον σύγκρουσης πολιτισμών. Δείγματα ήδη έχουμε. Ο Δυτικός Κόσμος θα πρέπει να δει το ζήτημα σύντομα και οργανωμένα ώστε να λυθούν τα προβλήματα στον Αραβικό Κόσμο, τα οποία κυρίως προκαλούνται από την Δύση. Αν η Δύση δεν δει αυτά τα προβλήματα, μελλοντικά θα τα πληρώσει το τίμημα με τον πολιτισμό της. Εμείς οι Έλληνες που περισσότερο από όλους τους δυτικούς εορτάζουμε την Ανάσταση με ένα πολύ ευρύ νόημα, θα πρέπει να ηγηθούμε ενός κινήματος για την επαναφορά της ηρεμίας στον Αραβικό Κόσμο. Βέβαια δεν παραγνωρίζω τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που παίζονται στις περιοχές αυτές, αλλά πιστεύω ότι εμείς θα πρέπει με κάθε ευκαιρία να το θέτουμε σε όλα τα διεθνή φόρα. Έτσι θα φέρουμε την ελπίδα για μια Ανάσταση σε αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους από τη μια μεριά, αλλά να βοηθήσουμε και από την άλλη τις μετριοπαθείς και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις στον Αραβικό Κόσμο για μια τελική εξομάλυνση της κατάστασης. Έτσι πιστεύω ότι θα πρέπει να δούμε την φετινή Ανάσταση. Μια ευκαιρία να αναστήσουμε ιδέες που θα αντικαταστήσουν την αγάπη προς τον θάνατο με την αγάπη προς τη ζωή. Καλό Πάσχα λοιπόν και οικονομία γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.
*ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΝΤΑΡΗΣ
Καθηγητής μαθηματικών
Οι απόψεις των αναγνωστών μας δεν απηχούν οπωσδήποτε και τις απόψεις της ιστοσελίδας μας. Στόχος μας η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
